Παγκρήτια συνάντηση ενάντια στην Καταστροφή των χημικών της Συρίας στη Μεσόγειο

Στις 23 Μαρτίου, στην ιστορική Μονή Αρκαδίου στο Ρέθυμνο φορείς, συλλογικότητες, σωματεία και πολίτες από όλη την Κρήτη συναντιούνται για να πουν το όχι στην εξουδετέρωση των χημικών όπλων της Συρίας στη Μεσόγειο.





πηγη

Καπιταλισμός,κρίση,νεορικαρντιανή οπτική και αριστερά.

Δημήτρης Καζάκης

Γιατί έχουμε κρίση-χρέους; Γιατί το κράτος επιδοτεί το κεφάλαιο και φορτώνεται τις ζημιές του με αποτέλεσμα τα ελλείμματα. Αυτή η προβληματική μπορεί να φαντάζει αριστερή, αλλά δεν είναι. Στην ουσία της είναι μια αριστερή εκδοχή της επίσημης προβληματικής που βλέπει το χρέος ως αποτέλεσμα των κρατικών ελλειμμάτων.

Απλά δίνει αλλού την έμφαση. Η κυβέρνηση μιλά για διεφθαρμένο κράτος, η αριστερά μιλά για παροχές στο κεφάλαιο. Στην ουσία όμως η προβληματική είναι ταυτόσημη και οδηγεί είτε σε νεοφιλελεύθερες, είτε σε νεοκεϋνσιανές προτάσεις αντιμετώπισης. Η αλήθεια είναι ότι ο καπιταλισμός σήμερα ως μηχανισμός εκμετάλλευσης της εργασίας και παραγωγής κέρδους δεν μπορεί να κάνει δίχως υπέρογκα χρέη, ιδιωτικά και δημόσια. Διότι ο κύριος όγκος των κεφαλαίων σήμερα είναι δανείσιμα κεφάλαια και επομένως χρειάζονται, προκειμένου να αξιοποιηθούν, νοικοκυριά, επιχειρήσεις και κράτη που δανείζονται όλο και περισσότερο. Τα δανείσιμα αυτά κεφάλαια είναι αδύνατο να διαγραφούν όπως γινόταν παλιότερα στις κρίσεις του καπιταλισμού για δυο βασικούς λόγους: Αφενός γιατί ο όγκος τους είναι κυριολεκτικά τεράστιος, ανέρχονται σε 20 φορές το παγκόσμιο ΑΕΠ. Αφετέρου, αυτά είναι συγκεντρωμένα σε τράπεζες και επενδυτικά κεφάλαια, που σήμερα λειτουργούν ως «συλλογικός κεφαλαιοκράτης» πολύ πιο σημαντικός από το αστικό κράτος. Αυτή η διαδικασία της ανάδειξης των τραπεζών και γενικότερα του χρηματιστικού κεφαλαίου σε «συλλογικό κεφαλαιοκράτη» του καπιταλισμού, ήταν κάτι που είχαν εντοπίσει από την εποχή τους όλοι οι μαρξιστές θεωρητικοί του ιμπεριαλισμού. Απλά σήμερα έχει γενικευτεί παγκόσμια τόσο, ώστε έχει πάρει καθολικές διαστάσεις. Αν αρχίσουν να χρεοκοπούν, ολόκληρο το σύστημα αναπαραγωγής του κεφαλαίου σήμερα παγκόσμια θα μπλοκάρει ανεπανόρθωτα. Γι’ αυτό στην πολιτική του ιμπεριαλισμού προέχει η διάσωση των τραπεζικών κολοσσών από τη διάσωση των κρατών. Η τράπεζα «συλλογικός κεφαλαιοκράτης» έχει μεγαλύτερη σημασία από το κράτος «συλλογικός κεφαλαιοκράτης» σήμερα.

Στο όνομα της ελευθερίας;

Σαν πολλά δεν έχεις κάνει και ξεστομίσει στο όνομα της ελευθερίας;



Εισβάλλεις σαν τους νεο-Ούνους και σα νέα έκδοση του αιμοχαρούς Αττίλα, σε μια χώρα που οι αναλώσιμοι στρατιώτες σου είναι αμφίβολο αν ήξεραν καν ότι υπάρχει. Στην άλλη άκρη του πλανήτη, στη μακρινή και πολύπαθη από την αποικιοκρατική λαίλαπα Ασία, χιλιάδες μίλια "μακριά από το σπίτι". Και για να αποτρέψεις την "κομμουνιστική εκτροπή" επί 9 χρόνια σφάζεις αμάχους, εκτός από τον ένοπλο εχθρό, κατακαίς με τις ναπάλμ αθώους κι ενόχους, δηλητηριάζεις για πολλά πολλά χρόνια έδαφος και υπέδαφος και ύδατα με τα επικίνδυνα θανατηφόρα χημικά σου.
Πότε αναγνώρισες αυτά τα εγκλήματά σου, που ξεφεύγουν κατά πολύ από "ατυχή συμβάντα";

Ανατρέπεις δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις με τα ένοπλα παραστρατιωτικά σκυλιά και πράκτορές σου. Στρατολογημένα κι εκπαιδευμένα απ΄τις μυστικές σου υπηρεσίες, τις βουτηγμένες ως τα λαιμό σε ατασθαλίες-"μαύρα" σαν την πιο σκοτεινή νύχτα κονδύλια και τις δολοφονίες και δεν έχει τελειωμό η "δημοκρατική λίστα". Οι πρόεδροι Αλιέντε, ακόμα και τα τοποθετημένα από εσένα βρώμικα πιόνια τύπου Μανουέλ Νοριέγκα, όταν δεν εξυπηρετούν τα επεκτατικά σου σχέδια και τα οικονομικά συμφέροντα των αρπαχτικών του πλούτου των λαών πολυεθνικών σου, βρίσκονται πάντα στο έλεος των γελοίων καραβανάδων-ανδρείκελών σου τύπου Πινοτσέτ. Ή όχι;
Πότε παραδέχτηκες τη νοοτροπία του "παγκόσμιου σχολικού μπούλη" (σαν αυτούς που αλωνίζουν με τις συμμορίες τους τα σχολεία σου), που σακατεύει τα άλλα παιδιά και τα τρομοκρατεί συστηματικά και με το δίκαιο του "Muscle Man" να σφετερίζεται "το δικό τους χαρτζιλίκι" και να έχει την απαίτηση να του ικανοποιούν μονίμως τα χούγια;

Που εξαφανίστηκε ο Alexis ρε παιδιά;

του Σταύρου Κατσούλη

Έπαθε κάτι μήπως; Φυσιολογικά, τώρα πριν τις ευρωεκλογές θα περίμενε να ήταν παντού και πάντα. Μην τον είδατε τον Alexis όμως. Χάθηκε; Δεν νομίζω. Απλά κρύβεται από την χώρα, και μάλλον σκέπτεται ότι με αυτήν την πρακτική, πιάνει "μ' ένα σμπάρο δυό τρυγόνια". Αφήνει την κυβέρνηση μαζί με τα αφεντικά τους, να αναδείξουν μόνοι τους την γελοιότητα τους. Έτσι, δεν θα χρειαστεί, να αναδείξει την δικιά του απίστευτη ανικανότητά. Εξάλλου, αυτή είναι και η πάγια πρακτική του κάθε "αριστερού" στην χώρα μας τις τελευταίες δεκαετίες.

Γιατί δηλαδή θα πρέπει να είναι αυτός που θα αλλάξει αυτήν την πρακτική, ειδικά σε κρίσιμες εποχές με εκλογές, απολύσεις, διαδηλώσεις, καταστροφής της υγείας, θανάτους πολιτών κλπ. Μην τρελαθούμε κιόλας, εδώ έχουμε ένα σύστημα το οποίο έχει δοκιμαστεί και αποδείξει την αξία του, εδώ και χρόνια: Τι καλύτερο, από το ν' αφήνει κανείς τον καπιταλισμό να αυτοκαταστρέφεται έτσι δεν είναι; Τώρα, αν κάποιος πει ότι εν τω μεταξύ, όσο το σύστημα καταρρέει, υπάρχουν και κάποιες "παράπλευρες απώλειες" μέσα στον Λαό, εντάξει δεν μπορεί κανείς να τα έχει κι όλα. Τώρα βέβαια, θα έχει μάλλον κάποιον, τέλος πάντων, ελεύθερο χρόνο...


Ευκαιρία ν' ασχοληθεί και λίγο με το θέμα της υποψηφιότητας του για την Προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που είχε παραμελήσει.

Ευκαιρία να επισκεφθεί την Ιρλανδία, όπου μπορεί να συνομιλήσει με τα "αδελφά κόμματα" και προσωπικότητες.

Τα κοράκια της κρίσης

Αποζημιώσεις που ξεπερνούν τα 1,7 δισ. ευρώ διεκδικούν εταιρείες επενδύσεων από τις κυβερνήσεις της Ελλάδας, της Κύπρου και της Ισπανίας, σύμφωνα με τη μελέτη που έδωσαν στη δημοσιότητα δύο ευρωπαϊκά think tanks, το Transnational Institute και το Corporate Europe Observatory, η οποία καταδεικνύει τον τρόπο με τον οποίο εταιρείες, με την υποστήριξη δικηγόρων, χρησιμοποιούν τις διεθνείς επενδυτικές συμφωνίες για να εξασφαλίσουν υπερκέρδη, μηνύοντας τις κυβερνήσεις ευρωπαϊκών χωρών που μαστίζονται από την κρίση.

Και τούτο με τη συνυπαιτιότητα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

Στην εν λόγω έκθεση με τίτλο «Κερδίζοντας από την Κρίση», καταγράφεται το πώς η τράπεζα Postova Bank της Σλοβακίας εξαγόρασε το 2010, όταν η Αθήνα υφίστατο τις μεγαλύτερες πολιτικές και οικονομικές πιέσεις και όταν ο οίκος αξιολόγησης Standard & Poor χαρακτήριζε το χρέος της Ελλάδας ως «σκουπίδι», σε εξευτελιστική τιμή ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου, και σήμερα το συγκεκριμένο τραπεζικό ίδρυμα, αφότου απέρριψε το γενναιόδωρο σχέδιο αναδιάρθρωσης που εισηγήθηκε η τρόικα, ζητά την καταβολή αποζημίωσης από την Αθήνα λόγω των υφιστάμενων αναγνωρισμένων διμερών συμβάσεων Ελλάδας-Σλοβακίας, συγκεκριμένα στο πλαίσιο της Διμερούς Συμφωνίας Επενδύσεων ανάμεσα στη Σλοβακία και την Ελλάδα.

Μάλιστα η Postova Bank φέρεται να έχει πετύχει ακόμη καλύτερη συμφωνία καταθέτοντας αγωγή εναντίον της Ελλάδας.

«Η μελέτη, όπως επισημαίνεται, δείχνει πώς το παγκόσμιο καθεστώς επενδύσεων ευδοκιμεί κατά τη διάρκεια οικονομικών κρίσεων, αλλά είναι εξαιρετικά άνισο ως προς το ποιος κερδίζει. Ενώ οι κερδοσκόποι που προβαίνουν σε παρακινδυνευμένες επενδύσεις προστατεύονται, οι απλοί άνθρωποι δεν τυγχάνουν τέτοιας προστασίας και -μέσω πολιτικών σκληρής λιτότητας- στερούνται βασικών κοινωνικών δικαιωμάτων».

Η αλλοτριωμένη μου συνείδηση του δούλου

Οι εργαζόμενοι στον επιχειρηματικό όμιλο του Μπόμπολα ομόφωνα αποφάσισαν να στείλουν αυτή την επιστολή στο αφεντικό τους που τους καθυστερεί τα δεδουλευμένα. Τυπικότητα, ευγένεια, επίκληση στο συναίσθημα, κατανόηση των δυσχερειών του αφεντικού, ικεσία αναγνώρισης των κόπων τους και των σωμάτων τους.

Κοιτάξτε τι καλά που εξακολουθούμε να κάνουμε τη δουλειά που μας βάζετε να κάνουμε! Δείτε πώς κατανοούμε τα βάσανα της επιχειρηματικότητας! Σκύψτε λίγο το βλέμμα σας και σε μας! Δεν είμαστε άνθρωποι κι εμείς; Συγκινηθείτε με το δράμα μας! Σάμπως δεν μοιράσαμε ακριβοδίκαια τον κοινωνικό αυτοματισμό; Δεν δηλητηριάσαμε με μίσος, μισαλλοδοξία, παθητικότητα και φόβο το κοινωνικό σώμα; Δεν το δείραμε αρκετά μέσα από τις γραμμές και τα πίξελς ολημερίς κι ολονυχτίς; Δεν εκθειάσαμε όσο έπρεπε την κυβέρνηση; Δεν αποκρύψαμε επιμελώς κάθε τι που θα μπορούσε να κάνει τους ανθρώπους να μην μιλάνε όπως εμείς τώρα; Νομίζετε πως δεν προσπαθήσαμε αρκετά να τους κάνουμε να μας μοιάσουν; Μα τι λέτε; Δείτε γύρω σας: ακρωτηριασμένες σκέψεις, άψυχες αντιδράσεις, παράδοση αμαχητί, φόβος, πείνα, η σ υ χ ί α. Τα πάντα κάναμε! Ακόμα και δανεικά ζητάμε για να έρθουμε στην ώρα μας στη δούλεψή σας, αξιότιμο αφεντικό! Πότε θα κόψεις λίγο από τη φραντζόλα σου (προς θεού, δική σου είναι, δεν τη ζυμώσαμε εμείς) να μας δώσεις το ψαλιδισμένο ξεροκόμματο που μας υποσχέθηκες;



Είμαι η συνείδηση του δούλου. Αυτή η ετερόφωτη συνείδηση που παίρνει φως από την αναγνώριση του αφέντη. Υπάρχει επειδή και μόνο όταν αυτός τον κοιτάει. Θέλει ό,τι κι αυτός θέλει. Σκέφτεται όπως ο αφέντης τού επιβάλλει και υποβάλλει.

Είμαι η διχασμένη, αλλοτριωμένη συνείδηση του καταπιεσμένου. Που έχοντας ως ίνδαλμα τον καταπιεστή μου όταν μου δίνεται η ευκαιρία, ή νομίζω πως μου δόθηκε, να πάρω τη θέση του, την αρπάζω με βία και βιάζω, εξουσιάζω, καταπιέζω, τυραννώ. Όχι τους πρώην συντρόφους μου δούλους – ποτέ δεν είχα συντρόφους, πώς θα μπορούσα άλλωστε, μια τέτοια ανελεύθερη ετερόφωτη συνείδηση; – αλλά τους μόνους εχθρούς: τους καταπιεσμένους.

Αφεντικό, υπολόγισέ με στην κατηγορία των δούλων. Μην ξεχνάς ότι αυτοί οι δούλοι γίνονται οι πιο υπέροχοι καταπιεστές, οι πιο σπουδαίοι και ύπουλοι βασανιστές. Όταν δεν βασανίζουν άμεσα τα θύματά τους, τους επιβάλλουν τη δουλικότητά τους. Δεν ανέχονται ούτε καν την υποψία αυτοκαθορισμού, ελεύθερης σκέψης, θέλησης και δράσης, χειραφέτησης, διαφορετικότητας. Φθονούν, υπονομεύουν, χλευάζουν, καταδίδουν, καταγγέλλουν την αμφισβήτηση, τη χαρά, το φως, τον αγώνα για ελευθερία και ζωή. Τι άλλο θες;

Στας διαταγάς σας, αφέντη

πηγη

Μνημονιακή και «αντι-μνημονιακή» ατζέντα φόρων

του Λεωνίδα Βατικιώτη

Ψυχρολουσία προκάλεσε η δήλωση του Γιώργου Σταθάκη βουλευτή Χανίων και υπεύθυνου του τομέα Ανάπτυξης του ΣΥΡΙΖΑ, σε εκδήλωση του Tvxs στις 13 Φεβρουαρίου με θέμα την παραγωγική ανασυγκρότηση, όπου προανήγγειλε αύξηση της φορολογίας. Τα λόγια του ήταν τα εξής: «Η Ελλάδα έχει μια μόνιμη τρύπα στη φορολόγηση των φυσικών προσώπων και των επιχειρήσεων, θα τολμούσα να πω πιο πολύ των φυσικών προσώπων παρά των επιχειρήσεων. Άρα η ιδέα για λιγότερους φόρους είναι παραπλανητική, δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα».

Η πρότασή του ΣΥΡΙΖΑ, για αύξηση της φορολογίας, προκάλεσε σοκ όχι μόνο στους οπαδούς και ψηφοφόρους του κόμματος αλλά και σε πολλούς περισσότερους πολίτες που προσδοκούσαν ότι μια μελλοντική κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ θα μείωνε τα υπέρμετρα και κοινωνικά άδικα φορολογικά βάρη που έχουν επιβάλλει τα Μνημόνια τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Αν ο στόχος....
της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ είναι να αυξηθούν τα φορολογικά έσοδα και να φτάσουν στο 42-43% του ΑΕΠ, όπου βρίσκονται σε όλη την υπόλοιπη Ευρώπη, όπως με βεβαιότητα δήλωσε ο Γ. Σταθάκης, τότε δεν υπάρχει κανένα περιθώριο για κατάργηση ή έστω σημαντική μείωση του φόρου στην ακίνητη περιουσία που από το 2009 μέχρι φέτος έχει αυξηθεί περισσότερες από 7 φορές, όπως φαίνεται στον πίνακα που παραθέτουμε, ή στον ειδικό φόρο κατανάλωσης επί των πετρελαιοειδών που έχει τσακίσει την ζήτηση, καθιστώντας το πετρέλαιο θέρμανσης είδος πολυτελείας. Σε αυτή την περίπτωση τα φορολογικά έσοδα θα μειώνονταν ως ποσοστό του ΑΕΠ κι έτσι το όραμα του ΣΥΡΙΖΑ να γίνουμε μια κανονική ευρωπαϊκή χώρα (με κριτήριο το ποσοστό των φορολογικών εσόδων ως προς το ΑΕΠ, όχι τίποτε άλλο όπως, για παράδειγμα, οι μισθοί) θα απομακρυνόταν…