«Eξέχασες και δε μ’ ακούς;… εσένα κράζω, Μήτρο, διώξε, σου λέγω, τα σκυλιά, που μου χαλούν το φύτρο…»

του Γιάννη Σιδέρη

Τα γεωπολιτικά παιχνίδια που παίζονται αυτήν την ιστορική στιγμή στην ευρύτερη περιοχή, είναι πέρα και πάνω από κάθε πρόβλεψη για την πιθανή κατάληξή τους. Ας προσπαθήσουμε να πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.

Τα πλεονεκτήματα της Ευρασιατικής Οικονομικής Ένωσης εκθείασε ο Πούτιν:
«Δημιουργούμε την Ευρασιατική Ένωση για να ενισχύσουμε τις οικονομίες μας, να διασφαλίσουμε την αρμονική τους ανάπτυξη και την επαναπροσέγγισή τους, με στόχο τον εκσυγχρονισμό τους και τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητάς τους» δήλωσε ο Πούτιν. (Καθημερινή 24.12.2013)

Ο Ρώσος πρόεδρος λοιπόν, δημιουργεί ήδη μια “ένωση” κρατών γύρω από την χώρα του. Ο στόχος προφανής. Να δημιουργήσει μια “ασπίδα”, στόχος που μόνο άγνωστος ως τακτική δεν είναι ακόμη και από το κοντινό παρελθόν. Ακριβώς όπως οι πρώην χώρες του Ανατολικού ...
μπλοκ, λειτουργούσαν για την ΕΣΣΔ, ο Πούτιν επιδιώκει να δημιουργήσει μια σφαίρα επιρροής αποτελούμενη πρωτίστως, από τις όμορες χώρες.


Συνεχίζουμε από το δημοσίευμα της Καθημερινής: «Η Ρωσία, η Λευκορωσία και το Καζακστάν σχημάτισαν το 2010 μια Τελωνειακή Ένωση με δομή καθαρά τελωνειακής σύνδεσης μεταξύ κρατών της πρώην Σοβιετικής Ένωσης η οποία θα μετασχηματιστεί το 2015 στην Ευρασιατική Οικονομική Ένωση, η οποία θα περιλαμβάνει περισσότερα μέλη, υπέρ της οποίας μίλησε ο Βλαντιμίρ Πούτιν.

Ψεύτες και Αμαρτωλοί

του Γιάννη Λαζάρου

Το σωστό θα ήταν να απαγορευτούν διά νόμου οι εθνικές επέτειοι της Ελλάδας. Ποιος ο λόγος να τιμάς την γενιά του ΟΧΙ αλλά και τα φρικιά του 1821 που πήραν το καριοφίλι μην αντέχοντας άλλο την καταπίεση. Τιμάς τους προγόνους σου με τις αποφάσεις που έχεις πάρει εσύ στην ζωή σου και όχι με τυμπανοκρουσίες οι οποίες μάλιστα σε θέλουν μακρυά από την τελετή για να έχουν την ησυχία τους τα πολιτικά λαμόγια που παίρνουν θέση στην εξέδρα των επισήμων.

Είναι σαν η Χούντα των Συνταγματαρχών να όριζε ως εθνική επέτειο την εξέγερση του Πολυτεχνείου και την ημέρα απελευθέρωσης των τελευταίων πολιτικών εξόριστων. Το ίδιο ακριβώς φαντάζει η συνέχιση των εορτασμών τόσο της 28ης Οκτωβρίου όσο και της 25ης Μαρτίου όσο η χώρα βρίσκεται και θα βρίσκεται υπό πλήρη κατοχή.

Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας στο μήνυμα του για την επέτειο της 25ης Μαρτίου δηλώνει...
ευθαρσώς ότι “η εθνική ανεξαρτησία κατακτήθηκε με θυσίες και δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς”. Μεγάλη αμαρτία η γελοιότητα της δήθεν απονομής τιμής με σιδερόφραχτες παρελάσεις και ψέμα το μήνυμα της ανεξαρτησίας, όταν από την στιγμή που παραλάμβανε την προεδρία του τόνιζαν ότι η εθνική ανεξαρτησία θα βαλθεί και τα σύνορα θα συρρικνωθούν με τον ίδιο να μην αντιδρά σε αυτά που άκουγε.

Πυρ! Σκοπεύσατε... Έτοιμοι; (ούτε κατά διάνοια)

του Σταύρου Κατσούλη

Τελικά μάλλον κανείς μας δεν θα ξεφύγει από τις πολλαπλές λαίλαπες που μας απειλούν. Δεν θα ξαφνιάσει κανέναν πλέον, εάν σήμερα κάποιος χτυπήσει την πόστα και μας ζητήσει να του δώσουμε το σπίτι για χρέη προς τράπεζες. Δεν θα αποτελέσει για κανέναν μας έκπληξη εάν αύριο, τύχει και είμαστε εμείς που θα συλλάβουν στην μέση του δρόμου, για χρέη προς το δημόσιο. Δεν θα κάνει καμιά εντύπωση σε κανέναν πλέον, εάν μας επιβάλουν ακόμα ένα χαράτσι, για παράδειγμα για το γεγονός ότι απλά και μόνο είμαστε ακόμα ζωντανοί...

Η αλήθεια είναι, ότι κάποια στιγμή όλοι μας θα βρεθούμε και εμείς μπροστά στα αδιέξοδα που...
όλοι μας βλέπουμε γύρω μας ή τουλάχιστον οσφραινόμαστε. Οι απολύσεις, οι κατασχέσεις, οι συλλήψεις και όλα τ' άλλα, λαμβάνουν χώρα καθημερινά πλέον. Μαζί τους, όπως είναι φυσικό, ήρθαν και οι περισσότερο ή λιγότερο δυναμικές αντιδράσεις όλων αυτών που επηρεάστηκαν από τις νέες αυτές «διαρθρωτικές αλλαγές». Μόνο που, μετά μεγάλης λύπης, βλέπουμε και πάλι το ίδιο μοτίβο αντίδρασης...

"Δεν θα σταματήσουμε, μέχρι να μας δώσουν πίσω και πάλι τις δουλειές μας", είπαν με πάθος και αποφασιστικότητα κάποιοι που απολύθηκαν. "Θα αγωνιστούμε για να μην μας πάρουν το σπίτι", είπαν άλλοι μπροστά στην απειλή των κατασχέσεων. "Δεν θα πληρώσω διόδια, γιατί είναι παράνομα και με αυτά εκμεταλλεύονται τον κόσμο." κ.ο.κ.

Πώς η επιστήμη κατάντησε προαγωγός ηλιθίων, κομματόσκυλων και κοινών απατεώνων

του Δημ.Καζάκη

Μιας και ο λόγος για το κατά πόσο η οικονομία είναι επιστήμη ή όχι, θα πρέπει να γνωρίζουμε τα εξής:

Ιδιάιτερα τις δυο τελευταίες δεκαετίες με σεσημασμένο και δόλιο τρόπο αφαιρέθηκε συστηματικά οποιαδήποτε έστω και απλή επιστημονική αναφορά από τις οικονομικές σπουδές. Εδώ και πολλά χρόνια οι οικονομικές σχολές στην Δύση δεν παράγουν επιστήμονες οικονομολόγους, αλλά κατ' επάγγελμα διαστροφείς της πραγματικότητας και κατ' εθισμό απατεώνες. Αυτό το νόημα έχουν τα Business και Finance που διδάσκονται τα παιδιά στις οικονομικές σχολές. Από τις πιο επώνυμες, έως τις υποδεέστερες. Δεν μαθαίνουν τίποτε περισσότερο από την εξυπηρέτηση του ιδιωτικού συμφέροντος σε βάρος της κοινωνίας και της ανθρωπότητας. Η Πολιτική Οικονομία ως επιστήμη μετέτρεψε την "επιστήμη του πλουτισμού", όπως αποκαλούσαν οι πατέρες της τις λογικές των μερκαντιλιστών, σε επιστήμη του πλούτου που οφείλει να υπηρετεί όχι το ιδιωτικό, αλλά το δημόσιο συμφέρον. Έτσι γεννήθηκε η Πολιτική Οικονομία ως επιστήμη.

Ένας χαρακτηριστικός ορισμός του οικονομολόγου για να ανταποκριθεί στα υψηλά καθήκοντα της επιστήμης του και ο οποίος πάντα με ενέπνεε ήταν εκείνος του Τζον Ράμσι Μακάλοχ, του τελευταίου από τους κλασικούς της πολιτικής οικονομίας:

«Θα πρέπει να έχουμε κατά νου, ό,τι σε καμιά περίπτωση δεν αποτελεί υπόθεση του οικονομολόγου να διερευνήσει τα μέσα με τα οποία οι περιουσίες των ατόμων μπορούν να αυξάνουν ή να μειώνονται, εκτός από το να εξακριβωθεί εν γένει η λειτουργία και οι επιπτώσεις τους. Τα δημόσια συμφέροντα πρέπει πάντα να αποτελούν το αποκλειστικό αντικείμενο της προσοχής του. Δεν είναι δουλειά του να στήνει συστήματα, και να επινοεί σχέδια, για την αύξηση του πλούτου και των απολαύσεων συγκεκριμένων τάξεων, αλλά να αφιερώσει τον εαυτό του για να ανακαλύψει τις πηγές του εθνικού πλούτου, και της καθολικής ευημερίας, καθώς και τα μέσα με τα οποία μπορούν να καταστούν πιο παραγωγικές… Το ζήτημα ποτέ δεν αφορά στο κατά πόσο ένας μεγαλύτερος ή μικρότερος αριθμός ατόμων μπορεί να πλουτίσει από την υιοθέτηση ενός συγκεκριμένου μέτρου ή από έναν συγκεκριμένο θεσμό, αλλά το κατά πόσο η τάση του είναι να εξυπηρετήσει το λαό…»

Παγκρήτια συνάντηση ενάντια στην Καταστροφή των χημικών της Συρίας στη Μεσόγειο

Στις 23 Μαρτίου, στην ιστορική Μονή Αρκαδίου στο Ρέθυμνο φορείς, συλλογικότητες, σωματεία και πολίτες από όλη την Κρήτη συναντιούνται για να πουν το όχι στην εξουδετέρωση των χημικών όπλων της Συρίας στη Μεσόγειο.





πηγη

Καπιταλισμός,κρίση,νεορικαρντιανή οπτική και αριστερά.

Δημήτρης Καζάκης

Γιατί έχουμε κρίση-χρέους; Γιατί το κράτος επιδοτεί το κεφάλαιο και φορτώνεται τις ζημιές του με αποτέλεσμα τα ελλείμματα. Αυτή η προβληματική μπορεί να φαντάζει αριστερή, αλλά δεν είναι. Στην ουσία της είναι μια αριστερή εκδοχή της επίσημης προβληματικής που βλέπει το χρέος ως αποτέλεσμα των κρατικών ελλειμμάτων.

Απλά δίνει αλλού την έμφαση. Η κυβέρνηση μιλά για διεφθαρμένο κράτος, η αριστερά μιλά για παροχές στο κεφάλαιο. Στην ουσία όμως η προβληματική είναι ταυτόσημη και οδηγεί είτε σε νεοφιλελεύθερες, είτε σε νεοκεϋνσιανές προτάσεις αντιμετώπισης. Η αλήθεια είναι ότι ο καπιταλισμός σήμερα ως μηχανισμός εκμετάλλευσης της εργασίας και παραγωγής κέρδους δεν μπορεί να κάνει δίχως υπέρογκα χρέη, ιδιωτικά και δημόσια. Διότι ο κύριος όγκος των κεφαλαίων σήμερα είναι δανείσιμα κεφάλαια και επομένως χρειάζονται, προκειμένου να αξιοποιηθούν, νοικοκυριά, επιχειρήσεις και κράτη που δανείζονται όλο και περισσότερο. Τα δανείσιμα αυτά κεφάλαια είναι αδύνατο να διαγραφούν όπως γινόταν παλιότερα στις κρίσεις του καπιταλισμού για δυο βασικούς λόγους: Αφενός γιατί ο όγκος τους είναι κυριολεκτικά τεράστιος, ανέρχονται σε 20 φορές το παγκόσμιο ΑΕΠ. Αφετέρου, αυτά είναι συγκεντρωμένα σε τράπεζες και επενδυτικά κεφάλαια, που σήμερα λειτουργούν ως «συλλογικός κεφαλαιοκράτης» πολύ πιο σημαντικός από το αστικό κράτος. Αυτή η διαδικασία της ανάδειξης των τραπεζών και γενικότερα του χρηματιστικού κεφαλαίου σε «συλλογικό κεφαλαιοκράτη» του καπιταλισμού, ήταν κάτι που είχαν εντοπίσει από την εποχή τους όλοι οι μαρξιστές θεωρητικοί του ιμπεριαλισμού. Απλά σήμερα έχει γενικευτεί παγκόσμια τόσο, ώστε έχει πάρει καθολικές διαστάσεις. Αν αρχίσουν να χρεοκοπούν, ολόκληρο το σύστημα αναπαραγωγής του κεφαλαίου σήμερα παγκόσμια θα μπλοκάρει ανεπανόρθωτα. Γι’ αυτό στην πολιτική του ιμπεριαλισμού προέχει η διάσωση των τραπεζικών κολοσσών από τη διάσωση των κρατών. Η τράπεζα «συλλογικός κεφαλαιοκράτης» έχει μεγαλύτερη σημασία από το κράτος «συλλογικός κεφαλαιοκράτης» σήμερα.

Στο όνομα της ελευθερίας;

Σαν πολλά δεν έχεις κάνει και ξεστομίσει στο όνομα της ελευθερίας;



Εισβάλλεις σαν τους νεο-Ούνους και σα νέα έκδοση του αιμοχαρούς Αττίλα, σε μια χώρα που οι αναλώσιμοι στρατιώτες σου είναι αμφίβολο αν ήξεραν καν ότι υπάρχει. Στην άλλη άκρη του πλανήτη, στη μακρινή και πολύπαθη από την αποικιοκρατική λαίλαπα Ασία, χιλιάδες μίλια "μακριά από το σπίτι". Και για να αποτρέψεις την "κομμουνιστική εκτροπή" επί 9 χρόνια σφάζεις αμάχους, εκτός από τον ένοπλο εχθρό, κατακαίς με τις ναπάλμ αθώους κι ενόχους, δηλητηριάζεις για πολλά πολλά χρόνια έδαφος και υπέδαφος και ύδατα με τα επικίνδυνα θανατηφόρα χημικά σου.
Πότε αναγνώρισες αυτά τα εγκλήματά σου, που ξεφεύγουν κατά πολύ από "ατυχή συμβάντα";

Ανατρέπεις δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις με τα ένοπλα παραστρατιωτικά σκυλιά και πράκτορές σου. Στρατολογημένα κι εκπαιδευμένα απ΄τις μυστικές σου υπηρεσίες, τις βουτηγμένες ως τα λαιμό σε ατασθαλίες-"μαύρα" σαν την πιο σκοτεινή νύχτα κονδύλια και τις δολοφονίες και δεν έχει τελειωμό η "δημοκρατική λίστα". Οι πρόεδροι Αλιέντε, ακόμα και τα τοποθετημένα από εσένα βρώμικα πιόνια τύπου Μανουέλ Νοριέγκα, όταν δεν εξυπηρετούν τα επεκτατικά σου σχέδια και τα οικονομικά συμφέροντα των αρπαχτικών του πλούτου των λαών πολυεθνικών σου, βρίσκονται πάντα στο έλεος των γελοίων καραβανάδων-ανδρείκελών σου τύπου Πινοτσέτ. Ή όχι;
Πότε παραδέχτηκες τη νοοτροπία του "παγκόσμιου σχολικού μπούλη" (σαν αυτούς που αλωνίζουν με τις συμμορίες τους τα σχολεία σου), που σακατεύει τα άλλα παιδιά και τα τρομοκρατεί συστηματικά και με το δίκαιο του "Muscle Man" να σφετερίζεται "το δικό τους χαρτζιλίκι" και να έχει την απαίτηση να του ικανοποιούν μονίμως τα χούγια;