Πώς το απαρτχάιντ πάει να μεταφερθεί στην Κύπρο.

Δημ.Καζάκης

Στη Νότιο Αφρική θα μεταβούν οι διαπραγματευτές Ανδρέας Μαυρογιάννης και Κουντρέτ Οζερσάι προκειμένου να ακούσουν τις εμπειρίες και τις ιδέες του Ρόελφ Μέγιερ, η συμβολή του οποίου ήταν καθοριστική στον τερματισμό του απαρτχάιντ. Σύμφωνα με τον Φιλελεύθερο, η επίσκεψη των δύο διαπραγματευτών στη Νότιο Αφρική προγραμματίστηκε με πρωτοβουλία των ΗΠΑ και θεωρείται ως ακόμη ένα μέτρο «για να φέρει κοντά τις δυο πλευρές».

Ο Ρόελφ Μέγιερ είναι ένας γνωστός πολιτικός και επιχειρηματίας της Νοτίου Αφρικής προερχόμενος από το άλλοτε κυβερνών ρατσιστικό Εθνικό Κόμμα επί εποχής απαρτχάιντ. Είναι μια χαρακτηριστική περίπτωση εκείνης της τάξης που βγαίνει στην πολιτική για να προωθήσει τα επιχειρηματικά της συμφέροντα. Όταν είδε ότι επίκειται κοινωνική εξέγερση από την μαύρη πλειοψηφία εναντίον του καθεστώτος του απαρτχάιντ, έβαλε στη ζυγαριά τα αμφίβολα πια πολιτικά οφέλη του απαρτχάιντ και από την άλλη τα ζωτικά επιχειρηματικά συμφέροντα με τα οποία ήταν και παραμένει ταυτισμένος. Διαπίστωσε ότι και τα δυο μαζί δεν σώζονται.


Έτσι πρωτοστάτησε στην μαζική εξαγορά της ηγεσίας του Εθνικού Αφρικανικού Κογκρέσου. Σ’ αυτό τον βοήθησε σημαντικά κι ο Μαντέλα. Γι’ αυτό άλλωστε και το καθεστώς τον αποφυλάκισε. Η διαπραγμάτευση που έφερε το επίσημο τέλος του καθεστώτος απαρτχάιντ, είχε δυο βασικά στοιχεία. Προκειμένου να λήξει το καθεστώς, το Εθνικό Αφρικανικό Κογκρέσο απεμπόλησε το σύνολο σχεδόν του κοινωνικού και πολιτικού του προγράμματος, όπου προβλεπόταν μια ριζικά διαφορετική Νότια Αφρική απ’ αυτήν της απίστευτης δυστυχίας, φτώχειας, άγριας εκμετάλλευσης και ανύπαρκτης δημοκρατίας, όπως είναι σήμερα.

Η ουσία της διαπραγμάτευσης είχε τα εξής θεμελιώδη δεδομένα. Η άρχουσα τάξη του απαρτχάιντ, θα διατηρούσε όλα τα οικονομικά, επιχειρηματικά και πολιτικά της προνόμια και μετά την επίσημη κατάλυση του καθεστώτος. Η ηγετική ομάδα του κινήματος κατά του απαρτχάιντ και πολλά από τα σημαίνοντα πρόσωπα της μαύρης πλειοψηφίας, μπορούσαν ελεύθερα να απολαύσουν την νομή της εξουσίας και ταυτόχρονα να αποκτήσουν ελεύθερη πρόσβαση στον κόσμο του πλούτου.

Mekorot: Από τα κατεχόμενα στην Θεσσαλονίκη

Η Mekorot, η οποία επιχειρεί να εξαγοράσει την ΕΥΑΘ με όχημα την ελληνική ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ, αποτελεί το εργαλείο με το οποίο το ισραηλινό κράτος στερεί το νερό από εκατομμύρια Παλαιστίνιους που ζουν στα κατεχόμενα από το Ισραήλ εδάφη.

H κρατική εταιρεία ύδρευσης του Ισραήλ ανέλαβε τον έλεγχο των υδάτων των παλαιστινίων από το 1982 και ευθύνεται για την διαρκή κρίση στην παροχή καθαρού νερού ενώ συχνά λειτουργεί σαν «μπράβος» του Τελ Αβίβ το οποίο απειλεί να κόψει την πρόσβαση των παλαιστινίων σε πόσιμο νερό.

Και αν η ελληνική κυβέρνηση των Σαμαρά – Βενιζέλου δεν έχει πρόβλημα να συνεργαστεί με μια εταιρεία που κατηγορείται για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, προκύπτει και το ερώτημα γιατί θέλει να ξεπουλήσει την ΕΥΑΘ σε μια κρατική εταιρεία – τόσα χρόνια δεν μας μάθαιναν ότι πρέπει να στηρίζουμε την ιδιωτική πρωτοβουλία γιατί ο κρατικός έλεγχος δεν αποδίδει;

Ομάδα ακτιβιστών του κινήματος BDS, που ζητά το μποϊκοτάζ εταιρειών που συνεργάζονται με το κράτος του Ισραήλ πραγματοποίησε διαμαρτυρία σε διεθνές συνέδριο που συμμετείχε η ισραηλινή εταιρεία Mekorot.

πηγη

Η φάρσα που αποκαλείται έξοδος στις αγορές

ΔΗΜ.ΚΑΖΑΚΗΣ

Τελικά θα βγούμε στις αγορές. Ζήτω! Ουρά! Ή επί το ελληνικότερο, εβίβα εις υγείαν των κορόιδων! Ποια είναι τα κορόιδα; Πάντως όχι οι αγορές και οι κερδοσκόποι. Με κίνητρα καθαρά προεκλογικού πανικού, η κυβέρνηση προτίθεται να εκδώσει 5ετές ομόλογο ονομαστικής αξίας 2 δις ευρώ για να φανεί ότι βγαίνει στις αγορές. Με άλλα λόγια η κυβέρνηση επιχειρεί να δανειστεί ποσό που κάλλιστα θα μπορούσε να εισπράξει με τρίμηνα, ή εξάμηνα έντοκα γραμμάτια, μόνο που με το πενταετές θα πληρώσει υπερδιπλάσιο επιτόκιο.

Το αναμενόμενο επιτόκιο αναμένεται να κινηθεί ανάμεσα στο 5-6% ετήσια. Θυμίζουμε ότι το ιστορικό μέσο επιτόκιο δανεισμού του ελληνικού κράτος πριν από την ένταξη στα μνημόνια ήταν κάτω στο 4%. Και μας οδήγησε στην χρεοκοπία. Με άλλα λόγια για την προεκλογική εκστρατεία της κυβέρνησης, ο ελληνικός λαός θα κληθεί να πληρώσει πάνω από 500 εκατομμύρια μόνο σε τόκους γι’ αυτό το ομόλογο.


Σε ποιους; Μα στα φιλαράκια της κυβέρνησης που μέσα στα χρόνια των μνημονίων αποκόμισαν δις ευρώ χάρις στο PSI, την κρατική χρηματοδότηση των τραπεζών και την κερδοσκοπία στο ελληνικό χρηματιστήριο που κανονικά θα έπρεπε να είχε κλείσει – λόγω του ιδιαίτερα μεγάλου αριθμού εταιρειών υπό επιτήρηση, ή σε αναστολή διαπραγμάτευσης – αλλά κρατιέται ανοιχτό μόνο και μόνο για να παίζουν τα παιχνίδια τους οι αετονύχιδες εντός και εκτός Ελλάδας. Μόνο και μόνο για να συνεχίσουν να ξεπλένουν χρήμα οι τραπεζίτες και όσοι διασυνδέονται μ’ αυτούς.

Ανάπτυξη με… δουλοπάροικους

«Απελευθέρωση» Εταιρειών Προσωρινής Απασχόλησης.

Ανάμεσα στις νέες θεσμικές αλλαγές σε βάρος των εργαζομένων, που ετοιμάζει η κυβέρνηση για να συμφωνήσει με την τρόικα, είναι και η πλήρης «απελευθέρωση» της λειτουργίας των Εταιρειών Προσωρινής Απασχόλησης (ΕΠΑ). Με λίγα λόγια, τα ελληνικά συναρμόδια υπουργεία -υπηρετώντας τα συμφέροντα των μεγάλων κυρίως εργοδοτών, αλλά, πλέον, και του Δημοσίου (όπως το… οραματίζονται, φτωχό και μικρό)- προωθούν την άμεση στελέχωση των επιχειρήσεων με νοικιασμένους, δανειζόμενους, μη συνδικαλισμένους, φτηνούς και απροστάτευτους εργαζόμενους.

Το υπουργείο Εργασίας πρόκειται να τροποποιήσει τον ήδη απαράδεκτο νόμο 4052/2012 (Επί Κουτρουμάνη, με τις υπογραφές και των Λοβέρδου, Ρέππα, Γιαννίτση, Διαμαντοπούλου και Σαχινίδη), που προέβλεπε ως τώρα (και) τους περιορισμούς στη λειτουργία των ΕΠΑ. Οι αλλαγές έχουν ετοιμαστεί και έχουν δοθεί προς έγκριση στους επιτηρητές των δανειστών και είναι οι εξής:

ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ

Του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη*

Ένα παλιότερο άρθρο που παραμένει επίκαιρο μετά τις τελευταίες εξελίξεις στην Ουκρανία, οι οποίες ξεκίνησαν με τις πολιτικές δραστηριότητες των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων (ΜΚΟ) για να φτάσουν στην σημερινή χαοτική κατάσταση.
Οι ΗΠΑ, με αιχμή του δόρατος, από την μια, το γνωστό «Εθνικό Ίδρυμα για την Δημοκρατία»-NED (National Endowment for Democracy), που λειτουργεί ως «μη κυβερνητική» οργάνωση της CIA και, από την άλλη, την αντιπυραυλική ασπίδα, επιχειρούν να προελάσουν στην μετασοβιετική Ρωσία του Πούτιν.

Τα think-tanks και οι ΜΚΟ της Νέας Τάξης

Ένα κομβικό σημείο της στρατηγικής της υπερεθνικής χρηματιστηριακής ελίτ είναι να παρουσιάσει μέσα από την προπαγάνδα της την «παγκοσμιοποίηση» σαν νομοτελειακό γεγονός και συγχρόνως να υποβαθμίσει τις ιεραρχικές δομές των παραδοσιακών εθνών-κρατών στην λήψη των αποφάσεων.
Για να το πετύχει αυτό χρειάζεται αφ’ ενός υπερεθνικές δομές (π.χ. Ε.Ε., WTO, NAFTA κ.ά) και αφ’ ετέρου την βοήθεια των think-tanks και των ΜΚΟ της παγκοσμιοποίησης, όπως το είχε θέσει ο ίδιος ο Μπλερ: «Η παγκοσμιοποίηση... μελετήθηκε, οργανώθηκε, χειρίσθηκε και υπερασπίσθηκε κατά των αντιπάλων της από ευκόλως αναγνωρίσιμες ομάδες ανθρώπων που δούλευαν σε γνωστές οργανώσεις» (Znet, ανάλυση David Miller, 25/05/2005).
Αυτά τα «ανεξάρτητα» σκεπτόμενα συλλογικά όργανα είναι παγκόσμια υπό την έννοια ότι αποτελούν μια ομάδα ενεργών πρωταγωνιστών στην παγκόσμια κοινωνία. Τα think-tanks (δεξαμενές σκέψης) αλληλεπιδρούν με τα λόμπυ και τις ΜΚΟ και δημιουργούν τα δικά τους υπερεθνικά δίκτυα.
- Τα αμερικανικά ιδρύματα και η USAID έχουν «εξάγει» το αμερικανικό μοντέλο think-tank στην Κεντρική Ευρώπη, την Ασία, την Μέση Ανατολή και την Βόρειο Αμερική.
- Πολιτικά ινστιτούτα στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη έχουν δημιουργήσει το δίκτυο Open Society Foundation (Σόρος) .
- Το Global ThinkNet ιδρύθηκε από το Japan Center for International exchange και φιλοξενεί συναντήσεις διευθυντών think-tanks.
- Το Tokyo Club (Λέσχη του Τόκυο), που συγκροτήθηκε από το Nomura Research Institute (NRI) στην Ιαπωνία συγκέντρωσε αναλυτές από το Brookings, το Chatman House και το Γαλλικό Ινστιτούτο Διεθνών Σχέσεων.
- Το Global Development Network είναι ένα εκτεταμένο δίκτυο ινστιτούτων οικονομικής έρευνας.
- Στην Ε.Ε. η οργάνωση της Στρογγυλής Τραπέζης των Ευρωπαίων βιομηχάνων κάνει το ίδιο.
- Στον ΟΗΕ το Διεθνές Επιμελητήριο Εμπορίου (International Chamber of Commerce) αγωνίζεται για τις ευθύνες των πολυεθνικών επιχειρήσεων.
Βλέπουμε ότι όπως και το κίνημα κατά της παγκοσμιοποίησης έχει επισημάνει, «ο πλανήτης δεν καταστρέφεται από μόνος του, δολοφονείται και οι δολοφόνοι του έχουν ονόματα και διευθύνσεις».

Χώρα υπό διάλυση, Καθεστώς σε πανικό και ο αστάθμητος παράγοντας ...

του Ηλία Αλεξανδρή

Αυτή την φορά το καθεστώς υποτέλειας και Συνταγματικής εκτροπής ξεπέρασε τον εαυτό του! Η επιβολή διήμερης απαγόρευσης διαδηλώσεων και κυκλοφορίας στην Αθήνα την 1η και 2η Απριλίου λόγω του ECOFIN έδωσε στην Αθήνα τα χαρακτηριστικά μιας αστυνομοκρατούμενης κατεχόμενης πόλης, μιας πρωτεύουσας σε χώρα υπό κατοχή.

Ο φόβος για τις πιθανές λαϊκές αντιδράσεις λόγω της παρουσίας των οικονομικοπολιτικών ηγεσιών της Ευρώπης που ευθύνονται για την μετατροπή της Ελλάδας σε αποικία χρέους, οδήγησε το ντόπιο καθεστώς - που αποκαλείται κατ' ευφημισμό 'Ελληνική Κυβέρνηση' - να ξεδιπλώσει όλα τα ....

φασιστικά χαρακτηριστικά του.

Την ίδια στιγμή που ο εκπρόσωπος του Δ' Ράιχ χερ Σόιμπλε χαριεντιζόταν με τον έπαρχο Σαμαρά, δηλώνοντας ότι "η Ελλάδα βρίσκεται στην σωστή πορεία", η Αθήνα βρισκόταν σε πλήρη αστυνομικό κλοιό για την "διασφάλιση" αυτής της πορείας με την οποία πάνω από 1,5 εκατομμύριο έλληνες είναι άνεργοι και δίνουν αγώνα καθημερινής επιβίωσης ενώ η πρόσβαση σε αποτελεσματικές υπηρεσίες υγείας και φάρμακα για την πλειονότητα του λαού μας είναι πλέον ουσιαστικά αδύνατη.

Η οικονομική και κοινωνική κατάρρευση που επεκτείνεται ραγδαία λόγω των μνημονιακών καταστροφικών πολιτικών που επιβάλλονται από τα κέντρα εξουσίας της Ευρώπης και το ΔΝΤ έχει ήδη οδηγήσει σε λουκέτο εκατοντάδες χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις στην Ελλάδα, ενώ το - ούτως ή άλλως προβληματικό στην λειτουργία του - κράτος είναι πλήρως παραδομένο στις επιταγές και τις εντολές των ξένων επικυρίαρχων και βρίσκεται σε φάση βαθειάς απορρύθμισης.

Ο Φασισμός της γραβάτας…

του Γ.Λαζάρου


Το φονικότερο όπλο όλων των εποχών από καταβολής δίποδου δεν είναι η ατομική βόμβα, όπως την ένιωσαν στο πετσί τους ειδικά οι Γιαπωνέζοι, αλλά η γραβάτα. Εκτελούμαστε από στρατιώτες ενός συστήματος που η στολή παραλλαγής τους είναι κουστουμάκι και γραβάτα.
 Όλα ξεκίνησαν από αυτή την αναθεματισμένη γραβάτα που διαχώριζε τον απλό άνθρωπο από εκείνον που του προσέδιδε σοβαρότητα για να κάνει την δουλειά του ένα κομμάτι πανί δεμένο στο λαιμό. Από την εποχή των νοικοκυραίων του ’50, που πρώτα φορούσαν την γραβάτα και μετά το σώβρακο, μέχρι τη γενιά του σήμερα που η γραβάτα έχει μεταλλαχθεί σε πολλά είδη που διαχωρίζουν τους από πάνω με τους από κάτω.

Γραβάτα ο πολιτικάντης, γραβάτα ο δασκαλάκος, γραβάτα ο δικηγόρος, γραβάτα ο ψάλτης, γραβάτα ο στρατιωτικός, γραβάτα ο αστυνομικός, γραβάτα ο πανεπιστημιακός, όπου θέση ισχύος και γραβάτα. Αυτά μέχρι το 1974 που ο πρώην γραβατοφορεμένος υπουργός Α. Παπανδρέου κατάλαβε ότι η γραβάτα είναι η αχίλλειος πτέρνα των «νοικοκυραίων» και εμφάνισε την πιο εξουσιαστική γραβάτα όλων των εποχών: Το ζιβάγκο. Ακολουθώντας την τακτική των φεμινιστριών που έκαψαν τα σουτιέν τους πλάσαρε το ζιβάγκο και ακριβώς όπως κατέληξε το καμένο σουτιέν να γίνει φιρμάτο σεξουαλικό φετίχ, έτσι και το ζιβάγκο κατέληξε να γίνει η γραβάτα «λαϊκό αξεσουάρ» των σοβαρών πολιτικών ξανά. Το μόνο που κράτησε λίγο παραπάνω ήταν ο τσιγκελωτός ή τύπου Ζαπάτα μύσταξ μετά μύξας που ήταν απαραίτητο αξεσουάρ για το λαό που είχε αναλάβει την εξουσία. Μετά γλιτώσαμε από τα μουστάκια και την μύξα τους. Έπιασαν δουλειά οι στιλίστες, όπως Αμερική.