Chevron εναντίον Ισημερινού: Έγκλημα χωρίς τιμωρία!

 ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗΣ

Συχνά τα περιβαλλοντικά εγκλήματα έχουν τόσους πολλούς ενόχους που στην πράξη δεν έχουν κανέναν. Έτσι, η ευθύνη διαχέεται και το αίτημα λογοδοσίας των ενόχων παραπέμπεται στις ελληνικές καλένδες. Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις που ο ένοχος είναι γνωστός, έχει …όνομα και επίθετο, όπως ακριβώς συμβαίνει με την περίπτωση της Chevron-Texaco, που ευθύνεται για μια από τις μεγαλύτερες περιβαλλοντικές καταστροφές στον κόσμο: Την μόλυνση 2 εκατ. εκταρίων της ζούγκλας του Αμαζόνιου στον Ισημερινό με 71 εκατ. λίτρα τοξικών πετρελαϊκών αποβλήτων και 64 εκατ. λίτρα αργού πετρελαίου! Πρόκειται για μια από τις πιο κραυγαλέες περιπτώσεις ασυδοσίας των βορειοαμερικάνικων πολυεθνικών εταιρειών και καταλήστευσης των φυσικών πόρων του πλανήτη.

ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΣΤΟΝ ΙΣΗΜΕΡΙΝΟ, ΖΟΥΓΚΛΑ ΤΟΥ ΑΜΑΖΟΝΙΟΥ:

Το έγκλημα της Chevron-Texaco εμφανίζεται ακόμη πιο προκλητικό αν λάβουμε υπ’ όψη μας τις τεράστιες προσπάθειες που καταβάλλει η κυβέρνηση του Ισημερινού, στο πλαίσιο της Επανάστασης των Πολιτών που ξεκίνησε το 2006 υπό τον πρόεδρο Ραφαέλ Κορέα, να προστατεύσει και να αναδείξει τον μοναδικό φυσικό πλούτο που διαθέτει η χώρα.

Μαύρη κηλίδα σε ένα πράσινο εργαστήρι

Ο Ισημερινός αποτελεί ίσως το σημαντικότερο στον κόσμο εκθετήριο βιοποικιλότητας. Στο ανατολικό τμήμα της χώρας, που
βρίσκεται ο Αμαζόνιος και συνορεύει με την Κολομβία και το Περού, έχουν μέχρι στιγμής καταγραφεί 1.600 είδη πουλιών (αριθμός διπλάσιος των όσων έχουν ενLa Mano sucia de Chevron Ecuador 2τοπιστεί σε Ευρώπη και Βόεια Αμερική μαζί), 25.000 είδη δένδρων (σε ολόκληρες τις ΗΠΑ μόνο 17.000), 300 θηλαστικά, 460 διαφορετικά αμφίβια, 4.500 είδη πεταλούδας, κλπ. Για να συνεχίζουν να υπάρχουν όλα αυτά η κυβέρνηση του Ισημερινού καταβάλει ένα τεράστιο κόστος, που ως ανταμοιβή έχει όχι μόνο την διατήρηση της περιβαλλοντικής ισορροπίας αλλά και τις ομαλές σχέσεις με τις κοινότητες των ιθαγενών που ζουν σε αυτά τα εύθραυστα οικοσυστήματα. Είναι πραγματικά δύσκολο να φανταστεί κανείς αν δεν δει από κοντά την προσοχή της κυβέρνησης και τους πόρους που διαθέτει ώστε να προστατευθεί και να αναδειχθεί το φυσικό περιβάλλον. Σε αυτό το πλαίσιο λοιπόν η απροθυμία της Chevron-Texaco να αναλάβει το κόστος των καταστροφικών επιλογών της συνιστά ακραίο δείγμα επιχειρηματικής επιθετικότητας, νεκρανάσταση εν έτει 2014 των επιχειρηματικών ηθών που ανθούσαν την εποχή της αποικιοκρατίας.

renaissance

γράφει ο Γιάννης Σιδέρης

ΚΛΕΟ

Μια άνεργη Ισπανίδα, πριν από ενάμιση χρόνο αποφάσισε να συμμετάσχει σε διαγωνισμό για πρόσληψη πωλητών σε επιχείρηση εμπορίας ηλεκτρικών ειδών, όπως γράφει η Εφημερίδα των Συντακτών.

Ο λόγος για την Κλέο Αλμάνσα, που κηρύχθηκε το πρόσωπο του ισπανικού facebook της περασμένης εβδομάδας, όταν τα κοινωνικά δίκτυα γέμισαν με μηνύματα συμπαράστασης, έπειτα από τη συνέντευξή της στην «El Mundo» στην οποία αποκάλυψε την περιπέτειά της.

Μαζί με άλλους 40 νέους ανέργους, υποβλήθηκε σε δοκιμασίες υπό τον ήχο δυνατής μουσικής και ταχύτατα εναλλασσόμενου φωτισμού «ώστε να ανέβει η αδρεναλίνη για να πουλήσουν καλύτερα», όπως τους εξήγησαν.

Στην πραγματικότητα υποδαύλιζαν τον ανταγωνισμό μεταξύ τους με στόχο ο ισχυρότερος να εξουδετερώσει τον πιο αδύναμο. Ανάμεσα στα άλλα, τους έβαλαν να παίξουν τις μουσικές καρέκλες διαγ(κ)ωνιζόμενοι μέχρι αίματος για μια θέση, αφού όποιος έμενε όρθιος αποχωρούσε, ή να ανεβαίνουν ανά ομάδες σε μια καρέκλα και να ρίχνουν όσους μπορούσαν αποκλείοντάς τους.

Στο τέλος τούς πέταξαν ένα χαρτονόμισμα των 50 ευρώ λέγοντας πως «θα είναι προκαταβολή του μισθού του για όποιον καταφέρει να το πάρει πρώτος». Η Κλέο βρέθηκε να την πατούν -κυριολεκτικά- δεκάδες πόδια ανθρώπων τυφλωμένων να αρπάξουν το χαρτονόμισμα και την πολυπόθητη θέση εργασίας. Στο νοσοκομείο διαπίστωσαν ότι, εκτός από μώλωπες που έφερε σε χέρια, πόδια, και πρόσωπο, είχε κι ένα σοβαρό τραύμα στη σπονδυλική στήλη, που την άφησε δύο μήνες στο κρεβάτι κι ένα χρόνο χωρίς να μπορεί να δουλέψει.

Έθνος, πατρίδα, τάξη...

To σύγχρονο έθνος που γεννήθηκε μέσα από τους αγώνες των λαών εναντίον της τυραννίας τον 18ο και 19ο αιώνα, αποτέλεσε και αποτελεί μέχρι και σήμερα το ιστορικό λίκνο των κοινωνικών τάξεων. Δεν μπορούν να υπάρξουν τάξεις χωρίς τόπο, χωρίς έθνος, χωρίς πατρίδα. Γι' αυτό και οι μετανάστες δεν έχουν ταξικό προσδιορισμό, είναι ξεριζωμένοι πληθυσμοί που μετακινούνται με τους δουλικούς όρους που επιβάλουν οι αγορές και το κεφάλαιο. Είναι δουλοπάροικοι του κεφαλαίου κι όχι εργάτες.
Οι εργάτες συγκροτούν τάξη μόνο και... εφόσον διεκδικούν την πανεθνική ενότητά τους μέσα από τον αγώνα τους για κοινωνικά δικαιώματα και δημοκρατία, διεκδικώντας δηλαδή την πολιτική ηγεμονία στο ήδη συγκροτημένο έθνος τους, το οποίο δεν μπορεί να υπάρξει παρά μόνο αν ασκεί κυριαρχία σ' έναν συγκεκριμένο τόπο όπου έχει καταγραφεί η ιστορική διαδρομή των αγώνων ενός λαού για το δικαίωμα στην αυτοδιάθεσή του. Διαφορετικά δεν γίνεται.
Να γιατί ο ιμπεριαλισμός, δηλαδή ο αγώνας για την παγκόσμια κυριαρχία, που σηματοδοτεί την εξόρμηση του κεφαλαίου για αποικίες, προσαρτήσεις και επενδυτικές ευκαιρίες παγκόσμια, δεν μπορεί να ανεχθεί το έθνος ως υλική δύναμη. Δηλαδή ως κυρίαρχο έθνος που συγκροτείται και διεκδικεί το δικαίωμα στην αυθυπαρξία του, στην αυτονομία του, στην αυτοδιάθεσή του σ' έναν συγκεκριμένο τόπο. Κι αυτό γιατί χωρίς συγκροτημένα έθνη δεν υπάρχουν, ούτε μπορούν να υπάρξουν λαοί και τάξεις που μάχονται συγκροτημένα και οργανωμένα την εξουσία του κεφαλαίου σε κάθε τόπο, αλλά και διεθνώς.

Σεληνόφως – 21η Απριλίου 1967- Η ανατομία μιας δικτατορίας (Ντοκουμέντο)

Πέρσαν ήδη σαρανταέπτα χρόνια από το πραξικόπημα των Συνταγματαρχών, που κατέλυσαν ένα σχεδόν παρόμοιο πολιτικό κατεστημένο.

Άντεξαν μόνο επτά χρόνια στον χρόνο, πιστεύοντας ότι με στρατιωτική πειθαρχία θα κάνοιυν τον ασθενή να αναρρώσει (βλ. και δηλώσεις Straus-Kohen στο Ελληνικό Κοινοβούλιο) και έπεσαν μετά από το ξεκίνημα μας νέας εθνικής τραγωδίας (η οποία συνεχίσθηκε και ολοκληρώθηκε από την κυβέρνηση των παλινοστούντων πολιτικών).

Το καθεστώς όμως των Συνταγματαρχών το ακολούθησε, από την πτώση μέχρι σήμερα, ένα νέο ιδιότυπο καθεστώς – αυτοαποκαλλούμενο δημοκρατικό – που συνετέλεσαι στην καταστροφή, αλλά και εξακολουθεί να συντελεί μέχρι σήμερα, στον πλήρη αφανισμό της χώρας μας.


Ακολουθεί ένα ντουκουμέντο, σε αφήγηση του Στέφανου Ληναίου




πηγη

Πόλεμος παντού…

Ανόητοι καπιταλιστές, έχετε κατακλείσει τα media, τα χαζοκούτια
και κάθε μέσο που περνάει σαν ταινία, αναγκαστικά, φασιστικά,
απ τα κεφάλια και τις αισθήσεις μας,
τρυπώνεται σαν ριφιφί στα σπίτια, σαν σκουλήκια στα μυαλά,
με τις καταναλωτικές άχρηστες «ευκαιρίες» σας,
τις ελκυστικές εμετικές προσφορές σας,
«αγοράστε, αγοράστε, πάρτε 2 στην τιμή του ενός, 10 στην τιμή των 5»…
«ψωνίστε, καταναλώστε, ψωνίστε, καταναλώστε…καταστραφείτε, καταστρέψτε»
…με εικόνες από κατενθουσιασμένες καταναλωτικές μισόγυμνες «πόρνες»,
με εκστασιασμένες φωνές χαζοχαρούμενων,
που δεν έχουν ιδέα τι διαφημίζουν και το κάνουν απλά για τα φράγκα…


Διεφθαρμένοι καπιταλιστές,
στοχεύετε στα παιδιά μας και στους ανόητους, μα και στα δικά σας παιδιά…
I phones, tablets, gadgets, laptops, games, tv’s, ηλεκτρονικά, ηλεκτρικά, είδη για το σπίτι, τον κήπο, το στομάχι, παιχνίδια για τα παιδιά, για να γίνουν σίγουρα ηλίθια, να έχουν μηχανικό μυαλό…νέα μοντέλα αυτοκινήτων, πιο γρήγορα, πιο άνετα, πιο ωραία από του διπλανού…
…καλοκαιρινή μόδα, ανοιξιάτικη, χειμερινή, φθινοπωρινή…όλα με τη μόδα, τα κέφια των καπιταλιστών…
…το μόνο που νοιάζει όλους είναι «πόσο κάνει», «τι έκπτωση θα έχω»…
Κανείς δεν ρωτάει «τι πόροι χρειάζονται για να γίνει αυτή η συνήθως άχρηστη μαλακία και αν υπάρχουν»;
…και κλαίνε τα πουλιά, και δακρύζουν τα ποτάμια, και υποφέρει η μάνα γη…
…για τον άνθρωπο που δεν έμαθε ποτέ ευθύνη τι θα πει, ευγνωμοσύνη και φροντίδα για το «χέρι» που τον ταΐζει, για να συνεχίζει να επιβιώνει κι αυτός και τα παιδιά του…
…και αν έρθει μια μέρα που ο πόνος και ο όλεθρος θα περισσέψει για όλους,
όλοι θα κοιτούν ξαφνιασμένοι και ανήμποροι το διπλανό τους…
μ εκείνο το άθλιο βλέμμα άγνοιας και απορίας,
«μα εγώ δεν ήμουνα εκεί τη στιγμή του φόνου, δεν είδα, δεν κατάλαβα…»
Και τότε μάγκα μου, μόνο μη σου λάχει κι έχεις απέναντι το απορημένο βλέμμα του παιδιού σου…
Πόλεμος είναι…πόλεμος παντού…με κάθε τρόπο.
Το χρήμα είναι το όπλο, το μέσο, θρησκεία και θεός, τα πάντα… …ένα κατασκευασμένο ψέμα άχρηστο πλέον για όλους!!

Τάσος Πετρίδης

πηγη

Κάντε έρωτα και όχι δημοσκοπήσεις

Pitsirikos

Πιτσιρίκο, νομίζω ότι πρέπει επιτέλους να ανοίξει μια σοβαρή συζήτηση για τις δημοσκοπήσεις. Έφτασαν στο σημείο -δια του αντιπαθέστατου Μιχελάκη- να καταργήσουν ακόμα και την απαγόρευση των δύο τελευταίων εβδομάδων προ εκλογών που ίσχυε μέχρι τώρα. Θα κινηθώ ουτοπικά επιχειρηματολογώντας υπέρ της κατάργησής τους.

Τι είναι όμως οι δημοσκοπήσεις;

Σύμφωνα με το Βικιλεξικό είναι η διαπίστωση της γνώμης μιας ομάδας ανθρώπων για κάποιο θέμα, η οποία γίνεται από την υποβολή ερωτήσεων σε ένα δείγμα του σχετικού πληθυσμού, την καταγραφή των απαντήσεων, και τον έλεγχό τους με στατιστικές μεθόδους.

Ποιο ποσοστό εκπροσωπεί το δείγμα αυτών που απάντησαν επί του συνόλου αυτών που ρωτήθηκαν αρχικά αλλά αρνήθηκαν να απαντήσουν;

Ποιός καθορίζει τις ερωτήσεις και πώς είναι δοσμένες; Ποιός ελέγχει τις εταιρίες στην....
αξιοπιστία τους και στις πιθανές σχέσεις τους με τη διαπλοκή;

Για το κατεστημένο είναι «εργαλείο στα χέρια των κομμάτων για την αξιολόγηση του έργου τους», «απεικόνιση μιας δεδομένης στιγμής και τίποτα παραπάνω»-αυτή η μπούρδα είναι το ευφυολόγημα κάποιου αλήτη για να τις κάνει τάχαμου να φαίνονται πιο αθώες και άλλες τέτοιες μ@^@&!ε$. Αυτό το εργαλείο μπορούν να το αξιοποιούν-και μετά να το βάλουν όπου θέλουν-και με μυστικές δημοσκοπήσεις, δεν χρειάζονται οι φανερές.

Κατά την δική μου άποψη, είναι το απόλυτο μέσο χειραγώγησης της μάζας, το απόλυτο άλλοθι της ψευδοδημοκρατίας (republica κανονικά) ότι η μάζα μπορεί και καθορίζει τις εξελίξεις σε καθημερινή βάση και η ταφόπλακα της λαϊκής βούλησης με χαρακτηριστικά νοθείας.

Πρόκειται για ένα είδος πραξικοπήματος εντέλει. Οι δημοσκοπήσεις στηρίζονται στις αρχές της διαφήμισης και στην ψυχολογία της μάζας.

Οι περισσότεροι άνθρωποι, σχεδόν πάντα και παντού, δεν είχαν ποτέ αληθινή εμπιστοσύνη στις δυνάμεις τους και στην βούλησή τους. Σ’ αυτό βοήθησαν θεοί, βασιλιάδες, πόλεμοι, η φύση κλπ. Έτσι νοιώθουν δυνατοί όταν ακολουθούν κάποιον ισχυρό και τους πολλούς. Ακόμα και στο ποδόσφαιρο. Εκεί ποντάρει η διαφήμιση.

Για παράδειγμα στις προηγούμενες εκλογές όλοι θα υποπτεύθηκαν το αυτονόητο. Που είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν πρώτος αλλά οι στημένες δημοσκοπήσεις πού έβγαζαν το να πάει στο διάολο δεύτερο και το ΣΥΡΙΖΑ τρίτο ή τέταρτο, ποντάροντας στην θεωρία που ανέπτυξα πριν, του έκοψαν την πρωτιά.

Για να ενισχύσω τη θεωρία μου να πω ότι ο σύγχρονος άνθρωπος δεν κατάγεται όπως ο προκάτοχός του από τον πίθηκο αλλά απευθείας από το πρόβατο. Έτσι και το ποταμάκι θα γίνει Νείλος -την περίοδο των βροχών-που θα μας πνίξει.

Και οι πιο καλές δημοσκοπήσεις δεν έχουν έρθει ακόμη, όταν σε εθνικές εκλογές ο Μαρινάκης σαν άλλος Μπερλουσκόνι θα μας κάνει σκόνη (…ωραίο ήταν αυτό).

Προτεινόμενοι τρόποι αντιμετώπισης

-Να ζητηθεί έλεγχος των εταιριών από τη δικαιοσύνη (χα,χα,χα), ώστε να γίνει σούσουρο και τίποτε παραπάνω ή να προσληφθούν ντετέκτιβς που θα προσκομίσουν στοιχεία

-Τα κόμματα της αντιπολίτευσης (εκτός μπλέ και κόκκινων κόκκων για ευνόητους λόγους) και τα εκτός Βουλής να ζητήσουν από τους ψηφοφόρους τους να τις μποϊκοτάρουν με το να μην απαντούν, έτσι θα δικαιολογούν τα ποσοστά τους ως πλασματικά

-Να χρησιμοποιηθούν τα social media ως πλυντήριο εγκεφάλων, ώστε ο άλλος να ακούει δημοσκόπηση και να πηδάει απ’ το παράθυρο.

-Να εισάγουμε ψηφοφόρους- ΠΟΛΙΤΕΣ που να προέρχονται από τον πίθηκο κι όχι από το πρόβατο ή και να εφεύρουμε αν δεν υπάρχουν

-Να γίνουν συλλαλητήρια, συναυλίες, θεατρικά δρώμενα κατά των δημοσκοπήσεων

-Να δημιουργηθούν θεματικά κοινόβια του τύπου «Κάντε έρωτα και όχι δημοσκοπήσεις»

Να είσαι καλά

Α.Π.

(Αγαπητέ φίλε, δεν απαντούν οι πολίτες στις δημοσκοπήσεις. Ελάχιστοι απαντούν. Όποιος είχε και την παραμικρή αμφιβολία για το τι είναι οι εταιρείες δημοσκοπήσεων στην χρεοκοπημένη Ελλάδα, δεν την έχει μετά τις εκλογές του 2012, όπου στις δημοσκοπήσεις ο ΣΥΡΙΖΑ σχεδόν πάλευε να μπει στη Βουλή, και στις εκλογές κόντεψε να έρθει πρώτο κόμμα. Κι επειδή έχω κάνει την δική μου δημοσκόπηση -περπατώντας στους δρόμους και συζητώντας με πολλούς ανθρώπους-, έχω την εντύπωση πως τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών θα προκαλέσουν σοκ. Κυριακή κοντή γιορτή. Να είστε καλά.)

πηγη

Η Ελλάδα ήταν το δείπνο στο «πάρτι της εξόδου»!

Δημ. Καζάκης

Χαρές και πανηγύρια για τους δωσίλογους της κυβέρνησης. Πούλησαν για μια φορά ακόμη την Ελλάδα στις αγορές, δηλαδή στα συνεταιράκια τους. Με το αζημίωτο πάντα. Ταυτόχρονα φρόντισαν να υπάρξει και το απαραίτητο τρομοκρατικό χτύπημα, ώστε να εμφανιστούν ως «εγγυητές της ομαλότητας». Ενώ την Παρασκευή υποδέχτηκαν την επιτετραμμένη του Μεγάλου Αφεντικού, der große Boss, την κ. Μέρκελ, η οποία για δεύτερη φορά έρχεται να οριοθετήσει – με τον γνωστό τρόπο που τα αρπαχτικά αιλουροειδή της ζούγκλας οριοθετούν την περιοχή τους – την Ελλάδα ως δικό της οικόπεδο.

Θα προσέξατε φαντάζομαι πώς ο φερόμενος ως πρωθυπουργός του οικοπέδου, κ. Σαμαράς, κουνά ασυντόνιστα το πόδι του όταν βλέπει την κ. Μέρκελ. Είναι ο τρόπος του για να δείχνει την χαρά του στο αφεντικό του. Βλέπετε, ελλείψει εμφανούς ουράς, δεν μπορεί να κάνει ότι κάνουν και οι σκύλοι του καναπέ όταν θέλουν να κάνουν χαρές σε όποιον αναγνωρίζουν ως αφεντικό τους. Από κοντά κι ο κ. Βενιζέλος, ο οποίος λόγω εκτοπίσματος του είναι αδύνατο ακόμη και να κουνήσει τα πόδια του.

Όμως, το σημαντικό είναι αλλού. Βγήκαμε στις αγορές και κάθε πληρωμένο παπαγαλάκι των δανειστών, των τραπεζιτών και των κερδοσκόπων βγήκε για να πανηγυρίσει. Μεγάλη επιτυχία, είπε ο Σαμαράς στο διάγγελμά του. Τώρα πια όλα θα επανέλθουν στην προ των μνημονίων κατάσταση, δήλωσε ο Βενιζέλος, χωρίς αιδώ. Το ψέμα και η απατεωνιά σε διατεταγμένη υπηρεσία.