Οι ζόμπι εκλογές και οι ελπίδες των εναπομείναντων ζωντανών!

Έχουμε 24/5/2014 και η θεατρική ψευτο-δημοκρατία καλά κρατάει ακόμα. Όμως για πόσο καιρό ακόμα; Ελπίζω όχι για πολύ. Από το 2010 περιμένουμε να καταρρεύσει αλλά τα λεφτά είναι πολλά και λαδώνουν τα σμπαραλιασμένα γρανάζια του συστήματος. Τα λεφτά είναι πολλά, όπως πολλά είναι και τα μαύρα κοράκια που στηρίζουν την καφρίλα.

Τα τελευταία μπάζα του καταρρέοντος και απαξιωμένου πολιτικού συστήματος κρατιούνται με νύχια και με δόντια στην εξουσία στηριζόμενοι επιπλέον, στην πεποίθηση ότι η μεγάλη πλειοψηφία του κόσμου είναι πρόβατα και χρειάζονται καθημερινή καθοδήγηση με το καρότο, το μαστίγιο και όχι και πολλές πολλές κουβέντες.
Αυτά τα μπάζα δικαιολογούν τις υποκρισίες και τους θεατρινισμούς τους λέγοντας στον εαυτό τους ότι ΑΝ ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΑΝ ΕΜΕΙΣ θα ήταν κάποιοι άλλοι στην θέση μας και στην ανθρώπινη ιστορία πάντα έτσι γινόταν!
Ειδικά αυτό το τελευταίο είναι η κλασική προσπάθεια του πονηρά σκεπτόμενου ανθρώπου να παρασύρει τους άλλους σε ένα συμπέρασμα, επικαλούμενος γενικά και αόριστα την ανθρώπινη ιστορία, χωρίς όμως να αναφέρει κανένα ιστορικό γεγονός. Αυτό το πάντα έτσι γινόταν δεν είμαστε στη θέση να το γνωρίζουμε αλλά οι πονηροί το υιοθετούν για να δικαιολογούνται.

Γιατί σε αυτήν την εποχή που ζούμε υπάρχει πλήρης σύγχυση των εννοιών της πονηριάς και της εξυπνάδας.
Κάποιος που εφαρμόζει μία στρατηγική διαχείρισης ανθρώπων στηριγμένη στην απόκρυψη πληροφοριών ή στην διαχείριση ανθρώπινων αδυναμιών, δεν είναι ευφυής. Απλά και μόνο έχει τα απαραίτητα ψυχικά στεγανά για να εφαρμόσει μία πονηρή μέθοδο εναντίον άλλων συνανθρώπων του. Φυσικά οι πονηροί ποτέ δεν δρουν μόνοι τους γιατί είναι και κότες. Οι πονηροί δρουν πάντα στα πλαίσια μίας φασιστικής τελικά ομάδας και στα πλαίσια μίας γενικότερης στρατηγικής. Όμως η φασιστικές αυτές λογικές δρουν και διαφθείρουν ανθρώπους και συνειδήσεις πάντα έμμεσα, ποτέ άμεσα. Η αμεσότητα σκοτώνει τον φασισμό τους και το ξέρουν. Τα αγγελικά πρόσωπα (προσωπεία) έχουν να σου προσφέρουν πεντακοσάρια πλεονάσματος, θέσεις εργασίας, εργολαβίες και υπέρ- εργολαβίες, αξιοκρατικά μεν, αλλά μόνο αν είσαι καλό παιδί δε. Σου κλείνουν το μάτι. Σου δίνουν ότι νομίζεις ότι χρειάζεσαι, αφού πρώτα σε έχουν καταστήσει εθισμένο στην λογική του, (αφού έτσι είναι μωρέ. Τι άλλο μπορώ να κάνω εγώ; Ότι φάμε, ότι πιούμε και ότι αρπάξει ο κώλος μας.)
Τα ξέρουμε, τα μάθαμε, τα σιχαθήκαμε και ξανά σιχαθήκαμε εκατό φορές.

Η αλλαγή έρχεται, ένα βήμα προς τα εκεί γίνεται αύριο με τις ευρωεκλογές. Αν δεν αναστήσουν πάλι κάνα δύο εκατομμύρια νεκρούς από αυτούς που έχουν ακόμα γραμμένους στους εκλογικούς καταλόγους. Θα τους σβήσουν ποτέ; Αλλά θα μου πεις, άμα τους σβήσουν πως θα διοργανώνουν τις ζόμπι εκλογές τους;
 Καλή λευτεριά.

Δαμιανός Νικολάου

πηγη

Ψηφίζω Τσίπρα σημαίνει ψηφίζω συγκυβέρνηση με την "καλή" ΝΔ και το "καλό" ΠΑΣΟΚ

ΔΗΜ.ΚΑΖΑΚΗΣ

Το σύνθημα του ΣΥΡΙΖΑ λέει 25 ψηφίζουμε, 26 φεύγουν. Ποιοι φεύγουν; Ποιους θέλει να διώξει η ηγεσία του Τσίπρα από την διακυβέρνηση της χώρας; Μήπως τα πάλαι ποτέ κόμματα της εναλλαγής στην εξουσία (ΠΑΣΟΚ και ΝΔ) που οδήγησαν την χώρα στην χειρότερη χρεοκοπία που γνώρισε ποτέ η ελληνική ιστορία; Όχι βέβαια. Ο κ. Τσίπρας δεν θέλει να τελειώνουμε με τα κόμματα της εναλλαγής που σήμερα συγκυβερνούν. Του αρκεί να αλλάξουν πολιτική και ηγεσία. Αν συμβεί αυτό, τότε θα τα βρει μαζί τους. Δηλαδή δεν έχει κανένα πρόβλημα να συγκυβερνήσει με μια πιο "καλή" εκδοχή τους.


Το άνοιγμα στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ

Πώς το ξέρουμε; Μα το είπε μόνος του. Το δήλωσε ευθαρσώς στη συνέντευξη που έδωσε ο Τσίπρας στο Βήμα (17/5). Στην ερώτηση αν αποκλείει κυβερνητική συνεργασία με κάποιο από τα σημερινά κυβερνητικά κόμματα, απάντησε: «Με τις ηγεσίες και το πολιτικό προσωπικό που επέβαλαν το Μνημόνιο δεν μπορούμε να συνεργαστούμε. Η δυναμική των εκλογών θα αναγκάσει τα μνημονιακά κόμματα να αλλάξουν ηγεσίες και πολιτική».

Προσέξτε καλά τι λέει. Με τις ηγεσίες και το πολιτικό προσωπικό των σημερινών κυβερνήσεων αποκλείει την κυβερνητική συνεργασία. Δηλαδή αποκλείει την συνεργασία με Σαμαρά, Βενιζέλο, υπουργούς και λοιπούς της σημερινής ηγετικής ομάδας. Αν όμως αλλάξουν ηγεσίες και πολιτική, τότε εντάξει. Και προσέξτε αυτό το σιβυλλικό: "Η δυναμική των εκλογών θα αναγκάσει τα μνημονιακά κόμματα να αλλάξουν ηγεσίες και πολιτική."

Πώς το ξέρει ο κ. Τσίπρας; Πώς το ξέρει ότι η "δυναμική των εκλογών" θα αναγκάσει τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ να αλλάξουν ηγεσίες και πολιτική; Πως ξέρει ο Τσίπρας ότι η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ πάνε για αλλαγή ηγεσίας και πολιτικής; Τι παίζεται στο παρασκήνιο;

Τι είναι η αποχή;

Μάριος Μαρινάκος

Χαίρομαι πολύ, που η Ελλάδα απέκτησε τόσους χειραφετημένους, γνήσιους, αμφισβητίες πολίτες. Χάρη σε αυτό το νέο ρεύμα ανθρώπων, άλλωστε, έγινε δυνατό σήμερα να απομυθοποιηθεί η κεντρική πολιτική σκηνή και οι εφαρμοζόμενες πολιτικές της. Χάρη σε αυτό το ρεύμα ανθρώπων είναι δυνατή η ελπίδα μιας αλλαγής.

Το πρόβλημα, όμως, είναι ότι πολλοί από εμάς (μηδέ εμού εξαιρουμένου) είμαστε άθλιοι γνώστες του συστήματος που αντιμαχόμαστε. Πώς γίνεται να αντιμάχεσαι κάτι, αν πρώτα δεν ξέρεις τι είναι αυτό; Κατά την κοινή λογική, δεν είναι δυνατό να αντιστρατεύεσαι ένα σύστημα, αν δεν το μάθεις πρώτα, ώστε να ανακαλύψεις τα ευαίσθητα, τα τρωτά του σημεία και τις αδυναμίες του. Αλλιώς, καταλήγεις να μάχεσαι πολεμώντας ανεμόμυλους, όπως ο –τουλάχιστον συμπαθέστατος σε εμένα- Δον Κιχώτης…

Σε αυτή τη λογική, μου προκαλεί τρομερή εντύπωση, που ως κοινωνία σήμερα δεν ξέρουμε καν, ότι το σύστημα έχει «τυφλά σημεία», έχει μαλακό υπογάστριο, στο οποίο αν χτυπηθεί, μπορεί να καταρρεύσει. Και προς το σκοπό αυτό, πέρα από τον κοινωνικό αγώνα, υπάρχει ακόμα ένα όπλο. Το όπλο αυτό, όμως, έχει μια ιδιαιτερότητα: Προσομοιάζει με δίκοπο μαχαίρι. Από την αποκατάσταση της αποκαλούμενης «δημοκρατίας» μας, δηλαδή καθ’ όλο αυτό το διάστημα που αποκαλούμε μεταπολίτευση και μέχρι σήμερα, η κοινωνία και οι συστημικές πολιτικές δυνάμεις βρίσκονται σε έναν αέναο αγώνα διελκυστίνδας ή αλλιώς σε ένα μόνιμο μπρα ντε φερ, αναφορικά με το ποιος θα μπορέσει να το χρησιμοποιήσει το όπλο αυτό, προς όφελός του.

Το ΔΝΤ εργαλείο εξόντωσης των φτωχών

Ξεγύμνωμα του αντιδημοκρατικού χαρακτήρα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου αποτελεί η έκθεση της ευρωπαϊκής οργάνωσης Eurodad (η οποία ασχολείται με το χρέος και την ανάπτυξη αποτελώντας ομπρέλα 48 οργανώσεων από 19 κράτη), που δόθηκε πρόσφατα στην δημοσιότητα.

ΤΟΥ ΛΕΩΝΙΔΑ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗ

Η έκθεση (με τίτλο Conditionally yours, ananalysis of the policy conditions attached to IMF loans) εξετάζει τους όρους που έθεσε ο διεθνής μισητός οργανισμός σε μια σειρά από χώρες τα τελευταία χρόνια, ως αυστηρή προϋπόθεση για να τις χρηματοδοτήσει, να επιτελέσει δηλαδή τον ρόλο του ως δανειστής έσχατης ανάγκης. Οι όροι ωστόσο που, βεβαιωμένα, έθετε υπερέβαιναν κατά πολύ τον ρόλο του, καθώς συστηματικά εισέρχονταν στους πιο ευαίσθητους πολιτικά τομείς, όπως είναι για παράδειγμα το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας. Έτσι αποδεικνύεται ότι το ΔΝΤ είναι ένας αντιδημοκρατικός και ανεξέλεγκτος οργανισμός, που ασκεί πολιτική χωρίς να έχει καμιά τέτοια εξουσιοδότηση ή αρμοδιότητα, κατά παράβαση δηλαδή του καταστατικού του, όπως και των συνταγματικών προβλέψεων στις χώρες που παρεμβαίνει. Και δεν είναι μόνο αυτό…

Για τις αποκαλύψεις των FT: Oι εξωνημένοι, οι υποταγμένοι, οι ανώριμοι και οι «δημοκράτες»

Το δημοσίευμα των FT για το ατιμωτικό βράδυ των Καννών – ατιμωτικό για την Ελλάδα και την Ευρώπη – καλό είναι να το διαβάσουν όλοι πολύ προσεκτικά, αντί να ασχολούνται με επικοινωνιακά τερτίπια επιπέδου δημοτικού. Περιγράφει έξοχα το βαθμό ελέγχου της ελληνικής πολιτικής ζωής από τον ξένο παράγοντα και τον τρόπο λειτουργίας της ΕΕ και της Ευρωζώνης, που άλλωστε επιβεβαιώθηκε και στην Ουκρανία.

Δεν έχει όμως μόνο ιστορικό χαρακτήρα: εμπεριέχει εικόνες από το παρόν και από το κοντινό μέλλον της χώρας μας και περιγράφει τις τέσσερις κυρίαρχες κατηγορίες πολιτικών προσώπων και δυνάμεων που αν υποστηριχθούν θα διαμορφώσουν ένα τέτοιο μέλλον.

Πρώτη κατηγορία οι εξωνημένοι, όπως οι Σαμαράς και Βενιζέλος που είτε επειδή ελέγχονται εξαιτίας άλλων σκοτεινών υποθέσεων, είτε επειδή η προσωπική τους φιλοδοξία και ο αρπακτικός τους καιροσκοπισμός τους καθοδηγούν ήταν και παραμένουν έτοιμοι να υλοποιήσουν ό,τι τους ζητούν ευρώ- πολιτικάντηδες τύπου Μπαρόζο.

Συνθέτουν την πιο αποκρουστική κατηγορία πολιτικών, εκείνων δηλαδή που μπορούν να σηκώσουν κάθε σημαία και να προσχωρήσουν σε κάθε πολιτική, υπηρετώντας κάθε συμφέρον και σε κάθε χρονική στιγμή, γράφοντας την αξιοπρέπεια της χώρας τους και τις θεσμικές τους ευθύνες στα παλιά τους τα παπούτσια.

Όταν η διανόηση βγαίνει βόλτα στις ρούγες της πολιτικής

Δημ.Καζάκης

Τι κάνει η γοητεία της εξουσίας; Αρκεί να φανεί κάποιος ότι καβαλικεύει το άρμα της και πλήθος διανοούμενοι, καλλιτέχνες και επώνυμοι θα τρέξουν ξωπίσου του υπογράφοντας τυφλά σε αμφίσημα κείμενα υποστήριξης χωρίς κανένα άλλο περιεχόμενο εκτός από μια τραγικά υφέρπουσα πολιτική και προσωπική ιδιοτέλεια.

Δείτε τις υπογραφές στην υποψηφιότητα Τσίπρα και χαρείτε όλους αυτούς που όταν ξεσηκωνόταν ο κόσμος, όταν αναζητούσε στήριξη και υποστήριξη στην αναμέτρησή του με την εξουσία, αυτοί είχαν άλλες δουλειές, πιο σημαντικές. Το πολύ-πολύ μια λακωνική δήλωση γενικού περιεχομένου κι αυτό ήταν όλο. Άλλωστε δεν κάνει καλό για την δουλειά να τα χαλάμε με τους πελάτες της τέχνης μας.


Δεν έχει καμιά σημασία ότι η πατρίδα είναι υπό κατοχή. Ποιος νοιάζεται από δαύτους; Δεν έχει καμιά σημασία η εντεινόμενη γενοκτονία ενός ολόκληρου λαού. Σημασία εχει να πλασαριστούμε δίπλα στον δελφίνο. Όταν είναι να ξεφτιλιστεί κανείς δίπλα σε πολιτικούς δελφίνους της υφιστάμενης εξουσίας δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα, δεν υπάρχει κανενός είδους αναστολή. Ούτε καλλιτεχνική, ούτε ακαδημαική. Όταν του ζητούν να πάρει θέση για τον χαμό της πατρίδας και του λαού του, τότε είναι που θυμάται ότι οι καλλιτέχνες δεν μπορούν να δείχνουν πολιτικές προτιμήσεις, ούτε οι διανοούμενοι πρέπει να έχουν κομματική ένταξη.

ΕΕ: Το βασίλειο της διαφθοράς και των λόμπι

Επίπεδα διαφθοράς που παραπέμπουν σε χώρες του τρίτου κόσμου και εναγκαλισμό της πολιτικής από επιχειρηματικά συμφέροντα, σε βαθμό που δεν έχει προηγούμενο στην ευρωπαϊκή ιστορία, φέρνουν στο φως πρόσφατες έρευνες κορυφαίων ιδρυμάτων λίγες εβδομάδες πριν από τις ευρωεκλογές.

Τα τελευταία στοιχεία περιγράφουν μια τρομακτική κατάσταση, όπου χιλιάδες εκπρόσωποι πολυεθνικών δαπανούν εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ για να επηρεάσουν τους μηχανισμούς λήψης αποφάσεων ακόμη και στο ανώτατο θεσμικό επίπεδο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Για πρώτη φορά μάλιστα οργανώσεις όπως η Διεθνής Διαφάνεια στρέφουν τα πυρά τους και προς το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο, το οποίο κατηγορούν ευθέως ότι συμμετέχει στο μηχανισμό συγκάλυψης της διαφθοράς αρνούμενο να συνεργαστεί με ανεξάρτητους παρατηρητές.

Όπως προέκυψε από τη σχετική συζήτηση των τελευταίων εβδομάδων, το ευρωκοινοβούλιο επιχειρεί το τελευταίο διάστημα να εξασφαλίσει ότι οι έλεγχοι θα πραγματοποιούνται από όργανα της ΕΕ και όχι από τρίτους παρατηρητές – στη λογική Γιάννης κερνάει, Γιάννης πίνει και ο Γιάννης ελέγχει και το λογαριασμό. Ουσιαστικά οι Ευρωπαίοι κομισάριοι και το ευρωκοινοβούλιο επιθυμούν να ελέγχονται μόνο από όργανα όπως η Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Καταπολέμησης της Απάτης, η οποία στο παρελθόν έχει κατηγορηθεί ότι οργάνωσε την επιχείρηση συγκάλυψης τεράστιων σκανδάλων στον ευρωπαϊκό προϋπολογισμό. Χαρακτηριστική ήταν η περίπτωση του πρώην επιτρόπου Υγείας Τζον Ντάλι, ο οποίος φέρεται να μεσολάβησε σε υπόθεση δωροδοκίας ύψους 80 εκατομμυρίων ευρώ για λογαριασμό του λόμπι της καπνοβιομηχανίας. Την υπόθεση ανέλαβε τότε η Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Καταπολέμησης της Απάτης, που κατηγορήθηκε ότι έκανε ότι περνούσε από ο χέρι της ώστε να μην υπάρξουν συνέπειες για τους υπεύθυνους αξιωματούχους της ΕΕ.

συνέχεια στη σελίδα Ε.ΕΝΩΣΗ