Η ψυχοθεραπεία της επαναστατικότητας

<<Ο φόβος φιλά τα έρμα». Πως αλλιώς να ερμηνευθεί ότι ένα μαλακό καθεστώς μιας χούφτας ανθρώπων κρατάει τον ελληνικό πληθυσμό υπό καταστολή όταν τα όπλα δεν αρκούν για να κάνουν το ίδιο σε γειτονικούς πληθυσμούς;
Πολλά χάσαν οι Έλληνες τα τελευταία χρόνια. Και με κάθε μέρα χάνουν όλο και περισσότερα. Το πρώτο πράμα που χάσαν ήταν την κριτική τους ικανότητα. Μετά την αξιοπρέπεια τους. Μετά τις ευαισθησίες τους. Μετά ακολούθησαν όλα τα υπόλοιπα. Το χέρι του άρπαγα ελάχιστες αντιστάσεις βρήκε σε έναν πληθυσμό που βρισκόταν σε ένα διαρκή λήθαργο.
Πολλά χάσαν οι Έλληνες. Αυτό που δε χάσαν εντελώς όμως ήταν η βολή τους. Η βολή του να έχεις έστω ένα μισθό, μια οικογένεια ή να συμβιβάζεσαι με τα όποια εισοδήματα των γονέων σου. Και αυτή η βολή θα τον κρατούσε προσκολλημένο στο άρμα των εξελίξεων που θα τον πλήγωνε όλο και περισσότερο , όλο και βαθύτερα.
Κανείς δε θα εμπόδιζε αυτόν τον βαθιά συντηρητικό και εξαρτημένο από το σύστημα πληθυσμό να αναπτύξει αιτήματα- αιτήματα για κοινωνική δικαιοσύνη, για δημοκρατία, για αξιοπρέπεια.
Αυτές οι εντελώς ασυμβίβαστες καταστάσεις της υποτακτικότητας και της επαναστατικότητας έχουν οδηγήσει πολλούς πολίτες στη ¨λύση¨ της πολιτικής και κοινωνικής σχιζοφρένειας όπου το ίδιο πρόσωπο μπορεί να είναι λιγότερο ή περισσότερο συστημικό και κατά βούληση μεταμορφώνεται σε έναν ακόμη θεωρητικό της επανάστασης. Γιατί θεωρητικούς της επανάστασης έχουμε πολλούς. Εκεί που παρατηρείται έλλειψη είναι στην έμπρακτη εφαρμογή του θεωρητικά ορθού. Ακόμη και σήμερα ακούω άτομα μεγάλης ηλικίας να λένε γιατί δεν τους πιάνουν, ή γιατί δεν κάνουν κάτι, θεωρώντας ότι δρα μια ανώτερη ή αόρατος αρχή που προστατεύει το δίκαιο ή τη δημοκρατία. Πολλοί περισσότεροι φωνάζουν φέρτε πίσω τα κλεμμένα λες και η αρχική πρόθεση των κλεφτών ήταν να επιστρέψουν τα κλοπιμαία στους νόμιμους ιδιοκτήτες τους και όχι να τα διοχετεύσουν στα τοπικά ή διεθνή δίκτυα κλεπταποδόχων- στην περίπτωση μας κερδοσκόπων.
Δεν είναι να απορεί κανείς λοιπόν που η πολύτροπη διεθνής κερδοσκοπία κάνει περίπατο σε μια χώρα που δεν είχε το σθένος να αντιπαλέψει την εγχώρια αλητεία και ασυδοσία όταν ίσως ακόμη μπορούσε.

Σε πειραματόζωα μας μετατρέπει το Facebook

Το Facebook διεξήγαγε ψυχολογικά πειράματα στους χρήστες εν αγνοία τους, χειραγωγώντας τα συναισθήματά τους, σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύτηκε στην έκδοση της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ και έχει προκαλέσει σάλο.Οι αναλυτές έπαιξαν με αισθήματα 689.003 τυχαία επιλεγμένων αγγλόφωνων χρηστών, αλλοιώνοντας το περιεχόμενο που εμφανίζεται στις «ενημερώσεις».
Κατά τη διάρκεια μίας εβδομάδας του Ιανουαρίου του 2012, οι ερευνητές διεξήγαγαν 2 παράλληλα πειράματα μειώνοντας τον αριθμό θετικών και αρνητικών ενημερώσεων που ήταν διαθέσιμες στους χρήστες.

«Όταν μειώνονταν οι θετικές εκφράσεις, οι χρήστες αναρτούσαν λιγότερες θετικές αναρτήσεις και όταν μειώνονταν οι αρνητικές συνεβαινε το αντίθετο. Αυτά τα αποτελέσματα καταδεικνύουν ότι τα συναισθήματα που εκφράζονται από άλλους στο facebook επηρεάζουν τα δικά μας, συνιστώντας αποδεικτικά στοιχεία για μαζικής κλίμακας μετάδοση συναισθημάτων» αναφέρουν οι ερευνητές μεταξύ των οποίων ήταν εργαζόμενοι του facebook και επιστήμονες από τα πανεπιστήμια του Κορνέλ και της Καλιφόρνια.

«Επίσης παρατηρήσαμε ένα φαινόμενο υποχώρησης: Χρήστες που εκτέθηκαν σε λιγότερα συναισθηματικές αναρτήσεις ήταν λιγότερο εκφραστικοί τις επόμενες ημέρες» ανέφεραν.

Το «άλλο» απαρτχάιντ της Αμερικής

ΝΤΙΤΡΟΪΤ – Η δημοτική αρχή της πόλης κόβει το νερό σε περίπου 3.000 νεόπτωχους καταναλωτές κάθε εβδομάδα

Στο Ντιτρόιτ, όπου η ανεργία είναι πλέον ενδημική και η φτώχεια πιο διαδεδομένη από ποτέ, η πρόσβαση στο πόσιμο νερό -ένα θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα-εμποδίζεται τεχνητά για σημαντικό τμήμα του πληθυσμού

Με τη χρεοκοπία του Ντιτρόιτ, της μεγάλης αμερικανικής εργατούπολης, και τη συστηματική καταστροφή των δημοσίων υποδομών της από τον διορισμένο «Αναγκαστικό Διαχειριστή» Κέβιν Ορ, η εγχώρια δημοσιογραφία δεν έχει δυστυχώς ασχοληθεί αρκετά – παρά το γεγονός ότι η περίπτωση της «Motor City» έχει πολλές ομοιότητες με τα όσα δραματικά συμβαίνουν στην Ελλάδα των μνημονίων. Ομως η είδηση πως η δημοτική αρχή του Ντιτρόιτ κόβει το νερό σε περίπου 3.000 νεόπτωχους καταναλωτές κάθε εβδομάδα και πως άλλα 30.000 νοικοκυριά θα αντιμετωπίσουν μέσα στους επόμενους μήνες την ίδια τραγική μοίρα, ανάγκασε ακόμη και τα πιο «μνημονιακα» ελληνικά ΜΜΕ να θυμηθούν το αμερικανικό όνειρο που έγινε εφιάλτης.

Ανέκδοτος αγώνας

Για δες καιρό που διάλεξε ο Συριζαίος να κάνει Παλλαϊκό Μέτωπο. Ο Αλέξης θα ξεκινήσει τον «ανένδοτο αγώνα για την ανατροπή» και από πίσω από αυτόν θα τρέξουν όλα τα σούργελα που ξεκίνησαν εδώ και πολλά χρόνια το Πανξεσκιστικό Μέτωπο εναντίον της Ελλάδας και θα βουτήξουν στην κολυμβήθρα του «αριστερού» και του «ανατροπέα» να σώσουν την δημόσια ενέργεια, τους δημόσιους αιγιαλούς, το δημόσιο νερό, τα δημόσια ασφαλιστικά ταμεία, τους δημόσιους χώρους που με το νέο πολεοδομικό σχεδιασμό θα γίνουν ιδιωτικοί χώροι.
Πασόκοι τύπου Μαριλίζας και τύπου Σοσιαλιστικής Τάσης του Σύριζα (πιο βαθύ ΠΑΣΟΚ δεν γίνεται) αποφάσισαν μία ημέρα πριν μπει προς συζήτηση η πώληση της ΔΕΗ να κάνουν «Μπου» στην κυβέρνηση και στους δανειστές. Θα συμμετέχουν δήμαρχοι και περιφερειάρχες των περιοχών που πλήττονται από την πώληση φραγμάτων, ποταμών και νερού και βέβαια την παντιέρα του ανένδοτου αγώνα θα την κουβαλάνε οι συνδικαλιστές που θυμήθηκαν ξαφνικά ότι το δημόσιο αγαθό δεν είναι δικό τους Βιλαέτι όπως το θεωρούσαν τρεις δεκαετίες τώρα που μέσω Ταμείων συνδικαλισμού άρπαζαν από το δημόσιο αγαθό και πήγαιναν για σεμινάρια μάσας σε Βαρκελώνες και Παρίσια.
Ειδικά οι δήμαρχοι και περιφερειάρχες που χρόνια αλωνίζουν με τις πλάτες του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, θυμήθηκαν ότι τα ποτάμια είναι δημόσια! Αχ καλέ, ξύπνησε ο επαναστάτης δήμαρχος που κούναγε τις σημαίες του Μητσοτάκη και του Παπανδρέου και σηκωνόταν από την αιρετή καρέκλα του για να καθίσει ο υπαλληλίσκος διοικητής της ΔΕΗ, Αθανασόπουλος. Τον ξεχάσατε τον Αθανασόπουλο, ε;

Βόμβες μοχίτοφ

Την ώρα που ο Έλληνας θα κλαίει την μοίρα του που δεν κατάφερε φέτος να κάνει τις ολοκληρωμένες διακοπές του παρά του έλαχε να αρκεστεί στις μονοήμερες αποδράσεις για θάλασσα και μαύρισμα, θα περάσουν όλα τα προσυμφωνημένα των Μνημονίων και των Μεσοπρόθεσμων. Την ώρα που η ελληνική βουλή θα πει το μεγάλο ΝΑΙ στην ιδιωτικοποίηση ποταμών, νερού και ενέργειας, ο Έλληνας θα πέφτει σε κατάθλιψη που δεν θα πίνει την φραπεδιά του σε ξαπλώστρα θαλάσσης. Ακριβώς την στιγμή που θα ακούγονται τα ΝΑΙ των βουλευτών για το τελειωτικό χτύπημα της εθνικής κυριαρχίας δίνοντας σε διεθνή λαμόγια το νερό για να ποτίζονται τα χωράφια που τα πότισε η αλμύρα του ιδρώτα γενεών αγροτών, ο Έλληνας θα κοιτά θλιμμένα το μαγιό του που δεν θα καταφέρει να λιώσει φέτος η θαλασσινή αλμύρα. Την ώρα που ακόμα και οι πέστροφες των ποταμών θα χάσουν την ελληνική τους ταυτότητα, ο Έλληνας θα σκάει από το κακό του που δεν θα καταφέρει να τρώει το σούσι του σε κάποια παραλία της Μυκόνου, δίπλα από το τζετ σετ της Δύσης.
Ο Έλληνας είναι σε κατάθλιψη βαριά όχι για την χώρα που έχασε αλλά για τις διακοπές που δεν πρόκειται να ξανακάνει. Τυχαία νομίζαμε όλα τα νομοσχέδια που ξεκινάνε το πανηγύρι της ουσιαστικής παράδοσης της εθνικής κυριαρχίας, θα περάσουν από τα καλοκαιρινά τμήματα της Βουλής; Ξέρουν πολύ καλά οι ψηφισμένοι σωτήρες ότι ο Έλληνας ειδικά το καλοκαίρι, δεν σκέφτεται σαν Έλληνας, αλλά ως τουρίστας. Επανάσταση με μαγιό γίνεται μόνο στα gay parade και αυτά τα διοργανώνουν μόνο συριζοπασόκοι τύπου Μπουτάρη.

Η «πολιτική των συμμαχιών του ΣΥΡΙΖΑ» κι ο σύντροφος Μάο

του «Pitsirikos»

Φίλε Πιτσιρίκο, «φόρτωσα πάλι», αφού βέβαια ενημερώθηκα πρώτα για τα αποτελέσματα της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ. Κουβεντιάσανε οι «αριστεροί» με τους «δεξιούς» κάτω από το άγρυπνο βλέμμα των «κεντρώων» ΣΥΡΙΖΑίων και αποφάσισαν λέει με ποιους θα πρέπει να συνεργαστεί το κόμμα μετά τις εκλογές.

Όλοι συμφωνήσανε σχετικά με το ΚΚΕ, την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, τους Οικολόγους και την εξωκοινοβουλευτική αριστερά.

Διαφωνία υπήρξε – κι εκφράστηκε από το «αριστερό» σύντροφο Λαφαζάνη σχετικά με την πολιτική συνεργασιών με την Κεντροαριστερά.

Η διαφωνία καταγράφηκε μεν, μειοψήφησε δε. Από όσο κατάλαβα, δεν έγινε η παραμικρή συζήτηση σχετικά με την πολιτική συνεργασιών με τους νυν διοικητές της ΤτΕ και της ΕΚΤ.

Φαίνεται τελικά ότι στον χώρο του ΣΥΡΙΖΑ κουβεντιάζουν για το με ποιους θα συνεργαστούν...
– υπό την γενική αρχή «όλοι οι καλοί χωράνε»- αλλά δεν τους απασχολεί καθόλου το ερώτημα με ποιους ΔΕΝ θα συνεργαστούν. Ίσως γιατί έχουν ήδη αποφασίσει. Ποιος ξέρει;

Το παρακάτω κείμενο απευθύνεται σε πρώτο πρόσωπο στα μέλη και τους φίλους του ΣΥΡΙΖΑ που ξέρω ότι μανιωδώς σε διαβάζουνε επειδή τους τα χώνεις και επειδή φιλοξενείς απόψεις σαν τις δικές μου που δεν του χαϊδεύουν τα … αυτιά!

Ο ιδρώτας μας στο παζάρι των εθνών

Η Τοπική μας Αυτοδιοίκηση, μέσα σε 70 χρόνια, γνώρισε την ”γερμανική μπότα” τουλάχιστον δύο φορές: Η πρώτη ήτανε το 1941.

Η δεύτερη, πριν από τέσσερα χρόνια, συμπίπτει με την εγκατάσταση του Δ.Ν.Τ. και την υπαγωγή μας σε καθεστώς ξένης οικονομικής επιτήρησης.

Την πρώτη φορά, τον Απρίλιο του ’41, οι γερμανικές αρχές κατοχής, υπό την καθοδήγηση του Χέρμαν Νοϊμπάχερ, τοποθετούν, στις Δημαρχίες και τις Κοινότητες, ανθρώπους της δικής τους εμπιστοσύνης έτσι, ώστε να μην ξεφεύγει από τα χέρια των Γερμανών ούτε δράμι Ελληνικής παραγωγής.

Είτε με το στανιό είτε με χαρτονομίσματα πληθωριστικά, αρπάζουν τα πάντα και αφήνουν έτσι τον ελληνικό λαό να πεθαίνει από την πείνα.

Αυτά, στην κατοχή του ’41.

Τώρα, στα χρόνια των μνημονίων και της νέας υποταγής, ο γνωστός σε όλους μας κ. Χάνς Φούχτελ -απεσταλμένος της γερμανικής καγκελαρίας- έρχεται, ως φαίνεται, να ολοκληρώσει το ”φιλάνθρωπο έργο” του κατοχικού Χέρμαν Νοϊμπάχερ.

Αυτός ο ”καλός μας φίλος” και οι συνοδεύοντες αυτόν, Γερμανοί αιρετοί και εκπρόσωποι του ιδιωτικού γερμανικού κεφαλαίου, είναι ολοφάνερο ότι έχουνε βαλθεί, πάση θυσία, να γίνουν ”ευεργέτες” μας!(**)