Υδρόλυση στο έλεος των κυμάτων κυμάτων

Εν κρυπτώ και χωρίς τις απαραίτητες εγγυήσεις για την αποτροπή ατυχήματος ξεκίνησε η διαδικασία της υδρόλυσης των χημικών όπλων της Συρίας στα ανοιχτά της Κρήτης,
επιτείνοντας την ανησυχία και τις αντιδράσεις των τοπικών φορέων. Η ανακοίνωση του αμερικανικού Πενταγώνου, με την οποία γνωστοποιεί την έναρξη της επιχείρησης, ήταν ιδιαίτερα λιτή και δεν έδωσε πληροφορίες ούτε καν για την ακριβή θέση, στην οποία διεξάγεται το επικίνδυνο πείραμα.

Ο εκπρόσωπος του Πενταγώνου, συνταγματάρχης Στιβ Γουόρεν, τόνισε πως το πλοίο «Cape Ray», που μεταφέρει τα χημικά, πλέει σε διεθνή ύδατα (χωρίς άλλη διευκρίνιση για το στίγμα) και πως η εξουδετέρωσή τους θα διαρκέσει περίπου 60 ημέρες, ενώ επισήμανε πως ο καιρός μπορεί να επηρεάσει τη διαδικασία. Για το γεγονός αυτό έχει ήδη εκφραστεί έντονη ανησυχία από επιστήμονες και περιβαλλοντικούς φορείς, καθώς -όπως είναι ήδη γνωστό- με κυματισμό άνω των 10 εκατοστών όλη η διαδικασία θα πρέπει να σταματά, λόγω κινδύνου ατυχήματος και διαρροής των χημικών στη θάλασσα της Μεσογείου!

«Και μόνο αυτό το στοιχείο δείχνει πόσο απαραίτητος είναι ο έλεγχος από διεθνείς παρατηρητές, από περιβαλλοντικές οργανώσεις, από την Ευρωπαϊκή Ενωση και από επιστήμονες των άμεσα εμπλεκόμενων χωρών», δηλώνει στην «Εφ.Συν.» ο καθηγητής Ευάγγελος Γιδαράκος, επικεφαλής του εργαστηρίου Διαχείρισης Τοξικών και Επικίνδυνων Αποβλήτων. «Σε κανέναν από αυτούς τους φορείς δεν επετράπη ο έλεγχος. Η όλη επιχείρηση μετατράπηκε σε υπόθεση του αμερικανικού πολεμικού ναυτικού και ο επιστημονικός κόσμος μπήκε στο περιθώριο. Ακόμα και να συμβεί κάτι κακό, έχουν διασφαλίσει πως δεν θα το μάθουμε ποτέ…», τονίζει ο καθηγητής.

Εναλλακτικές συνταγματικές προσεγγίσεις για την Ελλάδα της κρίσης

του Δημήτρη Καλτσώνη

Όπως έχει δείξει η ιστορική εμπειρία, σε κάθε οικονομική και πολιτική κρίση τίθεται το ερώτημα: «χρειαζόμαστε λιγότερη ή περισσότερη δημοκρατία για να εξέλθουμε από την κρίση;». Ιστορικά, έχουν δοθεί απαντήσεις και στις δυο κατευθύνσεις[1].

Τόσο στη χώρα μας όσο και διεθνώς, ειδικά η μελέτη της κρίσης του 1929 έδειξε ότι ο περιορισμός της δημοκρατίας μέχρι και η εξάλειψή της υπήρξε μια προσφιλής διέξοδος για τις κυρίαρχες τάξεις. Η βίαιη αναδιανομή του πλούτου σε βάρος των ασθενέστερων κοινωνικών τάξεων και στρωμάτων δεν μπορούσε να υλοποιηθεί απρόσκοπτα παρά μόνο αν α. υπήρχε ακόμη μεγαλύτερη συγκέντρωση της εξουσίας στην εκτελεστική και σε εξωθεσμικά κέντρα, β. εκτεταμένα φαινόμενα παραβιάσεων του Συντάγματος γ. επέκταση των περιπτώσεων ανενέργειας του νόμου, ειδικά όσων κατοχυρώνουν δικαιώματα δ. νομοθετικός περιορισμός των ελευθεριών και δικαιωμάτων.

Όταν αυτό δεν αρκούσε για τη σταθερότητα του κοινωνικού και πολιτικού συστήματος, οι κυρίαρχες τάξεις ευνοούσαν ή κατέφευγαν στην κατάλυση της συνταγματικής νομιμότητας και της δημοκρατίας τουλάχιστον για όσο διάστημα ήταν αναγκαία η -κατά Τζακ Λόντον- «σιδερένια φτέρνα».

Στις μέσου επιπέδου ανάπτυξης χώρες και, ακόμη περισσότερο, στις λιγότερο αναπτυγμένες, η κρίση και ο δραστικός περιορισμός της δημοκρατίας συνοδεύεται από δύο ακόμη φαινόμενα που πλήττουν τον πυρήνα της λαϊκής κυριαρχίας: α. την περαιτέρω συρρίκνωση της εθνικής κυριαρχίας, με τρόπο είτε συνταγματικό είτε κατά παραβίαση του Συντάγματος, β. την επιβολή αλλοδαπών δικαικών προτύπων.

Η νέα μορφή υποδούλωσης των λαών

Οι εικόνες ανθρώπων, που ποδοπατούνται για ένα μαρούλι, εγγράφονται ως στίγμα στη συλλογική μας συνείδηση. Αλλά το αίσθημα ντροπής οξύνεται, όταν οι κυβερνώντες με περίσσιο θράσος ζητούν την ψήφο μας στο όνομα της σταθερότητας, όταν μιλούν για μεταρρυθμίσεις και αλλαγή νοοτροπίας, αναπαράγοντας, ταυτόχρονα, με παροχές και δήθεν “κοινωνικά μερίσματα” το πελατειακό κράτος, όταν οιμώζουν, εκτοξεύοντας εθνικιστικές κορόνες για τη Θράκη, ενώ, συγχρόνως, αποκρύπτουν τον οδοστρωτήρα που αποκαλείται «Διατλαντική Εμπορική και Επενδυτική Συμφωνία», που συζητείται πέραν κάθε δημοκρατικής λογοδοσίας από τις Βρυξέλλες και την Ουάσιγκτον, με σκοπό την εξαέρωση της εθνικής κυριαρχίας, της δημοκρατίας, της πολιτιστικής ταυτότητας και των οικονομικών, κοινωνικών και περιβαλλοντικών ευαισθησιών των λαών.

Του Γιώργου Χ. Παπασωτηρίου

Η Διατλαντική Εμπορική και Επενδυτική Συνεργασία (Transatlantic Trade and Investment Partnership, ΤΤΙΡ) συζητείται από τον Ιούλιο του 2013 και προβλέπει ότι η ισχύουσα νομοθεσία στις δύο πλευρές του Ατλαντικού θα υπαχθεί στους κανόνες του ελεύθερου εμπορίου επί ποινή εμπορικών κυρώσεων για τη χώρα-παραβάτη ή τεράστιων αποζημιώσεων υπέρ των εναγουσών πολυεθνικών εταιρειών.

Οι τελευταίες θα μπορούν να σύρουν σε ειδικά δικαστήρια τις κυβερνήσεις που θεωρούν ότι ο πολιτικός τους προσανατολισμός θα έχει αποτέλεσμα τη μείωση των κερδών τους, ή να ζητούν την καταβολή γενναίων αποζημιώσεων για διαφυγόντα κέρδη από την εφαρμογή μιας εργατικής ή και περιβαλλοντικής νομοθεσίας, που θεωρούν ότι τα μειώνει! Ασφάλεια τροφίμων, υγεία, προδιαγραφές τοξικότητας, αλλά και ελευθερία στο Διαδίκτυο, προστασία των προσωπικών δεδομένων, ενέργεια, πολιτισμός, πνευματικά δικαιώματα, φυσικοί πόροι, επαγγελματική κατάρτιση, υποδομές του κράτους, μετανάστευση, όλοι οι κλάδοι δημόσιου ενδιαφέροντος θα υποτάσσονται στη λογική της αγοράς και του εμπορίου. Ετσι, η πολιτική αρμοδιότητα των εθνικών Κοινοβουλίων θα περιορίζεται στη διαπραγμάτευση με τις πολυεθνικές ή τους τοπικούς αντιπροσώπους τους για ήσσονα ζητήματα.
Αλίμονο σε όποιον τολμήσει να αντισταθεί στο ξεπούλημα των φυσικών πόρων, του νερού ή της δημόσιας περιουσίας. Πρόσφατα, ευρωπαϊκές εταιρείες προσέφυγαν στη Δικαιοσύνη κατά της αύξησης του κατώτατου μισθού στην Αίγυπτο ή κατά του περιορισμού των τοξικών εκπομπών αερίων στο Περού.

Η ψυχοθεραπεία της επαναστατικότητας

<<Ο φόβος φιλά τα έρμα». Πως αλλιώς να ερμηνευθεί ότι ένα μαλακό καθεστώς μιας χούφτας ανθρώπων κρατάει τον ελληνικό πληθυσμό υπό καταστολή όταν τα όπλα δεν αρκούν για να κάνουν το ίδιο σε γειτονικούς πληθυσμούς;
Πολλά χάσαν οι Έλληνες τα τελευταία χρόνια. Και με κάθε μέρα χάνουν όλο και περισσότερα. Το πρώτο πράμα που χάσαν ήταν την κριτική τους ικανότητα. Μετά την αξιοπρέπεια τους. Μετά τις ευαισθησίες τους. Μετά ακολούθησαν όλα τα υπόλοιπα. Το χέρι του άρπαγα ελάχιστες αντιστάσεις βρήκε σε έναν πληθυσμό που βρισκόταν σε ένα διαρκή λήθαργο.
Πολλά χάσαν οι Έλληνες. Αυτό που δε χάσαν εντελώς όμως ήταν η βολή τους. Η βολή του να έχεις έστω ένα μισθό, μια οικογένεια ή να συμβιβάζεσαι με τα όποια εισοδήματα των γονέων σου. Και αυτή η βολή θα τον κρατούσε προσκολλημένο στο άρμα των εξελίξεων που θα τον πλήγωνε όλο και περισσότερο , όλο και βαθύτερα.
Κανείς δε θα εμπόδιζε αυτόν τον βαθιά συντηρητικό και εξαρτημένο από το σύστημα πληθυσμό να αναπτύξει αιτήματα- αιτήματα για κοινωνική δικαιοσύνη, για δημοκρατία, για αξιοπρέπεια.
Αυτές οι εντελώς ασυμβίβαστες καταστάσεις της υποτακτικότητας και της επαναστατικότητας έχουν οδηγήσει πολλούς πολίτες στη ¨λύση¨ της πολιτικής και κοινωνικής σχιζοφρένειας όπου το ίδιο πρόσωπο μπορεί να είναι λιγότερο ή περισσότερο συστημικό και κατά βούληση μεταμορφώνεται σε έναν ακόμη θεωρητικό της επανάστασης. Γιατί θεωρητικούς της επανάστασης έχουμε πολλούς. Εκεί που παρατηρείται έλλειψη είναι στην έμπρακτη εφαρμογή του θεωρητικά ορθού. Ακόμη και σήμερα ακούω άτομα μεγάλης ηλικίας να λένε γιατί δεν τους πιάνουν, ή γιατί δεν κάνουν κάτι, θεωρώντας ότι δρα μια ανώτερη ή αόρατος αρχή που προστατεύει το δίκαιο ή τη δημοκρατία. Πολλοί περισσότεροι φωνάζουν φέρτε πίσω τα κλεμμένα λες και η αρχική πρόθεση των κλεφτών ήταν να επιστρέψουν τα κλοπιμαία στους νόμιμους ιδιοκτήτες τους και όχι να τα διοχετεύσουν στα τοπικά ή διεθνή δίκτυα κλεπταποδόχων- στην περίπτωση μας κερδοσκόπων.
Δεν είναι να απορεί κανείς λοιπόν που η πολύτροπη διεθνής κερδοσκοπία κάνει περίπατο σε μια χώρα που δεν είχε το σθένος να αντιπαλέψει την εγχώρια αλητεία και ασυδοσία όταν ίσως ακόμη μπορούσε.

Σε πειραματόζωα μας μετατρέπει το Facebook

Το Facebook διεξήγαγε ψυχολογικά πειράματα στους χρήστες εν αγνοία τους, χειραγωγώντας τα συναισθήματά τους, σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύτηκε στην έκδοση της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ και έχει προκαλέσει σάλο.Οι αναλυτές έπαιξαν με αισθήματα 689.003 τυχαία επιλεγμένων αγγλόφωνων χρηστών, αλλοιώνοντας το περιεχόμενο που εμφανίζεται στις «ενημερώσεις».
Κατά τη διάρκεια μίας εβδομάδας του Ιανουαρίου του 2012, οι ερευνητές διεξήγαγαν 2 παράλληλα πειράματα μειώνοντας τον αριθμό θετικών και αρνητικών ενημερώσεων που ήταν διαθέσιμες στους χρήστες.

«Όταν μειώνονταν οι θετικές εκφράσεις, οι χρήστες αναρτούσαν λιγότερες θετικές αναρτήσεις και όταν μειώνονταν οι αρνητικές συνεβαινε το αντίθετο. Αυτά τα αποτελέσματα καταδεικνύουν ότι τα συναισθήματα που εκφράζονται από άλλους στο facebook επηρεάζουν τα δικά μας, συνιστώντας αποδεικτικά στοιχεία για μαζικής κλίμακας μετάδοση συναισθημάτων» αναφέρουν οι ερευνητές μεταξύ των οποίων ήταν εργαζόμενοι του facebook και επιστήμονες από τα πανεπιστήμια του Κορνέλ και της Καλιφόρνια.

«Επίσης παρατηρήσαμε ένα φαινόμενο υποχώρησης: Χρήστες που εκτέθηκαν σε λιγότερα συναισθηματικές αναρτήσεις ήταν λιγότερο εκφραστικοί τις επόμενες ημέρες» ανέφεραν.

Το «άλλο» απαρτχάιντ της Αμερικής

ΝΤΙΤΡΟΪΤ – Η δημοτική αρχή της πόλης κόβει το νερό σε περίπου 3.000 νεόπτωχους καταναλωτές κάθε εβδομάδα

Στο Ντιτρόιτ, όπου η ανεργία είναι πλέον ενδημική και η φτώχεια πιο διαδεδομένη από ποτέ, η πρόσβαση στο πόσιμο νερό -ένα θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα-εμποδίζεται τεχνητά για σημαντικό τμήμα του πληθυσμού

Με τη χρεοκοπία του Ντιτρόιτ, της μεγάλης αμερικανικής εργατούπολης, και τη συστηματική καταστροφή των δημοσίων υποδομών της από τον διορισμένο «Αναγκαστικό Διαχειριστή» Κέβιν Ορ, η εγχώρια δημοσιογραφία δεν έχει δυστυχώς ασχοληθεί αρκετά – παρά το γεγονός ότι η περίπτωση της «Motor City» έχει πολλές ομοιότητες με τα όσα δραματικά συμβαίνουν στην Ελλάδα των μνημονίων. Ομως η είδηση πως η δημοτική αρχή του Ντιτρόιτ κόβει το νερό σε περίπου 3.000 νεόπτωχους καταναλωτές κάθε εβδομάδα και πως άλλα 30.000 νοικοκυριά θα αντιμετωπίσουν μέσα στους επόμενους μήνες την ίδια τραγική μοίρα, ανάγκασε ακόμη και τα πιο «μνημονιακα» ελληνικά ΜΜΕ να θυμηθούν το αμερικανικό όνειρο που έγινε εφιάλτης.

Ανέκδοτος αγώνας

Για δες καιρό που διάλεξε ο Συριζαίος να κάνει Παλλαϊκό Μέτωπο. Ο Αλέξης θα ξεκινήσει τον «ανένδοτο αγώνα για την ανατροπή» και από πίσω από αυτόν θα τρέξουν όλα τα σούργελα που ξεκίνησαν εδώ και πολλά χρόνια το Πανξεσκιστικό Μέτωπο εναντίον της Ελλάδας και θα βουτήξουν στην κολυμβήθρα του «αριστερού» και του «ανατροπέα» να σώσουν την δημόσια ενέργεια, τους δημόσιους αιγιαλούς, το δημόσιο νερό, τα δημόσια ασφαλιστικά ταμεία, τους δημόσιους χώρους που με το νέο πολεοδομικό σχεδιασμό θα γίνουν ιδιωτικοί χώροι.
Πασόκοι τύπου Μαριλίζας και τύπου Σοσιαλιστικής Τάσης του Σύριζα (πιο βαθύ ΠΑΣΟΚ δεν γίνεται) αποφάσισαν μία ημέρα πριν μπει προς συζήτηση η πώληση της ΔΕΗ να κάνουν «Μπου» στην κυβέρνηση και στους δανειστές. Θα συμμετέχουν δήμαρχοι και περιφερειάρχες των περιοχών που πλήττονται από την πώληση φραγμάτων, ποταμών και νερού και βέβαια την παντιέρα του ανένδοτου αγώνα θα την κουβαλάνε οι συνδικαλιστές που θυμήθηκαν ξαφνικά ότι το δημόσιο αγαθό δεν είναι δικό τους Βιλαέτι όπως το θεωρούσαν τρεις δεκαετίες τώρα που μέσω Ταμείων συνδικαλισμού άρπαζαν από το δημόσιο αγαθό και πήγαιναν για σεμινάρια μάσας σε Βαρκελώνες και Παρίσια.
Ειδικά οι δήμαρχοι και περιφερειάρχες που χρόνια αλωνίζουν με τις πλάτες του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, θυμήθηκαν ότι τα ποτάμια είναι δημόσια! Αχ καλέ, ξύπνησε ο επαναστάτης δήμαρχος που κούναγε τις σημαίες του Μητσοτάκη και του Παπανδρέου και σηκωνόταν από την αιρετή καρέκλα του για να καθίσει ο υπαλληλίσκος διοικητής της ΔΕΗ, Αθανασόπουλος. Τον ξεχάσατε τον Αθανασόπουλο, ε;