Στο ίδο μπορντέλλο

Έχω αρχίσει να βαριέμαι τα λογής-λογής "χαράς ευαγγέλια", τα οποία προσπαθούν να χαϊδέψουν τ' αφτιά μας, πότε από την κυβέρνηση, πότε από την αντιπολίτευση, πότε από τις Βρυξέλλες και πότε -ακόμη κι αυτό- από το ΔΝΤ. Και νά τα σαξές στόρυ... και νά η έξοδος στις αγορές... και νά το τέλος τής κρίσης... και νά η απαρχή τής ανάπτυξης... και νά που πιάσανε τόπο οι θυσίες... και νά ο άνεμος ο καινούργιος που έρχεται... Ποτέ τόσοι πολλοί δεν έσωσαν έναν τόπο τόσο πολλές φορές.

Παρ' όλα ταύτα, εμείς επιμένουμε να φτωχαίνουμε καθημερινά. Και ως χώρα και ως πολίτες, επιμένουμε να φτωχαίνουμε, τόσο από μόνοι μας όσο και με την συνδρομή των ξένων σωτήρων μας. Οι γερμανοί, για παράδειγμα, έχουν λυσσάξει να καταργήσουν κάθε μορφής εξισωτικές επιδοτήσεις, επειδή -λένε- οι επιδοτήσεις δημιουργούν στρεβλώσεις στην ελεύθερη οικονομία (καταπώς έλεγε κι ο Φρήντμαν). Τί κι αν χάρη σ' αυτές τις επιδοτήσεις επιβιώνουν μερικές δεκάδες εκατομμυρίων ευρωπαίοι πολίτες; Το παν είναι ο ορθολογισμός. Με άλλα λόγια, αρκεί να πετύχει η εγχείριση κι ας πεθάνει ο ασθενής.

Το ψέμμα και η αλήθεια για τα τεστ αντοχής των τραπεζών

Του Δημ. Καζάκη

Οι εγχώριες τράπεζες πέρασαν τα τεστ αντοχής. Αυτό διατυμπανίζουν άπαντες στο εσωτερικό της χώρας. Από τις ξεφωνημένες του αδελφάτου των μέσων μαζικής εξαπάτησης μέχρι το σύνολο του πολιτικού συστήματος. Όλος ο υπόλοιπος κόσμος γνωρίζει ότι 3 από τις 4 συστημικές τράπεζες της Ελλάδας απέτυχαν παταγωδώς στα τεστ αντοχής, αλλά εδώ στο εσωτερικό της χώρας έχει επιβληθεί μια αδίστακτη χούντα ενημέρωσης, που μπροστά της η θεσμοθετημένη λογοκρισία της επταετίας ωχριά. Το μαύρο έγινε άσπρο γιατί αυτό συμφέρει το καθεστώς κατοχής.


Το χειρότερο όμως είναι ότι κανένας δεν αμφισβήτησε την επίσημη εκδοχή, δηλαδή το ψέμα. Με εξαίρεση το ΕΠΑΜ που με σχόλιο του Γραφείου Τύπου νωρίς το πρωί της Δευτέρας με το οποίο είπε την αλήθεια, δηλαδή ότι οι τράπεζες απέτυχαν στα τεστ αντοχής, αλλά και του γράφοντος που στην εκπομπή του την ίδια ημέρα το μεσημέρι στο e-roi.gr ανέλυσε τα αποτελέσματα των τεστ, κανένας άλλος δεν τόλμησε να πει την αλήθεια. Κανένα πολιτικό κόμμα της αντιπολίτευσης δεν τόλμησε να αμφισβητήσει το ψέμμα που επίσημα διέδιδε η διαπλοκή καθεστώτος και ΜΜΕ.

Είναι τρομερό να το σκεφτεί κανείς. Στην περίπτωση των αποτελεσμάτων των τεστ αντοχής των τραπεζών δεν πρόκειται για άποψη, όπου ο καθένας μπορεί να έχει τη δική του. Πρόκειται για αναμφισβήτητο γεγονός. Τα τεστ αντοχής που δημοσιοποιήθηκαν το μεσημέρι της Κυριακής, 26/10 στην Φρανκφούρτη από την ΕΚΤ, έδειξαν ότι 24 ευρωπαϊκές τράπεζες απέτυχαν, παρουσιάζοντας έλλειμμα κεφαλαίου της τάξης των 25 δις ευρώ. Ανάμεσα σ' αυτές τις τράπεζες είναι 3 από την Ελλάδα (Eurobank, Εθνική, Πειραιώς) και 3 από την Κύπρο (Κεντρική Συνεταιριστική, Ελληνική, Κύπρου).

Όλο και περισσότεροι άνθρωποι στον κόσμο λένε: Basta, Μέχρι Εδώ!

Του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη

Μια αφύπνιση των λαών έχει εκδηλωθεί διεθνώς, από την ώρα που ένας απελπισμένος Άραβας έδωσε τον ανατρεπτικό ρυθμό, εδώ και δύο περίπου χρόνια. Όλα δείχνουν να ξεκινούν ξαφνικά, σαν γενική έκρηξη ενάντια στις υπάρχουσες συστημικές επιλογές, στην αρχή δειλά και άναρχα αλλά στην συνέχεια πιο μαζικά και ενδυναμωμένα, όπως έδειξε το Σύνταγμα, όπως δείχνουν και οι τελευταίες συγκρούσεις στην Ισπανία.
Πλατείες καταλαμβάνονται, συντονιστικά δίκτυα οργανώνονται, λαϊκές συνελεύσεις συγκαλούνται παντού, είτε είναι στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ είτε σε μουσουλμανικές χώρες. Βλέπουμε διαμαρτυρίες σε γειτονιές και όχι μόνο στο κέντρο κάθε πόλης, διαδηλώσεις να καταστέλλονται με χημικά και πλαστικές σφαίρες στις ανεπτυγμένες χώρες, ή με κανονική αιματοχυσία στις... υπόλοιπες, ολόκληρα κεντρικά σημεία μιας πρωτεύουσας, όπως στην Αθήνα, η πάρκα, όπως στη Νέα Υόρκη, να εκκενώνονται βιαίως ή να βρίσκονται περικυκλωμένα με μπάρες και ειδικές δυνάμεις της αστυνομίας που αποτρέπουν τους εισερχόμενους να εγκατασταθούν εκεί.
Μιλώντας με τους ακτιβιστές του Occupy Wall Street, τους Intignados, αλλά και άλλους εκπροσώπους των κινημάτων στο πρόσφατο Φεστιβάλ Resistance 2012, αυτό που καταγράψαμε είναι ότι υπάρχουν μεγάλες διαφορές μεταξύ όλων αυτών των εξεγέρσεων, όμως παντού παρατηρείται ένα κοινό φαινόμενο: άνθρωποι απ’ όλες τις κοινωνικές ομάδες και τους παραδοσιακούς πολιτικούς χώρους συναντώνται για πρώτη φορά μεταξύ τους. Συνεννοούνται και υιοθετούν κοινές πρακτικές σε συνελεύσεις ή μέσω διαδικτυακών συσκέψεων για να υπερασπίσουν τα δικαιώματά τους, να διεκδικήσουν αιτήματα, να σώσουν τα σπίτια τους από τους τοκογλύφους ή να τα ανακαταλάβουν, να οργανώσουν πρωτοβουλίες λαϊκής αλληλεγγύης για να βοηθήσουν τους ανέργους και τους αστέγους, να υπερασπίσουν ολόκληρες αστικές περιοχές και την ίδια την χώρα τους.

Δίνουν εργολαβία την Ελλάδα

Ένα ερώτημα πλανάται για το πού θα βρεθούν τα λεφτά που υπόσχεται ο Σαμαράς από τη μια και ο Τσίπρας από την άλλη. Από την στιγμή που τα επίσημα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ για το 2013 επιβεβαίωσαν ότι το έλλειμμα της χώρας είναι στο 175% του ΑΕΠ (από το 121% που ήταν το 2010) αυτό σημαίνει ότι χρήματα για να εξοφληθεί το χρέος της χώρας δεν υπάρχουν. Επίσης αποδείχτηκε ότι από την στιγμή που 4 εκατ. Ελλήνων είναι πλέον στα πρόθυρα της φτώχειας άλλα λεφτά δεν μένουν για να εισπράξουν από τους πολίτες. Ας υποθέσουμε ότι θα κόψουν τις συντάξεις και τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων στο μισό. Πάλι τα χρέη δεν βγαίνουν αφού μισθοί του δημοσίου και συντάξεις πληρώνονται από τα δάνεια της χώρας. Πού λοιπόν θα βρεθούν τα χρήματα που υπόσχονται και από ποιον;
Ο Τσίπρας στην πριν ένα μήνα ομιλία του στη Λέσχη Ambrosseti στο Κόμο της Ιταλίας τόνισε ότι η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων (ΕΤΕ) θα είναι αυτή που θα σώσει τόσο την οικονομία της Ελλάδας αλλά και όλων των χωρών που έχουν ανάγκη Ανάπτυξης. Πήγε λοιπόν στην Λέσχη των Οικονομικών Καρχαριών του Πλανήτη να τους πει ότι λεφτά θα βρούμε από εσάς. Την ίδια Τράπεζα όσο και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα επικαλείται στα δύσκολα ο Σαμαράς λέγοντας ότι δεν χρειάζεται η Ελλάδα νέο μνημόνιο. Σήμερα ο Γιούνκερ στην διαδικασία της νέας Κομισιόν, έχει ως κύριο στόχο της νέας Ευρωπαϊκής Επιτροπής ( η οποία θα έχει πια πολιτικό και όχι οικονομικό χαρακτήρα) να ρίξει στην αγορά της Ευρώπης και ειδικά στις χώρες που έχουν ανάγκη Ανάπτυξης 300 δις ευρώ. Η ΕΚΤ και ΕΤΕ είναι τα δύο όπλα λοιπόν των ναζιστοευρωπαίων που θα ρίχνουν χρήμα σε χώρες υπό κατοχή με τον μανδύα των επενδυτικών προγραμμάτων.

Ήλθε η ώρα του λαού!

του Όθωνα Κουμαρέλλα

Τις τελευταίες ημέρες ζούμε τις πρώτες πράξεις της εμπλοκής της χώρας μας σε ένα δράμα που εκτυλίσσεται με επιταχυνόμενους ρυθμούς στη γειτονιά μας. Επειδή, ως συνήθως, περί άλλα τυρβάζουμε συστηματικά, αρνηθήκαμε να κατανοήσουμε ότι η φωτιά που έχει ξεσπάσει από τη Μέση Ανατολή, τη Βόρειο Αφρική και φτάνει μέχρι την καρδιά της Ευρώπης στην Ουκρανία, δεν θα μπορούσε ποτέ να μας αφήσει ανεπηρέαστους.

Η Ελλάδα και η Κύπρος δεμένες χειροπόδαρα στο καθεστώς δουλοπαροικίας χρέους που τους επέβαλαν, «φίλοι», «σύμμαχοι», «εταίροι» και δανειστές μας, αλλά πάντα «προστάτες» μας, παρατηρούν αμήχανα τις εξελίξεις και οι «ηγεσίες» τους, αν δεν χειροκροτούν επιδοκιμάζοντας κάθε προκλητική ενέργεια σε βάρος των εθνικών μας δικαίων, μένουν απλά σε βερμπαλισμούς και, όπως πολύ σωστά επισημάνθηκε αλλού, σε νουθεσίες καλής συμπεριφοράς. Καμία απολύτως ουσιαστική ενέργεια αποτροπής των τετελεσμένων που ήδη συντελούνται.

Η Τουρκία και ο Ερντογάν, έχοντας πλήρη επίγνωση της πυρκαγιάς που απειλεί τη γείτονα από τις διαστάσεις που παίρνει ξανά το ανατολικό ζήτημα και ο πόλεμος για τον έλεγχο των...
πλουτοπαραγωγικών πηγών της ευρύτερης περιοχής, αποφάσισαν να παίξουν πολύ σκληρά για να περισώσουν ό,τι γι’ αυτούς είναι δυνατό να περισωθεί και έχοντας απέναντί τους ραγιάδες και υποτακτικούς, να βγουν και ωφελημένοι από ‘πάνω!

Έτσι, δεν διστάζει να βάλει στο τραπέζι του παζαριού με τη «Δύση», ό,τι έχει απομείνει από αυτό που συνιστά την Κυπριακή Δημοκρατία.

Ανενόχλητη η Τουρκία προχωρεί στην παραβίαση των κυριαρχικών δικαιωμάτων στην ΑΟΖ της Κύπρου με την παρουσία του ερευνητικού σκάφους «Μπαρμπαρός» μέσα στη ζώνη και τα τουρκικά πολεμικά γύρω-γύρω να πουλάνε «τσαμπουκά», για όποιον δεν κατάλαβε.

Η ΑΡΙΑ ΦΥΛΗ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ

Ο Αλεξάκος ως μία ακόμη Σαλώμη της πολιτικής πέταξε από πάνω του το προτελευταίο πέπλο που καλύπτει το κυρίως σώμα του Σύριζα. Στην Κεντρική Επιτροπή του κόμματος είπε αυτό που περίμεναν όλοι οι υποψιασμένοι: «Απεγκλωβισμός από την ΠΑΓΙΔΑ της υποτιθέμενης ιδεολογικής καθαρότητας». Εν ολίγοις ο Αλεξάκος έφτυσε κατάμουτρα όσους είχαν και έχουν την αριστερή ιδεολογία, όσους δεν έχουν βάλει και δεν βάζουν νερό στο κρασί τους όταν πρόκειται για κοινωνική δικαιοσύνη, ισότητα, εθνική κυριαρχία, αδιαπραγμάτευτη πολιτική ηθική, λέγοντας ότι όλα αυτά δεν ήταν τίποτε άλλο παρά μόνο παγίδα.
Τέτοιο φτύσιμο σε τάφους νεκρών, σε ιστορίες ανθρώπων που είδαν περισσότερο τα ξερονήσια απ’ ότι το σπίτι τους δεν έχει γίνει στην ιστορία από πολιτικό άνδρα εξαιρουμένων των Γεωργιάδη και Βορίδη. Κάλεσε ο Αλεξάκος σε επανάσταση τους Συριζαίους. Την μεγαλύτερη επανάσταση της ανανεωτικής αριστεράς από το 1968 με το περιβόητο είμαστε και αριστεροί, είμαστε και κομουνιστές, είμαστε και ευρωπαϊστές , είμαστε και σοσιαλιστές, κοινώς είμαστε σούπερ μάρκετ! Όλα τα σφάζω, όλα τα μαχαιρώνω.

Το "Ευρωπαϊκό Εξάμηνο"

Στα πρόσφατα σημειώματά μας κάναμε μερικές αναφορές στο Ευρωπαϊκό Εξάμηνο (European Semester), έναν όρο που ακόμη δεν έχει μπει στην ζωή μας αλλά θα μπει λίαν συντόμως. Συνεπώς, μια εκτενέστερη αναφορά στο θέμα κάθε άλλο παρά περιττή πρόκειται να αποδειχτεί.

Η επέλαση του νεοφιλελευθερισμού και το εν γένει ξεσάλωμα του καπιταλισμού έχουν καταστήσει την Ευρωπαϊκή Ένωση αμέριστο συμπαραστάτη τού κεφαλαίου, το οποίο περιδινείται σε μια μακρόχρονη κρίση. Άλλωστε, η πολυλιβανισμένη Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι παρά μια οργάνωση ταγμένη στην υπηρεσία των καπιταλιστών, όσο κι αν κάποιοι -είτε αιθεροβάμονες είτε άσχετοι είτε, απλώς, πουλημένοι- επιμένουν ότι μπορούν να την μετασχηματίσουν σε "Ευρώπη των λαών".

Αυτή, λοιπόν, η λυκοσυμμαχία των κεφαλαιοκρατών που λέγεται Ευρωπαϊκή Ένωση, έχει πολλά χρόνια τώρα που στρώνει τον δρόμο προκειμένου η ολιγαρχία τού πλούτου να συντρίψει κάθε λαϊκό δικαίωμα, με απώτερο σκοπό να συμπιέσει όσο γίνεται περισσότερο την τιμή τής εργασίας, κάτι που θα οδηγήσει στην αύξηση της κερδοφορίας των κεφαλαίων της. Η αρχή έγινε στο Μάαστριχτ το 1992 (δηλαδή, λίγο μετά την ήττα του σοσιαλισμού στην ανατολική Ευρώπη) και οι βάσεις μπήκαν στην Λισαβόνα το 2007.