Οι Δωσίλογοι του Μνημονίου υποδέχθηκαν ως...νεοραγιάδες τον Αφέντη τους

Όλα τα διεθνή ΜΜΕ (CCN, Al Jazeera, France24, DW, BBC, CCTV, NHK κτλ), χάριν στον Σαμαρά «μας», διαφημίζουν σε όλον τον κόσμο την «ειρηνική και όχι τζιχαντιστική» Τουρκία και την μεγάλη της «φιλία» με τον Ελληνισμό.
Με απευθείας μεταδόσεις από την μεγαλειώδη υποδοχή του νεοοθωμανού κατακτητή στην Ελλάδα και της συνοδείας του των 400 περίπου τούρκων. Που ήθελαν να μετάσχουν στην ιστορική στιγμή έναρξης επανόδου των γκιαούρηδων – ραγιάδων, υπό την «τουρκική σκέπη της ιστορικής τους παράδοσης».
Κανένα (μηδενικό) «πρόβλημα» με την «φίλη» Τουρκία από τον Σαμαρά μας.
Παρά τα όσα έγραψε εδώ και πολλά χρόνια στο βιβλίο του ο τζιχαντιστής Χαλίφης που έφθασε, για εξαίρεση Κύπρου και Ελλάδας. Και που προχθές ο Χαλίφης βομβάρδισε και τους Κούρδους στο Κομπανί.
Κατά τον Σαμαρά, ούτε Θράκη, ούτε Αιγαίο, ούτε Καστελλόριζο. Και προ πάντων ούτε Μπάρμπαρος.
Θα υστερήσει τώρα ο Αντώνης μας, του συμμαθητή του και να μην αποφασίσει «λίγα στρέμματα ΑΟΖ της Κύπρου λιγότερα για να κοιμάται ήσυχος;;»
Δεν είδα αν στην υποδοχή του νέου Βεζίρη της «Οθωμανικής – Βυζαντινής» Αυτοκρατορίας τους, ήταν επικεφαλής ο Αρχιεπίσκοπος με τον Γιανναρά ψάλλοντες το Πολυχρόνιο στον Βεζίρη.
Ή αν βάλανε τα σχολεία να υποδεχθούν τον Βεζίρη με σημαιάκια.
Ούτε αν αναρτήθηκαν πανό που έγραφαν τουρκιστί «Hoşgeldin bizim Efendi» (Καλώς ήλθατε αφέντη μας)
Αν δεν έγινε δεν πειράζει. Την άλλη φορά.

Η επανάσταση δεν είναι στιγμιαίο γεγονός. Είναι διαδικασία.

του Σταύρου Κατσούλη

Πόσες φορές δεν έχουμε δει να διακινείται το γνωστό απόφθεγμα «ἔσσεται ἦμαρ»; Πόσοι από εμάς δεν έχουμε πει ότι κάποτε θα έλθει η ώρα και στιγμή, όπως συνηθίζεται να λέγεται; Πόσοι είναι επίσης όλοι αυτοί που ελπίζουν ότι κάποια στιγμή θα γίνει το γεγονός εκείνο που θα δρομολογήσει νέες καταστάσεις; Πάρα πολλοί. Όχι, δεν «ἔσσεται» καμιά ημέρα, τουλάχιστον καμιά καλή μέρα... Δεν έρχεται δηλαδή, εάν εμείς ο Λαός δεν το προετοιμάσουμε, εάν εμείς οι πολίτες δεν το οργανώσουμε.

Η αλήθεια για τις επαναστάσεις, είτε αυτές είναι βίαιες, είτε είναι ειρηνικές, είναι ότι ποτέ δεν έρχονται από μόνες τους. Τίποτα δεν «έρχεται» ή «γίνεται» μόνο του. Ακόμη και υπερφυσικά να το δει κανείς, τίποτα θετικό δεν γίνεται, εάν δεν υπάρχει η έμπρακτη απόδειξη της διάθεσης της πλειοψηφίας.


Δεν υπάρχει ιστορικό προηγούμενο όπου οι επαναστάσεις απλά εμφανίζονται από το πουθενά. Ακόμη και αν μιλάμε για τις «επαναστάσεις» που έρχονται από τα πάνω, δηλαδή από την άρχουσα τάξη, οι οποίες ως γνωστόν οδηγούν προς δικτατορίες και αυταρχικά πολιτεύματα και βαφτίζονται ως επαναστάσεις, ακόμη και σε αυτές τις περιπτώσεις, χρειάζεται κάποιου προετοιμασία. Θρυαλλίδες που ξεπηδούν από το πουθενά ή αποκλειστικά τις κορυφές και ωφελούν τους Λαούς ως σύνολο, ΔΕΝ υπάρχουν.. Θρυαλλίδες όμως, που γεννιούνται μετά από επίμονη κι επίπονη εργασία και οργάνωση, έχουν υπάρξει. Αυτές είναι που ενίοτε έχουν προωθήσει τις κοινωνίες μπροστά.

Ένα Tsipraburger απ” όλα

Του  Γ Λαζάρου

Η Γενιά του Χάμπουργκερ έρχεται με μπροστάρη τον Αλέξη να συνταιριάξει την κέτσαπ της αριστεράς με το μαρούλι της δεξιάς και στην μέση το χείριστης ποιότητας μπιφτέκι που είναι ο παλιός μεταλλαγμένος Συνασπισμός. Στον πανικό μην χάσουν θέση από το ξεβόλεμα οι βολεμένοι και να βρουν σανίδα σωτηρίας οι άνοοι μισοπνιγμένοι δεν θέλουν να ακούσουν αυτά που λέει το χαμπουργκερόπαιδο στις συνάξεις του κόμματος του ανά την Ελλάδα.

Το χαρούμενο τσίρκο του Αλέξη συνεχίζοντας την πενθήμερη, αυτό το σαββατοκύριακο άραξε για γλέντια στα Γιάννενα. Όπου ο Τσίπρας καταχειροκροτήθηκε όταν δήλωσε στους όψιμους υποστηρικτές και πολιτικάντηδες του ότι θα στηρίξει τις παγκόσμιες αγορές. Βέβαια, οι μάστορες των κειμένων ανακάτεψαν την ομολογία του ανάμεσα στα Venceremos, τα Podemos και στην ανατροπή. Όμως η ομολογία έμεινε «Η κυβέρνηση τρομοκρατεί τον λαό με τον φόβο των ΑΤΜ. Λες και οι αγορές θα αυτοκτονήσουν επειδή θα στερηθούν τις υπηρεσίες του κυρίου Σαμαρά». Πριν λοιπόν σηκώσεις το παιδί της αριστεράς στα χέρια που θα σε σώσει, ζήτα του εξηγήσεις με ποιον τρόπο οι διεθνείς αγορές είναι τόσο σίγουρες ότι δεν θα χάσουν τα δισεκατομμύριά τους με μία κυβέρνηση Σύριζα. Τι ακριβώς έχει συμφωνήσει ο Τσίπρας με τις αγορές και πόσο καλός νέος υπηρέτης θα είναι όταν ο Σαμαράς θα απολυθεί από μπάτλερ στην Ελλάδα; Διότι ο Αλέξης στο δήλωσε ότι οι αγορές θα έχουν υπηρέτη στην χώρα αλλά απλά δεν θα είναι ο Σαμαράς.
Ανάμεσα στους προσκεκλημένους που χαιρέτησαν την ανοιχτή διαβούλευση του Σύριζα στην Λαμία το παρόν έδωσε και το χαρμπουγκερόπαιδο Μπακογιάννης, γιος της Ντόρας και σπερματικό δικαιώματι σωτήρας πολιτικός. Τα δύο αυτά «παλικάρια» της Ελλάδας δεν τα χωρίζει τίποτε πια εκτός από το ότι ξεκίνησαν από διαφορετικές ιδεολογίες. «Τώρα είναι η ώρα της συστράτευσης και της ενότητας. Τώρα είναι η ώρα της Εθνικής Ελλάδος», είπε ο γιος της Ντόρας απευθυνόμενος στον Αλέξη. Μάλιστα ο κληρονόμος της εξουσίας στην Ελλάδα Μπακογιάννης σε ένα κρεσέντο βλακείας ενημέρωσε το πανελλήνιο πως η γενιά του είναι η πιο μορφωμένη που πάτησε τα Ελληνικά χώματα. Μπέρδεψε το ταλαίπωρο κληρονομιστήρι τα διδακτορικά που αγοράζεις με το ζύγι με την πραγματική μόρφωση.

ΣΥΡΙΖΑ: Ακαδημαϊκό το τελευταίο καρφί στο φέρετρο του αιτήματος διαγραφής του χρέους

ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗΣ

Νέο πλήγμα, με ακαδημαϊκό επίχρισμα αυτή τη φορά, δέχθηκε το αίτημα διαγραφής του δημόσιου χρέους από την οικονομική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ. Δηλαδή τα στελέχη που, θεωρητικώς, όφειλαν αυτή την περίοδο να τεκμηριώνουν και να διαδίδουν την ψηφισμένη από το συνέδριο του κόμματος θέση για διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, έτσι, ώστε η υλοποίησή της με την άνοδο του κόμματος στην εξουσία να γίνει με τις μικρότερες δυνατές αναταράξεις και, το σημαντικότερο, να πεισθούν όσο το δυνατόν περισσότεροι εργαζόμενοι για την ανάγκη να παλέψουν γι’ αυτό τον στόχο… Η πραγματικότητα ωστόσο έρχεται να επιβεβαιώσει τα χειρότερα σενάρια.

Η ηγετική ομάδα της Κουμουνδούρου έχει εδώ και καιρό εγκαταλείψει το στόχο της διαγραφής του χρέους, ως ένα απτό δείγμα «στροφής στην υπευθυνότητα» και «ενηλικίωσης» της, ώστε να πείσει τα κέντρα εξουσίας εντός κι εκτός Ελλάδας να της δώσουν το πολυπόθητο χρίσμα. Προς επίρρωση η επαναφορά ως λύσης για το πρόβλημα του δημόσιου χρέους μιας παραλλαγής του σχεδίου PADRE σε άρθρο που δημοσιεύεται στο περιοδικό Θέσεις (Οκτώβριος – Δεκέμβριος 2014), με συγγραφείς τους Δ. Σωτηρόπουλο, Γ. Μηλιό και Σ. Λαπατσιώρα. Να θυμίσουμε πως το σχέδιο PADRE, αρκτικόλεξο του τίτλου Πολιτικά Αποδεκτό Σχέδιο Αναδιάρθρωσης του Χρέους στην Ευρωζώνη, δημοσιεύθηκε πρώτη φορά τον Ιανουάριο του 2014 και στον εγχώριο δημόσιο διάλογο εισήχθη για πρώτη φορά από τον Φ. Σαχινίδη που το πρότεινε σε συνέδριο της Ά. Διαμαντοπούλου και στη συνέχεια από τον Γ. Δραγασάκη που το υποστήριξε ως μια ρεαλιστική εναλλακτική με συνέντευξή του τον Σεπτέμβριο. Δεν θα περιληφθεί επομένως και στο απάνθισμα της ριζοσπαστικής σκέψης που ανέδειξε η κρίση… (Εδώ, πρόσφατη κριτική μου στο σχέδιο PADRE)

Η Εθνική μας Ανεξαρτησία ως πρώτη προϋπόθεση για την ανασυγκρότηση και τη Δημοκρατία.

του Όθωνα Κουμαρέλλα

«….Το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα και τρέχει να βρει κέρδη σ' όποια χώρα υπάρχουνε τέτοια. Γι' αυτό δε νοιάζεται κι ούτε συγκινείται με την ύπαρξη των συνόρων και του κράτους. Ενώ εμείς, το μόνο πού διαθέτουμε, είναι οι καλύβες μας και τα πεζούλια μας. Αυτά αντίθετα από το κεφάλαιο που τρέχει, όπου βρει κέρδη, δε μπορούν να κινηθούν και παραμένουν μέσα στη χώρα που κατοικούμε…»
(από τον ιστορικό λόγο του Άρη Βελουχιώτη στη Λαμία στις 22 Οκτώβρη του 1944).

Ιστορικά δεν υπάρχει προηγούμενο ένα Έθνος, ή ένας λαός να αναγεννηθεί και να προκόψει, χωρίς να έχει εξασφαλίσει πρώτα και κύρια την ανεξαρτησία του και την εδαφική ακεραιότητα του χώρου μέσα στον οποίον κινείται και αναπτύσσεται. Το ίδιο και μια κοινωνική τάξη. Δεν μπορεί να συγκροτηθεί, να αναπτυχθεί και να γίνει κυρίαρχη, αν δεν έχει τόπο αναφοράς και να μπορεί να καταστεί έτσι εθνική τάξη. Η απομόνωση από τη συνέχειά της, με αποτέλεσμα τη βαθιά διαστρέβλωση του νοήματός της γνωστής φράσης του Μάρξ «οι προλετάριοι δεν έχουν πατρίδα», μόνο τυχαία δεν μπορεί πλέον να θεωρείται.

Επίσης, δεν υπάρχει ιστορικό προηγούμενο δημοκρατικής λειτουργίας σε μια χώρα που από τα πράγματα αδυνατεί να αποφασίζει αυτοβούλως. Πως είναι δυνατόν να μιλάμε για δημοκρατία και λαϊκή κυριαρχία, όταν τα κέντρα των αποφάσεων βρίσκονται μακριά και μπορούν να επηρεάζονται λίγο ή καθόλου από τη λαϊκή βούληση; Μόνο ως καρικατούρα μπορεί να....
υπάρξει μια τέτοια «δημοκρατία» όπου τα κέντρα που παίρνονται οι αποφάσεις δεν δημιουργούνται και δεν ελέγχονται από αυτούς τους ίδιους που αφορούν οι αποφάσεις.

Η ανάγκη για επανάσταση της ελληνικής συνείδησης

 Στις 25 Νοεμβρίου 1942, η ενωμένη αντίσταση μεγαλουργεί στον Γοργοπόταμο. Ο αγώνιζομενος λαός μαζί με τους αντάρτες στη γερμανική κατοχή ('41-'44) ήταν η συνέχεια του '21 και η εφαρμογή του κολοκοτρωνέϊκου "κώδικα" ότι "μόνοι μας θα λευτερωθούμε"..., ασχέτως από τις περιπέτειες που μας επεφύλαξε η ιστορική συνέχεια

του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη*


«Στες κρίσιμες στιγμές θα ξαναβρίσκω το πνεύμα μου, σαν πριν, ασκητικό» - Κ.Π. Καβάφης
Όταν ο εθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός επέλεγε τον τίτλο «Ελεύθεροι Πολιορκημένοι» για ένα από τα κορυφαία έργα του, και της νεοελληνικής ποίησης γενικότερα, ήθελε νατονίσει ότι οι Έλληνες, αν και πολιορκημένοι στο Μεσολόγγι, δηλαδή στερημένοι της σωματικής τους ελευθερίας, διατηρούσαν ακέραιη την ελευθερία στο νου και την ψυχή τους.

Επέλεξε έτσι μια χτυπητή και με νόημα αντίθεση που σημάδεψε δραματικά την ιστορική μας πορεία μέχρι σήμερα, αλλά που πολύ φοβάμαι ότι σε λίγο μπορεί να μην ισχύει.

Οι σύγχρονοι Έλληνες, ο υπαρκτός Ελληνισμός, κινδυνεύουν να γίνουν σκλάβοι πολιορκημένοι, αν όχι φυλακισμένοι, μέσα στον ίδιο τον μεταμοντέρνο και παγκοσμιοποιημένο κόσμο τους, που τους επιβλήθηκε σαν μονόδρομος χωρίς επιλογές, γιατί άργησαν να το κατανοήσουν και να αντιδράσουν.

Αυτή η σαρωτική επίθεση του μεταμοντερνισμού σε όλα τα πεδία της γνώσης, της παιδείας και της κοινωνίας είναι η βασική αιτία που ο λαός μας, αλλοτριωμένος την κρίσιμη ώρα, δεν μπόρεσε μετά τις 23-4-2010, που ξεκίνησε η νέα κατοχή, να ενστερνισθεί τα υψηλότερα διδάγματα της ιστορίας του, να αντισταθεί αποτελεσματικά και να γεννήσει τους νέους ηγέτες μέσα από τους κόλπους του.

Η Ελλάδα σαν να πάσχει από αλτσχάϊμερ, παραδομένη στην μεταπρατική μακαριότητα και στα κελεύσματα του εθνομηδενισμού και του νεοφιλελευθερισμού αναζητά απεγνωσμένα «λύσεις»... που ενυπάρχουν στον ελληνικό πολιτισμό, αλλά ο ντόπιος εξανδραποδισμός τις έχει θάψει.

Αγαπητοί κύριοι του ΓΕΕΘΑ*

ΔΗΜ. ΚΑΖΑΚΗΣ

Με έκπληξη έλαβα το μήνυμά σας σχετικά με τη συμμετοχή του αρχηγού ΓΕΕΘΑ σε εκδήλωση της Γερμανικής πρεσβείας στο στρατιωτικό νεκροταφείο του Διονύσου. Προφανώς δεν έχετε ούτε την ιστορική γνώση, ούτε την εθνική ευαισθησία για να αντιληφθείται το τραγικό ολίσθημα. Με καλείται να διορθώσω το άρθρο μου, όταν εσείς οι ίδιοι επιβεβαιώνεται πλήρως αυτά που έγραψα. Δεν ανέφερα τίποτα το ψευδές, ούτε το ανακριβές. Απλά ισχυρίζομαι ότι κανένας σώφρων Έλληνας αξιωματικός με στοιχειώδη εθνική συνείδηση, που σέβεται τη στολή και το εθνόσημο που φέρει, ειδικά όταν είναι επικεφαλής των ενόπλων δυνάμεων της Ελλάδας, δεν θα συμμετείχε σε μια τέτοια τελετή.


Γιατί έγινε η επιμνημόσυνη δέηση;

Λέτε ότι η "εν λόγω επιμνημόσυνη δέηση πραγματοποιήθηκε με πρωτοβουλία της Γερμανικής Πρεσβείας στη μνήμη όλων όσων έχασαν τη ζωή τους λόγω πολέμων και βίαιων καθεστώτων. Ειδικότερα όπως αναφέρεται και στη επίσημη πρόσκληση η τελετή έγινε στη μνήμη των θυμάτων των αγώνων για τον εκτοπισμό της βίας και της τυραννίας απο τον κόσμο και όσων εκδιώχθηκαν με οιοδήποτε τρόπο λόγω θρησκείας, χρώματος ή φυλετικής διάκρισης."



Καταρχάς ποιός έδωσε το δικαίωμα στη Γερμανική Πρεσβεία να αναλάβει μια τέτοια πρωτοβουλία σε στρατιωτικό νεκροταφείο; Τα δυο Γερμανικά στρατιωτικά νεκροταφεία βρίσκονται στην Ελλάδα υπό ειδικό καθεστώς. Και μόνο το γεγονός ότι η Ελλάδα έχει αποδεχθεί να κείτονται στο έδαφός της νεκροί στρατιώτες μιας δύναμης που βυσοδόμησε εναντίον του ελληνικού λαού, όσο κανένας άλλος κατακτητής, συνιστά μέγιστη τιμή για την ίδια τη Γερμανία.

Έμειναν στην Ελλάδα μόνο για λόγους ανθρωπισμού. Για κανέναν άλλο λόγο. Στους χώρους τους δεν επιτρέπονται πολιτικές και στρατιωτικές εκδηλώσεις, ούτε κανενός είδους σύμβολα εκτός από τους λιτούς σταυρούς που δεσπόζουν. Ειδικά στο στρατιωτικό νεκροταφείο του Διονύσου αναφέρεται αυτό ρητά στην είσοδο του χώρου. Μόνο τελετές ιδιωτικού χαρακτήρα για καθαρά ανθρωπιστικούς λόγους επιτρέπονται και μάλιστα μετά από ειδική άδεια. Κι όλα αυτά για να μην προκαλείται το πατριωτικό αίσθημα των Ελλήνων. Μάλιστα, η ίδια η Γερμανία είχε αναθέσει τη συντήρηση του χώρου σε ιδιωτικό σύλλογο.