Ο ζυγός δουλείας ...του «έντιμου συμβιβασμού»!

Το όραμα ενός κόσμου, που τον συνθέτουν οι ιδέες της ανδρείας, της δικαιοσύνης, της ελευθερίας και βέβαια της φιλοπατρίας, είναι το θεμελιώδες πρότυπο στις περίφημες Ωδές του μεγάλου μας ποιητή Ανδρέα Κάλβου. Όταν έχει κάποιος αρετή, πολεμάει χωρίς φόβο για την ελευθερία, περιφρονώντας την σκλαβιά, τον πόνο και τον θάνατο.
Αυτή η ποιητική σκέψη, που ποιεί κόσμον, εκφράζεται μοναδικά στο περίφημο ποίημά του «Εις Σάμον,» όπου στο πρώτο τετράστιχο λέει: «Όσοι το χάλκεον χέρι βαρύ του φόβου αισθάνονται, ζυγόν δουλείας ας έχωσι· θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία».

Ο φόβος, εδώ, παρουσιάζεται σαν τον προσωποποιημένο ανελέητο δυνάστη του λαού, το χάλκεον χέρι που μετατρέπει τους ανθρώπους σε ανδράποδα.

Στον ίδιο αρχέγονο φόβο, που καλλιεργείται σήμερα από το διεθνή ΜΜΕ για να παραλύσει και εξανδραποδίσει τους πολίτες, αφαιρώντας τους κάθε διάθεση για αντίσταση, στηρίζεται η global δικτατορία των αγορών, η οποία παρουσιάζεται ως η «παγκοσμιοποίηση».

Ο ζυγός της δουλείας είναι έξω από την φύση της ύπαρξης ενός ανθρώπινου όντος ή ενός ιστορικού έθνους, όπως το δικό μας. Τον μετατρέπει σε υποζύγιο του χρήματος και της εξουσίας, του αφαιρεί την εσωτερική του ύπαρξη, τον εξευτελίζει και, τελικά, τον εξοντώνει.

Το αντιμετωπίζουμε στο ίδιο το πετσί μας σήμερα που, αν και επιβιώσαμε από αιώνων σκλαβιές και αντίξοες συνθήκες ζωής, κινδυνεύουμε να εξοντωθούμε από την ωμή γενοκτονία που έχουν εξαπολύσει εναντίον μας οι δυτικοί τοκογλύφοι και οι εκβιαστές της ευρωζώνης.

Μπήκαν στην πόλη οι Θεσμοί

Βαράει προσοχή στους δανειστές η κυβέρνηση μετά τους ψηφοθηρικούς τσαμπουκάδες- Αποδέχεται την ισχύ του 2ου Μνημονίου και λαμβάνει διαταγές από τη Μέρκελ για το ολοκληρωτικό χτύπημα του σκληρού πυρήνα της Ε.Ε

Ό,τι θα έφταναν τα πράγματα εδώ που έφτασαν ήταν αναμενόμενο από την στιγμή που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν τόλμησε να αμφισβητήσει το Μνημόνιο καταργώντας όλους τους μνημονιακούς νόμους και στέλνοντας την υπόθεση των δύο μνημονίων σε παγκόσμιο δικαστήριο με κατηγορουμένους όλους τους εγχώριους και ξένους διαπλεκόμενους. Επίσης, από την στιγμή που αποδέχθηκε το χρέος και δεν σταμάτησε κάθε συνομιλία με τον "σκληρό πυρήνα" της Ε.Ε, ζητώντας πολιτική λύση από όλα τα μέλη κράτη σε ανοιχτή διαβούλευση και όχι μέσω προσωπικών τηλεφωνημάτων αποκλειστικά με την Γερμανίδα καγκελάριο και την υπάλληλο του ΔΝΤ, κ. Λαγκάρντ, το παιχνίδι ήταν από την αρχή στημένο.
Η τρίτη και τραγικότερη επιλογή της κυβέρνησης ήταν που υποστήριξε από την αρχή της διαπραγμάτευσης τις ιδιωτικές τράπεζες ζητώντας μάλιστα μέσω διπλωματικών κινήσεων συνεχόμενη χρηματοδότηση από την ΕΚΤ και χωρίς να απαιτήσει απολύτως τίποτε από όλα τα χρήματα των Ελλήνων φορολογουμένων που ληστρικά αρπάχτηκαν εις το όνομα του τραπεζικού συμφέροντος. Ούτε καν το θέμα του 75% της ελληνικής καλλιεργήσιμης γης που πέρασε στα χέρια της Πειραιώς από την σκανδαλώδη υπόθεση απορρόφησης της Αγροτικής Τράπεζας, δεν τόλμησε να βάλει στο τραπέζι για έλεγχο, πόσο μάλλον να απαιτήσει η ελληνική καλλιεργήσιμη γη να γυρίσει στα χέρια της Ελλάδας.

Ο Ν. Λογοθέτης, πρώην αντιπρόεδρος της ΕΛΣΤΑΤ μιλάει για όλα (Γεωργίου - Σκάνδαλα) στον Μ. Νευραδάκη (VIDEO)

Μία εξαιρετικά ενδιαφέρουσα συνέντευξη, με τον Νίκο Λογοθέτη, πρώην αντιπρόεδρο της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής (ΕΛΣΤΑΤ), ο οποίος μιλάει για τις πολλές και σοβαρές καταγγελίες που έχουν γίνει κατά του προέδρου της ΕΛΣΤΑΤ Ανδρέα Γεωργίου σχετικά με την τεχνητή διόγκωση του δημόσιου χρέους και του ελλείμματος, έτσι ώστε να υπάρχει αφορμή να μπει η Ελλάδα σε καθεστώς μνημονίων και επιτήρησης από την τρόικα. Επίσης ο κ. Λογοθέτης μιλάει για το τι ακριβώς είχε συμβεί, για το που βρίσκονται οι καταγγελίες και οι ποινικές διώξεις εναντίον του κ. Γεωργίου σήμερα και για τα μέτρα που θα μπορούσε να εφαρμόσει η Ελλάδα για έξοδο από τις μνημονιακές συμβάσεις.


Επίσης θα ακούσετε το καθιερωμένο σχόλιο από το Μιχάλη Νευραδάκη, όσον αφορά τις φερόμενες διαπραγματεύσεις με τους «θεσμούς» και τις νέες προτάσεις μνημονιακού χαρακτήρα από την κυβέρνηση.

Παρακολουθείστε την εκπομπή " Διάλογος" με το Μιχάλη Νευραδάκη κάθε Παρασκευή 11:00 - 12:00 π. μ. από το e-roi.gr

πηγη

Υπουργοί άνευ Υπουργείων

Ο ρόλος τους είναι πλέον θεσμικός και όχι κυβερνητικός

του Ξενοφώντα Ερμείδη

Ενώ ο χρόνος κυλά υπέρ των δανειστών και εναντίον της Ελλάδας, η κυβέρνηση ακόμη προσπαθεί να πείσει τον λαό ότι κυβερνά. Μέσα στην ανακατωσούρα για το ΦΠΑ, τα εργασιακά και το ασφαλιστικό που οι δανειστές θα κλείσουν όπως συμφέρει τα δικά τους ταμεία και όχι το ελληνικό δημόσιο ταμείο, τέσσερις υπουργοί έχουν χάσει κάθε επαφή με την ελληνική πραγματικότητα.

Ο ανθυγιεινός Κουρουμπλής

Το σύστημα Υγείας της χώρας είχε ξεκινήσει από την κυβέρνηση Παπανδρέου να καταρρέει, ολοκληρωτική κατάρρευση έγινε επί κυβέρνησης Σαμαρά όταν τα νούμερα που έδιναν στην δημοσιότητα οι υπουργοί του ήταν φτιαγμένα μόνο για να καλύπτουν τους ασφαλισμένους και όχι τα εκατομμύρια ανασφάλιστων πολιτών. Η πληρωμή των αναγκών στην Υγεία ήταν καλυμμένη μόνο από τις δόσεις του μνημονιακού δανείου, που εισέπρατταν ακόμα και με παράδοση εθνικής κυριαρχίας. ...


Η σημερινή κυβέρνηση θέλοντας να παίξει το σκληρό καρύδι απέναντι στους δανειστές, τουλάχιστον για τους δύο πρώτους μήνες διακυβέρνησης, άφησε να σαπίζει το σύστημα υγείας της χώρας. Οι προειδοποιήσεις του νοσηλευτικού και διοικητικού προσωπικού όλης της χώρας δεν εισακούστηκαν από την κυβέρνηση άμεσα. Πέρα από αυτό η κίνηση της αρπαγής των ταμειακών αποθεματικών των Νοσοκομείων έκανε τα πράγματα ακόμη πιο δύσκολα από ό,τι ήταν.

Δίχως κόμμα, δίχως στέγη...

του Δημήτρη Καζάκη

Έτσι είχε πει ο κ. Τσακνής σε μια από τις γνωστές για την θρησκοληψία τους εκδηλώσεις της κομμουνιστικής αριστεράς για το χαμένο Κόμμα. Το "κ" κεφαλαίο πάντα, όπως αποτυπώνουν τα πατερικά κείμενα την έννοια του θείου. Και φυσικά πάντα συμμετέχουν μόνο οι τεθλημένοι συγγενείς του νεκρού. Μην ακουστεί καμιά αιρετική άποψη, που όσοι θρησκόληπτοι προφασίζονται τους επαναστάτες μαρξιστές, δεν μπορούν να διαχειριστούν.

Λίγο καιρό αργότερα ο κ. Τσακνής ίσως να μην βρήκε κόμμα, αλλά βρήκε σίγουρα στέγη ως βιτρίνα του Ταγματάρχη στην μετονομασθείσα ΝΕΡΙΤ σε ΕΡΤ.

Κι επειδή η θρησκοληψία για το Κόμμα στους χώρους αυτούς ξεπερνά ακόμη και τους μοναστικούς χώρους της θρησκείας, απλά θα ήθελα να υπενθυμίσω σε κάθε ένθερμο εκμαυλιστή της επιστήμης της τάξης πάλης που ίδρυσε ο Μαρξ και οι σύντροφοί του, δυο πράγματα: ...

Μα θα γίνουμε "μπαταχτσήδες";

του Όθωνα Κουμαρέλλα

Πολλοί προσδίδουν στο χρέος και στην αποπληρωμή του είτε μια ιδεολογική, είτε μια ηθικής τάξης διάσταση.

Πράγματι, στο άκουσμα και μόνο της φράσης περί μονομερούς διαγραφής του χρέους, πολλοί -άλλοι καλοπροαίρετα και άλλοι σκόπιμα και υποκριτικά- εξανίστανται. Είναι χαρακτηριστική η φράση: «Μα θα γίνουμε μπαταχτσήδες;».

Όντως όταν πρόκειται για μια απλή συναλλαγή μεταξύ δύο ιδιωτών, ας πούμε π.χ., ότι κάποιος που αντιμετωπίζει μια ανάγκη, προσφεύγει, στους φίλους του, ή σε κάποιον συγγενή του, ζητά τη βοήθειά τους και καλοπροαίρετα κάποιος διατίθεται και του δίνει τα δανεικά που ζητά. Αν ο προσφεύγων στη βοήθεια και στην αλληλεγγύη και τελικά αφού εξυπηρετήσει την ανάγκη του, αρνείται να επιστρέψει τα χρήματα που έλαβε, τότε πράγματι αυτός είναι «μπαταχτσής» και η συμπεριφορά του μπορεί να χαρακτηριστεί ανήθικη και κατάπτυστη, αφού εκμεταλλεύτηκε την καλοσύνη και ενδεχομένως την αφέλεια του ανθρώπου που τον βοήθησε, ο οποίος -και πολλές φορές- δεν έχει τρόπο να διεκδικήσει την επιστροφή των χρημάτων του.

Ωστόσο όταν δημιουργείται μια σχέση δανειστή - οφειλέτη μεταξύ π.χ. μιας τράπεζας και ενός ιδιώτη, ή μιας επιχείρησης, πολύ περισσότερο αν αυτή η σχέση αφορά σε ένα ολόκληρο κράτος στο ρόλο του οφειλέτη και η εξέλιξη αυτής της σχέσης επηρεάζει την πορεία μιας ολόκληρης χώρας και εκατομμυρίων πολιτών, η σχέση αυτή προσλαμβάνει εντελώς διαφορετικές διαστάσεις, τόσο στα ποσοτικά, όσο και στα ποιοτικά τους χαρακτηριστικά, όπου κυριαρχούν τα ζωτικά συμφέροντα των αντισυμβαλλομένων και οι συσχετισμοί δύναμης που αναπτύσσονται. Ο δανειστής, συνήθως μια τράπεζα, ή ένας όμιλος τραπεζών, δεν δανείζει εδώ για λόγους βοήθειας στον οφειλέτη, ή αλληλεγγύης προς αυτόν σε μια δύσκολη για τον ίδιο περίσταση, είτε για την καλόπιστη βοήθεια προς ικανοποίηση μιας ανάγκης του. Οι τράπεζες και οι άλλοι χρηματοπιστωτικοί οργανισμοί λειτουργούν με αποκλειστικό γνώμονα το κέρδος και προσδοκούν -δανείζοντας ένα ποσό- να εισπράξουν αργότερα ένα μεγαλύτερο με βάση το επιτόκιο που επιβάλουν. Ουσιαστικά για τους θεσμικούς δανειστές, τις τράπεζες, ο δανεισμός αποτελεί επένδυση με ό,τι ρίσκο εμπεριέχεται σε μια τέτοια επενδυτική δραστηριότητα, το οποίο και οφείλουν να αναλαμβάνουν. Η ηθική διάσταση παραμερίζεται και το ζήτημα του δανεισμού αποκτά νομικοπολιτική υφή και χαρακτήρα.

ΤΟ ΔΙΠΛΟ ΝΟΜΙΣΜΑ ΦΕΡΝΕΙ ΤΟΝ ΜΕΣΑΙΩΝΑ ΑΚΟΜΗ ΠΙΟ ΚΟΝΤΑ

Νίκος Μέντζας

Ευρώ, όπως λέμε: “Δέσιμο χειροπόδαρα και πέταγμα στην θάλασσα”… Διπλό νόμισμα, όπως λέμε: “Δέσιμο χειροπόδαρα, τσιμεντάρισμα των κάτω άκρων και πέταγμα στην θάλασσα”… Την ώρα που η ελληνική κυβέρνηση ψάχνει τρόπους για να βρει 6.7 δισ. ευρώ, η Γερμανία εξετάζει και βάζει στο τραπέζι το ενδεχόμενο διπλού νομίσματος. Η χώρα θα εξυπηρετεί τα εξωτερικά δάνεια σε σκληρό ευρώ και η εσωτερική αγορά θα κινείται με υποτιμίσιμο μαλακό ευρώ. Εμπνευστής του geuro, του “ελληνικού” – υποτίθεται – ευρώ, θεωρείται ο Γερμανός οικονομολόγος και πρώην επικεφαλής της Deutsche Bank Τόμας Μάγερ, ο οποίος έχει προτείνει το ενδεχόμενο από το 2012.

Την στρατηγική του παράλληλου νομίσματος, οι πρόγονοι των σημερινών τεχνοκρατών της Ευρωπαϊκής Ένωσης είχαν εφαρμόσει και κατά την διάρκεια της κατοχής ‘41 - '44 στην Ελλάδα με την κυκλοφορία του κατοχικού μάρκου (Reichsmark). Η εισδοχή στις εγχώριες οικονομίες των υπό κατοχή χωρών του κατοχικού μάρκου εξυπηρετούσε πλήρως τα σχέδια της υφαρπαγής του εθνικού και ιδιωτικού πλούτου και μάλιστα “νόμιμα”! Το πλαστό αυτό νόμισμα, που κοβόταν αφειδώς για την εξυπηρέτηση του στρατού κατοχής, ισοπέδωσε κυριολεκτικά την ελληνική οικονομία κονιορτοποιώντας και τον κοινωνικό ιστό… Η χώρα, μετά το τέλος του πολέμου οδηγήθηκε σε διεθνή επαιτεία, ακολουθώντας το σχέδιο Μάρσαλ, μέσα στα πλαίσια του δόγματος Τρούμαν, δηλαδή την ανοιχτή επέμβαση και διακυβέρνηση της χώρας από αξιωματούχους των ΗΠΑ. Ο επιφανής οικονομολόγος και μετέπειτα διευθυντής της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος, Άγγελος Αγγελόπουλος, αναφέρει στο βιβλίο “Από την κατοχή στον εμφύλιο”, τα παρελκόμενα καθώς και τα επακόλουθα της νομισματικής επέμβασης στην ελληνική οικονομία: