Σταμάτησέ τους

Φτάνει να θυμηθούμε το ιστορικό μας χρέος, αυτό της λευτεριάς.

Της Ελισάβετ Διαμαντοπούλου*

Ενώ όλο το «πολιτικό» σκηνικό κι οι «λογικές» που το έθρεψαν καταρρέουν, εμείς στέκουμε ενεοί παρατηρητές ενός εικονικού κόσμου, που τον «θρέψαμε» κι εμείς με τις αυταπάτες, τις ιδεοληψίες, τις ανασφάλειες ή το φόβο, που σκόπιμα μας υποβάλλουν οι ευρωδυνάστες και τα ντόπια ανδρείκελά τους.

Χάσαμε την ικανότητα της διάκρισης ζώντας τόσα χρόνια μέσα στο ψέμα και στη σύγχυση. Η Ελλάδα άφησε πίσω της ένα ιστορικό χρέος. Δεν απελευθερώθηκε το ’21,ούτε και μετά την πρώτη κατοχή, καθώς ατιμώρητοι έμειναν οι δωσίλογοι, οι συνεργάτες της δικτατορίας που «πούλησαν» και μάτωσαν τον Ελληνισμό -κυρίως της Κύπρου- άλλη μια φορά, υπηρετώντας «προστάτες».

Απόγονοι των δωσίλογων της πρώτης κατοχής μας και των χουντικών βδελυγμάτων μας «κυβερνάνε» χρόνια «σαπίζοντας» και «βρωμίζοντας» τη συνείδηση και το νου μας, μέσα από τα αριστεροδέξια...


δίπολα, τα ψευτοδιλήμματα, τις ίντριγκες, που στήνουν με τα ΜΜ «Ε» της εξαπάτησης, για να ξεχνάμε πάντα τα ουσιώδη και να επικεντρωνόμαστε στα επουσιώδη, σε σχήματα «πολιτικά» και μορφές. Γέμισε το «πολιτικό» σκηνικό «λαγούς», που «οργώνουν» το έδαφος για να ικανοποιήσουν την κενοδοξία και την μηδενική τους «αξία» πάνω στα συντρίμμια, στην καταρρακωμένη αξιοπρέπεια και στην εξαθλίωση ενός ολόκληρου λαού. Αυτοί οι «προφήτες» της καταστροφής, προετοιμάζουν την εθνική προδοσία και την παράδοση της χώρας στη μαφία των τοκογλύφων. Έχουν «αξιώματα», μπόλικη υποκρισία, οσμή χυδαιότητας, ευτέλειας και θανάτου. Το ζήτημα είναι να σταθεί το καθεστώς της εκπόρνευσης συνειδήσεων, της συναλλαγής και της απάτης.

Η ατιμωρησία, που ΟΛΟΙ ψήφισαν, χρόνια τώρα τους καλύπτει και παραγράφονται όλα τα εγκλήματά τους. Κι όμως ακόμα υπάρχουν ανάμεσά μας Έλληνες, που περιμένουν «σωτηρία» από το μαύρο μέτωπο -συμπολίτευσης κι αντιπολίτευσης- που μας έφερε εδώ. Τώρα είναι η μεγάλη ευκαιρία της ανατροπής όλου του άθλιου τυχοδιωκτικού καθεστώτος, που μέσα από το κομμάτιασμα, τον κατακερματισμό της κοινωνικής συνείδησης, την πατριδοκαπηλία, τον εκχυδαϊσμό και την ευτέλεια είχε σκοπό «οπαδούς» να «εκτρέφει» και να μας σέρνει ανύποπτους στη μαύρη κόλαση της δουλοπρέπειας και του ραγιαδισμού.

Ποιος λαός γλίτωσε ποτέ έχοντας τη νοοτροπία του ραγιά; Είμαστε τόσο ηττοπαθείς και δειλοί ,για να καταδεχόμαστε τέτοια ντροπή;

Η λαίλαπα των «εταίρων» νεοναζί της Ε.Ε κατάντησε τη χώρα μας «κρανίου τόπο», και βέβαια δε θα διστάσει να διαμελίσει τη χώρα, όσο εμείς δε διεκδικούμε τα αυτονόητα.

Είναι αδιανόητο να ζούμε ακόμα στην αυταπάτη ενός « χθες», που πια δεν υπάρχει παρά μόνο στον εικονικό κόσμο, που το καθεστώς προβάλλει κατά το δοκούν.
Μοιάζει τουλάχιστον ηλίθιο να πιστεύουμε ότι θα σωθούμε ψηφίζοντας το λιγότερο κακό κι επιβραβεύοντας άλλη μια φορά τα εκτελεστικά όργανα των δημίων μας. Είμαστε υπό τη ναζιστική κατοχή της Ε.Ε και του ευρώ.

Στην κατοχή κάνεις αντίσταση, οργανώνεις παλλαϊκό ξεσηκωμό, για να διεκδικήσεις τη χώρα σου και τη ζωή σου, και δεν περιμένεις με μια σου ψήφο να σωθείς.

Ως πότε πια θα ζούμε στον παραλογισμό και στο ψέμα; Ακόμα δεν καταλάβαμε ότι η λύτρωσή μας περνάει μόνο μέσα από την ανατροπή ΤΩΝ ΟΡΩΝ ΤΟΥ ΑΠΟΙΚΙΑΚΟΥ ΚΑΘΕΣΤΩΤΟΣ-ΞΕΠΟΥΛΗΜΕΝΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ- ΤΩΝ ΞΕΝΩΝ ΚΑΙ ΝΤΟΠΙΩΝ«ΠΡΟΣΤΑΤΩΝ»,ΠΟΥ ΧΡΟΝΙΑ ΜΑΣ ΤΑΛΑΝΙΖΕΙ ΚΑΙ ΜΑΣ ΑΦΑΝΙΖΕΙ;

Τόσο πολύ εθιστήκαμε σε μια εικονική πραγματικότητα, που μας «πουλάνε» χρόνια; Εξοικειωθήκαμε τόσο πολύ με το ψέμα ή μήπως κι εμείς ψευτίσαμε πολύ, γίναμε κάλπικοι σαν κι αυτούς κι επιλέγουμε τον αφανισμό μας;

Στο μαύρο του ραγιαδισμού μόνο με καθαρό το νου και την καρδιά απαντάμε κι αποφασίζουμε για την απελευθέρωσή μας από το σύστημα της απάτης.

Ναι, ανάμεσά μας υπάρχουν Έλληνες, που «ματώνουν» για την αναγέννηση της πατρίδας, γιατί απλά και πρακτικά θέλουν μια ελεύθερη, ανεξάρτητη και δημοκρατική χώρα για τα παιδιά τους και τη δικαίωση των πόθων του πολύπαθου Ελληνισμού.

Σε εμάς έλαχε η ιστορική ευθύνη να αναγεννήσουμε με όρους κοινωνικής δικαιοσύνης και πραγματικής δημοκρατίας τον τόπο μας κι είμαστε όλοι εδώ πιο δυνατοί και έτοιμοι από ποτέ γι’ αυτό.

ΚΑΛΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ

*Η Έλλη Διαμαντοπούλου είναι μέλος του ΕΠΑΜ και υποψήφια βουλευτής στην Α’ Θεσσαλονίκης

ΠΑΤΡΙΔΑ

Το κείμενο αυτό είναι η μετάφραση από τα γαλλικά του λήμματος PATRIE, το οποίο συμπεριλαμβάνεται στην Εγκυκλοπαίδεια του Ντιντερό και του Ντ’ Αλαμπέρ (Encyclopedie deDiderot et d’ Alembert). Το λήμμα αυτό γράφτηκε την 1η Δεκεμβρίου 1765, από τον Louis deJaucourt (D.J.).

Ο Ρήτορας που ασχολείται λίγο με τη λογική, ο γεωγράφος που δεν τον απασχολεί παρά μόνο η θέση των τόπων και ο χυδαίος λεξικογράφος θεωρούν σαν πατρίδα τον τόπο γέννησης, όποιος και αν είναι αυτός. Αλλά ο φιλόσοφος γνωρίζει ότι αυτή η λέξη προέρχεται από το λατινικό pater, που αντιπροσωπεύει έναν πατέρα και παιδιά και επομένως εκφράζει την έννοια που αποδίδουμε στην οικογένεια, στην κοινωνία, στο ελεύθερο κράτος, του οποίου αποτελούμε μέλη, και του οποίου οι νόμοι εξασφαλίζουν τις ελευθερίες μας και την ευτυχία μας. Δεν υπάρχει πατρίδα κάτω από το ζυγό του δεσποτισμού. Τον περασμένο αιώνα, ο Colbert συνέχεε τη βασιλική επικράτεια με την πατρίδα. Τελικά, ένας σύγχρονός μας, παρουσίασε μια διατριβή γι αυτή τη λέξη, στην οποία προσδιόρισε με τόση χάρη και ακρίβεια, τη σημασία αυτού του όρου, τη φύση του και την ιδέα που πρέπει να του αποδώσουμε, που θα έκανα λάθος αν δεν εμπλούτιζα, ή μάλλον διαμόρφωνα, το άρθρο μου βασισμένο σε σκέψεις αυτού του πνευματικού ανθρώπου. ...


Οι Έλληνες και οι Ρωμαίοι δε γνώριζαν τίποτα πιο αγαπητό και πιο ιερό από την πατρίδα. Έλεγαν ότι χρωστούν τα πάντα σ’ αυτή. Ότι δεν υπάρχει τίποτε άλλο για το οποίο να αξίζει κανείς να πάρει εκδίκηση, εκτός από την πατρίδα και τον πατέρα. Ότι δεν πρέπει κανείς να έχει άλλους φίλους εκτός από τους φίλους της πατρίδας. Ότι, απ’ όλους τους οιωνούς, ο καλύτερος είναι να μάχεται κανείς γι αυτήν. Ότι είναι ωραίο, ότι είναι γλυκό να πεθάνει κανείς για να την υπερασπιστεί. Ότι οι ουρανοί δεν αποκαλύπτονται παρά μόνο σε σ’ αυτούς που την έχουν υπηρετήσει. Κατ’ αυτόν τον τρόπο μιλούσαν οι δικαστές, οι πολεμιστές και ο λαός. Τι αντίληψη λοιπόν είχαν διαμορφώσει για την πατρίδα;

Μυθολογίες Των Αγορών Και Των Τεράτων

«Εγώ απαιτώ να ζήσω στα γεμάτα την αντίφαση της εποχής μου, που μπορεί έναν σαρκασμό να τον κάνει προϋπόθεση της αλήθειας»

Ρολάν Μπαρτ
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Ο Ρολάν Μπαρτ (πολύ πριν απ” τον σταρ της σημειολογίας, τον Ουμπέρτο Έκο), είχε ασχοληθεί με τις Μυθολογίες της σύγχρονης εποχής.

«Σκοπός των μύθων είναι ν” ακινητοποιούν τον κόσμο», γράφει ο Γάλλος διανοητής.

Η ύψιστη μυθολογία της εποχής μας είναι εκείνη των Αγορών. Αυτή η Μυθολογία ταυτίζεται με το Τέλος της Ιστορίας.

Λέει ο μύθος:

«Δεν μπορεί να υπάρξει τίποτα άλλο απ” την Παντοκρατορία των Αγορών.

Η Παντοκρατορία των Αγορών είναι το μόνο που μπορεί να υπάρξει πλέον.»

Για "να σταθώ στα πόδια μου"....

του Ηλία Αλεξανδρή

Ένα εξαιρετικό τραγούδι και ένα καταπληκτικό βίντεο με τέχνη μαζί παντρεμένα μιλούν στην καρδιά του λαού που απάντησε με περηφάνεια ΟΧΙ στο δημοψήφισμα της 5 Ιούλη για να προδοθεί στην συνέχεια από όλη την πολιτική σαπίλα και αλητεία των κομμάτων της Βουλής.

Αυτό το βλέμμα ένιωσε το βράδυ της 5ης Ιούλη όλος αυτός ο πολιτικός βόρβορος που μας ξεπουλάει με την πρώτη ευκαιρία.

Αυτό το ΤΕΛΟΣ φοβούνται και τα βοθροκάναλα της ολιγαρχίας και των ξενόδουλων και μας βομβαρδίζουν με φόβο και στημένες "δημοσκοπήσεις"...

Θέλουν να σκύψεις ξανά το κεφάλι, να κάτσεις στην καρέκλα σου, από το να τους ξαναπείς ΟΧΙ τους βολεύει να μην πας να ψηφίσεις, να σιωπήσεις ...

Για να σταθώ στα πόδια μου λοιπόν σπάω την τηλεπροπαγάνδα, τα δόλια ψέμματα όλων των πολιτικών που μας πρόδωσαν, ξεπερνάω τον φόβο μου και πάω και ψηφίζω ξανά ξεκάθαρο ΟΧΙ...

Για να σταθώ στα πόδια μου θα στείλω μήνυμα με την ψήφο μου μου ότι θέλω πατρίδα ...
ανεξάρτητη, λεύτερη, με παραγωγική ανασυγκρότηση, με νομισματική κυριαρχία, με Δημοκρατία, με Δικαιοσύνη και τον λαό κυρίαρχο να αποφασίζει και να συμμετέχει ...

Για να γίνουν αυτά, για να στείλεις κι εσύ σωστά και καθαρά το μήνυμα, μην ψηφίσεις κανένα τα κόμματα που σου πλασάρει συνεχώς ο ευρω-γκεμπελισμός στα κανάλια του και τις φυλλάδες του, γιατί δεν είναι τίποτε άλλο από παλιά, νέα και αναπαλαιωμένα μνημονιακά μαντριά για ραγιάδες , εθελόδουλους και νενέκους ...

Η αληθινή ελπίδα βρίσκεται έξω από το κυνοβούλιο τους, είσαι εσύ, είμαι εγώ, είμαστε όλοι όσοι συναντηθήκαμε μαζί στους δρόμους, στις διαδηλώσεις, στις κινήσεις πολιτών στις γειτονιές, στα Ειρηνοδικεία, στο κλείσιμο της ΕΡΤ, όλοι όσοι απαντήσαμε ΟΧΙ και το εννοούμε μέχρι τελικής νίκης ...

Εμείς που δεν φοβόμαστε την λευτεριά ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ρήξη με όλους και με όλα όσα μας τρομοκρατούν... εμείς που δεν αποδεχόμαστε τον ευρωμονόδρομο της νεοαποικιοποίησης και της εξαθλίωσης και σχεδιάζουμε έναν άλλο δρόμο για το μέλλον του λαού και της πατρίδας ...

πηγη

Η φυλή των κυβερνώντων

Το να πείθεσαι στον Λόγο και στον Θεό είναι ακριβώς το ίδιο, έλεγε ο Πλάτων («το πείθεσθαι τω Λόγω και τω Θεώ ταυτόν εστίν» – Πλάτωνος Κρίτων, 40).

του Νίκου Καραβέλου

Λόγος είναι η σκέψη που εκφράζεται σε γλώσσα. Η ανάπτυξη της σκέψης συνεπάγεται την ανάπτυξη του λόγου και το αντίστροφο. Θεμέλιο της παιδείας και της πνευματικής καλλιέργειας είναι η σκέψη, ο στοχασμός, η νόηση, η κρίση, η λογική που στηρίζεται στα υλικά που συλλέγει για μας η φύση και επεξεργάζεται η παιδεία. Ο Αριστοτέλης έλεγε πως για την παιδεία απαιτούνται τρία πράγματα: η φύση, η μάθηση και η άσκηση. Αποτέλεσμα της παιδείας είναι η διαμόρφωση ήθους.

Πάντα υπήρχε, όμως και η αντίθετη άποψη και τελευταία, μάλιστα, φαίνεται να επικρατεί. Ότι, δηλαδή, παιδεία είναι η κατάσταση κατά την οποία μπορεί κάποιος, με μόνο εφόδιο την οικογενειακή και οικονομική του κατάσταση και τις διασυνδέσεις του, να φτάσει στο σημείο να μεταμφιεστεί ακόμα και σε Υπουργό Οικονομικών της Ελλάδος ή και πρωθυπουργό. Ότι για την παιδεία απαιτούνται τέσσερα πράγματα : ο πλούτος, οι οικογενειακές γνωριμίες, τα «καλά» σχολεία και τα αλλοδαπά πανεπιστήμια και οι πολιτικές διασυνδέσεις. Ότι, τέλος, απαραίτητη είναι η άριστη γνώση της αγγλικής κι...
ενδεχομένως μίας εκ των σπανίων ανατολικών γλωσσών και η ικανότητα διατύπωσης προκατασκευασμένων προτάσεων στις γλώσσες αυτές. Δε συνιστά αναγκαίο προσόν η ικανότητα διατύπωσης στη μητρική γλώσσα.

Κατά τους θεωρητικούς ανατροπείς του Αριστοτέλη και της κλασσικής παιδείας, μπορεί να θεωρείται κανείς μορφωμένος με βάση την αγγλική γλώσσα, ανεξαρτήτως της αγραμματοσύνης του στην ελληνική. Η άγνοια διατύπωσης νοημάτων στη γλώσσα των γονέων του σε συνδυασμό με τα πιστοποιητικά σπουδών αλλοδαπών πανεπιστημίων, είναι ικανή συνθήκη για την αναγόρευσή του σε πολιτικό αστέρα.

ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΝΑΡΞΗ ΤΗΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗΣ ΚΑΠΟΙΟΥ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟΥ ΣΤΗΝ ΑΦΗ-ΡΗ-ΜΕΝΗ-, ΠΟΛΗ ΤΩΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΩΝ.

 Εύη Καραμανίδου

Αγγελομαχούσε νυχθημερόν φορτωμένη από κείνη την εμμονή που βίωσε σε χρόνους παρελθόντες, φθαρμένη πια από βίους εφήμερους, προστατευμένη θαρρείς από αόρατο κουκούλι, υφασμένο με την ευγενή χορηγία αρχαίων παροδικών ερώτων.
Σπαράζοντας μπροστά στην φθορά που πάντα αλήτικα, πάντα σαδιστικά, χαρίζει αέναα ο άρχοντας ΧΡΟΝΟΣ-ΘΑΝΑΤΟΣ.
Τελούσε υπό συνθήκες εσωτερικών αναρριχήσεων αναζητώντας διαρκώς την εμμονή της ύπαρξης.
Ψηλά στα έδρανα αναπαυμένοι ως είθισται, Βησιγότθοι και Οστρογότθοι, ξεδοντιασμένοι μανδαρίνοι αποφασισμένοι από καιρό για την χαριστική βολή. Άγρυπνοι φρουροί μιας ασαφούς δικαιοσύνης.

Κατηγορουμένη απολογήσου .
Ονομάζομαι Ελλάδα, γόνος του Δευκαλίωνα και της Πύρρας, ηλικίας ετών χιλιάδων δεν θυμάμαι ακριβώς. Μεγαλούργησα, έλαμψα, ξέπεσα, βιάσθηκα, αποκοιμήθηκα, δείλιασα και τώρα ξεπουλιέμαι… οριστικά. Την ομορφιά μου αφάνισαν κακοήθη σαρκώματα που ξεπετάχτηκαν μέσα από τα σπλάχνα μου, έσβησαν το απολλώνιο φως, πράξεις ανομολόγητες και φοβερή αταξία, λόγιοι παπατζήδες, πουλημένοι πολιτικάντηδες, δημαρχαίοι επιβήτορες και ψευτοσυνδικαλιστάδες, κοράκια όλοι τους, μου ξέσκισαν τις σάρκες.
Μα με αποθέωσαν οι Θεοί, με τρέξανε οι Μοίρες, τα είπα και τα έδωσα όλα .

Μιλάει ο άντρας: «Και τώρα οι μόνοι που αισθάνονται κάπως είναι οι ποιητές και οι μιλημένοι του θανάτου…»
Μιλάει ο άντρας: «Γιατί τα σπάσαμε τα αγάλματά τους, γιατί τους διώξαμε από τους ναούς τους, διόλου δεν πέθαναν γι’ αυτό οι θεοί . Ώ! γη της Ιωνίας σένα αγαπούν ακόμη!» .
Μιλάει ο άντρας: «Δεν χάσαμε μόνο τον τιποτένιο μισθό μας, μέσα στην μέθη του παιγνιδιού, σας δώσαμε και τις γυναίκες μας…. Τα πιο ακριβά ενθύμια που μέσα στην κάσα κρύβαμε.. . Στο τέλος το ίδιο μας το σπίτι με όλα τα υπάρχοντα…. Δεν βγάλαμε ποτέ καλό χαρτί χάναμε, χάναμε ολοένα……..Δώστε μας πίσω τα χρόνια μας. Δώστε μας πίσω τα χαρτιά μας, κλέφτες στα ψέματα παίζαμε…»
Μιλάει ο άντρας: «Ο τόπος μας είναι κλειστός, τον κλείνουν οι δύο μαύρες συμπληγάδες. Στα λιμάνια την Κυριακή σαν κατεβούμε να ανασάνουμε βλέπουμε να φωτίζονται στο λιόγερμα σπασμένα ξύλα από ταξίδια που δεν τελείωσαν, σώματα που δεν ξέρουν πια πώς να αγαπήσουν»

Μιλάει ο άντρας: «ΘΑ ΝΑΙ ΦΡΙΚΤΟ ΝΑ ΦΥΓΟΥΜΕ ΕΤΣΙ, ΔΙΧΩΣ ΜΙΑ ΠΙΣΤΗ, ΕΝΑΝ ΑΓΩΝΑ, ΜΙΑ ΚΡΑΥΓΗ, ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΠΕΘΑΝΑΝ ΔΙΧΩΣ ΜΙΑ ΑΜΥΧΗ» .

Μιλάει η Ελλάδα: «Ουρλιάζω πώς μέσα από τα σπλάχνα μου γεννήθηκαν τα πιο λαμπρά μυαλά!» .




Υποκλινόμενη στην αέναη συμβολή των: Δ. Λιαντίνη, Κ. Καβάφη, Μ. Αναγνωστάκη, Γ. Σεφέρη και Β. Λεοντάρη.