Το αποτέλεσμα της Κυριακής, όποιο και αν είναι, ανοίγει μια ριζικά νέα περίοδο. Η ημερομηνία των εκλογών δεν ορίστηκε το φθινόπωρο, όπως ζητούσαν ορισμένοι, διότι υπερίσχυσε το επιχείρημα ότι τα επερχόμενα (και επιμελώς αποκρυπτόμενα) μέτρα θα όξυναν την οργή του κόσμου σε ακραίο βαθμό. Και τότε το μνημονιακό «μπλοκ» θα γνώριζε αναπότρεπτο όλεθρο. Οι εκλογές τώρα, θα προλάβαιναν την ωρίμανση των συνθηκών και των ανθρώπων. Θα δούμε αν και πόσο δίκιο είχαν.Επειδή οι εκλογές δεν είναι ακριβώς «Ταμείο», το λάθος μπορεί να αναγνωριστεί και μετά την απομάκρυνση εκ της κάλπης. Αλλά τότε θα έχουμε κοινωνική αναταραχή, ανωμαλία. Και την ευθύνη δεν θα την έχει μόνο το δίδυμο Σαμαράς/Βενιζέλος, θα την έχουν και όσοι τους ψηφίσουν.
Πολλοί αναρωτιούνται γιατί, ακόμα και τώρα, ο κόσμος παραμένει δύσπιστος, επιφυλακτικός και πάντως δεν ενθουσιάζεται με το ενδεχόμενο μιας αριστερόστροφης κυβέρνησης. Άλλοι λένε ότι φταίει η έλλειψη ενότητας της Αριστεράς, άλλοι ότι δεν υπάρχουν πειστικές προτάσεις, κάποιοι τις βρίσκουν μάλλον χλιαρές, ελάχιστα επαναστατικές, όχι επαρκώς αντιιμπεριαλιστικές και γίνονται Κασσάνδρες της επόμενης μέρας-αναφέρονται κυρίως στον Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ. Κανένας δεν έχει εντελώς άδικο.
Αν ξεκινήσουμε από την αρχή, από τις εκλογές του 2009, θα θυμηθούμε αμέσως ότι η αλλαγή στον κόσμο οφείλεται στις πράξεις της κυβέρνησης, αρχικά του Παπανδρέου και μετά της συγκυβέρνησης ΝΔ/ΠΑΣΟΚ υπό τον κ. Παπαδήμο. Αυτά τα δυο χρόνια η Αριστερά, αρχικά πιάστηκε στον ύπνο, αμήχανη (έως και εχθρική) μπρος στο λαϊκό ξέσπασμα. Και μόνο σταδιακά μπόρεσε να συνέλθει και προσπαθεί να παρακολουθήσει, τουλάχιστον, τον ξεσηκωμό του κόσμου-ειδικά ο ΣΥΡΙΖΑ. Οι δυνάμεις της Αριστεράς που επιθυμούν την ανατροπή του καπιταλισμού παραμένουν μακριά, αποξενωμένες, από τον κόσμο χωρίς αυτό να σημαίνει ότι έχουν υποχρεωτικά άδικο όταν υποστηρίζουν πως εντός του συστήματος δεν υπάρχει διέξοδος. Δεν προσέχουν ότι το ρολόϊ τους (προ)τρέχει.
Ο κόσμος ( η έννοια λαός εμπεριέχει επαρκή πολιτική/ιδεολογική συγκρότηση/κατεύθυνση/στόχο) αυτή τη στιγμή μοιάζει λίγο με κοπάδι που σκορπίζει στα τυφλά προς όλες τις κατευθύνσεις για να ξεφύγει από το λύκο-της συγκυβέρνησης. Είναι κοσμογονικό γεγονός να πέσει ένα πολιτικό σύστημα, αυτό το συγκεκριμένο, το πλήρες και ανεπανόρθωτα διεφθαρμένο, που κυριαρχεί χωρίς διακοπή σχεδόν σαράντα χρόνια. Δεν είναι μόνο το ίδιο το σύστημα που θεωρεί αδιανόητο να χάσει την εξουσία που κατέχει και θα κάνει τα πάντα για να την κρατήσει. Είναι ο ίδιος ο κόσμος που δυσκολεύεται να φανταστεί κάτι διαφορετικό. Που φοβάται το διαφορετικό, όπως φοβάται το άγνωστο κάθε λογικός άνθρωπος.
Είναι κοσμογονικό γεγονός ότι μια πολύ μεγάλη μερίδα του κόσμου που ως χθες είχε το φόβο των «κομμουνιστών» και κάθε αριστερού, σήμερα αποδέχεται ή ανέχεται την ιδέα ότι αντί να κυβερνάει ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος καλύτερα είναι να κυβερνήσει ο Τσίπρας. Αλλά γιατί να πέσει με κλειστά τα μάτια στην αγκαλιά του «νεαρού» αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ μετά τα παθήματα από τους «ώριμους»; Έγραψα σε μια φίλη (και συνιστώ στον καθένα) να προσέξει (και να στοχαστεί για) το σύνθημα, στα σκαλάκια του Συντάγματος, «ΕΑΜ ΕΛΑΣ Μελιγαλάς». Ας μην είμαστε βέβαιοι ότι το έγραψε ντε και καλά κάποιος χρυσαυγίτης… Παρένθεση: η Χρυσή Αυγή βασίζεται στο κοπάδι που σκορπίζει αλλά έχει και φυσική παρουσία σε επίμαχους κοινωνικούς χώρους, όπως έκαναν οι αριστεροί παλιά. Για να αντιμετωπιστεί δεν φτάνουν οι κραυγές (ή η καλλιέργεια φόβου περί του αυγού του φιδιού). Χρειάζεται ιδεολογία, σοβαρότητα και, όπως έλεγαν παλαιότερα, «δεσμοί με τις μάζες».
Η Αριστερά δεν έχει ούτε κατά διάνοια την ηγεμονία, πολιτική και ιδεολογική, αυτή τη στιγμή. Αλλά αυτοί που την είχαν, την έχασαν. Ο κόσμος τους φεύγει μακριά τους τρέχοντας στα τυφλά. Η πολιτική καταγωγή αυτού του κόσμου είναι γνωστή, αλλά τρέχοντας πετάνε τα παλιά τους, φθαρμένα, ρούχα, αρπάζονται από την πρώτη βάρκα που περνάει δίπλα τους. Όποιος βλέπει μόνο τον βαρκάρη και όχι το ανθρώπινο ποτάμι είναι τυφλός. Αν η Αριστερά τους προσφέρει μανδύα και ζεστή αγκαλιά θα κερδίσει την εμπιστοσύνη τους. Αλλιώς πάλι αυτή θα μείνει γυμνή.
πηγη ΙΝPRECOR
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου