Καμία μονομερής διαγραφή χρέους, ακόμα και του «παράνομου και επαχθούς» που ζητά να ερευνήσει με Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου ο Τσίπρας. Παρά μόνο …μορατόριουμ (αχ ρε Ανδρέα αθάνατε!), μέχρι «να πιστέψει η κοινωνία ότι πιάσαμε πάτο κι εφόσον πετύχουμε ανάκαμψη»… πάλι το γαϊδούρι στην ανηφόρα!
Επ’ ουδενί μονομερής καταγγελία των δανειακών συμβάσεων που υλοποιούνται με τα μνημόνια, αλλά νηστεία και προσευχή μέχρι να αλλάξει μυαλά η Μέρκελ και να «επαναρρυθμιστούν πανευρωπαϊκά τα θέματα»…
Πίστη και παραμονή μέχρι τελικής πτώσεως στο ευρώ και την ΕΕ, που κατέστρεψαν την ελληνική οικονομία και συνεχίζουν να εξαθλιώνουν το λαό.
Μετάφραση εις άπταιστον κεφαλαιοκρατικήν, ότι «δημόσιος έλεγχος» των τραπεζών δεν σημαίνει τίποτα περισσότερο από επιβάρυνση των χρεών τους από το δημόσιο, επανατροφοδότησή τους με κεφάλαια για στηριχτεί η κερδοφορία τους και μετά πώλησή τους στους ιδιώτες!
Φυσικά δεν γίνεται καμιά αναφορά -πόσο μάλλον καταγγελία τους- στη δημοσιονομική συνθήκη της ΕΕ, το σύμφωνο για το ευρώ, την τρόικα και τους επιτηρητές της αλλά… και τα μνημόνια! Γι’ αυτό ίσως, ο κ. Δραγασάκης, απέφυγε να μιλήσει έστω και για ένα φιλολαϊκό μέτρο, έστω για δείγμα…
Με τα υπόλοιπα συνοδευτικά (περί «πλαισίου θετικού αποτελέσματος» από τις δανειακές συμβάσεις, «στρατηγικής για αλλαγής υποδείγματος» του ευρώ κ.λπ.), δεν θα ασχοληθούμε. Ο καθένας δικαιούται να έχει φαντασιώσεις…
Βέβαια, αν μετά από 2 χρόνια συντριβής του λαού και της χώρας, ισχυρίζεται κάποιος ότι το ΔΝΤ, η ΕΚΤ κι η ΕΕ θα αλλάξουν «υπόδειγμα» με συσκέψεις στις Βρυξέλλες, ή είναι εντελώς αφελής ή κοροϊδεύει ξετσίπωτα.
Θα άξιζε όμως με βάση τα λεγόμενά του, να θέσουμε στον οικονομολόγο κ. Δραγασάκη τρία απλά ερωτήματα:
Ας υποθέσουμε ότι, χωρίς «μονομερείς ενέργειες», η τρόικα δεχόταν το μορατόριουμ για την εξυπηρέτηση του χρέους και επιτυγχάνονταν έτσι πρωτογενές πλεόνασμα κι άρχιζε η ανάκαμψη. Ακριβώς λόγω της παραμονής μας στο ευρώ, σε πόσους μήνες θα είχε μετατραπεί εκ νέου σε πρωτογενές έλλειμμα;
Ότι το ευρώ αποτέλεσε μηχανισμό μεταφοράς πλεονάσματος από τις αδύναμες οικονομίες της ευρωζώνης στις ισχυρές, το έχουν ήδη αποδείξει οι περισσότεροι οικονομολόγοι και δη του ΣΥΡΙΖΑ. (Π.χ. Μ. Δρεττάκης, ΑΥΓΗ, 8.4.2012, όπου αποδεικνύει ότι τα ελλείμματα αγαθών, υπηρεσιών και τρεχουσών συναλλαγών διπλασιάστηκαν, έως και τετραπλασιάστηκαν μετά την είσοδό μας στο ευρώ).
Η ένταξή μας στην ευρωζώνη οδήγησε σε μείωση κατά 60% της ανταγωνιστικότητας που είχε πριν η ελληνική οικονομία. Το επιβεβαίωσε άλλωστε πρόσφατα και ο ίδιος ο Παπαδήμος, πανηγυρίζοντας ότι με τα μνημόνια και την εσωτερική υποτίμηση «ανακτήθηκε το 40% της ανταγωνιστικότητας από την εποχή της δραχμής»!!
Πώς λοιπόν, θα πετύχει την ενίσχυση της «ανταγωνιστικότητας» χωρίς ισοπέδωση μισθών, κι ενώ παράλληλα θα εφαρμόζεται το σύμφωνο για το ευρώ, που θέτει ως απαράβατο κριτήριο για το κόστος εργασίας τη σύγκρισή του με το αντίστοιχο της Κίνας, της Ινδονησίας, της Ινδίας κ.ο.κ.;
Ο κ. Δραγασάκης δηλώνει ότι «δεν μπορεί να είμαστε στο ευρώ χωρίς καμιά βιομηχανία, καμιά παραγωγική βάση». Μένει λοιπόν να μας εξηγήσει, πώς φαντάζεται ότι μπορεί να υπάρξει παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας ενώ θα εξακολουθούν να εφαρμόζονται οι πολιτικές της ΕΕ που ευθύνονται για την αποσάρθρωση της παραγωγικής βάσης της χώρας, τις ιδιωτικοποιήσεις και τα ξεπουλήματα ολόκληρων κλάδων και υποδομών;
Δυστυχώς, ο κύκλος δεν τετραγωνίζεται. Σωτηρία του λαού και σωτηρία του ευρώ είναι έννοιες ασύμβατες!
πηγη αριστερο blog
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου