Άταφος νεκρός…

Τα επίσημα στοιχεία και στατιστικές είναι συντριπτικά για το παρόν και το μέλλον της ελληνικής κοινωνίας. Η ανεργία τον Ιούνιο σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ σπάει νέο ρεκόρ και καταγράφεται στο 24,4% και σε απόλυτους αριθμούς στους 1.216.410 ανθρώπους! Σε σύγκριση με το Μάιο έχουμε αύξηση κατά 50.660 ανέργους, ενώ σε σχέση με τον Ιούνιο του 2011 οι άνεργοι αυξήθηκαν κατά 358.334.

Με βάση αυτά τα στοιχεία η δυναμική του προβλήματος αποτυπώνεται σε μια πραγματικότητα που μας λέει ότι κατά μέσο όρο καθημερινά 1000 άνθρωποι χάνουν τις δουλειές τους τον τελευταίο χρόνο, ενώ σύμφωνα με τα συγκριτικά στοιχεία του τελευταίου μήνα η καθημερινή ροή της ανεργίας αυξάνεται στους 1600 περίπου. Μάλιστα σύμφωνα με την έκθεση του ΙΝΕ της ΓΣΕΕ εκτιμάται ότι μέσα στο 2013 η καταγραφείσα ανεργία θα φτάσει το 28 με 29% και η πραγματική θα αγγίξει το 34% με τη διατήρηση των υψηλών ποσοστών ανεργίας ως το 2020!

Το πιο σημαντικό ωστόσο εύρημα της ΕΛΣΤΑΤ είναι πως για πρώτη φορά φέτος ο πληθυσμός που βρίσκεται εκτός αγοράς εργασίας (μη οικονομικά ενεργός πληθυσμός και άνεργοι) ανέρχεται στα 4.588.507 άτομα και ξεπερνάει τον αριθμό των συνόλου των απασχολουμένων που βρίσκεται στα 3.766.415!

Σ’ αυτά αν συνυπολογίσει κανείς ότι μόλις 230 χιλιάδες περίπου παίρνουν επίδομα ανεργίας, ενώ πάνω από 400.000 οικογένειες (!) δεν έχουν ούτε ένα εργαζόμενο μέλος είναι εύκολο ν’ αντιληφθεί κανείς ότι ήδη η ελληνική οικονομία είναι ένας άταφος νεκρός και ότι ό,τι είχε απομείνει από την ελληνική κοινωνία πεθαίνει, αργά και βασανιστικά.

Επί της ουσίας, στο ζήτημα της ανεργίας δεν αποτυπώνονται μόνο οι καταστροφικές συνέπειες της πολιτικής του μνημονίου. Καταγράφεται και η αποτυχία του δρόμου που οδήγησε στο μνημόνιο, το οποίο με τη σειρά του όξυνε τρομακτικά το πρόβλημα. Και αυτή η πολιτική είχε στον πυρήνα τη δραματική συρρίκνωση της παραγωγικής βάσης της χώρας, στο όνομα της νέας εθνικής ιδέας, που άκουγε στο όνομα ΕΟΚ αρχικά και στη συνέχεια ΕΕ και συμμετοχή στην ευρωζώνη. Αυτό ήταν το αντίτιμο και οι όροι των παρελθόντων δανείων που έφεραν τα νέα δάνεια και τη χρεοκοπία το 2010-2011. Αυτή την πολιτική επιλογή έκανε η ολιγαρχία του πλούτου στην Ελλάδα και το πολιτικό της προσωπικό (ΠΑΣΟΚ και ΝΔ) και σήμερα έχει μετατρέψει σε ένα οικονομικό νεκροταφείο όλη τη χώρα.

Μόνο ως νεκρολογία μπορεί να ακούγεται απ’ τους υπερασπιστές του ότι ο δρόμος του μνημονίου και του ευρώ είναι ο μόνος δρόμος που έχουμε ως επιλογή που μπορεί να οδηγήσει σε ξέφωτο την οικονομία, απ’ τη στιγμή που τα νέα δάνεια και οι όροι της εξόφλησής τους ενισχύουν τις δεσμεύσεις που θέλουν νεκρωμένη την παραγωγική βάση της χώρας και το κράτος -ελέω ΕΕ- αφοπλισμένο να παρέμβει στην ανάπτυξη της εγχώριας βιομηχανίας και παράλληλα τον εθνικό ορυκτό πλούτο υποθήκη στους δανειστές και τις μεγάλες δυνάμεις.

Πλέον είναι θέμα επιβίωσης στην κυριολεξία η επιλογή ενός άλλου δρόμου χωρίς μνημόνια και ευρώ. Ενός δρόμουπου θα αμφισβητεί πραγματικά τις λογικές που μας οδήγησαν εδώ και θα θεμελιώνει ένα εντελώς διαφορετικό αύριο. Ενός δρόμου που, σε τελική ανάλυση, θα αμφισβητεί τον ίδιο τον καπιταλισμό.

πηγη