Παραμονή στο ευρώ?

Δημ.Καζάκης

Το τι θα συμβεί με την παραμονή μας στο ευρώ δεν είναι δύσκολο να το φανταστεί κανείς. Θα βιώσουμε, βιώνουμε ήδη, όλες τις καταστροφικές συνέπειες σαν οικονομία και σαν κοινωνία που τα παπαγαλάκια του ευρώ χρεώνουν σε τυχόν επιστροφή σε εθνικό νόμισμα. Πολύ σύντομα δεν θα υπάρχει ικανή αγοραστική δύναμη ούτε για βενζίνη. Η ανεργία είναι σίγουρο ότι επίσημα θα υπερβεί το 30% έως το φθινόπωρο του 2013. Μέχρι την άνοιξη αυτού του χρόνου θα έχει γίνει δυσεπίλυτο το πρόβλημα που υφίσταται ήδη στην τακτική καταβολή των συντάξεων. Ταυτόχρονα καλπάζει το ιδιωτικό χρέος τόσο προς τις τράπεζες, όσο και προς το κράτος (εφορία). Το 60% του πληθυσμού δεν μπορεί να πληρώσει πια ούτε τις πιο στοιχειώδεις υποχρεώσεις του και κινδυνεύει να χάσει τα πάντα. Είναι αιχμάλωτο των επιλογών της δωσίλογης κυβέρνησης.

Ο πληθυσμός που θα βρίσκεται κάτω από το επίσημο όριο φτώχειας θα αγγίξει ή και θα ξεπεράσει το 60% έως το τέλος του έτους. Από αυτό ένα 30% θα είναι σε τέτοια κατάσταση εξαθλίωσης που θα επιβιώνει από τα συσσίτια, ή τον δρόμο. Ο δείκτης θνησιμότητας του ελληνικού πληθυσμού θα ξεπεράσει κάθε προηγούμενο ιστορικό ρεκόρ από την εποχή του πολέμου, ενώ ο δείκτης γεννήσεων θα χτυπήσει αρνητικό ρεκόρ για ολόκληρη την μεταπολεμική περίοδο. Ήδη το 2012 αποτέλεσε την χειρότερη χρονιά από άποψη αύξησης της θνησιμότητας του πληθυσμού και μείωσης των γεννήσεων στην Ελλάδα από την εποχή του εμφυλίου. Την ίδια ώρα μια μεγάλη μάζα ανθρώπων αρχίζει να ζει στο πεζοδρόμιο. Πάνω από 480 χιλιάδες άνθρωποι βρίσκονται στον δρόμο μόνο στην περιοχή των Αθηνών μαζί με 200 χιλιάδες παιδιά.

Οι προβλέψεις είναι ότι μέσα στους επόμενους μήνες η αποκαλούμενη «ανθρωπιστική κρίση», θα πάρει διαστάσεις τέτοιες που ήδη οι αξιωματούχοι της ΕΕ προετοιμάζονται να χρηματοδοτήσουν μαζικά συσσίτια στην Ελλάδα για πάνω από 1 εκατομμύριο δικαιούχους. Άλλη μια κατάκτηση του ευρώ. Να ζήσουμε εμείς και τα παιδιά μας τις αλήστου μνήμης εποχές της ΟΥΝΡΑ του εμφυλίου.



Την ίδια ώρα ενισχύεται από τις ίδιες τις αρχές της ευρωζώνης η μετανάστευση του πιο εξειδικευμένου εργατικού δυναμικού της Ελλάδας, αλλά και των άλλων χωρών υπό καθεστώς χρεοκοπίας. Η Γερμανία και δευτερευόντως η Γαλλία αντιμετωπίζουν τα ελλείμματα εξειδικευμένου δυναμικού που αφήνει πίσω της η κρίση και η μετανάστευση του δικού τους υψηλά εξειδικευμένου δυναμικού εκτός ζώνης ευρώ, με την ενίσχυση της κάλυψης των κενών με εξειδικευμένο δυναμικό από την Ελλάδα και τις άλλες χώρες του Νότου. Με τον τρόπο αυτό συμπιέζουν ακόμη περισσότερο τα μεροκάματα και τις διαλυμένες ήδη εργασιακές σχέσεις στην οικονομία τους.

Η κατάσταση της Ελλάδας δεν πρόκειται να βελτιωθεί ούτε καν σε επίπεδο αριθμών. Η χρεοκοπία θα συμπαρασύρει αργά ή γρήγορα όλες τις χώρες του ευρώ. Μαζί και την Γερμανία. Δεν είναι τυχαίο που όλοι οι δείκτες χρέους (ιδιωτικού και δημόσιου) στην ευρωζώνη αυξάνουν ραγδαία. Προκειμένου να επιβιώσουν οι μεγάλες ισχυρές οικονομίες με πρώτη την Γερμανία, ακολουθούν μια πολιτική βίαιης αφομοίωσης όλων των αξιοποιήσιμων περιουσιακών στοιχείων των άλλων κρατών μελών. Με τον τρόπο αυτό προσπαθούν πρώτα και κύρια οι Γερμανοί να αυξήσουν την οικονομική τους επιφάνεια προκειμένου να αντέξουν σαν οικονομία το δημόσιο και κυρίως το ιδιωτικό χρέος που συνεχίζει να καλπάζει. Όσο μπορούν να λεηλατούν οι τράπεζες και οι επιχειρήσεις τους υπό την προστασία της Ομοσπονδιακής κυβέρνησης και του υποτακτικού πολιτικού προσωπικού, οι Γερμανοί ελπίζουν ότι θα μπορέσουν να συμβιβάσουν την αυξανόμενη υπερχρέωσή τους με την άνετη πρόσβαση στις αγορές κεφαλαίων. Αυτό εξυπηρετεί και η πολιτική της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδιοποίησης με την κατάλυση των εθνικών κρατών ώστε να διευκολυνθεί το άνοιγμα των αγορών και το ξεπούλημα των περιουσιακών στοιχείων (δημόσιου και ιδιωτών) κάθε χώρας.

Μεσο-μακροπρόθεσμα η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία είναι σίγουρο ότι θα φέρει πολέμους, καταστροφές και εξεγέρσεις πρωτοφανούς μεγέθους που θα προσιδιάζουν στον τριακονταετή πόλεμο που σάρωσε την Ευρώπη τον 17ο αιώνα. Η Ελλάδα υπό καθεστώς ευρώ και στα πλαίσια των διαδικασιών της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας δεν θα αργήσει να μετατραπεί σε κρανίου τόπος όπου θα κυριαρχεί η απόγνωση του φθίνοντος με ταχείς ρυθμούς γηγενούς πληθυσμού, ο διαμελισμός της πάλαι ποτέ εθνικής επικράτειας υπέρ επίδοξων επενδυτών της αρπαχτής, η κρατική και παρακρατική καταστολή σε επίπεδο εμφυλίου και όποιος δεν θα μπορεί να φύγει στο εξωτερικό θα φυτοζωεί σαν μετανάστης μέσα στην ίδια του την χώρα. Όπου βεβαίως σε λίγο δεν θα αναγνωρίζεται ούτε καν η ελληνική ιθαγένεια, υπέρ της ευρωπαϊκής και δεν θα μας ανήκει ούτε καν τυπικά μιας και θα είναι τμήμα της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας και επομένως μέρος της «συλλογικής κυριαρχίας», όπως την αποκάλεσε ο Μπαρόζο, δηλαδή της συλλογικής ιδιοκτησίας των Ευρωπαίων. Αν δεν βιαστούμε να κάνουμε κάτι, δεν θα αργήσουμε να τα βιώσουμε όλα αυτά μέσα από την αναβίωση του νεουφεδαρχισμού και της απολυταρχίας σε επίπεδο Ευρώπης υπό την κυριαρχία των τραπεζών και των αγορών κεφαλαίου.