Τα θολά νερά του κατοχικού «δανείου»

Εντελώς ξαφνικά και από το πουθενά, δυνατός άνεμος πατριωτισμού και εθνεγερσίας ξεσηκώθηκε απ` άκρου εις άκρον της επικράτειας των Μέσων Μαζικής «Ενημέρωσης». Με πάθος, λάβαρα, εμβατήρια και τύμπανα, άρχισαν πολλοί και ομαδικά να φωνάζουν για του καταραμένους τους ναζιστές που δε μας δίνουν αυτά που μας χρωστάνε από πολεμικές αποζημιώσεις, επανορθώσεις και κατοχικά δάνεια.

Επιστρατεύτηκαν – και η επιστράτευση συνεχίζεται – ειδικοί, ειδικευμένοι, ειδικευόμενοι και ανειδίκευτοι, επί του θέματος, και τα νούμερα άρχισαν να πέφτουν βροχή. Δισεκατομμύρια επί δισεκατομμυρίων. Προετοιμασίες και σχέδια για τη σωτηρία της δύσμοιρης πατρίδας. Ένιωσα ταπεινός και αδύναμος μπροστά στα γενναία παλικάρια που τράβηξαν τα γιαταγάνια και ετοιμάζονται να κονταροχτυπηθούν με το Χάροντα στα μαρμαρένια αλώνια.

Μοναδικό μου καταφύγιο - και παρατηρητήριο του χαλασμού – το μυαλό μου και η λογική.

Κάπως έτσι έγινε και άρχισαν τα ερωτηματικά :

Αν δε με ξεγελάνε οι δυνατότητες, με τις οποίες με προίκισαν οι δάσκαλοί μου, στην αρίθμηση, ....
και αν – λέω αν – έχω ακόμα «σώας τας φρένας», κάνοντας έναν πρόχειρο υπολογισμό, βρίσκω ότι έχουν περάσει κοντά 70 (εβδομήκοντα συναπτά) χρονάκια από τότε που τα ναζιστικά κτήνη λεηλατούσαν, έκαιγαν, ισοπέδωναν, βίαζαν και δολοφονούσαν, σ` αυτή τη δόλια την πατρίδα μας. Και έφυγαν (αν και στην πραγματικότητα εκδιώχθηκαν και κυνηγήθηκαν από τα οργανωμένα ένοπλα τμήματα του λαού μας, κάτι για το οποίο δε μας συγχώρησαν ποτέ).

Έφυγαν όμως, αφήνοντας σπόρο δηλητηριώδη πίσω τους. Κι ο σπόρος κάρπισε. Κι έβγαλε κυβερνήσεις επί κυβερνήσεων στο σβέρκο του ελληνικού λαού.



Την ίδια εποχή που κάποιοι άλλοι λαοί απαιτούσαν τις πολεμικές αποζημιώσεις και τις επανορθώσεις από τους διαδόχους των ναζιστικών κτηνών, εδώ, σ` αυτό τον τόπο των ηρώων, διοικούσαν οι σπόροι των κτηνών. ΟΙ ήρωες βρέθηκαν και πάλι κυνηγημένοι.

Όσο για τις απαιτήσεις επιστροφής του κατοχικού «δανείου» (ληστεία το ονομάζουν τα λεξικά) και των πολεμικών αποζημιώσεων,…. άκρα του τάφου σιωπή!! Οι κυβερνώντες μας, μέχρι και σήμερα, (οι προγενέστεροι φακελωμένοι από την εργοδοσία τους, τη Γκεστάπο και οι μεταγενέστεροι φακελωμένοι και μπουκωμένοι από τη Ζήμενς, τη Ντόϋτσε Μπάνκ και άλλα ευαγή ιδρύματα), σφύριζαν αδιάφορα, όταν οι άλλοι λαοί εισέπρατταν, έστω και την ηθική ικανοποίηση της αναγνώρισης των παθών τους, από τους βρικόλακες του ναζισμού.

Ξαναρωτάω λοιπόν. Εσείς πού ήσαστε όλον αυτόν τον καιρό; Απ` ότι μου είπαν, ήσαστε απασχολημένοι με το νταραβέρι και το αλισβερίσι με τη Μέρκελ και το Σόιμπλε. Είχατε γονυκλισίες, οσφυοκάμψεις και όλα τα συμπαρομαρτούντα των υποτελών, των δούλων και των δωσίλογων. Παρακαλούσατε για τις …«δόσεις σας» και χαριεντιζόσαστε, ως γλοιώδεις. Και τους ανοίξατε τις κερκόπορτες να ξαναγυρίσουν θριαμβικά, για να συνεχίσουν και να αποτελειώσουν το «έργο» των πατεράδων τους.

Τι έγινε λοιπόν ξαφνικά και αρχίσατε τις «παλικαριές» ;

Όπως σας είπα και παραπάνω, οι δάσκαλοί μου μού έμαθαν να μετράω, αλλά ήταν καλοί και στην ιστορία. Και με έμαθαν να υποψιάζομαι κάτι τύπους σαν και του λόγου σας. Και μου έμαθαν ότι δεν γίνεται να είσαι «ολίγον δωσίλογος», «ολίγον προδότης» , όπως και η γυναίκα δεν μπορεί να είναι «ολίγον πουτάνα» ή «ολίγον έγκυος». Αυτοί και ο πατέρας μου μού άφησαν παρακαταθήκη το φόβο, την αηδία και την απέχθεια για δωσίλογους σαν και σας. Και μου τόνιζαν ότι πρέπει να σας φοβάμαι, όχι όταν ουρλιάζετε και απειλείτε, αλλά όταν σηκώνετε τις πατριωτικές παντιέρες και μιλάτε στο όνομα του λαού. Γιατί ο λαός δε χρειάζεται αντιπροσώπους για να μιλήσει. Έχει φωνή από μόνος του, αλλά τον φιμώνετε. Κι αυτό το κάνετε γιατί γνωρίζετε ότι θα σας φωνάξει κατάμουτρα ότι είστε υπόδικοι για δωσιλογισμό και πως δεν σας εμπιστεύεται ούτε τώρα, που ανεμίζετε τις πλαστικές σημαίες της απαίτησης του κατοχικού «δανείου» (ληστείας).

Όχι μόνο δεν σας εμπιστεύεται, αλλά σας υποψιάζεται ότι σκαρώνετε πολλά και χοντρά πράγματα πίσω από την πλάτη του.

Υποψιάζεται ότι αποφασίσατε, με τα αφεντικά σας, να παίξετε διπλό παιγνίδι σε βάρος του. Ότι ετοιμάζετε κάτι …. «επείγον» που έχει σχέση με κουρέματα και συνυπευθυνότητα των καταθετών στις τράπεζες και στρέφετε το ενδιαφέρον του κόσμου αλλού.

Επίσης. Μήπως συναποφασίσατε με τα αφεντικά σας να κλείσει το θέμα του κατοχικού «δανείου», μέσα σε ηρωικές κορόνες, αλλά προς όφελος των αφεντικών σας; Ή μήπως παίρνοντας μια κάποια δήθεν αποζημίωση τη συμψηφίσετε με το χρέος, που, έτσι κι αλλιώς, θα συνεχίσει να διογκώνεται και ούτε γάτα ούτε ζημιά; Πόσα από αυτά και σε ποιες τσέπες θα χωθούν;

Κάπου εδώ μπαίνει φουριόζος στο παιγνιδάκι και ο Τσίπρας. Ενώ δυο μέρες πριν, σε συνέντευξή του στον Παπαχελά ( στο ΣΚΑΪ), απαντώντας σε σχετική ερώτηση του δεύτερου είπε …. «Ε, όχι ας μην κάνουμε τέτοιους ιστορικούς παραλληλισμούς. Δεν έχουμε κατοχή!!» και λίγο παλιότερα είχε δηλώσει (με μια γλώσσα ως το πάτωμα) λάτρης «της απαράμιλλης γερμανικής λογικής», έρχεται σήμερα και δηλώνει κομπάζοντας …. «Εγώ πρώτος έθεσα το θέμα των αποζημιώσεων και του κατοχικού δανείου στον κ. Σόιμπλε»!!!
(Γι` αυτό είχα δει τον Βόλφγκαγκ στενοχωρημένο, Αλέξη! Μπράβο, ήρωα!)

Πόσο χαμηλά, άραγε να του είπαν ότι κατρακυλάνε τα ποσοστά του για να αρχίσει τέτοιες πιρουέτες; Τι άλλο, αλήθεια, μας επιφυλάσσει σαν έκπληξη υποτελούς, στην προσπάθεια να καθίσει στην … «καρέκλα»;

Ας το ξεκαθαρίσουμε μια και καλή. Έχετε όλοι σας φορτωθεί με τεράστιες ευθύνες, δωσιλογισμού, απέναντι στον ελληνικό λαό. Άλλοι από σας σαν φυσικοί αυτουργοί σε τέλεση εγκλημάτων εσχάτης προδοσίας και άλλοι σαν συνεργοί, με την έννοια της ανοχής και της νομιμοποίησης εγκλημάτων, με την παραμονή σας στο «κοινοβούλιο». Μη φορτώσετε περισσότερο το κατηγορητήριο, με την αποδοχή της παραγραφής των οφειλομένων από τους ναζί προς τον ελληνικό λαό.

Τέτοιου είδους απαιτήσεις και διεκδικήσεις, και μάλιστα απέναντι σε τέτοιου είδους οφειλέτες, μπορεί και δικαιούται να εγείρει μόνο ένας λαός αυτόνομος και ανεξάρτητος και μόνο αυτός! Όχι κατοχικές κυβερνήσεις σαν την αφεντιά σας, και αντιπολίτευση που ψαρεύει σε θολά νερά, ελπίζοντας να γίνει ο διάδοχος και συνεχιστής της υπάρχουσας κοινοβουλευτικής εκτροπής.

πηγη