Εμπόριο ελπίδων κ. Τσίπρα;

του Κώστα Γιαννιώτη

Το γεγονός ότι μέχρι σήμερα αυτός ο λαός πληρώνει με αγωνίες , πόνους, ιδρώτα και αίμα και, τελικά, με την ίδια του τη ζωή, ένα προδοτικό πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο, που γαντζώθηκε στο σβέρκο του, έχει τις ρίζες και τις αιτίες του.

Από παλιά η πορεία αυτού του τόπου, αυτού του λαού, σημαδεύτηκε από αγώνες και θυσίες. Και πάμπολλες φορές βρέθηκε προδομένος.

Γιατί πάντα βρίσκονταν αυτοί που κατάφερναν να τον πείθουν ότι μπορούν να ενεργούν αντ` αυτού, χωρίς αυτόν. Που του επέτρεπαν τη συμμετοχή του στην πολιτική μέχρι ενός σημείου. Μέχρι του σημείου που η δική του, άμεση, παρέμβαση να είναι αδύνατη.

Έτσι φτάσαμε στο σημερινό κρίσιμο σταυροδρόμι της ιστορίας αυτού του τόπου, που οι....
κατοχικές δυνάμεις και οι δωσίλογοι, υποτελείς, που παριστάνουν τους κυβερνώντες, ετοιμάζουν τον τελικό του αφανισμό.

Σ` αυτό το παιγνίδι ζωής ή θανάτου, οι κατοχικές δυνάμεις - και το ντόπιο προσωπικό τους - έχουν προετοιμάσει σχέδια επί σχεδίων, μη θέλοντας να αφήσουν τίποτε στην τύχη. Όλοι και όλα ενταγμένα σ` αυτή την κρίσιμη αντιπαράθεση. Κοινοβούλια, θεσμοί, εξουσίες, υπηρεσίες και πρόσωπα κινούνται εντατικά και προσαρμοσμένα σε ένα κοινό σκοπό: την τελική υποταγή και δουλοποίηση αυτού του λαού. Ένα ολόκληρο σύστημα, μια καλολαδωμένη μηχανή στην υπηρεσία της εξαπάτησης.

Η Προεδρία, τα κόμματα, το κοινοβούλιο και από κοντά η δικαιοσύνη και οι χρυσοκάνθαροι του τύπου. Γιατί πρέπει να …. δικαιωθούν οι ναζιστές που μεταπολεμικά, κάνοντας τον απολογισμό τους είχαν καταλήξει να πουν ότι …… «αν στο Β΄ παγκόσμιο πόλεμο είχαμε αξιοποιήσει σωστά την Πέμπτη Φάλαγγα (τα δωσιλογικά όργανά τους) σε κάθε τόπο που περάσαμε, δε θα χρειάζονταν παρά ελάχιστα στρατεύματα, για να ολοκληρώσουμε το στόχο μας. Ας μας γίνει μάθημα για την επόμενη φορά».

Να λοιπόν που έβαλαν μυαλό και ξαναγύρισαν πάνοπλοι!

Σφαγιάζουν και απογυμνώνουν τον πληθυσμό της χώρας, τη στιγμή που τα γερμανικά ταμεία γεμίζουν από τους τόκους και τα πανωτόκια του πτωχευμένου ελληνικού λαού.

Διαμοιράζουν τη χώρα σε ΕΟΖ ( Ελεύθερες Οικονομικές Ζώνες ), που κάθε μια απ` αυτές θα αποτελέσει κι ένα ομόσπονδο κρατίδιο ή επαρχία της μεγάλης γερμανικής Αυτοκρατορίας που σχεδιάζουν.
Την ίδια στιγμή τα νέα στρατόπεδα εργασίας (τα εργοστάσιά τους) θα υποδέχονται τα εξαθλιωμένα παιδιά μας, τους νέους γκασταρμπάϊτερς, που θα δουλεύουν σκλάβοι για ένα κομμάτι ψωμί.



Το μοίρασμα της τράπουλας

Κάθε μία από τις πολιτικές δυνάμεις αυτού του τόπου είχε να παίξει και έναν ιδιαίτερο ρόλο, σύμφωνα με τα σχέδια των κατακτητών. Τις άμεσες υποχρεώσεις ανέλαβαν ανενδοίαστα τα κόμματα του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Οι κατοχικές δυνάμεις τους μοίρασαν τους ρόλους τους, να τους παίξουν χωριστά ο καθένας – σε πρώτη φάση. Γνώριζαν βέβαια ότι κάποια στιγμή θα αρχίσει η φθορά και θα χρειαστούν δεκανίκια στήριξης. Το ρόλο αυτό έπαιξαν αρχηγικά κομματίδια, με αρχηγούς πειναλέους για καρέκλα,- «αριστεροί» και «δεξιοί» ψάλτες (ΛΑΟΣ και ΔΗΜΑΡ ) της ίδιας ενορίας του συστήματος. Η φθορά κι αυτών ήταν αναπότρεπτη, με αποτέλεσμα να απομένει μια τσαλακωμένη δικομματική παρωδία κυβέρνησης, που συνεχίζει το δρόμο που οδηγεί σταθερά στη διάλυση όσων έχουν απομείνει όρθια σ` αυτόν τον τόπο.

Κι ο λαός; Τι περιμένει;

Περιμένει αυτό που τον δίδασκαν χρόνια τώρα. Εναποθέτει για μια ακόμα φορά τις ελπίδες του σε σωτήρες που, μέσα από το κοινοβουλευτικό πανηγύρι, θα του ανοίξουν το δρόμο της σωτηρίας.

Εδώ έρχεται ο ΣΥΡΙΖΑ και μπαίνει φουριόζος στη σκηνή, με την ελπίδα να κλέψει τον ρόλο από τους πρωταγωνιστές της παράστασης. Προετοιμαζόταν χρόνια για το ρόλο αυτό και φαίνεται πως ήρθε η ώρα να δοκιμαστεί στη σκηνή.

Από κομπάρσος «πρωταγωνιστής»

Η έναρξη της εγκληματικής πολιτικής των μνημονίων και της τρόικα βρήκε το ΣΥΡΙΖΑ να φυτοζωεί μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Τότε ήταν που άρχισε να αντιλαμβάνεται ότι η εποχή των …. θρεμμένων αγελάδων ήταν
προ των πυλών. Το πανηγύρι τώρα άρχιζε. Όχι για το λαό , αλλά σίγουρα για τους πολιτικούς του ΣΥΡΙΖΑ. Η πλατεία Συντάγματος και η οργή του λαού, τους έδωσε τροφή και προοπτικές. Όχι για να προσαρμόσουν την πολιτική τους στις απαιτήσεις του ξεσηκωμένου λαού, αλλά για προσαρμόσουν τα συνθήματά τους. Όχι όλα, αλλά επιλεγμένα. Τέτοια και τόσα που να του αφήνουν τα περιθώρια που απαιτούνταν για τις μετέπειτα πιρουέτες και κωλοτούμπες που θα ακολουθούσαν.

Διαπιστώνοντας, o ΣΥΡΙΖΑ, ότι η πλειοψηφία της κοινωνίας έψαχνε εναγώνια την πρωταρχική εκείνη μαγιά που θα την συσπείρωνε, χωρίς κομματικούς και ιδεολογικούς διαχωρισμούς, σε ένα μέτωπο με ενιαία έκφραση, ενάντια στη νέα κατοχή, ανέλαβε δράση.

Στην αρχή άρχισε τις αντιμνημονιακές κορόνες. Στη συνέχεια, βλέποντας ότι ο κόσμος έφτυνε τα κόμματα στο σύνολό τους, και αναζητούσε μια συλλογική δύναμη με συγκρότηση Μετώπου, κόλλησε και ένα Ε Κ Μ (όπου το Μ είναι αρχικό της λέξης Μέτωπο) δίπλα στο όνομα ΣΥΡΙΖΑ.

[Δεν κατάλαβαν ποτέ βέβαια, ότι το Μέτωπο είναι αδύνατο να εκφραστεί από ένα προσωποπαγές και αρχηγικό κόμμα σαν αυτό του κ. Τσίπρα. Είναι – πώς να το κάνουμε – σαν να φοράς γραβάτα πάνω από ζιβάγκο.]

Στη συνέχεια άρχισε τις διακηρύξεις και τις εκκλήσεις για ενότητα. Όχι βέβαια για ενότητα της κοινωνίας. Τέτοια πράγματα είναι επικίνδυνες πρακτικές για το σύστημα. Για την ενότητα της Αριστεράς «πάλευε», λες και αυτό απασχολούσε την κοινωνία. Απευθύνθηκε σε μια μερίδα του πολιτικού συστήματος που κουβαλούσε επιδεικτικά τον αόριστο και απροσδιόριστο χαρακτηρισμό ….. «αριστερά». Ένα μαγαζί που με άνεση μπορούσε να στεγάσει τον κάθε, πολιτικά, ξεσπιτωμένον και τον οποιονδήποτε ήθελε να βουτήξει στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ, για άφεση αμαρτιών. (Αριστεροί δηλώνουν άλλωστε τόσοι και τόσοι, σαν το Βενιζέλο τον Πάγκαλο, τον Παπούλια, το Λοβέρδο, τη Δαμανάκη τον Παπουτσή και βάλε). Και ήταν πολλοί αυτοί που βρήκαν στέγη, αναβαπτισμένοι και απαλλαγμένοι από τις αμαρτίες της συνεργασίας τους με το σύστημα, στο πρόσφατο παρελθόν. (Μη σας προκαλέσει καμιά, μα καμιά έκπληξη, αν αύριο δείτε στο κάδρο ξανά αγκαλιά, τον πασίγνωστο και διαβόητο Κουβέλη με τον Τσίπρα. Απλώς σημειώστε το.)

Απευθύνθηκε, λοιπόν, ο κ. Τσίπρας και στο ΚΚΕ, τείνοντας χείρα φιλίας και καλώντας το σε συμπόρευση. Η απάντηση που πήρε ήταν αυτή που, σίγουρα, περίμενε. Οι ιερομόναχοι αγιορείτες του Περισσού, πιστοί στη μοναστική και θρησκοληπτική αντίληψη, περί ιδεολογικής καθαρότητας της πολιτικής τους, απέρριψαν μετά βδελυγμίας μια τέτοια προοπτική. Αυτοί του ΚΚΕ δε μπορούν να συνεργαστούν με κανέναν που δεν έχει πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων. Πας μη αποδεχόμενος τη γραφειοκρατική, ανιστόρητη και θεοκρατική αντίληψη του Περισσού περί σοσιαλισμού και κομμουνισμού, δε δικαιούται να ζητήσει τη συνδρομή του, στην πάλη για διέξοδο από τα τραγικά αδιέξοδα. Και κάτι πολιτικές ομάδες, σαν τον ΣΥΡΙΖΑ, βαφτίζονται «οπορτουνιστές». Τρομάρα τους! Ένα καθαρά συστημικό και προσωποπαγές κόμμα σαν τον ΣΥΡΙΖΑ, ένα όχημα με απροσδιόριστο δρομολόγιο και απροσδιόριστο προορισμό, το βαφτίζουν … αριστερό (!) μεν, αλλά που δε διαθέτει την καθαρή δική τους ιδεολογική πλατφόρμα, καθώς και εκείνη την τακτική και στρατηγική που είναι ικανή να ριζοσπαστικοποιήσει τις μάζες (!!!). (Από την πόλη έρχομαι και στην κορφή κανέλα ….)

Ήξερε όμως, ο ΣΥΡΙΖΑ, πού απευθυνόταν. Σίγουρα αποδέχτηκε με ανακούφιση την αρνητική στάση του ΚΚΕ. Ήθελε με την κίνηση αυτή να αποκτήσει την έξωθεν καλή μαρτυρία ότι «έκανε ό,τι μπορούσε στην κατεύθυνση της …. ενότητας της αριστεράς». Εξακολουθούσε όμως να αδιαφορεί για την ενότητα της κοινωνίας. Γι` αυτό και – ενώ κάλεσε, δήθεν, συλλογικότητες και κινήματα να πουν την άποψή τους και να κάνουν προτάσεις, για τον τρόπο κοινής πάλης ενάντια στην κατάσταση που διαμόρφωσαν οι μνημονιακές (όπως ήθελε να τις αποκαλεί) κυβερνήσεις- απαξίωσε να απαντήσει στην άμεση ανταπόκριση του ΕΠΑΜ, με συγκεκριμένες γραπτές προτάσεις, για έξοδο της χώρας από την κρίση και την απελευθέρωσή της. Κατανοητό και αναμενόμενο. Γιατί ήξερε τι δρόμο είχε επιλέξει να ακολουθήσει. Ένα δρόμο που, όπως θα δούμε παρακάτω, καμιά σχέση δεν είχε- και δεν έχει - με την έξοδο της χώρας από την οικονομική καταστροφή, την επαναφορά της δημοκρατίας και τελικά την απελευθέρωση της χώρας από τη νέα κατοχή.

Κάπως έτσι και μέσα από αντιμνημονιακές κορόνες, φτάσαμε στις διπλές εκλογές – Μαΐου, Ιουνίου. Τα αποτελέσματα ήταν απροσδόκητα ακόμα και για τους πιο αισιόδοξους του ΣΥΡΙΖΑ. Η κοινωνία, οργισμένη από την εθελοδουλία των δωσίλογων κυβερνήσεων, έστειλε «μήνυμα» ότι είναι διατεθειμένη να απαγκιστρωθεί από τις δικομματικές μυλόπετρες και να διεκδικήσει μια διαφορετική πορεία για τον τόπο. Ακούγοντας τις αντιμνημονιακές κορόνες του ΣΥΡΙΖΑ, του έδωσε ποσοστά που ήταν ικανά να αποτελέσουν την απαρχή του ξηλώματος του καθεστώτος της υποτέλειας.

Ρώτησε όμως κανείς τον ίδιο το ΣΥΡΙΖΑ αν ήθελε πραγματικά κάτι τέτοιο;

Οι μεταμορφώσεις

Πριν ακόμα στεγνώσει το μελάνι της επισημοποίησης του εκλογικού αποτελέσματος, άρχισε και η σταδιακή αλλά σταθερή μεταστροφή του ΣΥΡΙΖΑ, όχι μόνο ως προς το ύφος αλλά και ως προς το περιεχόμενο των πολιτικών θέσεών του.

Από την αρχή έδειξε καθαρά ότι δεν είχε καμιά πρόθεση και καμιά διάθεση να αποκηρύξει ένα κοινοβούλιο αποστεωμένο από οποιαδήποτε αρμοδιότητα και να αποστασιοποιηθεί από το συρφετό των δωσίλογων.

Παρά τις επανειλημμένες εκκλήσεις του ΕΠΑΜ για παραίτηση από το κοινοβούλιο και «κάθοδο» στο λαό, με στόχο την αγωνιστική του συσπείρωση, οι κύριοι του ΣΥΡΙΖΑ «αγρόν ηγόραζαν». Το έπαιζαν αξιωματική αντιπολίτευση και καταμετρούσαν βουλευτικές αποζημιώσεις και (τις αυξημένες πλέον) κομματικές επιδοτήσεις που έχει φροντίσει το σύστημα να … «πέφτουν» σταθερά. Έκαναν αντιπολίτευση, λέει. Το σε ποιον απευθύνονταν, το πόσο νόμιμος ήταν αυτός στον οποίον απευθύνονταν, το γεγονός ότι πρόσφεραν νομιμοποίηση στο καθεστώς με τη στάση τους αυτή, και το αν πήραν ποτέ απάντηση σε οτιδήποτε, δεν τους απασχόλησε ποτέ.

Έκαναν αντιπολίτευση!! Μπροστά σε άδεια έδρανα, υπουργών και βουλευτών, μιλώντας σε κουφούς και τυφλούς.

Αντί για πορεία στο λαό και κάλεσμα σε γενικό και οργανωμένο ξεσηκωμό, ο κ. Τσίπρας άρχισε πορεία προς τα ευρωπαϊκά και τα αμερικανικά κέντρα εξάρτησης.

Τη στιγμή που η κατάσταση γινόταν καθημερινά και πιο αφόρητη για τον ελληνικό λαό, παρατηρούσαμε τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης να γίνεται όλο και πιο ήπιος, πιο γαλαντόμος προς το σύστημα και να προσαρμόζεται σταδιακά στο ρόλο του … αυριανού πρωθυπουργού. Να συναγελάζεται με ό,τι πιο δωσιλογικό έχει να παρουσιάσει αυτός ο τόπος και να εκθειάζει – σε εκδήλωση του οικονομικοπολιτικού κατεστημένου - το πολιτικό μέγεθος (!!) του «εθνάρχη» Κων. Καραμανλή, και την προσφορά του στον τόπο.

(Δεν του μίλησε ποτέ κανείς για τα χρόνια της τρομοκρατίας του παρακράτους του «εθνάρχη»; Δε διάβασε ποτέ για πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων που έπρεπε να διαθέτεις, για να δουλέψεις και ως κηπουρός του δήμου ακόμα; Δεν άκουσε τίποτε για τη βία και τη νοθεία που επικρατούσε σε κάθε εκλογική αναμέτρηση, στη διάρκεια της θητείας του; Δεν πληροφορήθηκε ότι ο Λαμπράκης δολοφονήθηκε, από το παρακράτος, επί ημερών του …… «εθνάρχη»;).

Τον χειροκροτούσε το καταστημένο κι αυτός καμάρωνε. Έδινε πιστοποιητικά καλής διαγωγής και χειροκροτούσε – μαζί του κι ο εκπρόσωπος του ΚΚΕ – όταν ο αρχιερέας του συστήματος, ο Μητσοτάκης, έφτυνε από του βήματος την αριστερά. Το χέρι, μόνο, δεν του φίλησε.

Την ίδια υποτελή στάση κράτησε και στο εξωτερικό.

Στους Γερμανούς δήλωνε ότι είναι θαυμαστής της … «απαράμιλλης γερμανικής λογικής» ( !!!! )

Δεν μας εξήγησε ποτέ, βέβαια, ποιας λογικής απ` όλες. Αυτής που χρησιμοποίησαν στα Καλάβρυτα ; Στο Δίστομο ; Στο Κοντομαρί Χανίων ; ή σε εκατοντάδες άλλες περιοχές της Ελλάδας μας;

Στους Αμερικανούς ( Ινστιτούτο Brookings ) έδινε εξετάσεις, διαλαλώντας ότι το…. «εθνικό νόμισμα της Ελλάδας είναι το ΕΥΡΩ» ( !!! ), όταν πριν λίγο καιρό έλεγε ότι …..«το ΕΥΡΩ δεν είναι φετίχ».

Από κει και πέρα ο κατήφορος ήταν ανοιχτός.
Η μονομερής καταγγελία των μνημονίων έγινε αναδιαπραγμάτευση των όρων των μνημονίων.

Η άμεση αποκατάσταση όλων των οικονομικών και εργασιακών αδικιών σε βάρος του λαού, μετατράπηκε - εν μια νυκτί – σε βαθμιαία αποκατάσταση, με βάση την αναπτυξιακή πορεία της χώρας. Και συνεχίζοντας εξηγεί ότι ….«όλα θα εξαρτηθούν από το τι θα παραλάβουμε». Δηλαδή προσπαθούν να μας πείσουν ότι δεν γνωρίζουν τι θα παραλάβουν; Δε βλέπουν γύρω τους ή κάνουν πως δε βλέπουν; Όλα θα εξαρτηθούν από την αναπτυξιακή πορεία της χώρας, η οποία όμως θα εξακολουθεί να έχει για εθνικό της νόμισμα το ΕΥΡΩ; Δεν καταλαβαίνουν ή κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν ότι το χρεόγραφο αυτό, που ονομάζεται ΕΥΡΩ, είναι ακριβώς το τυράκι στη φάκα που έστησαν στον ελληνικό λαό; Ότι ανάπτυξη της οικονομίας, με ΕΥΡΩ και ευρωζώνη, ανήκει στην αρμοδιότητα παραψυχολόγων, μεταφυσικών και αλχημιστών; Δεν αντιλαμβάνονται ή κάνουν πως δεν αντιλαμβάνονται ότι, με τέτοιες προδιαγραφές, το μέλλον είναι προδιαγεγραμμένο ;

Για να μην αφήσει αμφιβολίες, ο κ. Τσίπρας, για τις προθέσεις του, δίνει και μια συνέντευξη στον, γνωστό, κ. Παπαχελά όπου δηλώνει συγκαταβατικά και χαριτολογώντας ότι …. «Ε, όχι ! Ας μη φτάσουμε και σε τέτοιου είδους υπερβολές. Δεν έχουμε κατοχή!!» Δεν είδε ακόμα ο άνθρωπος τα γερμανικά τανκς να παρελαύνουν ή να προελαύνουν στους δρόμους της χώρας. Ο Ράιχενμπαχ, ο Φούχτελ, ο Τράα, ο Τόμσεν και τόσοι άλλοι γκαουλάϊτερς, που ξαμολύθηκαν και οργώνουν απ` άκρη σ` άκρη την πατρίδα μας, σπέρνοντας τον όλεθρο και το θανατικό, δεν είναι στρατεύματα και όπλα κατοχής για τον κ. Τσίπρα. Είναι …. σύμβουλοι!!!

Έτσι μπορεί να πάρει απάντηση και το ερώτημα … « γιατί τόσον καιρό δεν ακούσαμε να βγάζει λέξη ο ΣΥΡΙΖΑ για εθνική ανεξαρτησία και απελευθέρωση της πατρίδας μας από τους κατακτητές;»

Απλά, γιατί δεν έχουμε κατακτητές.

Οι, κοντά, 4.000 αυτοκτονίες, οι 320.000 περίπου μετανάστες, τα εκατοντάδες χιλιάδων λουκέτα των μικρομεσαίων, τα νοικοκυριά χωρίς ρεύμα και νερό, η κατακόρυφη αύξηση της θνησιμότητας, εξ αιτίας της αδυναμίας ιατρικής και νοσοκομειακής κάλυψης του πληθυσμού, αλλά το πιο σημαντικό, η απουσία μιας ολόκληρης γενιάς, που δε θα γεννηθεί ποτέ, δε συνιστούν συνθήκες κατοχής για τον κ. Τσίπρα. Δε συνιστούν εγκλήματα πολέμου. Δε συνιστούν μεθοδευμένη γενοκτονία. Εμφανίζονται ως να συνιστούν ένα απλό … φυσικό φαινόμενο, μια τυχαία επιδημία, που μας προέκυψε και απλώς πρέπει να βρούμε τρόπους να το αντιμετωπίσουμε.

Τρεις πόλεις, τρία διαφορετικά πρόσωπα

Παρακολουθώντας με προσοχή τρεις από τις κεντρικές ομιλίες του κ. Τσίπρα - σε Σύνταγμα, Καβάλα και Χανιά – αποκομίζεις την αίσθηση ότι αυτές έγιναν από τρία διαφορετικά πρόσωπα.

Καλή η συνθηματολογία που συνεγείρει τα πλήθη και εντυπωσιάζει.

Καλές οι αντιΣαμαρικές κορόνες και οι δονκιχωτικές σκιαμαχίες.

Καλές οι διαπιστώσεις για την τραγική κατάσταση στην οποία βρίσκεται αυτή τη στιγμή η πατρίδα. Καλές οι επιθέσεις εναντίον των δωσίλογων, των υποτελών και των ντόπιων και ξένων αφεντικών τους. Είναι πράγματι αυτά που ξέρει - και βιώνει τις συνέπειές τους καθημερινά - ο κόσμος.

Όμως τα λεπτά σημεία, οι κρυμμένες λεξούλες και φρασούλες είναι αυτές που αποτελούν τους ακρογωνιαίους λίθους του «δια ταύτα». Είναι αυτές οι άτιμες λεπτομέρειες, που δε θέλεις να προσέξει το αλαλάζον πλήθος και τις οποίες θα επικαλεστείς αργότερα - όταν θα κατηγορηθείς για αθέτηση των υποσχέσεών σου – ισχυριζόμενος ότι … «εγώ τα είχα πει. Εσείς δεν τα προσέξατε».

Κάνοντας μια αναδρομή στις ομιλίες εντοπίζουμε αρκετά αξιοπρόσεχτα σημεία.

ΧΑΝΙΑ
Σε μια αποστροφή της ομιλίας του αναφέρθηκε στα ….. «χρυσά τραπεζικά σαλόνια που ……. εμείς όλοι χρηματοδοτούμε» !!

Σωστή η παρατήρηση. Και λοιπόν; Στο …. δια ταύτα; Τι θα κάνεις με τα «χρυσά τραπεζικά σαλόνια»; Σιωπή !!

Αναφερόμενος στη …λαϊκή συμμετοχή και πώς ο ίδιος την αντιλαμβάνεται, λέει : «Καλούμε το λαό να στηρίξει το ΣΥΡΙΖΑ …για να εδραιώσουμε τη λαϊκή κυριαρχία με τη συμμετοχή των πολιτών….».

Εύλογα γεννιέται το ερώτημα: Γιατί να στηρίξει ο λαός το ΣΥΡΙΖΑ και να μη γίνει το αντίθετο; Γιατί να μην αναλάβει την πρωτοβουλία ο ίδιος ο λαός και να στηριχτεί από το ΣΥΡΙΖΑ; Πάλι δια της πλαγίας; Πάλι μέσω κομματικής αντιπροσώπευσης στην εξουσία ο λαός; Πότε τέλος πάντων θα ασκήσει εξουσία και θα παραγάγει δίκαιο, ο ίδιος, πρωτογενώς κι όχι μέσω κομματικών πληρεξουσίων; «Για να Υπερασπιστούμε και να βαθύνουμε τη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ».

Ποια δημοκρατία; Έχουμε δημοκρατία, και δεν το καταλάβαμε;
Ναι! Δεν υπάρχει θέμα φασιστικής εκτροπής, κατά το ΣΥΡΙΖΑ. Έχουμε δημοκρατία! Απλώς χρειάζεται λίγη ….. εκβάθυνση για….. να μη βρίσκουν οι βάρκες μας !

Αλλού διαβάζουμε:

«Για να εδραιώσουμε τη λαϊκή κυριαρχία, με τη συμμετοχή των πολιτών …Σε όλες τις βαθμίδες της διοίκησης».

Σε ένα τραγούδι του ο Σαββόπουλος λέει ….«….θα σε καταγγείλω, πονηρέ πολιτευτή». Και φαίνεται κάτι να ξέρει.

Από πότε η λαϊκή κυριαρχία είχε την ανάγκη της διασαφήνισης ότι προϋποθέτει τη …συμμετοχή των πολιτών; Εκτός και αν στο μυαλό κάποιων λειτουργεί και κάποιου άλλου είδους ‘’λαϊκή κυριαρχία’’ όπου αποκλείεται η συμμετοχή των πολιτών. Εκτός και αν στο πίσω μέρος του μυαλού του ομιλούντος υπήρχε η φράση «….κυριαρχία του ΣΥΡΙΖΑ», ….άιντε και «με τη συμμετοχή πολιτών».

Συνεχίζοντας διατράνωσε την έκκληση …… «επαναφέροντας την εξουσία εκεί από όπου πηγάζει: στο λαό». Στηρίξτε λοιπόν το ΣΥΡΙΖΑ να γίνει κυβέρνηση, για να έχετε εσείς την εξουσία.

Δε θυμίζει το γνωστό και αμίμητο ….. «το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση, ο λαός στην εξουσία» ; Κάπως έτσι δε φτάσαμε όλοι μας να μείνουμε με το ….(μνημόνιο) στο χέρι;

Ακολουθώντας την ίδια λογική, στη συνέχεια της ομιλίας, αναφέρεται στις αναγκαίες αλλαγές (sic), που πρέπει να γίνουν στο υπάρχον πολιτικό και κοινοβουλευτικό σύστημα, ώστε να γίνει ο λαός «ηγέτης». Πουθενά κουβέντα για την ανάγκη ανατροπής του υπάρχοντος πολιτικού σκηνικού και τη συγκρότηση Συντακτικής Εθνοσυνέλευσης, μέσω της οποίας ο λαός θα συντάξει, πρωτογενώς, το δικό του σύνταγμα.

Σε άλλο σημείο αναφερόμενος στο δικαίωμα του λαού για ανάκληση των αιρετών αντιπροσώπων του λέει ότι αυτό θα μπορεί να γίνει …. «αν προκύψει σοβαρός λόγος». Ωραία. Και ποιος θα κρίνει τη σοβαρότητα του λόγου;

Στο σημείο που κάνει λόγο για τις συνταγματικές «τομές» και αναφερόμενος στα κόμματα προτείνει: «….ριζική αλλαγή του νόμου περί χρηματοδότησης των κομμάτων, με γνώμονα την απόλυτη διαφάνεια των οικονομικών τους και την διαφύλαξή τους ως θεσμών της κοινωνίας….», «….το κράτος ….θα αποζημιώνει μέρος των αποδεδειγμένων δαπανών τους (των κομμάτων)».

Δηλαδή. Θα εξακολουθήσουμε, υποχρεωτικά, να πληρώνουμε, σαν λαός από την τσέπη μας, την ύπαρξη και λειτουργία των κομμάτων. Απλά θα ελέγχουμε τις δαπάνες τους και θα τους «ακουμπάμε» ένα μέρος απ` αυτές. Χωρίς να με ρωτήσει ποτέ κανείς αν θέλω ή αν αναγνωρίζω κανένα από όλα αυτά τα κόμματα. Και αν ισχυριστεί κάποιος ότι τα κόμματα αποτελούν κομμάτι της έκφρασης της δημοκρατίας, και σαν τέτοια πρέπει να τα πληρώνουμε, ας πάει να ξαναπληρώσει τους μισθούς (αυτού του μήνα) των ….δημοκρατών της ΧΑ.
« Τα άρθρα 16 και 24 του ισχύοντος Συντάγματος θα θωρακιστούν ακόμα περισσότερο απέναντι στις βλέψεις των ιδιωτικοποιήσεων».

Πολύ μεγάλη προσοχή σ` αυτό το συγκεκριμένο Σύνταγμα. Προσέχουν να μην το χάσουν από τα μάτια τους. Μόνο αναθεωρήσεις, τροποποιήσεις και θωρακίσεις. Προς θεού όχι ανατροπή και σύνταξη νέου. Μια τέτοια κατάσταση μπορεί να βολεύει το Λαό αλλά ξεβολεύει μαζί με όλους τους άλλους και το ΣΥΡΙΖΑ. Άλλωστε, κατά πως φαίνεται, ιδιωτικοποιήσεις θα εξακολουθήσουν να προβλέπονται, αλλά με πιο ….θωρακισμένα άρθρα.

ΚΑΒΑΛΑ

Στο ξεκίνημα, σχεδόν, της ομιλίας του στην Καβάλα είπε:

«Το καταγγέλλουμε στον ελληνικό λαό εδώ και τουλάχιστον τρία χρόνια, πως μνημόνιο και δημοκρατία είναι έννοιες ασύμβατες».

Θα συμφωνήσουμε απόλυτα.

Εκεί που επιβάλλεται να απαντήσει ο κ. Τσίπρας είναι το πώς συμβιβάζεται αυτό με το γεγονός ότι …θα επιδιώξει επαναδιαπραγμάτευση των όρων των μνημονίων. Για να επαναδιαπραγματευθείς κάτι, πρέπει εκ προοιμίου να αποδεχθείς την ύπαρξή του και απλώς διαπραγματεύεσαι τους όρους του. Αν έτσι έχει το πράγμα, με τη δημοκρατία τι θα γίνει; Θα τη διαπραγματευτείτε κι αυτή κ. Τσίπρα; Δηλαδή …. ας πάει και το παλιάμπελο;

Τρεις παραγράφους, περίπου, πιο κάτω λέει: «Αμέσως μετά, κατάργησαν το ίδιο το κοινοβούλιο, αφού η χώρα κυβερνάται με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, τα σύγχρονα Βασιλικά Διατάγματα ……»

Θα συμφωνήσουμε για άλλη μια φορά.

Θα ρωτήσουμε όμως τον κ. Τσίπρα το εξής : Αν το πει αυτό μπροστά στον καθρέφτη του, τι πιστεύει πως θα τον ρωτήσει το άψυχο γυαλί; Μήπως του απευθύνει την απλή ερώτηση …..«και συ τι παριστάνεις σ` ένα καταργημένο κοινοβούλιο; Τον εισπράκτορα των βουλευτικών αποζημιώσεων και των κομματικών επιδοτήσεων; Γιατί, καιρό τώρα, δεν τους «τα βροντάς», απονομιμοποιώντας κάθε παραπέρα πράξη τους και
ενέργεια και να κατέβεις στο λαό να τον οργανώσεις και να τον κινητοποιήσεις;

Οι απαντήσεις υπάρχουν. Έρχονται σε λίγο.

Όταν σε κάποιο σημείο, αναφερόμενος στην πολιτική και τις συνέπειες των μνημονίων λέει ….. « Αυτή η πολιτική πρέπει να ανατραπεί και αυτό μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να το κάνει.» θα έπρεπε να είναι πιο προσεχτικός γιατί εκτίθεται για άλλη μια φορά ανεπανόρθωτα. Κι αυτό γιατί στην ομιλία του στο Σύνταγμα, αναφερόμενος στο ίδιο θέμα, είπε κατά λέξη:

«Καλούμε όχι μόνο τους αριστερούς και τις αριστερές αλλά κάθε δημοκράτη και δημοκράτισσα. Σε έναν σκληρό και νικηφόρο αγώνα…..»
Τώρα πώς ερμηνεύεται αυτό; Αν ισχύει το πρώτο τότε δεν χρειάζονται τον κάθε δημοκράτη και την κάθε δημοκράτισσα. Αν όμως επιμένουν ότι τους χρειάζονται τότε πρέπει ο κάθε δημοκράτης και η κάθε δημοκράτισσα να βαπτιστούν «εις τα ιερά νάματα» του ΣΥΡΙΖΑ, ….. «ίνα πληρωθεί το ρηθέν υπό του προφήτου» ότι αυτά, μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να τα κάνει;

Είναι η φιλοσοφία, που σαν είδος ψύχωσης, κατατρύχει (ταλαιπωρεί) το ΣΥΡΙΖΑ από τότε που ήταν μωρό στο 4%. Μεγαλώνοντας, κοντά στο 27%, η κατάσταση επιδεινώθηκε. Είναι η φιλοσοφία του καπελώματος, που την έχουν αναγάγει σε επιστήμη. «Θες να παλέψουμε για τον ίδιο σκοπό; Γίνε ΣΥΡΙΖΑ και έρχομαι». (Μήπως σας θυμίζει ….ολίγον ΚΚΕ;)

Συνεχίζοντας την ομιλία, στη ίδια πόλη αναφωνεί ….«….αύξηση κατώτατου μισθού…» Προσέξτε! Δεν προσδιορίζει! Από ό,τι φαίνεται θα του είναι αρκετό το να γίνουν τα 490 ευρώ 500 και ούτε γάτα ούτε ζημιά. Υποσχέθηκε «…..κατάργηση χαρατσιών και άδικων φόρων.»


Μήπως - λέω μήπως - μέσα μέσα, λέμε και καμιά μ……… κι αν πιάσει έπιασε; Κι αυτό γιατί – πονηρέ πολιτευτή, κ. Τσίπρα – πριν λίγες μέρες μίλησες στο Σύνταγμα και είπες ά λ λ α. Εκεί είπες …. «κανένα χαράτσι για οικογένειες χωρίς εισόδημα». Είναι το ίδιο; Όχι βέβαια. Άρα κάποιους κοροϊδεύεις. Γιατί όταν λες κανένα χαράτσι για οικογένειες χωρίς εισόδημα τότε: όχι μόνο αποδέχεσαι την επιβολή του χαρατσιού και δηλώνεις τη διατήρησή του, αλλά και καλείς αυτόν που έχει, έστω και ελάχιστο εισόδημα, να φορτωθεί το άδικο και παράνομο χαράτσι. Και για να μην αφήσεις αμφιβολίες για τις προθέσεις σου, συμπλήρωσες την ομιλία σου στην Καβάλα λέγοντας …«…απαγόρευση πλειστηριασμού και κατάσχεσης για την πρώτη κατοικία, που ανήκει κατά κυριότητα στον άνεργο, καθ` όλη τη διάρκεια της ανεργίας.» Ώστε έτσι λοιπόν. Θα γίνονται πλειστηριασμοί και κατασχέσεις στις πρώτες κατοικίες!! Κι όχι μόνο θα γίνονται αλλά, σ` αυτές, θα συμπεριλαμβάνονται και οι φουκαράδες που ….δεν είχαν την «τύχη» να μείνουν άνεργοι(!!) και βρήκαν δουλειά με 400 ΕΥΡΩ (!!!!) το μήνα. Συγχαρητήρια!!! Χαράς ευαγγέλια για τους εξαθλιωμένους.

ΣΥΝΤΑΓΜΑ
Στην ομιλία της Αθήνας έγινε το μεγάλο πανηγύρι. Το ζήτημα είναι το πόσοι τα πρόσεξαν και πόσοι τα κατάλαβαν, απ` αυτούς που γυρόφερναν τα σημαιάκια, φωνάζοντας συνθήματα, την ώρα που μιλούσε. Και τι δεν είπε! …..«Κυρία Μέρκελ, δυστυχώς, ο εκλεκτός σας τελείωσε.» Δεν είπε ….η πολιτική σας τελείωσε. Όοοοχι. Ο εκλεκτός της τελείωσε και πρέπει να ψάξει για άλλον. Αλήθεια, μήπως έχει κανέναν κατά νου ο κ. Τσίπρας; ….«Δεν είναι σε θέση ούτε να μεταρρυθμίσει ….» είπε εννοώντας το Σαμαρά. Αυτό λοιπόν είναι το πρόβλημα της χώρας; Ότι δε βρέθηκαν ικανοί να μεταρρυθμίσουν; Ή ότι δε βρέθηκε ένας πατριώτης, απ` όλους αυτούς, να τους πετάξει κλωτσιές από τον τόπο μας;

«….Το δικό μας χρέος είναι απέναντι στους άνεργους, στους ανασφάλιστους, στους νεόπτωχους. Σε αυτούς πρώτα χρωστάμε και μετά στους δανειστές.» «….Πρώτα θα εξασφαλίζεται φαγητό, νερό, ρεύμα και φαρμακευτική περίθαλψη σε όλους τους ανθρώπους και μετά θα ξεπληρώνουμε τους τόκους, τα πανωτόκια και τους τοκογλύφους.» Δηλαδή έχουμε υπόψη μας με ποιους έχουμε να κάνουμε και τι διαόλους πληρώνουμε αλλά εμείς ….. εκεί. Χαρακτήρα. Μη μας πουν και ασυνεπείς οι τοκογλύφοι και οι διεθνείς και ντόπιοι απατεώνες. Μην κάνουμε κανένα αστείο και διαγράψουμε μονομερώς το χρέος. Μη δείξουμε ασυνέπεια ! Μπράβο !!

«….. Δεσμευόμαστε για τη νέα ‘’σεισάχθεια’’. Τη διαγραφή χρεών και απαγόρευση πράξεων αναγκαστικής είσπραξης για όσους διαβιούν κάτω από το όριο της φτώχιας, τη μερική διαγραφή χρεών σε ποσοστό αντίστοιχο με τη μείωση του εισοδήματος κατά τα χρόνια του μνημονίου.» Αν εξαιρέσουμε το γεγονός ότι δείχνουν να μη γνωρίζουν, καν, την έννοια της λέξης σεισάχθεια, μας λένε με λίγα λόγια ότι θα πληρώνουν οι πάντες (άρα, για τους Συριζαίους, τα χαράτσια και οι φόροι συνιστούν δίκαιο) με εξαίρεση κάποιους που θα κριθούν (από ποιον δεν ξέρουμε) ότι είναι όχι φτωχοί αλλά παρακάτω ακόμα. Κάτω από το όριο – που κι αυτό ακόμα δεν το προσδιορίζει. Δηλαδή; Θα χαρίσουν τα χρέη στους ….άστεγους και δε θα τους πάρουν το ….σπίτι!!!!

Μα καλά ! Τσίπρα έχουν ! Τσίπα, όμως, έχουν ;

Και οι χαχόλοι….;

Αυτοί άκουγαν από κάτω αυτές τις βρισιές και αντί να τους πάρουν με τις πέτρες, κουνούσαν σημαιάκια και χειροκροτούσαν.

Κατάντια.!!!

Τους είπε ……… «κανένα χαράτσι για οικογένειες χωρίς εισόδημα.» Νάτο, πάλι το χαράτσι. Αυτό που κατήγγειλαν, με χιλιάδες τρόπους, τώρα τους το κουνάνε μπροστά στη μούρη λέγοντας, με περηφάνια, ότι αν βρεθεί κάποια άτυχη οικογένεια, που κάποιο μέλος της έχει τη μεγάλη τύχη να δουλεύει και να έχει η οικογένεια εισόδημα, το χαράτσι δεν το γλιτώνει ούτε με σφαίρες.

Τους το ξαναλένε για να το εμπεδώσουν, για να μην τους πουν αύριο ότι δεν τους το είπαν, αλλά αυτοί, από κάτω, δεν ακούνε τίποτε. Είναι απασχολημένοι με το χαβά τους. Με το παιγνιδάκι που τους έδωσαν. Τη σημαιούλα τους.

Η μεταρρύθμιση που θέλουν να προωθήσουν στην οικονομία, λένε ….«δεν έχει στο επίκεντρο τους τραπεζίτες και τους αεριτζήδες».

Όχι βέβαια! Ποιος είπε τέτοιο πράγμα. Άλλο θέμα αν θα τους αφήσουν να κατάσχουν σπίτια παρά το ό,τι έχουν μπουκωθεί με 230 δις, περίπου, για ….ανακεφαλαιοποίηση (έτσι ονομάζεται στους καιρούς μας η «νόμιμη» ληστεία).

Αναφερόμενος στην πολιτική τακτική του Σαμαρά τονίζει σε κάποιο σημείο της ομιλίας του: «….Και είναι καθήκον όχι μόνο της αριστεράς, αλλά κάθε δημοκράτη, να αντισταθεί και να αντιταχθεί σε αυτή την επέλαση των φαντασμάτων του εμφυλίου.»

Συμφωνούμε για άλλη μια φορά, με τη διαφορά ότι ο ίδιος ο Τσίπρας φαίνεται να μη συμφωνεί με τα λεγόμενά του. Γιατί την ίδια στιγμή που λέει αυτά συμπληρώνει …. «Λαέ της Αθήνας, κοντοζυγώνει η πιο μεγάλη ώρα. Για την κυβέρνηση της αριστεράς, της εθνικής ανάτασης, της ….».

Της αριστεράς κ. Τσίπρα ή της δεινοπαθούσας ελληνικής κοινωνίας ανεξάρτητα από κομματικές και ιδεολογικές διαφορές; Τα διχαστικά αυτά παιγνίδια, με τα εμφυλιοπολεμικά φαντάσματα που καταγγέλλεις, είναι παιγνίδια που χρειάζονται δυο αντίπαλες κοινωνικές ομάδες για να στηθούν. Μήπως φιλοδοξείς να είσαι εσύ ο ηγέτης της μιας απ` αυτές τις δύο; Αυτά, κ. Τσίπρα είναι παιγνίδια με τη φωτιά. Παιγνίδια επικίνδυνα, τόσο για τον τόπο, όσο και γι` αυτούς που τα ξεκινούν. Δεν ξέρεις ποτέ, πώς και πού καταλήγει αυτή η φωτιά.

Το «παιγνίδι» βρίσκεται σε εξέλιξη

Οι δημοσκόποι παίζουν με τα ποσοστά και την ψυχολογία αυτού του λαού. Μια ο ΣΥΡΙΖΑ μπροστά, μια η Ν.Δ. Παίζουν ταμπουρά στήνοντας χορό εξαπάτησης στην πλάτη της κοινωνίας. Ένα παιγνίδι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα του καθεστώτος, που την κρίσιμη αυτή στιγμή παίζει τις πιο κρίσιμες ζαριές του. Γνωρίζει ότι η τελική πράξη πλησιάζει. Ή θα θανατωθεί το καθεστώς και θα επιζήσει ο λαός ή το αντίστροφο. Θα επιζήσει το σύστημα, αφανίζοντας το λαό μέσα σε ένα καθεστώς μαύρης κατοχής, τέτοιας, που η πρώτη κατοχή (`41 – `44) θα μοιάζει ανοιξιάτικο πρωινό.

Εν αναμονή εντολών

Πολλοί είναι αυτοί που αναρωτιούνται : «Πώς είναι δυνατόν μέσα σε μια τέτοια αντιλαϊκή κυβερνητική καταιγίδα, η μεν κυβέρνηση να παραμένει στάσιμη, η δε αξιωματική αντιπολίτευση να μην μπορεί να καρπωθεί την αντικυβερνητική λαϊκή οργή, που ξεχειλίζει; Πώς είναι δυνατόν, τέτοιες στιγμές, Ο ΣΥΡΙΖΑ να καρκινοβατεί μεταξύ 20 – 23%, ενώ κάλλιστα θα μπορούσε να κατακτήσει ακόμα και 40 – 50%;

Ας μιλήσουμε καθαρά. Οι ώρες, όπως είπαμε, είναι κρίσιμες για την πατρίδα μας και, κατά συνέπεια, αποτελούν ακραία πολυτέλεια οι πολιτικές αβρότητες. Γι` αυτό όσα είναι να ειπωθούν, ας ειπωθούν έξω από τα δόντια και ο καθένας ας κριθεί από την ίδια τη ζωή που, σύντομα, θα δείξει την αλήθεια ή το ψέμα, το σωστό ή το λάθος.

Έρχονται κάποιες στιγμές στη διάρκεια της ζωής των λαών, που παίζεται η συνέχιση της ύπαρξής τους ή η απαρχή του αφανισμού τους. Τέτοιες στιγμές βιώνει αυτός ο τόπος αυτή τη στιγμή. Αν έτσι έχουν τα πράγματα, αναδεικνύεται η απόλυτη υποχρέωση και το καθήκον του καθένα μας, να επιλέξει ΑΜΕΣΑ και ΤΩΡΑ με ποιους θα πάει και ποιους θ` αφήσει.

Η ζωή έχει δείξει ότι ο μεγαλύτερος βλάκας είναι αυτός που θεωρεί τους άλλους βλάκες. Κανένας δεν είναι βλάκας, από αυτούς που αναρωτιούνται ή που «αναρωτιούνται» για τη στασιμότητα - μέχρι πισωγυρίσματος – του ΣΥΡΙΖΑ. Ορισμένοι απ` αυτούς και κυρίως οι δημοσιολογούντες, κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν. Το ίδιο και οι ερωτώμενοι, από πλευράς ΣΥΡΙΖΑ. Κι όμως. Εξήγηση υπάρχει γι` αυτούς που θέλουν να βλέπουν τα πράγματα καθαρά. Είπαμε ότι το σύστημα έχει έτοιμα σχέδια επί σχεδίων για την επιβίωσή του.
Σύμφωνα με τα σχέδια αυτά, η δικομματική κυβέρνηση πρέπει να αντέξει όσο το δυνατόν περισσότερο, και να «περάσει» όσο το δυνατόν περισσότερα από τα εξοντωτικά, για το λαό, μέτρα.

Το ίδιο χρονικό διάστημα η αξιωματική αντιπολίτευση πρέπει να «αντιπολιτεύεται» και μάλιστα τόσο πιο «σκληρά» όσο πιο σκληρά είναι και τα μέτρα. Να «αντιπολιτεύεται σκληρά», τουλάχιστον από πλευράς εκφράσεων, ώστε να ικανοποιεί το λαϊκό αίσθημα, αλλά, προς θεού, μέχρι εκεί. Ούτε αποχωρήσεις από τη βουλή, ούτε καλέσματα στην κοινωνία για παθητική αντίσταση - με στάσεις πληρωμών προς το δημόσιο των δωσίλογων - ούτε οργάνωση καμιάς, επικίνδυνης για το σύστημα, Γενικής Πολιτικής Απεργίας Διαρκείας, που θα ρίξει την κυβέρνηση. Γιατί τότε – ποιος ξέρει – μπορεί να λάχει στο ΣΥΡΙΖΑ να αναλάβει να συνεχίσει την πολιτική των….. «αφεντικών». Κάτι τέτοιο όμως θα προδιέγραφε και το ταχύτατο ξεβράκωμα και του ΣΥΡΙΖΑ. Μπορεί επίσης να ξέφευγε το παιγνίδι από τα χέρια τους και να περνούσε η υπόθεση στα χέρια του ίδιου του λαού πριν προλάβει, καν, ο κ. Τσίπρας «να δει χαρά ……! ». Άσχημα σενάρια για το σύστημα.

Θα πρέπει, λοιπόν, απλά να καταγγέλλει, έτσι που να κρατά σταθερά αυτό το 20 – 25% σε αναμονή ….. εξελίξεων, μέσα από το παιγνιδάκι των εκλογών, όταν βέβαια αυτό κριθεί απαραίτητο. Μέχρι τότε η εξαθλίωση θα διευρύνεται στα κοινωνικά στρώματα και η περιθωριοποίηση των μαζών θα μεγαλώνει, ενώ την ίδια στιγμή η αξιωματική «αντιπολίτευση» θα προετοιμάζει τον κόσμο για τις ……. «δυσκολίες που θα αντιμετωπίσει όταν έρθει στην εξουσία, εξ αιτίας της πολιτικής της δικομματικής κυβέρνησης».

Έτσι η περίφημη θεωρία του «παραλάβαμε καμένη γη» θα αναβιώσει, για να δώσει περιθώρια αναμονής ή και άφεσης αμαρτιών στην ασκούμενη από τον κ. Τσίπρα πολιτική. Μια πολιτική που ελάχιστα θα απέχει από τη σημερινή. Η όποια «φιλολαϊκή» πολιτική, θα περιορίζεται στην ….απαλλαγή των ανέργων και των εξαθλιωμένων από τα χαράτσια και ίσως ακόμα και ……«αύξησης» των μισθών, που θα βρίσκονται ήδη καταβαραθρωμένοι στην απόγνωση των 300 ΕΥΡΩ ή και χαμηλότερα.

Ταυτόχρονα θα εντείνεται η διπολική αντιπαράθεση «ακροδεξιάς» «αριστεράς», ώστε να κρέμεται ο μπαμπούλας της μετωπικής κοινωνικής αντιπαράθεσης και έτσι, αξιοποιώντας και το ….«χαρτί» του κινδύνου των νεοναζιστών, να μη διστάσουν κάποια στιγμή να προχωρήσουν ακόμα και στη λήψη ….«έκτακτων μέτρων». Μόνο που αυτό θα εμπερικλείει το σπέρμα μιας γενικότερης εκτροπής και ανάφλεξης. (Αλήθεια, έχει σκεφτεί κανείς το πόσο εξυπηρετεί τα σχέδια των κατακτητών μια τέτοια εξέλιξη;) Να γιατί από σήμερα καλλιεργείται και εκτρέφεται αυτή η νοοτροπία «αριστεράς», «δεξιάς». Να γιατί οι πολίτες πρέπει, από τώρα, να απορρίψουν τέτοιους διαχωρισμούς της κοινωνίας, τέτοιες λογικές και συνθηματολογικά πυροτεχνήματα, που μπορεί να οδηγήσουν σε αιματοχυσία τον ελληνικό λαό.

Τελικά, μπροστά στα αδιέξοδα, και βλέποντας ο κόσμος να εφαρμόζεται στην πράξη, μια παλαιοκομματικού τύπου, πολιτική από μια «αριστερή» κυβέρνηση, που τον πρόδωσε, θα παραιτηθεί από κάθε όνειρο και ελπίδα, ξαναγυρνώντας με σκυμμένο κεφάλι, στους γνήσιους εκφραστές της δεξιάς πολιτικής, την οποία προσπάθησε – και μάλιστα με άγαρμπο τρόπο - να εφαρμόσει, μια «αριστερή» κυβέρνηση.

Νάτο το, λοιπόν, πάλι το παλιό πολιτικό και κομματικό κατεστημένο που επιστρέφει θριαμβευτικά και που, με λυμένα τώρα τα χέρια, θα ξεπουλήσει και θα διαμοιράσει τα ιμάτια της δόλιας αυτής χώρας, στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα.

Οι ΕΟΖ (Ελεύθερες Οικονομικές Ζώνες) – και σε όποιες περιφέρειες της Ελλάδας δημιουργηθούν – θα είναι το πρώτο βήμα που θα μετατρέψει τα κομμάτια αυτά της χώρας μας, σε ομόσπονδα κρατίδια ή επαρχίες της μεγάλης γερμανικής Αυτοκρατορίας που σχεδιάζουν.

Μοναδική διέξοδος από μια τέτοια εφιαλτική προοπτική, είναι να προχωρήσουν οι πολίτες σε αυτοοργάνωση, πέρα από κόμματα και ιδεολογικές διαφορές, ώστε να στήσουν, το συντομότερο δυνατό, τη ΓΕΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ, που θα οδηγήσει στη σίγουρη ΑΝΑΤΡΟΠΗ των ανδρείκελων και υποτακτικών των Γερμανών και των διεθνών τοκογλύφων.

Να ψάξουν και να αναζητήσουν, οι πολίτες, εκείνες τις δυνάμεις που συγκεντρώνουν γύρω τους όλους τους ανθρώπους του μόχθου και της καθημερινής βιοπάλης, όλους τους πατριώτες που πονούν για το ενδεχόμενο χαμού της πατρίδας μας. Γιατί σήμερα τα πράγματα είναι σαφή. Η κοινωνία μας δε χωρίζεται – και δεν πρέπει να χωρίζεται – σε κόκκινους, πράσινους, μπλε, κίτρινους και ροζ.

Η κοινωνία έχει, εκ των πραγμάτων, χωριστεί σήμερα σε δυο στρατόπεδα. Στο τεράστιο στρατόπεδο των ανθρώπων που πονούν το βιος τους και την οικογένειά τους και άρα την πατρίδα τους, και σε μια κοινωνική ομάδα που περιλαμβάνει τους προδότες και τους προσκυνημένους. Είναι ελάχιστοι μπροστά στη δύναμη του λαού.

Είναι ώρα να απαλλαγούμε απ` αυτούς. Αν δεν το κάνουμε, να είμαστε σίγουροι ότι δε θα μας συγχωρήσουν ποτέ, όχι μόνο τα παιδιά μας, που θα τα αφήσουμε χωρίς πατρίδα, αλλά ούτε και τα κόκκαλα, ακόμα, των πατεράδων μας.

Αναρτήθηκε από ΣΕΙΣΑΧΘΕΙΑ Ε.ΠΑ.Μ.