Τρίτη 20 Αυγούστου 2013

Πρετετράγκας


Η ντροπή της δημοσιογραφίας, οι ολίγοι που κατάφεραν να προσδώσουν στη λέξη «δημοσιογράφος» υβριστική χροιά, οι δήθεν μετριοπαθείς, αντικειμενικοί και αποστασιοποιημένοι…

Το τέρας της δημοσιογραφίας διά των αντιπροσώπων του δεν είναι άλλο από το ίδιο το τέρας υπό το μανδύα της επικοινωνίας, της πληροφόρησης, της ενημέρωσης και της ψυχαγωγίας. Δεν είναι άλλο από ένα καλοπληρωμένο ανδρείκελο της εκάστοτε κυβερνητικής προπαγάνδας ή της επικοινωνιακής πολιτικής συγκεκριμένων «ανώνυμων» εταιριών.

Άνθρωποι σαν εμάς, αλλά χωρίς ψυχή. Τα ανθρωποειδή αυτά είναι ο στρατός του τέρατος. Ένας στρατός που για όσο πληρώνεται παραμένει πειθήνιο όργανο στα χέρια του.


Δεν έχει σημασία ποιος πληρώνει. Σημασία έχει να βγαίνει το «μεροκάματο». Δεν έχει σημασία ο τρόπος, αλλά η επίτευξη του σκοπού. Και ο σκοπός δυστυχώς δεν είναι η ενημέρωση, δεν είναι η ψυχαγωγία, δεν είναι η γνώση.

Εταιρίες καταφέρνουν και εξαγοράζουν ολόκληρα Μέσα απλώς μέσω των πανάκριβων διαφημίσεών τους σε αυτά. Κυβερνήσεις μεταφέρουν τα μηνύματα τους στις μάζες απλώς μέσω των δελτίων τύπου τους και μέσω πολύ συγκεκριμένων διαρροών.

Έτσι ξεπροβάλει μέσα από τις τηλεοράσεις μας, μέσα από τις φυλλάδες που διαβάζουμε και μέσα από το διαδίκτυο ένα τέρας με πολλά κεφάλια και πολλές μορφές, μα με πιο επικίνδυνη απ’ όλες όχι αυτή του λαϊκιστή Τράγκα, αλλά αυτή του καλοντυμένου με πανάκριβα κοστούμια σχολιαστή της μίζερης καθημερινότητάς μας, Πρετεντέρη.

Σε κάθε περίπτωση, είτε λόγω καθαρής βλακείας, είτε ελλιπούς Παιδείας, είτε οικονομικού ή άλλου συμφέροντος, το τέρας είναι το ίδιο. Η πολυμορφία του τέρατος του δίνει την ευκαιρία να απευθύνεται στις αντίστοιχες μάζες μέσα από lifestyle στήλες, μέσα από τηλεκαφενεία, μέσα από «έγκυρα» τηλεοπτικά talk show και φυσικά μέσα από τα δελτία ειδήσεων.

Το τέρας βρίσκεται παντού τριγύρω μας. Και έχει τα κέρατά του καρφωμένα στα μάτια μας και στ’ αυτιά μας. Γι’ αυτό και είναι δύσκολο να αντικρύσουμε την πραγματικότητα. Και όσο δεν αντιδρούμε, αυτό σημαίνει πως γίναμε κι εμείς αναπόσπαστο κομμάτι του τέρατος και του σκοπού του.

Όμως δεν είναι αργά. Ακόμη προλαβαίνουμε να απαλλαγούμε από το θηρίο που μας έχει στριμώξει στον καναπέ μας. Το σκήπτρο που θα μας απαλλάξει από αυτό είναι στα χέρια μας. Και μόνο ένα μικρό κόκκινο κουμπί μας χωρίζει από την ελευθερία μας από αυτό.

Υπάρχει ζωή και χωρίς το τέρας. Η μόνη πραγματική ζωή.

πηγη


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Η Μεταμοντέρνα Αριστερά

Ο όρος «Μεταμοντέρνος» (Post Modern) αφορά ουσιαστικά την τάση, προσπάθεια και προδιάθεση αποδόμησης – διάλυσης ουσιαστικά – όλου του «Μ...