Βιομηχανία χρεοκοπιών

Ενδεχομένως να μην ενδιαφέρει πολλούς Έλληνες το τι ακριβώς συμβαίνει στη Μ. Βρετανία, όσον αφορά τις εγκληματικές, τις ληστρικές κυριολεκτικά μεθόδους ορισμένων τραπεζών – μερικές από τις οποίες έχουν σχετικά πρόσφατα διασωθεί από τους φορολογουμένους Πολίτες. Εν τούτοις,

.

(α) με το θέμα των κατασχέσεων των ακινήτων να μην έχει επιλυθεί, αλλά να έχει απλά μετατεθεί για ένα χρόνο αργότερα, κυρίως λόγω των Ευρωεκλογών,

(β) με τις «τιτλοποιήσεις» να έχουν λάβει τεράστιες διαστάσεις – ενώ, αργά ή γρήγορα, κάποιοι ξένοι ιδιοκτήτες των τίτλων θα πλειστηριάσουν πολλά ελληνικά ακίνητα, καθώς επίσης

(γ) με τη δημιουργία «μονάδων ειδικού σκοπού» από τις ελληνικές τράπεζες (πρόσφατα η ΕΤΕ ίδρυσε τη δική της Bad Bank, με την ονομασία «Νέα μονάδα εταιρικών πιστοδοτήσεων ειδικής διαχείρισης»), θα κατανοήσει κανείς ότι,

το συγκεκριμένο θέμα πρέπει να ενδιαφέρει – ειδικά επειδή ως ιδιοφυής θεωρείται αυτός που μαθαίνει από τα σφάλματα των άλλων, έξυπνος όποιος μαθαίνει από τα δικά του λάθη και ανόητος αυτός που αφενός δεν διδάσκεται από τις εμπειρίες των άλλων, αφετέρου επαναλαμβάνει το ίδιο λάθος, πολλές φορές.



Στο θέμα μας τώρα, είναι γνωστό πως οι βρετανικές τράπεζες αντιμετωπίζουν τεράστια χρηματοοικονομικά προβλήματα – ενώ αναφέρθηκε ήδη σε άρθρο μας (τραπεζική βόμβα). Στα πλαίσια αυτά και στην προσπάθεια τους να αποφύγουν τη χρεοκοπία, «επιτίθενται» και ληστεύουν κυριολεκτικά τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις της χώρας – οι οποίες έχουν ελάχιστες δυνατότητες να αμυνθούν νομικά.

Ειδικότερα, οι δύο μεγάλες τράπεζες, οι οποίες πρακτικά λειτουργούν ως «δίπολο» όσον αφορά το συγκεκριμένο θέμα, η RBS και η Barclays, έχουν συνάψει συμβόλαια με όλες τις αξιόλογες βρετανικές δικηγορικές εταιρείες, τα οποία τους απαγορεύουν να αναλαμβάνουν δίκες εναντίον τους.

Ουσιαστικά λοιπόν, εκτός από τα υπέρογκα δικαστικά κόστη, τα οποία είναι σχεδόν απαγορευτικά στη Βρετανία, οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις δεν έχουν τη δυνατότητα να προστατευθούν για έναν δεύτερο λόγο – επειδή οι τράπεζες έχουν εξαγοράσει τους δικηγόρους, μέσω των ονομαζόμενων «conflict-of-interest» κανόνων (σύγκρουση συμφερόντων), τους οποίους χρησιμοποιούν με έναν απόλυτα «κτηνώδη» τρόπο.

Σύμφωνα με τους Άγγλους ειδικούς η RBS, καταστρέφοντας πολλές υγιείς εταιρείες, δεν έχει μόνο ζημιώσει εκατοντάδες επιχειρηματίες και εργαζομένους – αφού παράλληλα εμποδίζει την οικονομική ανάκαμψη της χώρας, ενώ επιδεινώνει τις προοπτικές χιλιάδων ανθρώπων.

Φυσικά η τράπεζα δεν αποδέχεται τις κατηγορίες εναντίον της, τονίζοντας πως η θυγατρική της εταιρεία, η «Global Restructuring Group», η οποία «λυμαίνεται» τις επιχειρήσεις, προσπαθεί να τις βοηθήσει, όταν αντιμετωπίζουν χρηματοοικονομικά προβλήματα – έτσι ώστε να εξυγιανθούν και να επιβιώσουν.

Εν τούτοις φαίνεται ότι η RBS, η οποία έχει εμπλακεί σε πολλά σκάνδαλα (όπως στη χειραγώγηση του διατραπεζικού επιτοκίου Libor, όπου έχει πληρώσει ήδη 455 εκ. € πρόστιμο, καθώς επίσης στην «παραποίηση» νομισματικών ισοτιμιών), οδήγησε αρκετές επιχειρήσεις συνειδητά σε οικονομικές δυσκολίες – με στόχο να κερδοσκοπήσει από την κατάρρευση τους.

Για το σκοπό αυτό δημιούργησε τη δική της εταιρεία που προαναφέραμε (Global Restructuring Group) στην οποία οδηγούνται όλες εκείνες οι επιχειρήσεις που αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα – ενώ, σύμφωνα με τις αποκαλύψεις που βλέπουν το φως της δημοσιότητας, σχεδόν καμία εταιρεία δεν επιβιώνει, όταν πιαστεί στα δίχτυα της ειδικής αυτής μονάδας (division) της RBS.

Αναλυτικότερα, μέσω υπερβολικών τελών και προσαυξήσεων, καθώς επίσης αυθαίρετων απαιτήσεων, η τράπεζα οδηγεί τις επιχειρήσεις στην περαιτέρω υπερχρέωση τους – εκμεταλλευόμενη την οικονομική τους στενότητα και επιτυγχάνοντας, με τις μεθοδεύσεις αυτές, την κατάσχεση των περιουσιακών τους στοιχείων. Με τον τρόπο αυτό κατορθώνει να ιδιοποιείται τα πολύτιμα πάγια των επιχειρήσεων, με υπερβολικά χαμηλές τιμές – οπότε οι εταιρείες αφενός μεν χάνουν την ιδιοκτησία τους, αφετέρου παραμένουν χρεωμένες στο διηνεκές.

Ουσιαστικά λοιπόν η τράπεζα δημιουργεί σκλάβους χρέους, ληστεύοντας στην κυριολεξία τις επιχειρήσεις – ενώ, σύμφωνα με έναν Βρετανό επιχειρησιακό αναλυτή (Tomlinson), υπάρχουν πάρα πολλές ενδείξεις οι οποίες τεκμηριώνουν το ότι, η RBS έχει βυθίσει υγιείς και κερδοφόρες εταιρείες σε οικονομικές δυσκολίες, με μεθόδους που δύσκολα μπορούν να χαρακτηρισθούν.

Με τη βοήθεια των τελών, των προσαυξήσεων και των αυθαίρετων χρεώσεων, τα επιχειρηματικά δάνεια αυξάνονται με ραγδαίο ρυθμό, ενώ ταυτόχρονα μειώνονται ή μηδενίζονται τόσο τα πιστωτικά όρια, όσο και οι δυνατότητες υπερανάληψης – οπότε η τράπεζα, χρεώνοντας τεράστια επιτόκια υπερημερίας, οδηγεί τις εταιρείες στην καταστροφή.

Πάντοτε κατά τον ίδιο αναλυτή υπάρχουν ακόμη και περιπτώσεις όπου η τράπεζα απαιτεί, εκβιάζει καλύτερα τους επιχειρηματίες, να πληρώσουν χρήματα για να προστατευθούν – όπως η μαφία ανάγκαζε κάποτε τους ιδιοκτήτες καταστημάτων, για να μην τους τα κάψει ή να μην τα καταστρέψει. Ειδικότερα, κάποια επιχείρηση υποχρεώθηκε να πληρώσει 40.000 στερλίνες, για να της επιτραπεί η παράταση του δανείου της.

Οι διευθυντές ορισμένων εταιρειών δήλωσαν πως οι τραπεζίτες της «Global Restructuring Group» απαίτησαν να μην πληρώνουν τους προμηθευτές τους – έτσι ώστε η πιστοληπτική ικανότητα των επιχειρήσεων τους να μειώνεται, οπότε να χάνει σε αξία η εταιρεία. Στη συνέχεια, η τράπεζα αποκτούσε το δικαίωμα να μετατρέπει τα δάνεια που της όφειλαν οι συγκεκριμένες επιχειρήσεις, σε εταιρικά μερίδια ή σε μετοχές τους – εξαγοράζοντας τες ουσιαστικά με εξευτελιστικές τιμές.

Η μέθοδος, με την οποία επετύγχανε το στόχο της, ήταν η επαναξιολόγηση των επιχειρήσεων – όπου, εάν η αξιολόγηση ήταν χαμηλότερη από ένα συγκεκριμένο επίπεδο, τότε η τράπεζα είχε το δικαίωμα να μετατρέψει τις απαιτήσεις της σε εταιρικά μερίδια. Για να είναι δε η αξιολόγηση εγγυημένα χαμηλότερη, η τράπεζα πλήρωνε η ίδια τις εκθέσεις των «αξιολογητών» – ενώ δεν επέτρεπε στην εταιρεία ούτε καν να τις ελέγξει.

Με τον τρόπο αυτό τίθετο σε λειτουργία η βιομηχανία των χρεοκοπιών και η τράπεζα έκλεβε τα περιουσιακά στοιχεία των επιχειρήσεων σε εξευτελιστικές τιμές – ενώ εκβιαζόταν συχνά και οι ίδιοι οι επιχειρηματίες, για να εγγυηθούν τα δάνεια με την ιδιωτική τους περιουσία.

Τέλος, στους αγοραστές των περιουσιακών στοιχείων των χρεοκοπημένων επιχειρήσεων υπάγεται και μία εταιρεία με την ονομασία «West Register» – η οποία είναι κρυφά θυγατρική της RBS, αφού αυτή διαχειρίζεται το χαρτοφυλάκιο των συμμετοχών της.

Συνοψίζοντας, η RBS οδηγεί έναν μεγάλο αριθμό μικρομεσαίων επιχειρήσεων και πελατών της στη χρεοκοπία – με τη βοήθεια της θυγατρικής της «Global Restructuring Group». Στη συνέχεια, πουλάει τα περιουσιακά τους στοιχεία σε εξευτελιστικές τιμές στον εαυτό της – μέσω κυρίως της επίσης θυγατρικής της «West Register».

Παράλληλα, πληρώνει τις δικηγορικές εταιρείες, έτσι ώστε να μην έχουν τη δυνατότητα τα θύματα της να στραφούν εναντίον της, επειδή οι δικηγορικές εταιρείες, εάν αναλάμβαναν την υπεράσπιση τους, θα κατηγορούταν για «σύγκρουση συμφερόντων».

Το ότι η ίδια η τράπεζα παρανομεί, αφού πρόκειται ολοφάνερα για «σύγκρουση συμφερόντων» όσον αφορά τους πελάτες, την ίδια και τις θυγατρικές εταιρίες της, δεν την απασχολεί καθόλου – αφού, έχοντας διασωθεί από την κυβέρνηση, με χρήματα των Βρετανών φορολογουμένων, απολαμβάνει ουσιαστικά μία «πολιτική ασυλία», με βάση την οποία κάνει ότι και όπως θέλει.

Ολοκληρώνοντας, φαίνεται πως οι βρετανικές τράπεζες, πολλές από τις οποίες κατέχουν επίσης τίτλους ελληνικών ακινήτων (εάν δεν κάνουμε λάθος, ορισμένες ελληνικές τράπεζες έχουν πουλήσει σε αγγλικές «τιτλοποιημένα πακέτα»), έχουν αξιοποιήσει πλήρως την εμπειρία του ΔΝΤ – αφού εφαρμόζουν ανάλογους τρόπους ληστείας (άρθρο), με αντικείμενο τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις.

πηγη