Αν η Ευρώπη δεν αλλάζει, αλλάζει ….ο ΣΥΡΙΖΑ

Του Όθωνα Κουμαρέλλα

Διάβασα με προσοχή το άρθρο του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ κ. Α. Τσίπρα στην «Εφημερίδα των Συντακτών». Ένα άρθρο πραγματικά βαρυσήμαντο για όλους μας, καθώς ξεκαθαρίζει απόψεις, θέσεις και προθέσεις.

Τι ακριβώς γνωρίζει παραπάνω ο κ. Τσίπρας -που εμείς αγνοούμε παντελώς-, όταν ισχυρίζεται και μας διαβεβαιώνει, ότι η Ευρώπη αλλάζει και ακολουθεί άλλο δρόμο τώρα; Γιατί δεν μας το λέει και μάλιστα την επαύριον που ο Μάριο Ντράγκι της ΕΚΤ μιλάει για ανάγκη νέου ευρωπαϊκού προγράμματος στήριξης, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη χώρα μας, πέραν εκείνου του ΔΝΤ;

Γιατί ο κ. Τσίπρας επιμένει όταν ισχυρίζεται: «Το μοντέλο της τρόικας πεθαίνει υπό το βάρος της ελληνικής αποτυχίας. Σε μια Ευρώπη που αλλάζει, και η Ελλάδα θα αλλάξει. Από μια Ευρώπη που αμφισβητεί τη λιτότητα -στην πράξη, πλέον, όχι μόνο στα λόγια- και αντιδρά στον πατερναλισμό της Γερμανίας, η πατρίδα μας δεν μπορεί και δεν πρέπει να απουσιάζει.»;
Γιατί δεν μας δίνει έστω ένα στοιχείο επιβεβαίωσης του λόγου του; Τι είναι εκείνο που αυτός βλέπει και εμείς, θεότυφλοι, αγνοούμε; Γιατί δεν μας το δείχνει;

Από πού προκύπτει, ότι η Ευρώπη αλλάζει; Και αν ναι, προς ποια κατεύθυνση; Επειδή βέβαια το μοντέλο της τρόικας μπορεί να θεωρείται από τους εμπνευστές της ήδη παρωχημένο, αλλά αυτό δεν σημαίνει, ότι δεν υπάρχουν άλλοι -και μάλιστα σκληρότεροι τρόποι- για να ολοκληρωθεί το έργο του κατακερματισμού και της εκποίησης της χώρας.



Εκτός κι αν για τον κ. Τσίπρα δεν υπήρξε σχέδιο και όλα αυτά που ζούμε πέντε σχεδόν χρόνια, ήταν όντως μια προσπάθεια συνετισμού των «ασώτων» Ελλήνων, που τώρα όλοι αναγνωρίζουν, ότι χρειάζεται μια κάποια ανακούφιση τους με δωρεάν συσσίτια, όπως ακριβώς εξήγγειλε από τη Θεσσαλονίκη. Τέτοια αλλαγή! Κατά το «να σε κάψω Γιάννη, να σ’ αλείψω λάδι», που λέει κι ο λαός. Αλλά ούτε καν αυτό!

Η Ευρώπη αλλάζει όντως, αφού κατά τον επίτροπο Jyrki Katainen, ούτε καν τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα δεν αναγνωρίζονται στις χώρες που βρίσκονται σε «πρόγραμμα». Όμως ο κ. Τσίπρας κάτι θα ξέρει παραπάνω, δεν μπορεί, τόσα ταξίδια έκανε, μέχρι και τον Πάπα είδε, είναι δυνατόν να του προσφέρουν «σοκολάτα» και αυτός να γυρνάει αλλού το βλέμμα; Είναι δυνατόν;

Δεν θα ήθελα να βιαστώ και να πω, ότι όλοι αυτοί οι ισχυρισμοί του κ. Τσίπρα είναι αποκυήματα αχαλίνωτης φαντασίας και προσπάθεια καθησυχασμού των ευρωλάγνων που υπάρχουν πολλοί στο εσωτερικό του κόμματός του, από τις φωνές της λογικής, που ολοένα και λιγότερο ακούγονται εκεί στην Κουμουνδούρου. Γιατί υπάρχουν και οι «σύντροφοι» της ΔΗΜΑΡ, τι άραγε θα απογίνουν, αν δεν ακούν τέτοια λόγια παρηγορίας, πως θα συμβάλουν κι αυτοί στην μεγάλη «ανατροπή»;

Η Ευρώπη λοιπόν, κατά τον κ. Τσίπρα, αντιδρά στον «πατερναλισμό» της Γερμανίας. Το ζήτημα όμως είναι ότι δεν αντιδρά καθόλου στον πατερναλισμό των δανειστών, των «αγορών» και των «ευαγών» τραπεζικών ιδρυμάτων, που καθορίζουν την πολιτική και της Γερμανίας και δεν αφίστανται από το σκοπό τους να γδέρνουν τους λαούς, πολύ περισσότερο όταν αυτοί είναι τόσο επιδεκτικοί στις «αλλαγές» αυτού του τύπου. Η Ευρώπη όμως «αμφισβητεί τη λιτότητα -στην πράξη, πλέον, όχι μόνο στα λόγια». Που, πότε, πως; Είναι η αυθόρμητη ερώτηση που έρχεται στα χείλη. Αλλά ο κ. Τσίπρας απαξιεί να απαντήσει. Αφού το λέει αυτός... Αλλά δεν είναι καθόλου έτσι, όσο κι αν ο ίδιος το νομίζει.

Και θυμάται την πατρίδα μας, που «δεν μπορεί και δεν πρέπει να απουσιάζει». Από πού; Μα απ’ την Ευρώπη που την ταυτίζει με τους μηχανισμούς της Ε.Ε. και της ΕΚΤ. Θυμάται την πατρίδα, που την είχε πάντα ξεχασμένη σε κάποιο σκονισμένο ράφι του ιδιότυπου «διεθνισμού» του. Αλλά τώρα, εκλογές έρχονται, «ανάγκας και θεοί πείθονται»!!!

Όμως, με την Ελλάδα να μην «μπορεί και να μην πρέπει να απουσιάζει» από μια Ε.Ε. που ρίχνει στον καιάδα τους αδύναμους, που στηρίζει τους νεοναζί στην Ουκρανία, που διέλυσε τη χώρα μας για να σώσει τις τράπεζές της, ο όψιμος αυτός «πατριωτισμός» του κ. Τσίπρα σε τι διαφέρει από τον αντίστοιχο του Παπανδρέου, του Σαμαρά, του Βενιζέλου; Με την ίδια λογική και τον πατριωτισμό του Άδωνη Γεωργιάδη δεν σώζεται η «πατρίς» εδώ και πέντε χρόνια;

Προχωράει όμως ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ: «Το ευρωπαϊκό θεσμικό πλαίσιο δίνει τη δυνατότητα άσκησης πολιτικής και δεν προϋποθέτει εφαρμογή μνημονίων. Είναι το πλαίσιο στο οποίο υπάρχει δυνατότητα πολιτικής διαπραγμάτευσης ανάμεσα σε ισότιμους εταίρους και όχι ανάμεσα σε δανειστές που απαιτούν και δανειζόμενους που υλοποιούν». Πότε άλλαξε το πλαίσιο και εμείς δεν το πήραμε χαμπάρι;

Γιατί αυτό που εμείς γνωρίζουμε ως «πλαίσιο» είναι αυτό, που μας επέβαλε τα μνημόνια, την εσωτερική υποτίμηση, τη διάλυση του κοινωνικού κράτους, ή ό,τι τέλος πάντων υπήρχε απ’ αυτό, και τη σταδιακή εκποίηση κάθε δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας. Είναι ακριβώς αυτό το πλαίσιο που οδήγησε στη διάλυση της παραγωγικής βάσης της ελληνικής οικονομίας και οδήγησε στην υπερχρέωση και τελικά στο καθεστώς χρεοκρατίας και εσωτερικής αποικιοποίησης στην Ε.Ε..

Χαρμόσυνα λοιπόν τα νέα από τον κ. Τσίπρα! Και όλα αυτά που ζήσαμε ήταν σαν ένα κακό όνειρο. Δεν υπήρξαμε ποτέ υποχείρια των «δανειστών που απαιτούν», ούτε «δανειζόμενοι που υλοποιούν». Απλά είχαμε κάνει λάθος και δεν είχαμε ανακαλύψει τον κ. Τσίπρα νωρίτερα! Καλά να πάθουμε, τόσο «στούρνοι» που είμαστε!!!! Αλλά τώρα το «πλαίσιο» που ανακάλυψε ως άλλος Αϊνστάιν ο κ. Τσίπρας του δίνει τη δυνατότητα «πολιτικής διαπραγμάτευσης ανάμεσα σε ισότιμους εταίρους»….

Όμως, η συστολή και η μετριοφροσύνη του τον οδηγεί να παραλείψει να μας πει, ότι αυτό μπορεί να ισχύει μόνον για τον ίδιο και για κανέναν άλλον! ….Στον ύπνο του βεβαίως!!!

Γιατί άραγε αυτή η ωραιοποίηση, αυτός ο εξωραϊσμός του πιο απάνθρωπου μηχανισμού, που θα μπορούσε να υπάρξει ποτέ, διαλύοντας χώρες και λαούς και οδηγώντας την Ευρώπη στον πιο σκληρό μεσαίωνα;

Επειδή, αγνοεί αυτό που γνωρίζουν όλοι και το δείχνει η ιστορία και η καθημερινή πράξη. Δεν υπάρχουν ποτέ γενικώς και αορίστως ισότιμοι εταίροι. Ουδείς θυσιάζει την ισχύ του, τόσο την πολιτική, όσο και την οικονομική για να διαπραγματευτεί «ισότιμα», έστω και στο πλαίσιο μιας εταιρικής σχέσης. Αυτό που διδάσκει η ιστορία από την εποχή του Θουκυδίδη είναι, ότι ο δυνατότερος ακόμα και με ήπιο τρόπο σπάνια, αλλά τις περισσότερες φορές πολύ σκληρά, αξιοποιεί την ισχύ του για να επιβληθεί στους εταίρους και συμμάχους του. Πολύ περισσότερο που στην περίπτωσή μας ισχύει η ετεροβαρής σχέση δανειστή και οφειλέτη. Αυτή η σχέση αν δεν ανατραπεί στην πράξη, με άρνηση αναγνώρισης του παράνομου χρέους, που μόνο ο λαός μπορεί να επιβάλει, τότε τα χειρότερα βρίσκονται μπροστά μας και ο ΣΥΡΙΖΑ, το λιγότερο, παραπλανεί εσκεμμένα.

Ας προετοιμάζεται, λοιπόν, ο ΣΥΡΙΖΑ για «μια πραγματική, επίμονη και δύσκολη διαπραγμάτευσηπου μόνον εμείς μπορούμε να κάνουμε. Με σχέδιο και συμμαχίες».

Αλλά γιατί μόνον αυτοί και όχι κάποιοι άλλοι; Τι είναι αυτό, το μαγικό φίλτρο, που διαθέτει ο ΣΥΡΙΖΑ που θα αναγκάσει τους επικυρίαρχους να αλλάξουν ρότα;

Ποιο είναι το σχέδιο και ποιες οι συμμαχίες;

Πολύ φοβόμαστε, ότι ούτε σχέδιο υπάρχει, ούτε συμμαχίες. Κούφια λόγια του αέρα. Κουβέντες αποπροσανατολισμού, για να αποκρυφτούν συμφωνίες και δεσμεύσεις παρασκηνίου, ότι τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει. Για να κρυφτεί η αλήθεια, ότι το «πρόγραμμα» στην Ελλάδα θα συνεχιστεί κανονικά, δείχνοντας ίσως κάποιες χάντρες και δίνοντας κάποια καθρεφτάκια στους «ιθαγενείς», που έτσι κι αλλιώς η αποχωρούσα συγκυβέρνηση θα έδινε, αλλά δεν «πρόκανε» και πάει για τα αζήτητα.

Αλλά, ας προσέξουν εκεί στην Κουμουνδούρου. Επειδή, μπορεί κάποιος να κοροϊδεύει ορισμένους αφελείς και απελπισμένους για λίγο, αλλά δεν μπορεί όλους για πολύ καιρό.

Ας δίνει λοιπόν με κάθε ευκαιρία ο κ. Τσίπρας τα διαπιστευτήριά του στους επικυρίαρχους. Εμείς δεν πρόκειται να τον ακολουθήσουμε στον κατήφορο της υποταγής και της προδοσίας.

Του υποσχόμαστε, όμως, ότι θα μας βρει μπροστά του!!!!

πηγη