Νίκος ΜέντζαςΟ “αγώνας” της δεύτερης συγκυβέρνησης των τελευταίων χρόνων συνεχίζεται και τον Ιούνιο, με την ελληνική πλευρά να επιδιώκει έναν έντιμο συμβιβασμό, μια εταιρική συμφωνία, μια μνημονιακή σύγκληση που δεν θα είναι μνημονιακή. Ταυτόχρονα, οι μνημονιακές δεσμεύσεις της προηγούμενης συγκυβέρνησης συνεχίζονται και επαυξάνονται, με την αίτηση παράτασης του προγράμματος του μνημονίου για άλλους εννιά μήνες, μέχρι τον Μάρτιο του 2016. Προφανώς, ο κύριος Τσίπρας και το επιτελείο του έχουν βαλθεί να συνδράμουν και αυτοί στο όραμα για την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, βαφτίζοντας το κρέας ψάρι και το ψάρι… στρουθοκάμηλο.
Στις 15 Ιουνίου, ο εκπρόσωπος τύπου του ΣΥΡΙΖΑ, Γαβριήλ Σακελλαρίδης, δήλωσε ότι οποιαδήποτε συμφωνία μεταξύ της κυβέρνησης και των εταίρων πρέπει να έχει δύο σημαντικά χαρακτηριστικά: “Πρώτον να μην ενισχύει τον κύκλο της αυτοτροφοδοτούμενης ύφεσης, δηλαδή να μην εμπεριέχει νέα μέτρα λιτότητας που μεταφέρουν τα βάρη σε αυτούς που εδώ και χρόνια πληρώνουν το μάρμαρο. Δεύτερον να διασφαλίζει το τέλος της αβεβαιότητας για την ελληνική οικονομία, ώστε από την επόμενη να σηματοδοτηθεί η επανεκκίνηση της ελληνικής οικονομίας”.
Για να πάρουμε όμως, αυτές τις δυο προϋποθέσεις και να τις δούμε λίγο πιο αναλυτικά.
Η “αυτοτροφοδοτούμενη ύφεση” στην οποία αναφέρεται ο κ. Σακελλαρίδης από πού τροφοδοτείται; Μήπως από τους ίδιους τους θεσμούς, από τους οποίους ζητάμε τώρα ανανέωση της συνεργασίας; Πως γίνεται και τα τελευταία χρόνια της κρίσης η συνεργασία μας με τους δανειστές, όχι μόνο δεν έχει αποφέρει σημάδια ανάπτυξης, αντιθέτως έχει εντείνει την ύφεση; Είναι θέμα προτεραιοτήτων και προθέσεων. Η προτεραιότητα που έχει θέσει ο κ. Τσίπρας και το επιτελείο του είναι η εξυπηρέτηση του χρέους και η τήρηση των “υποχρεώσεων” της χώρας απέναντι στους δανειστές, παίρνοντας ρευστό από τα κρατικά ταμεία και χαρίζοντας γη και ύδωρ στον τοκογλυφικό παράγοντα. Πιο συγκεκριμένα, κυβέρνηση και τρόικα συμφωνούν στα παρακάτω σημεία:
- Αύξηση του ΦΠΑ κατά 23%, σε τομείς όπως η διατροφή και ο τουρισμός.
- Αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης στα 67 έτη και περικοπή των επικουρικών συντάξεων.
- Διατήρηση του ΕΝΦΙΑ, ως έχει.
- Αύξηση στην φορολογία των επιχειρήσεων.
- Εντατικοποίηση των ρυθμών ιδιωτικοποίησης της δημόσιας περιουσίας μέσω του ΤΑΙΠΕΔ.
- Συνέχιση των πλειστηριασμών κατοικιών από τις τράπεζες και υιοθέτηση αυτόματου ηλεκτρονικού συστήματος πλειστηριασμών.
- Διερεύνηση και διαπραγμάτευση για την υλοποίηση των οδηγιών της ΟΝΕ και της ΕΕ στα εργασιακά (μαζικές απολύσεις, κατώτατος μισθός, ελαστικό ωράριο κτλ.)
- Η αποπληρωμή του δημόσιου χρέους, πάση θυσία, με βάση και τα παραπάνω σημεία.
- Την αναχρηματοδότηση των ομολόγων της ΕΚΤ από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (ESM), με συνέπεια το φόρτωμα επιπρόσθετου χρέους στο υπερκράτος ΕΜΣ.
Τελικά, η συνεδριακή θέση του προεκλογικού ΣΥΡΙΖΑ: “Καμία θυσία για το Ευρώ”, έγινε: “Πάση θυσία στο Ευρώ”…
Το δεύτερο σκέλος που θέτει ο κ. Σακελλαρίδης είναι "το τέλος της αβεβαιότητας και η επανεκκίνηση της ελληνικής οικονομίας”. Αυτή η φράση ακούγεται τόσο φερέγγυα όσο και η θέση του κόμματός του για το ευρώ. Επανεκκίνηση της ελληνικής οικονομίας μπορεί να γίνει μόνο με εθνικά μέσα άσκησης της δημοσιονομικής πολιτικής. Ο δανεισμός της Ελλάδας, από την ένταξη της στην ζώνη του ευρώ, έχει φορτώσει τον ελληνικό δημόσιο τομέα με ένα υπέρογκο τοκογλυφικό χρέος που συνεχίζει να διογκώνεται. Για να δούμε όμως, που πήγαν τα περίφημα δάνεια:
Ο οικονομολόγος Δημήτρης Καζάκης παραθέτει την εικόνα της ροής των δανείων τα τελευταία χρόνια:
“Το διάστημα 2010-2013 ο νέος δανεισμός του ελληνικού κράτους ξεπέρασε συνολικά τα 373 δις ευρώ. Από αυτά τα 209 δις ευρώ ήταν του μηχανισμού στήριξης. Δηλαδή η τρόικα διέθεσε σε δάνεια μόλις το 56% του συνολικού δανεισμού του ελληνικού κράτους την περίοδο των μνημονίων. Τα 134 δις ευρώ πήγαν σε ληξιπρόθεσμα ομόλογα και τόκους, ενώ τα 148 δις ευρώ σε εξοφλήσεις βραχυχρόνιου χρέους το ίδιο διάστημα. Σύνολο 282 δις ευρώ εξυπηρέτηση χρέους. Δηλαδή το 75,6% του νέου δανεισμού πήγε σε εξόφληση παλιότερου χρέους.
Μήπως τα υπόλοιπα δάνεια πήγαν σε μισθούς και συντάξεις; Αμ δε. Το αθροιστικό πρωτογενές έλλειμμα της Γενικής Κυβέρνησης την περίοδο 2010-2013 έφτασε σχεδόν τα 40 δις ευρώ. Που πήγαν τα υπόλοιπα 51 δις ευρώ που απομένουν από το συνολικό δανεισμό; Ποιος τα καρπώθηκε; Προφανώς οι τραπεζίτες. Και παρά το γεγονός ότι στις 31/12/2009 το δημόσιο χρέος ήταν κοντά στα 300 δις ευρώ, ή το 120% του ΑΕΠ, το 2014 έφτασε τα 323 δις ευρώ, ή το 180% του ΑΕΠ. Με άλλα λόγια, λίγο πριν το πρώτο μνημόνιο χρωστούσαμε ως κράτος κοντά στα 300 δις ευρώ. Φορτωθήκαμε άλλα 373 δις ευρώ νέο δανεισμό για να εξυπηρετήσουμε το παλιό χρέος (282 δις), να καλύψουμε τα ελλείμματα (40 δις ευρώ) και να επιδοτήσουμε τους εγχώριους τραπεζίτες (51 δις ευρώ). Και τελικά καταλήξαμε να χρωστάμε σήμερα άλλα 323 δις ευρώ.”
Κομβικός παράγοντας για την στρέβλωση του δημοσιονομικού τομέα και της εθνικής οικονομικής πολιτικής αποτελεί το νόμισμα της Ευρωζώνης. Το Ευρώ αποτελεί ξένο σώμα για την ελληνική κοινωνία και - κατ’ επέκταση - οικονομία. Πρόκειται για ένα τοκογλυφικό νόμισμα, ή καλύτερα χρεόγραφο, που παράγεται από ξένα κέντρα, με υψηλό επιτόκιο, και με αντίκρυσμα αέρα και υποσχέσεις, οπότε δεν μπορεί παρά να λειτουργεί ως ισοπεδωτής των κοινωνικών θεσμών, της εθνικής κυριαρχίας και των ανθρωπίνων ζωών, προορισμένο να εξυπηρετεί μόνο το συμφέρον αυτών που το παράγουν. Επομένως, το να μιλάμε για εθνική επανεκκίνηση της οικονομίας μέσα στην Ευρωζώνη ακούγεται οξύμωρο.
Αλλά, μέχρι και το πρόσφατο πόρισμα της επιτροπής της Βουλής για την φύση του ελληνικού χρέους καταδεικνύει ένα χρέος παράνομο και επονείδιστο, τονίζοντας και την συμμετοχή των τραπεζών στην δημιουργία και την διόγκωσή του:
“Το χρέος προς τους ιδιώτες δανειστές πρέπει να θεωρηθεί παράνομο διότι οι ιδιωτικές τράπεζες πριν από τη δημιουργία της Τρόικας έδρασαν ανεύθυνα και δεν έδειξαν τη δέουσα επιμέλεια στη διαχείριση του δανεισμού, ενώ ορισμένοι ιδιώτες δανειστές, όπως κεφάλαια αντιστάθμισης κινδύνου (hedge funds), ενήργησαν επίσης κακόβουλα. Μέρος του χρέους προς τις ιδιωτικές τράπεζες και τα κεφάλαια αντιστάθμισης κινδύνου είναι αθέμιτο για τους ίδιους λόγους για τους οποίους είναι και παράνομο. Επιπλέον, οι ελληνικές τράπεζες ανακεφαλαιοποιήθηκαν με αθέμιτο τρόπο από τους φορολογούμενους. Τέλος, το χρέος προς τις ιδιωτικές τράπεζες και τα κεφάλαια αντιστάθμισης κινδύνου είναι επονείδιστο, διότι οι μεγάλοι ιδιώτες δανειστές γνώριζαν ότι τα δάνεια αυτά συνήφθησαν για ίδιο όφελος και όχι για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων του λαού.”
Συνεχίζοντας, ο εκπρόσωπος τύπου του ΣΥΡΙΖΑ συμπέρανε ότι “το ελληνικό τραπεζικό σύστημα είναι σταθερό και φερέγγυο, πράγμα που αποδεικνύεται κάθε μέρα”. Παρόλα αυτά, είναι γνωστό ότι όχι μόνο η Τράπεζα της Ελλάδος, αλλά και οι τέσσερις μεγάλες συστημικές τράπεζες (Εθνική, Alpha, Πειραιώς και Eurobank) αποτελούν μηχανισμούς της ΕΚΤ (Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα) και, ουσιαστικά, υπάγονται στη δικαιοδοσία των θεσμών. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο της εθνικής μειοδοσίας, η κυβέρνηση παραχωρεί, στις παραπάνω τράπεζες εγγυήσεις για να εκδίδουν δικά τους ομολογιακά δάνεια. Πάνω από 55 δις Ευρώ ομολογιακά δάνεια έχουν εκδώσει οι τέσσερις συστημικές τράπεζες με εγγύηση του ελληνικού Δημοσίου, δηλαδή με εγγύηση του Έλληνα φορολογούμενου, ενώ την ίδια ώρα έχουν απορροφήσει πάνω από 90 δις ευρώ δανεικά από την ΕΚΤ, και αυτά με εγγύηση του ελληνικού Δημοσίου…
Πάντως, τα λόγια του κ. Σακελλαρίδη έρχονται σε πλήρη σύμπλευση με εκείνα του διευθύνοντος συμβούλου της Εθνικής Τράπεζας, Λεωνίδα Φραγκιαδάκη, ο οποίος μερικές μέρες πριν είχε δηλώσει ότι “η επίτευξη του εθνικού στόχου για συμφωνία με τους εταίρους μας και η επιβεβαίωση του ευρωπαϊκού προσανατολισμού μας θα συνδράμουν στην επανεκκίνηση της οικονομίας, θέτοντας τη χώρα σε τροχιά σταθερής ανάπτυξης”…
Βρίσκονται επίσης σε συμφωνία με τις δηλώσεις του Δημήτριου Μαντζούνη της Alpha, που συμφωνεί και αυτός πως “η επιτυχής ολοκλήρωση των διαπραγματεύσεων με τους εταίρους μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, μέσω μιας νέας εθνικά επωφελούς συμφωνίας, θα απελευθερώσει την ισχυρή δυναμική της οικονομίας μας και θα τη θέσει σε τροχιά αναπτύξεως η οποία θα είναι και βιώσιμη και μακράς διάρκειας”…
Με την σειρά του και ο Άνθιμος Θωμόπουλος της Τράπεζας Πειραιώς σημειώνει ότι “βασική προϋπόθεση για την ανάκαμψη της οικονομίας μας είναι να σπάσει ο κύκλος της υποχρηματοδότησης. Η θετική κατάληξη των διαπραγματεύσεων και η αποκατάσταση ομαλών συνθηκών χρηματοδότησης θα οδηγούσαν σε αναβάθμιση του αξιόχρεου της χώρας και των τραπεζών, αποκαθιστώντας τη χρηματοδότηση από τις διεθνείς αγορές. Όμως, η βελτίωση των όρων χρηματοδότησης της οικονομίας δεν αρκεί. Απαιτούνται μεταρρυθμίσεις με αναπτυξιακό πρόσημο σε κρίσιμους τομείς, όπως το φορολογικό σύστημα κ.ά.”
Αλλά και ο Φωκίων Καραβίας, διευθύνων σύμβουλος της Eurobank, τονίζει πως “είναι άμεση η ανάγκη για ρεαλιστική συμφωνία με τους θεσμικούς μας εταίρους, που θα πρέπει να υιοθετηθεί από το σύνολο σχεδόν του πολιτικού φάσματος. Σήμερα περισσότερο παρά ποτέ, η χώρα χρειάζεται ανάπτυξη, η οποία προϋποθέτει διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις. Οι μεγάλες κοινωνικές και οικονομικές προκλήσεις μπορούν να αντιμετωπιστούν μόνο μέσω σταθερής αναπτυξιακής πορείας. Προϋπόθεσή της είναι μια ταχεία συμφωνία μακράς πνοής που θα απομακρύνει οριστικά κάθε αμφισβήτηση της συμμετοχής μας στην Ευρωζώνη”.
Τελικά, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος κατέληξε πως “δεν δεχόμαστε τελεσίγραφα, δεν δίνουμε τελεσίγραφα, δεν κάνουμε εκβιασμούς, δεν δεχόμαστε εκβιασμούς” και ύστερα πήρε τα κουβαδάκια του να πάει να παίξει στην παραλία, λόγω του καύσωνα των τελευταίων ημερών…
πηγη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου