Λεφτά, λεφτά, λεφτά, λεφτά…..Αυτό ενδιαφέρει τους ψηφοφόρους, αυτό τους υπόσχονται οι πολιτικοί τους. Είναι η πρώτη φορά στην ιστορία της Ελλάδας που οι επικοινωνιολόγοι των κομμάτων δεν κουράζονται να βρουν τις ιδεολογικές διαφορές που θα κάνουν τον λαό να αποφασίσει στο καθεστώς στο οποίο θα ζήσει την επομένη των εκλογών. Οι τεχνοκράτες των κομμάτων δεν σπάνε το κεφάλι τους να σχεδιάσουν γραμμές για τις οικονομικές βάσεις της χώρας. Η γραμμή είναι μία για όλους: Λεφτά.
Τόσος αγώνας, τόσο αίμα, τόσες διεκδικήσεις, τόσες προσωπικές στερήσεις και τόσες αντιστάσεις για να καταλήξουμε μετά από όλα αυτά στο πόσα λεφτά θα μάς υποσχεθεί ο υποψήφιος σωτήρας. Δεν υπάρχει πλέον λαός, ούτε πολίτες, παρά μόνο εισπράκτορες χρημάτων που δεν ενδιαφέρονται το πώς θα αποκτήσουν το χρήμα παρά μόνο για το ότι θα το κάνουν δικό τους.
Είναι η πρώτη προεκλογική περίοδος που δεν υπάρχει σε κανένα πρόγραμμα σχεδιασμός για την πρωτογενή παραγωγή παρά μόνο ότι οι αγρότες θα φορολογηθούν πολύ ή λίγο ή αν το δάνειο θα το πάρουν με σταθερό ή κυμαινόμενο επιτόκιο. Δεν αναφέρεται πουθενά ούτε τι καλλιέργειες θα κάνουν, ούτε ποιες θα είναι οι εξαγωγές των αγροτικών προϊόντων και βέβαια κουβέντα για τις σταθερές τιμές των προϊόντων τους έναντι των φθηνών εισαγόμενων.
Καμία απολύτως συζήτηση για την δευτερογενή παραγωγή της χώρας. Έχει κλείσει το 90% του βιοτεχνικού κλάδου, η ελληνική βιομηχανία έχει μπει διά παντός στο βιβλίο της ιστορίας και όλοι οι σωτήρες το μόνο που έχουν να πουν είναι περί επενδύσεων ξένων εταιρειών που το μόνο που θα έχουν ελληνικό είναι το φθηνό εργατικό ανασφάλιστο μεροκάματο.
Καμία νύξη για τον εμπορικό κλάδο. Μπήκε λουκέτο σε 500,000 επιχειρήσεις και κανένας απολύτως σχεδιασμός πώς οι δρόμοι των πόλεων θα είναι ξανά αγορά και όχι απέραντα καφενειοκαφετεροουζερί για να σκοτώνουν την ώρα τους οι αιώνιοι έμμισθοι τεμπέληδες της εύφορης Αγ-ελλάδας.
Τόσος αγώνας, τόσο αίμα, τόσες διεκδικήσεις, τόσες προσωπικές στερήσεις και τόσες αντιστάσεις για να καταλήξουμε μετά από όλα αυτά στο πόσα λεφτά θα μάς υποσχεθεί ο υποψήφιος σωτήρας. Δεν υπάρχει πλέον λαός, ούτε πολίτες, παρά μόνο εισπράκτορες χρημάτων που δεν ενδιαφέρονται το πώς θα αποκτήσουν το χρήμα παρά μόνο για το ότι θα το κάνουν δικό τους.
Είναι η πρώτη προεκλογική περίοδος που δεν υπάρχει σε κανένα πρόγραμμα σχεδιασμός για την πρωτογενή παραγωγή παρά μόνο ότι οι αγρότες θα φορολογηθούν πολύ ή λίγο ή αν το δάνειο θα το πάρουν με σταθερό ή κυμαινόμενο επιτόκιο. Δεν αναφέρεται πουθενά ούτε τι καλλιέργειες θα κάνουν, ούτε ποιες θα είναι οι εξαγωγές των αγροτικών προϊόντων και βέβαια κουβέντα για τις σταθερές τιμές των προϊόντων τους έναντι των φθηνών εισαγόμενων.
Καμία απολύτως συζήτηση για την δευτερογενή παραγωγή της χώρας. Έχει κλείσει το 90% του βιοτεχνικού κλάδου, η ελληνική βιομηχανία έχει μπει διά παντός στο βιβλίο της ιστορίας και όλοι οι σωτήρες το μόνο που έχουν να πουν είναι περί επενδύσεων ξένων εταιρειών που το μόνο που θα έχουν ελληνικό είναι το φθηνό εργατικό ανασφάλιστο μεροκάματο.
Καμία νύξη για τον εμπορικό κλάδο. Μπήκε λουκέτο σε 500,000 επιχειρήσεις και κανένας απολύτως σχεδιασμός πώς οι δρόμοι των πόλεων θα είναι ξανά αγορά και όχι απέραντα καφενειοκαφετεροουζερί για να σκοτώνουν την ώρα τους οι αιώνιοι έμμισθοι τεμπέληδες της εύφορης Αγ-ελλάδας.
