Όχι, ΔΕΝ έχουμε χούντα

Ρώτησε ο ειδικός επί των κομμουνιστικών θεωριών, ταγματάρχης Καραβίδης, τον κακόμοιρο στρατιώτη Καραμαζόφ στο μάθημα πολιτικών φρονημάτων των φαντάρων του: “Ατομικές ελευθερίες έχουν; Μπορείς να βγεις στην Ερυθρά Πλατεία και να πεις ο σύντροφος Μπρέζνιεφ είναι μαλάκας;”.

Ούτε 30 χρόνια δεν πέρασαν από την Λούφα και Παραλλαγή του Νίκου Περάκη και η ίδια απορία με αυτήν του "Φον Κανάρη" στο προαύλιο του στρατοπέδου δεν έχει σήμερα απαντηθεί. Ή μήπως έχει;

Απολαμβάνεις τις ατομικές σου ελευθερίες; Μπορείς να βγεις στην πλατεία Συντάγματος και να πεις “Ο Αντώνης Σαμαράς είναι μαλάκας;”. Μπορείς. Χιλιάδες το κάνανε. Και μαλάκα τον είπανε και κλέφτη και χίλια δυο πράγματα. Όχι μόνο το Σαμαρά, αλλά όλο το πολιτικό σύστημα.

Άρα κανείς μας δεν έχει πρόβλημα με τις ατομικές του ελευθερίες. Όσοι μιλούν για χούντα και απολυταρχία είναι γραφικοί. Σωστά; Πολύ σωστά.

Η χούντα των συνταγματαρχών απαγόρευε οποιαδήποτε κατηγορία εναντίον του σύστηματος. Οι καταδότες θα μαρτυρούσαν μια αντικαθεστωτική κουβέντα και μέσα σε λιγότερο από μια ώρα θα βρισκόσουν σε κάποιο υπόγειο να μετράς σπασμένα πλευρά και χαμένα δόντια.

Βασανισμοί “αντιφρονούντων”, όμως, δεν υπάρχουν πια. Η δικαιοσύνη έχει εκπολιτιστεί και όποιος συλλαμβάνεται να παρεκτρέπεται οδηγείται στα δικαστήρια, σύμφωνα πάντα με τις νόμιμες διαδικασίες ενός σύγχρονου δημοκρατικού πολιτεύματος.

Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με αυτούς που εκφράζουν δημόσια τη γνώμη τους. Είναι ικανοί επαγγελματίες, και μέσα από την τέχνη, τη δημοσιογραφία ή την ερασιτεχνική τους ενασχόληση με το ίντερνετ και τα νέα μέσα, εκφράζουν την άποψη τους.

Όπως δεν βασανίζονται άνθρωποι, έτσι ακριβώς δεν φιμώνονται φωνές. Η πένα κάθε αρθρογράφου, η γλώσσα κάθε παρουσιαστή, το πληκτρολόγιο κάθε μπλόγκερ και η παράσταση κάθε δημιουργού είναι ελεύθερη να παρουσιάσει στο κοινό αυτό που πιστεύει και πρεσβεύει. Γιατί στη δημοκρατία, ο κόσμος είναι εκείνος που θα αποδεχτεί ή θα εξοστρακίσει την παραφωνία.

Ή με τους Δωσίλογους, ή με το Λαό!

ΠΡΟΣ: ΗΓΕΣΙΕΣ Κ.Κ.Ε. - ΣΥ.ΡΙΖ.Α. - ΑΝ.ΕΛ.

Απευθύνομαι αποκλειστικά και μόνο σε εσάς, ενώ ταυτόχρονα καλώ τους ψηφοφόρους σας να αναλογισθούν με ψυχραιμία και με ελεύθερη σκέψη, ό,τι θα καταγράψω και όχι με κομματικά κριτήρια, έτσι ώστε να αναλάβουμε όλοι τις ευθύνες μας απέναντι στην πατρίδα μας που τεμαχίζεται και εκποιείται ενώ οι Έλληνες πολίτες οδηγούνται στον αφανισμό, στο Καιάδα!

Ας κάνουμε λοιπόν μια αναδρομή να δούμε πώς φθάσαμε εδώ.

Οι εκλογές του Οκτωβρίου 2009 πραγματοποιήθηκαν με παραβίαση του άρθρου 162 του Ποινικού Κώδικα "Περί εξαπάτησης ψηφοφόρων". ΔΕΝ ΑΝΤΙΔΡΑΣΑΤΕ ΚΑΘΟΛΟΥ, ως έδει...

Την 5/5/2010 υπεγράφη, όπως υπεγράφη, με τους Οικονομικούς Δολοφόνους η "Σύμβαση Δανειακής Διευκόλυνσης" που αποτελεί την μήτρα όλων των μετέπειτα Εγκλημάτων, κατά παράβαση του άρθρου 28 του ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ με την οποία οι δωσίλογοι παραιτήθηκαν "άνευ όρων και αμετάκλητα" από την ΕΘΝΙΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ.

Τότε λοιπόν πραγματοποιήθηκε το 1ο ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ. Εσείς όμως παραμείνατε στο "Κυνοβούλιο", απλά καταγγέλλοντας, και δεν παραιτηθήκατε, ως έδει...

Μετά τις δυναμικές αντιδράσεις του λαού η "Κυβέρνηση" των Δωσιλόγων παραιτήθηκε και...
ορκίστηκε "Κυβέρνηση" με "Πρωθυπουργό" τον ΠΑΠΑΔΗΜΟ κατά παράβαση των άρθρων 37 και 38 του ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ αλλά και πάλι παραμείνατε στο "Κυνοβούλιο" και δεν παραιτηθήκατε, ως έδει..., με αποτέλεσμα να συντελεσθεί το 2ο ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ.

Λίγους μήνες μετά, πάντα κάτω από τις λαϊκές αντιδράσεις παραιτείται και η "Κυβέρνηση" αυτή και ανακοινώνονται εκλογές με Υπηρεσιακή Κυβέρνηση, κατά παράβαση του άρθρου 41 του ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ, διότι δεν προεβλήθησαν λόγοι "Ύψιστου Εθνικού Συμφέροντος" μετά από πρόταση του Υπουργικού Συμβουλίου.

Εδώ λοιπόν έχουμε το 3ο ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ, εσείς δε και πάλι παραμείνατε και δεν παραιτηθήκατε, ως έδει...

Την 17/6/2012 πραγματοποιούνται οι επαναληπτικές Εκλογές που ανέδειξαν "Κυνοβούλιο" κατά παράβαση του άρθρου 54 παρ. 2 δεδομένου ότι αν και είχε συμπληρωθεί ένα έτος από την περαίωση της τελευταίας απογραφής, στις 24/5/2012, πραγματοποιήθηκαν με τους Εκλογικούς καταλόγους της προ 10ετίας περίπου απογραφής.

Εδώ λοιπόν έχουμε το 4ο ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ, εσείς δε και πάλι παραμείνατε και δεν παραιτηθήκατε, ως έδει...

Σε όλη δε αυτή τη χρονική διάρκεια, από τον Οκτώβριο του 2009 μέχρι και σήμερα, που η Ελλάδα τεμαχίζεται και ξεπουλιέται οι δε Πολίτες της αυτοκτονούν κατά χιλιάδες, μένουν άνεργοι εκατομμύρια, μένουν χιλιάδες άστεγοι και άλλοι που αναζητούν τροφή στους κάδους απορριμμάτων, ενώ εκατοντάδες χιλιάδες, κυρίως νέοι, αναγκάζονται σε μετανάστευση, παραμένοντας στο "Κυνοβούλιο" αποκαλείται τον κάθε ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ "Κύριε Πρωθυπουργέ", τον ΠΑΠΟΥΛΙΑ "Κύριε Πρόεδρε" και δεν αισχύνεσθε!

Λοιπόν Κυρία και Κύριοι, ήρθε η τελευταία στιγμή να διαλέξετε στρατόπεδο. Ή θα παραιτηθείτε "αμελλητί" από τη βουλευτική σας έδρα και θα βγείτε μαζί με τον Λαό για να οργανώσετε ΓΕΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ με στόχο την άμεση πτώση της "Κυβέρνησης" και δημιουργία ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗΣ ΕΘΝΟΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ με Υπηρεσιακή Κυβέρνηση ευρύτατης αποδοχής με στόχο να ανακτήσει η χώρα μας την Ανεξαρτησία της ή θα εξακολουθήσετε να καλείτε τον Λαό σε αντίσταση παραμένοντας όμως στα ασφαλή και αποδοτικά έδρανά σας.

Προσέξτε όμως έστω και την τελευταία στιγμή. Όπως ξέρετε πολύ καλά σε ένα Έγκλημα υπάρχουν τέσσερις ιδιότητες :

1. Του Ηθικού Αυτουργού
2. Του Αυτουργού
3. Του Συνεργού, και
4. Του Θύματος

Επιλέγετε την τρίτη ιδιότητα; Είναι βεβαίως δικαίωμά σας, όπως είναι και δικό μας, όταν έρθει η ώρα της απόδοσης των ευθυνών.

Και πιστέψτε με ότι ΔΕΝ ΘΑ ΑΡΓΗΣΕΙ!!!

Σας θυμίζω μάλιστα και το έγκλημα "ΕΣΧΑΤΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ", Άρθρο 134 του Ποινικού Κώδικα.

πηγη

Έτσι Θα Γίνουμε Αποικία της Ε.Ε

Ανατριχιαστικό κυριολεκτικά είναι το έγγραφο του υπουργείου Οικονομικών του Τέταρτου Γερμανικού Ράιχ για τη μετατροπή της Ελλάδας σε άθλια αποικία του Βερολίνου και της ΕΕ, το οποίο έδωσε στη δημοσιότητα ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Βαγγέλης Βενιζέλος. «Εξωτερικά διαχειριζόμενος λογαριασμός καταπιστεύματος» είναι ο τίτλος του πρώτου θέματος που βάζουν οι Γερμανοί, όπου «καταπίστευμα» στη νομική γλώσσα είναι περιουσιακό στοιχείο που μεταβιβάζει κανείς σε κάποιον άλλο με σκοπό τη διασφάλιση των απαιτήσεών του. Με άλλα λόγια, σε απλά ελληνικά, η ελληνική κυβέρνηση μεταβιβάζει τη διαχείριση αυτού του δεσμευμένου λογαριασμού στους ευρωπαίους δανειστές.

Ο ελληνικός λαός δηλαδή φορτώνεται με δάνεια, αλλά τα λεφτά των δανείων δεν θα τα παίρνει να τα διαχειριστεί η ελληνική κυβέρνηση, θα διαχειρίζονται μόνοι τους και όπως θέλουν οι… δανειστές!!! Τινάζοντας στον αέρα όλα τα προπαγανδιστικά ψέματα των κυβερνήσεων των γερμανοτσολιάδων που μας κυβερνούν, το έγγραφο τονίζει ότι η ενίσχυση του ελέγχου αυτού του λογαριασμού γίνεται «για να διασφαλιστεί ότι οι πόροι του προγράμματος χρησιμοποιούνται μόνο για την εξυπηρέτηση του χρέους». Ούτε ένα ευρώ δηλαδή από τα χρήματα των δανείων...
που τα μνημόνια φορτώνουν στους Έλληνες δεν θα πηγαίνει για μισθούς, συντάξεις, επιδόματα ή άλλα έξοδα του ελληνικού κράτους, όπως λένε οι πολιτικοί απατεώνες της συγκυβέρνησης Σαμαρά, Βενιζέλου, Κουβέλη! Ούτε ένα ευρώ! Ολόκληρα τα ποσά των δανείων θα πηγαίνουν για την εξόφληση προηγούμενων δανείων και μάλιστα κατά το δοκούν των Γερμανοευρωπαίων. Όχι μόνο τα ποσά των δανείων. Θέλουν και ποσοστό του ΦΠΑ που εισπράττεται από την ελληνική κυβέρνηση «να μεταφέρεται κάθε μήνα στον καταπιστευματικό λογαριασμό ως συνεισφορά της Ελλάδας στην εξυπηρέτηση του χρέους». Όχι μόνο δηλαδή δεν θα πέφτει ούτε ένα ευρώ στην πραγματική οικονομία από τα δάνεια, αλλά θα παίρνουν και από τα έσοδα του κράτους το οποίο γδέρνει τους πολίτες για να τους προσφέρει πολύ λιγότερες παροχές από παλιά και να τους εξαθλιώνει κάθε μέρα περισσότερο.

«Τρίτος Ελληνικός Πολιτισμός»

Πως άνοιξε ο δρόμος.

Πρωτοσέλιδο της εποχής

Μετά την χρεοκοπία της Ελλάδας (1932) ακολουθεί πολιτική και κοινωνική επιδείνωση. Ο Βενιζέλος και οι αξιωματικοί του προχωρούν σε πραξικόπημα τον Μάρτιο του ’35. Το πραξικόπημα όμως αποτυγχάνει. Πνίγεται από τις σφοδρές αντιδράσεις του λαού, μα και από την άρνηση αρκετών στρατιωτικών να το στηρίξουν. Το αστικό πολιτικό σύστημα είναι έτοιμο να καταρρεύσει. Μπροστά σε αυτήν την κατάσταση ήταν ζήτημα χρόνου να συμφωνήσουν οι αρχηγοί των αστικών κομμάτων. Στις 1-4-1935 διαλύουν την Βουλή και στις 5 Μαΐου σε στρατοδικείο-οπερέτα καταδικάζονται ερήμην σε θάνατο οι Βενιζέλος, Πλαστήρας, Κούνδουρος. Όσοι όμως παραβρέθηκαν στην «δίκη» (Καφαντάρης, Σοφούλης, Παπαναστασίου και άλλοι), απαλλαχτήκαν λόγω «πλήρους συγχύσεων». Ως τρελοί δηλαδή.
Παρά λοιπόν τα στρατοδικεία και τις πομπώδεις αποφάσεις, τίποτα δεν εμπόδισε τους πολιτικούς αυτούς να προβούν λίγο αργότερα σε πολιτικές πράξεις. Στις 9 Ιουνίου προκηρύσσονται εκλογές με το πλειοψηφικό σύστημα και με την ευγενική χορηγία του Στρατού. Το βενιζελικό κόμμα δεν πήρε μέρος στις εκλογές τις οποίες κέρδισε το Λαϊκό κόμμα του Κονδύλη. Ο Ι.Μεταξάς έβγαλε 7 βουλευτές. Ο Κονδύλης απ’ την φασιστική Ιταλία όπου πραγματοποιούσε επίσημη επίσκεψη δηλώνει:
«Εδημιουργήσατε ένα νέον καθεστώς το οποίο εμιμήθη ήδη η Γερμανία, και εις όλα τα Έθνη υπάρχουν ήδη φασιστικοί πυρήνες οι οποίοι αργά ή γρήγορα θα επιβληθούν. Ζήτω ο Ντούτσε».

Ο Κονδύλης υποδέχεται τον βασιλιά Γεώργιο Β΄

Στις 10 του Οκτωβρίου του ‘35 ο Κονδύλης καταργεί την Δημοκρατία και ορίζει λέει Δημοψήφισμα για την επάνοδο του Βασιλιά. Ο καταδικασμένος σε θάνατο Βενιζέλος σε συνεννόηση με τους Άγγλους πάτρωνες του (Σερ Αρθούρο Κρώσφιλδ) συναινεί με τον Κονδύλη. Εκτός ΚΚΕ, όλοι παίρνουν μέρος στο δημοψήφισμα λόγω συναίνεσης και Εθνικού συμφέροντος. Αποτέλεσμα: 97,8% υπέρ του βασιλιά Γεωργίου. Η Καθημερινή η οποία αποκαλούσε τον Βασιλιά πριν το «δημοψήφισμα» «εστεμμένο φελλό» μετά την διεξαγωγή του γράφει στον Γεώργιο: «Βεβαιωθείτε ότι ο Λαός μοχθεί εργάζεται βασανίζεται δια να κερδίσει τον άρτων και επανέρχεται τη νύχτα κάθιδρος εις τον οίκον του, θα αναρτήσει την εικόνα Σας με τα Εικονίσματα των Αγίων.»
Όμως ο λαός πεινά. Ξεσπούν πανεργατικές απεργίες. Ένοπλοι κολίγοι έρχονται σε ανοικτές συγκρούσεις με τον Στρατό, η ανεργία καλπάζει. Υπάρχουν νεκροί αγωνιστές. Στις 27-4-1936 ο τρελός σύμφωνα με το δικαστήριο Παπαθανασίου, λέει στην Βουλή: «Δια αυτούς τους λόγους (εξέγερση του λαού) έχω την πεποίθησιν ότι δια να σταματήσει αυτή η αποσυνθετική εξέλιξις, επιβάλλετο να δώσει τα χέρια ο πολιτικός κόσμος, να συνεργαστούν τα μεγαλύτερα κόμματα». Υπάρχουν όμως διαφωνίες, κάτι που δεν ανέχεται ο βασιλιάς και έτσι διορίζει κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον Δερμετζή ο οποίος τοποθέτησε στο υπουργείο Στρατιωτικών τον Ι. Μεταξά, η οποία κυβέρνηση θα διενεργούσε εκλογές.
Το Γενάρη του 1936, έγιναν οι εκλογές με απλή αναλογική γιατί λόγω της εξέγερσης του λαού δεν ήθελαν μονοκομματικές κυβερνήσεις. Το ζητούμενο ήταν η συναίνεση. Πρώτο κόμμα αναδείχτηκε το «Λαϊκό Κόμμα» του Τσαλδάρη, που εξέλεξε 143 βουλευτές, ενώ το κόμμα των «Φιλελευθέρων» του Σοφούλη εξέλεξε 142. Το «Παλλαϊκό Μέτωπο» (συνεργασία ΚΚΕ – ΑΚΕ), έβγαλε 15 έδρες. Έτσι, ο Σοφούλης άρχισε επαφές με τον Τσαλδάρη, αλλά δεν επιτεύχθηκε συνεργασία. Ο Τσαλδάρης ζητούσε από το ΚΚΕ την υποστήριξή του στη Βουλή για να σχηματίσει αυτός κυβέρνηση και όχι ο Σοφούλης. Από την άλλη, οι διαπραγματεύσεις «Παλλαϊκού Μετώπου ΚΚΕ – ΑΚΕ» και «Κόμματος Φιλελευθέρων» κατέληξαν στο «Σύμφωνο Σοφούλη – Σκλάβαινα», το οποίο δεν τηρήθηκε από τους «Φιλελεύθερους» και δημοσιοποιήθηκε από το «Παλλαϊκό Μέτωπο».
Με βάση το «Σύμφωνο Σοφούλη – Σκλάβαινα», το «Παλλαϊκό Μέτωπο» θα έδινε ψήφο ανοχής στην κυβέρνηση Σοφούλη και στο προεδρείο της Βουλής, ενώ η κυβέρνηση θα ακύρωνε αναδρομικά τη διάταξη του εκλογικού νόμου που αφαιρούσε τα εκλογικά δικαιώματα όσων είχαν καταδικαστεί με το «Ιδιώνυμο», θα καταργούσε τις επιτροπές ασφάλειας, θα έδινε αμνηστία σ’ όλους τους πολιτικούς κρατούμενους, τους εξόριστους, θα διέλυε τις φασιστικές οργανώσεις, θα καθιέρωνε ως πάγιο εκλογικό σύστημα την απλή αναλογική, θα μείωνε την τιμή του ψωμιού, θα απαγόρευε την προσωποκράτηση για οφειλές προς το Δημόσιο μέχρι 3.000 δρχ., θα προχωρούσε στην εφαρμογή της Κοινωνικής Ασφάλισης, και θα καθιέρωνε 5χρονο χρεοστάσιο χωρίς όρους για τα χρέη των αγροτών σε τράπεζες και ιδιώτες.
Στις 13 Απρίλη πέθανε ο Δεμερτζής. Ο βασιλιάς όρισε πρωθυπουργό τον Ι. Μεταξά. Τον όρκισε το ίδιο απόγευμα, δίχως να πάρει τη γνώμη της Βουλής! Παρ’ όλ’ αυτά όλα τα αστικά κόμματα έδωσαν ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση Μεταξά! Μόνο οι βουλευτές του ΚΚΕ την καταψήφισαν, όπως και οι Γ. Παπανδρέου, Κ. Βλαχοθανάσης και Ανδρ. Δενδρινός. Υπήρξαν και 4 αποχές. «Υπέρ» ήταν 241 ψήφοι. Στις 30 Απρίλη, η Βουλή ενέκρινε ψήφισμα, με το οποίο διέκοπτε τις εργασίες της για πέντε μήνες μέχρι τις 30 Σεπτέμβρη.

Δύο όρκοι, δύο κόσμοι

Ο επίσημος “Ορκος του Ελασίτη”,

(καθιερωμένος με απόφαση της ΠΕΕΑ ,Πολιτική Επιτροπή Εθνικής Απελευθέρωσης – “Κυβέρνησης του Βουνού”, το 1944 είναι ο εξής:

“Ορκίζομαι ότι θα αγωνιστώ έως την τελευ-ταία σταγόνα του αίματός μου για την πλήρη απελευθέρωση, ακεραιότητα και ανεξαρτη-σία της πατρίδας.

Για την περιφρούρηση των συμφερόντων του ελληνικού λαού και την αποκατάσταση και κατοχύρωση των κυριαρχικών δικαιωμάτων του. Για τον σκοπό αυτό θα υπακούω στις πράξεις και αποφάσεις της ΠΕΕΑ και θα εκτελώ ευσυνείδητα και πειθαρχικά τις εντολές και οδηγίες των ανωτέρων μου και θα αποφεύγω κάθε πράξη που θα με ατιμάζει σαν άτομο και σαν αγωνιστή του ελληνικού λαού”.

Ο επίσημος όρκος του ταγματασφαλίτη,

«Ορκίζομαι εις τον Θεόν τον άγιον τούτον όρκον, ότι θα υπακούω απολύτως ΕΙΣ ΤΑΣ ΔΙΑΤΑΓΑΣ ΤΟΥ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΑΡΧΗΓΟΥ ΤΟΥ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ ΑΔΟΛΦΟΥ ΧΙΤΛΕΡ.

Θα εκτελώ πιστώς απάσας τας ανατεθεισομένας μοι υπηρεσίας και θα υπακούω άνευ όρων εις τας διαταγάς των ανωτέρων μου.

Γνωρίζω καλώς, ότι διά μίαν αντίρρησιν εναντίον των υποχρεώσεών μου, τας οποίας διά του παρόντος αναλαμβάνω, θέλω τιμωρηθή ΠΑΡΑ ΤΩΝ ΓΕΡΜΑΝΙΚΩΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΩΝ ΝΟΜΩΝ».

ΥΓ 1. Η γνώση και η μνήμη είναι όπλα κατά του φασισμού.

ΥΓ 2. Όλες οι επιλογές είναι επιτρεπτές και ελεύθερες. Η επιλογή του φασισμού, με όποιον προσωρινό και παραπλανητικό μανδύα φοράει, είναι επιλογή βίας, αίματος και θανάτου.

πηγη

Η νοηματοδότηση της 28ης του Οκτώβρη

Συμπληρώνονται φέτος 72 χρόνια απ’ την εισβολή της φασιστικής Ιταλίας στα ελληνικά εδάφη και την τριπλή φασιστική κατοχή Γερμανίας – Ιταλίας – Βουλγαρίας που ακολούθησε πάνω στη χώρα μας. Για μια ακόμη χρονιά οι αστοί πολιτικοί κορδωμένοι σαν τα παγώνια μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες, «γεμάτοι» από «εθνική υπερηφάνεια» θα κάνουν λόγο για «εθνική ομοψυχία», που γι αυτούς μεταφράζεται σε «ταξική ειρήνη» δηλ. αιώνια κυριαρχία της εκμεταλλεύτριας τάξης που εκπροσωπούν. Θα μιλήσουν για «εθνική ανεξαρτησία και λαϊκή κυριαρχία» την ίδια ακριβώς στιγμή που με δική τους ευθύνη η Ελλάδα έχει ήδη απολέσει ένα μεγάλο μέρος της στα διεθνή ιμπεριαλιστικά κέντρα ΕΕ – ΝΑΤΟ – ΔΝΤ. Θα κάνουν αναφορές στα «περήφανα νιάτα και τα τιμημένα γηρατειά» (ή το αντίστροφο, δεν έχει σημασία), όταν οι ίδιοι οδήγησαν τη μισή νεολαία στην ανεργία, στους μισθούς πείνας, στις ελαστικές σχέσεις εργασίας κι σ΄ ένα μέλλον σκοτεινό και αβέβαιο, ενώ τα γηρατειά ζουν με συντάξεις πείνας που δεν αρκούν ούτε για τα πιο στοιχειώδη, συνεχίζοντας να τις περικόπτουν παραπέρα.

Τα Μέσα Μαζικής Χειραγώγησης θα εστιάσουν ως γνωστό τη προσοχή τους, στο αν τα παιδιά των μεταναστών έχουν το δικαίωμα να σηκώσουν την ελληνική σημαία στις παρελάσεις, για το πόσο καλά γνωρίζει η ελληνική νεολαία την ιστορία των προγόνων της, όταν οι ίδιοι χρυσοπληρωμένοι κονδυλοφόροι κάνουν το παν όλο το χρόνο, ώστε να μείνουν οι νεοέλληνες στο σκοτάδι.

Και στο σχολείο; Είναι μήπως η κατάσταση διαφορετική; Αντανακλούν μήπως οι σχολικές γιορτές την πραγματικότητα; (σ.σ. δεν ξέρω αν εδώ η έννοια «σχολική γιορτή» είναι η πρέπουσα, μιας και την 28η του Οκτώβρη είχαμε φασιστική επιδρομή και όχι απελευθέρωση της Ελλάδας!). Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος θα γίνει η καθορισμένη ομιλία, την οποία λίγοι θα ακούσουν και ακόμη λιγότεροι θα δώσουν σημασία. Οι μαθητές βαριεστημένοι θα περιμένουν την ώρα της λήξης. Μήπως όμως με πολλούς εκπαιδευτικούς συμβαίνει κάτι διαφορετικό; Πόσο γνωρίζουν σήμερα οι νέοι την πραγματική ιστορία του τόπου μας; Γιατί αποκρύβονται απ΄ τα βιβλία ιστορίας και τις περισσότερες ομιλίες τα βασικά ιστορικά γεγονότα; Πόσα σχολεία αλήθεια καλούν παλιούς αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης να συμμετέχουν σε τέτοιες εκδηλώσεις, ώστε οι μαθητές να μάθουν «από πρώτο χέρι» τα βιώματα και τα πραγματικά γεγονότα που έζησαν οι παππούδες μας; – Όσοι βέβαια απέμειναν στη ζωή. Και ποια είναι τα μηνύματα που στέλνει το παρελθόν στο παρόν;

***



Η αποσιώπηση και παραποίηση της ιστορικής αλήθειας, των γεγονότων που έλαβαν χώρα, είναι ίσως η πιο σημαντική πλευρά αυτής της υπόθεσης. Τι δεν θα ειπωθεί απ΄ τους υπηρέτες του συστήματος;

Αντιναζιστική μνήμη.

Είναι πάντοτε το άρρητο που έρχεται στην επιφάνεια των κειμένων, έγραψε κάποτε ο Όσκαρ Ουάιλντ. Μέρες που είναι σήμερα, και καθώς η επιστροφή των νεοναζί γεφυρώνει το χρονικό χάσμα με τις ημέρες του ’40, σκεφτήκαμε να χρησιμοποιήσουμε θραύσματα λόγου προσωπικής μνήμης, τις τόσο πολύτιμεςμαρτυρίες δηλαδή. Μπορεί η προσωπική μνήμη να έχει μια «τοπικότητα», αλλά υπερασπιζόμενη την αλήθεια της λειτουργεί διασταλτικά σε σχέση με την συμπαντικότητα της εμπειρίας (βλ.Lesky, A. 1985).
Η συνάντηση με το παρελθόν, με τη Μνήμη, φέρνει στην επιφάνεια αυτό το άρρητο που τόσο κόπο έκαναν οι –διαχεόμενες σε όλους τους χώρους-επίσημες (πολιτικές, καλλιτεχνικές και επιστημονικές) ρητορικές για να το μεταποιήσουν, να το «εκσυγχρονίσουν», να το ακυρώσουν, να το εξαφανίσουν μέσα από ρετουσαρισμένες λέξεις και μνήμες. Η κυριότερη ίσως παιδευτική (κι άρα πολιτική) λειτουργία της Μνήμη όμως είναι ο Πόνος. Ο πόνος αυτός δεν έρχεται με ένα πρόσωπο, ούτε επιτελεί έναν «σκοπό». Επηρεάζεται άμεσα από το πλαίσιο μέσα στο οποίο η ανάμνηση διαμορφώνεται. Καμιά μετάβαση, άλλωστε όπως επισημαίνει ο Lucats στην κοινωνιολογία της λογοτεχνίας (1971, Ανθογαλίδου, Θ. 2001) στο υλικό πεδίο της κοινωνίας, δεν περνά δίχως να εγγραφεί στο ιδεολογικό και στο συμβολικό. Όπως και καμιά μετάβαση στο βαθύ προσωπικό δεν περνά δίχως να εγγραφεί στη συλλογική μας μνήμη και ιστορία. Δυο (από τις πολλές) προσωπικές μαρτυρίες λοιπόν, μία από την δράση των πατεράδων των Χρυσαυγιτών, και μια από την δράση των συντρόφων τους στην σημερινή Ευρώπη εναντίον ελλήνων μεταναστών, πολλοί από τους οποίους είναι τόσο σκούροι όσο και βουλευτές της χρυσής αυγής:
Από το Ονείρατα της Άκαυτης και της Καμένης Σμύρνης της συγκλονιστικής ρεμπέτισσας Αγγέλας Παπάζογλου (σε έκδοση του γιου της Γιώργη) στη σελ. 548:«Και σηκωνούμαστε μάτια μου ένα πρωί κι ήμαστε κι εμείς μπλοκαρισμένοι. Δηλαδή τόπιαμε μέχρι τον πάτο όλο το δηλητήριο της σκλαβιάς. Τι δηλητήριο….Ήπιαμε αναμμένα κάρβουνα … Μασήσαμε την ίδια την φωτιά….την κατάπιαμε….(σελ. 549) Οι Τούρκοι, όσο Τούρκοι και νατανε, δεν ήτανε τόσο πολύ σαν τους τσολιάδες φωτιά… λυσσασμένοι… Αφού να φανταστείς τι λυσσασμό είχανε, που μας μιλούσανε απ’ τα χωνιά και λέγανε: «Πούστηδεεεεες…. Πουτάνεεεες….. Στείλτε τα παιδιά σας να τα γαμήσομε…. Στείλτε τα σε μας… Όποιος δε βγει από μέσα σε τρία λεπτά, θα μπούμε μέσα και θα τον εκτελέσουμε επί τόπου. Από δεκατεσσάρω χρονώ μέχρι εξήντα, να βγούνε όλοι οι πούστηδες έξω… Οι πουτάνες οι μανάδες κι οι γυναίκες τους κι οι αδερφές τους να μας τους φέρουνε… Εμπρός καθάρματα… γρήγορα…..»
Ο Θεός να μην το δώκει σ’ άνθρωπο ν’ ακούει από τσι Ράλληδες αυτές τσι τσολιαδίστικες φωνές… Άμα τα’ ακούσεις, απ’ την αηδία τση προδοσίας, νομίζεις πως κιτρινίζει το αίμα σου… Ξυράφια – ξυράφια τ’ανιώνεις μέσα σου… Ήτανε χειρότερες αυτές οι τσολιαδίστικες οι φωνές από σεισμό δέκα ρίχτερ… Παράθυρα..πόρτες…. ντουβάρια… Η γη όλη ηκουνήθηκε… Δε μπορούσες να σταθείς πουθενά… Απ’ τ’ αυτιά σου έμπαινε ο θάνατος μέσα σου κι έβγαινε απ τα νύχια των ποδιών σου… Η ανατριχίλα έμπαινε σα αέρας μέσα σου και σε φούσκωνε… και σε φούσκωνε… και σε φούσκωνε και δεν άντεχες άλλο…. Έτσι το κανονίσανε η σωτηρία σου νάναι στην αγκαλιά τους στον τάφο…