ΣΕ ΕΠΙΣΗΜΗ ΤΡΟΧΙΑ ΘΑΝΑΤΟΥ Η ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ Ο ΛΑΟΣ ΤΗΣ

Δημ. Καζακης

Αν ακόμη υπάρχει έστω κι ένας αφελής έλληνας πολίτης που επιμένει να ρωτά γιατί τα κάνουν όλα αυτά ενώ ξέρουν – δεν μπορεί να μην ξέρουν! – ότι χειροτερεύουν την κατάσταση, τότε για μια ακόμη φορά θα του εξηγήσουμε το προφανές. Αυτό που βιώνουμε ως χώρας και λαός δεν είναι μια αντιλαϊκή πολιτική που γίνεται χειρότερη, αλλά η ρευστοποίηση ολόκληρης της χώρας. Η κατάσταση της χώρας και του λαού οδηγείται στα άκρα για να συντελεστεί αναίμακτα και με μπαμπεσιά η αλλαγή του ιδιοκτησιακού καθεστώτος της χώρας. Να εθιστεί ο λαός να είναι αυτός και οι γενιές που έρχονται δουλοπάροικος των δανειστών και κυρίως των Γερμανών.

Αυτό που συμβαίνει σήμερα στην χώρα μας είναι μια επιχείρηση Anschluss, όπως αυτή που έγινε από την ναζιστική Γερμανία στην Αυστρία το 1938 και όπως έγινε από την ρεβανσιστική Δυτική Γερμανία στην πάλαι ποτέ Γερμανική Λαϊκή Δημοκρατία το 1989. Οι περιφέρειες και οι δήμοι της Ελλάδας, θα προσαρτηθούν στα αντίστοιχα κρατίδια και δήμους της Γερμανίας προκειμένου να λεηλατηθούν και να εξασφαλίσει η Γερμανική άρχουσα τάξη την δική της διέξοδο από την κρίση, αλλά και την παγκόσμια θέση της.

Με την ψήφιση του τελευταίου πολυνομοσχεδίου, αλλά και του Κρατικού Προϋπολογισμού για το έτος 2013, το ελληνικό κράτος τέθηκε σε τροχιά επίσημης διάλυσης, ενώ η εκχώρηση της εθνικής κυριαρχίας μετατράπηκε και πλήρη κατάλυσή της. Για να προλάβουμε τον κάθε αμόρφωτο μικροαστούλη λεβαντινοραγιά που ίσως νομίζει πώς έτσι θα γίνουμε Ευρωπαίοι και πιθανόν ισότιμοι των Γερμανών, το καλύτερο θα ήταν να ρωτήσει πρώτα το τι απέγιναν τα 8 και πλέον εκατομμύρια των ανατολικογερμανών, πρώην πολιτών της Γερμανικής Λαϊκής Δημοκρατίας που υπέστησαν τοAnschluss του 1989. Όσοι από αυτούς είναι τυχεροί να έχουν δουλειά στην συντριπτική τους πλειοψηφία αμείβονται κάτω από 400 ευρώ (7,4 εκατομμύρια αναφέρουν οι Γερμανικές στατιστικές για το 2010) και το Γερμανικό κράτος τους συμπεριφέρεται χειρότερα απ’ ότι οι χιτλερικοί στους εβραίους κατά τον μεσοπόλεμο. Για κούληδες ψάχνει η Μέρκελ και οι ομοϊδεάτες της «ευρωπαιστές», όχι για ισότιμους πολίτες με δικαιώματα.

Για να καταλάβουμε τι σημαίνουν όλα αυτά θα θυμίσουμε ότι σε πρόσφατη ανακοίνωσή της η Π.Ο.Ε.-Ο.Τ.Α. δημοσιοποίησε ορισμένα ονόματα αιρετών που βρίσκονται σε επικοινωνία με τον Γερμανό Υφυπουργό Εργασίας, απεσταλμένο της Καγκελαρίας στην Ελλάδα, κ. Χανς-Γιοαχιμ Φούχτελ ή συμμετέχουν στην Ελληνογερμανική Συμμαχία των Δημάρχων. Τους αποκάλυψε άλλωστε ο κ. Φούχτελ, όπως και το αντικείμενο των συνομιλιών τους. Δεν είναι άλλο από το ξεπούλημα των βασικών αρμοδιοτήτων των Δήμων, όπως η διαχείριση των απορριμμάτων, σε ιδιώτες εγχώριους και μη. Ο κ. Φούχτελ και η Γερμανίδα Καγκελάριος κ. Άγκελα Μέρκελ επιβεβαίωσαν την Π.Ο.Ε.-Ο.Τ.Α. ως προς τη σπουδή της κυβέρνησης και των αιρετών να προχωρήσει η ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών των Δήμων.
Προς τι όλο αυτό το ενδιαφέρον; Μήπως για να έρθουν οι οργανωμένοι και έμπειροι Γερμανοί να μας φτιάξουν τους δήμους; Το ακούμε αυτό από ορισμένους. Η αλήθεια είναι άλλη. Οι Γερμανικοί δήμοι είναι καταχρεωμένοι σε βαθμό κακουργήματος. Με άλλα λόγια οι Γερμανικοί δήμοι και τα κρατίδια είναι στο χείλος της χρεοκοπίας. Είναι λοιπόν αναγκασμένα να χρηματοδοτηθούν είτε από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση που θα σημάνει εκτίναξη του δημόσιου χρέους και ελλείμματος με αποτέλεσμα να υποβαθμίσουν την πιστοληπτική ικανότητα της Γερμανίας οι οίκοι αξιολόγησης και να εκτιναχθούν τα επιτόκια δανεισμού που σήμερα είναι γύρω 1% και δεν δημιουργούν πρόβλημα δανεισμού στην χώρα. Έτσι η Γερμανία θα γευτεί κι αυτή τον φαύλο κύκλο της χρεοκοπίας όπως και οι χώρες του Νότου.

Σε επιβεβαίωση αυτών των προθέσεων την Παρασκευή (9/11) έγινε στην Κολωνία ολόκληρη γιορτή για την συναδέλφωση (Anschluss) της Κολωνίας με την Θεσσαλονίκη παρουσία του κ. Φούχτελ, του κ. Μπουτάρη και του κ. Τάσου Τέλλογλου. Ο τελευταίος λίγο πριν είχε δώσει το στίγμα της όλης εκδήλωσης γράφοντας: «Όσοι πρωταγωνιστούν στις πράξεις αυτές [διαμαρτυρίας] φαίνεται ότι επιθυμούν να χρωστούν παντού και να μην πωλούν τίποτα. Όταν χρωστάς, πουλάς, και όταν έχεις ανάγκη κάθε ευρώ για να ξεχρεώσεις, πουλάς όσο-όσο. Έτσι ήταν και έτσι θα παραμείνει.» (Protagon, 3/11)
Καταλάβαμε τώρα τι γίνεται και τι διακυβεύεται γι’ αυτή την χώρα; Καταλάβαμε γιατί πρέπει να μιλάμε με όρους εθνέγερσης; Ελπίζω να το καταλάβει ο λαός μας πριν χρειαστεί να διώξουμε τους σύγχρονους ναζί και τους συνεργάτες τους με το αίμα μας, όπως το κάναμε με την παλιά ναζιστική κατοχή. (αποσπασμα)

Το άρθρο γράφτηκε στις 13/11/2012 για το περιοδικό Crash, αλλά δεν δημοσιεύτηκε.

Η κατάρρευση θα είναι ολική

Με ξεκάθαρες πλέον χουντικές μεθόδους κυβερνά το γελοίο τρίο και εκπληρώνει τις διαταγές των αφεντικών του.

Οδηγεί την Ιστορία στο να γράψει μια και μόνη φράση για τους μοναδικούς δύο αιώνες ζωής του νεοελληνικού κράτους: Οι Έλληνες απελευθέρωσαν την Ελλάδα από την Οθωμανική αυτοκρατορία για να την ξεπουλήσουν.

Η κυβερνώσα αριστερά με αρχιτσαρλατάνο τον Κουβέλη είναι ό,τι πιο σιχαμερό έχει να επιδείξει η νεοελληνική ιστορία. Μαζί με το σιαμαίο έκτρωμα του Μιχαλολιάκου αβαντάρουν τους υπαλλήλους των διεθνών τοκογλύφων και οδηγούν την σύγχρονη Ελλάδα στο τέλος της. Οι μεν...
ως κράτος και οι δε ως κοινωνία. Και, έχω ξαναγράψει, πως η εκπορνευμένη συνείδηση είναι τρισχειρότερη από την βλακεία. Ο καλοντυμένος “πολιτισμένος” εκδορέας της αξιοπρέπειας είναι πιο κατάπτυστος από τον νταβατζή.

Ακόμα έχουμε κάμποσο δρόμο μπροστά μας, δεν τελειώσαμε, όσο κι αν φαίνεται εμφανές αυτό. Έχουμε ακόμη την τελευταία περίοδο, την τελευταία πράξη του νεοελληνικού δράματος, στην οποία μάλλον θα εισέλθουμε αργά ή γρήγορα και δεν είναι άλλη από την διακυβέρνηση Σύριζα. Εκεί θα σκάσει η βόμβα που με τόση μεθοδικότητα κατασκευάζουν σήμερα οι χουντικοί εταίροι της εσωτερικής τρόικας, λαμβάνοντας καθημερινά οδηγίες από την εκρηκτική συνταγή της διεθνούς.

Διότι βεβαίως κανένας σύριζα και κανένας Τσίπρας δεν θα μπορέσει, ίσως και δεν θα θέλει, να ξανακάνει την Ελλάδα αυτόνομο κράτος, να φέρει την νομιμότητα στην διοίκηση, να εισαγάγει για πρώτη φορά την αξιοπρέπεια στην πολιτική, να διαμορφώσει πολίτες και όχι πελάτες. Είναι πολύ λίγος ο κάθε Σύριζα για να μπορέσει να ανατρέψει το καθεστώς που ταχύτατα εγκαθιστούν οι φασίστες της κυβερνώσας αριστεράς σε συνεργασία με τον Σαμαρά, τον Βενιζέλο και τους ναζί πολύτιμους συνεργάτες τους. Είναι πολύ λίγος για να μπορέσει να απασφαλίσει την βόμβα που θα παραλάβει και να φροντίσει να μην του σκάσει στα χέρια. Είναι πολύ λίγος διότι βρίθει κομματικών στελεχών που πιο πολύ μοιάζουν με πασόκους αναξιοπρεπείς πελατολάγνους πολιτικούς του παρελθόντος παρά με αριστερούς του μέλλοντος και είναι πολύ λίγος διότι ανέρχεται εκλογικά με την δύναμη της ψήφου όσων καλλιέργησαν και συντήρησαν αυτούς που τώρα φτύνουν.

Πριν κλείσουν δυο αιώνες νεοελληνικού κράτους έρχεται ολοταχώς η παταγώδης και αιματηρή κατάρρευσή του και η μετατροπή του σε Νεοελληνική αποικία του Αρχιπελάγους. Με Δήμιους αντί αντί για Δήμους.

πηγη

Κοινοβούλιο ή δημοκρατία; Το πραγματικό δίλλημα για τον λαό σήμερα.

Χθες εκδόθηκαν από τον κατ’ ευφημισμό Πρόεδρο της Δημοκρατίας δυο νέες Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, οι οποίες ρυθμίζουν δημοσιονομικά, συνταξιοδοτικά και μια σειρά άλλα ζητήματα που η κυβέρνηση θεωρεί κατεπείγοντα μετά από απαίτηση του τελευταίου Eurogroup. Τον τελευταίο χρόνο έχουν περάσει περισσότερες Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου απ’ ότι όλο το προηγούμενο διάστημα της μεταπολίτευσης. Κι όλες τους ρυθμίζουν καίρια ζητήματα της δημόσιας διαχείρισης, αλλά και θεμελιωδών δικαιωμάτων των ελλήνων πολιτών.


Για την πρακτική αυτή οι κυβερνώντες επικαλούνται το άρθρο 44, &1 του Συντάγματος που αναφέρει τα εξής: «Σε έκτακτες περιπτώσεις εξαιρετικά επείγουσες και απρόβλεπτης ανάγκης ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας μπορεί, ύστερα από πρόταση του Υπουργικού Συμβουλίου, να εκδίδει πράξεις νομοθετικού περιεχομένου. Οι πράξεις αυτές υποβάλλονται στη Βουλή για κύρωση σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 72 παράγραφος 1, μέσα σε σαράντα ημέρες από την έκδοσή τους ή μέσα σε σαράντα ημέρες από τη σύγκληση της Βουλής σε σύνοδο. Αν δεν υποβληθούν στη Βουλή μέσα στις προαναφερόμενες προθεσμίες ή αν δεν εγκριθούν από αυτή μέσα σε τρεις μήνες από την υποβολή τους, παύουν να ισχύουν στο εξής.»

Ποιες είναι αυτές οι «έκτακτες περιπτώσεις εξαιρετικά επείγουσες και απρόβλεπτης ανάγκης» που αναφέρει το συγκεκριμένο άρθρο του Συντάγματος και εξαναγκάζουν τον κατ’ ευφημισμό Πρόεδρο της Δημοκρατίας να εκδίδει αβέρτα κουβέρτα Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου; Οι εντολές και οι απαιτήσεις των δανειστών της χώρας και των επιτελείων της ευρωζώνης. Με άλλα λόγια ο ωμός εκβιασμός εναντίον της χώρας από ξένες δυνάμεις, που σε κάθε άλλη περίπτωση θα αντιμετωπιζόταν όπως ακριβώς προβλέπει το διεθνές δίκαιο ως ευθεία εχθρική ενέργεια εναντίον του ελληνικού λαού που ισοδυναμεί με casus beli, αντιμετωπίζεται από τους κυβερνώντες ως ανωτέρα βία και «απρόβλεπτη ανάγκη». Με τον τρόπο αυτό όχι μόνο ξεφτιλίζεται κάθε έννοια εσωτερικής συνταγματικής τάξης, αλλά οι ωμοί εκβιασμοί, οι ανοιχτοί προπηλακισμοί, ο στιγματισμός εναντίον κυρίαρχου – κατά το διεθνές δίκαιο – κράτους από ξένες δυνάμεις αποκτά καθεστώς φυσικού δικαίου για τους κυβερνώντες και ικανού να δικαιολογήσει τα πάντα. Μέχρι και την κατάλυση της ελληνικής πολιτείας στο όνομα της «περισσότερης Ευρώπης».

Η κατάσταση αυτή δεν έχει προηγούμενο στην ελληνική πολιτική ιστορία. Δεν συγκρίνεται ούτε με την περίοδο εικονικού κοινοβουλευτισμού της δεκαετίας του ’30 που γέννησε τελικά την φασιστική δικτατορία της 4ης Αυγούστου 1936. Ούτε με τα Ιουλιανά του 1965 και την περίοδο της «αποστασίας» που ακολούθησε μόνο και μόνο για να ανοίξει ο δρόμος στην δικτατορία των συνταγματαρχών την 21η Απριλίου 1967. Η δημοκρατία στην χώρα μας δεν είναι απλά στο απόσπασμα, έχει εκτελεστεί.

Το Σύνταγμα είναι ήδη κουρελόχαρτο. Η βουλή δεν υφίσταται από την στιγμή που (α) μια τυχαία πλειοψηφία αποφασίζει για θεμελιώδη συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματα του ανθρώπου και του ελληνικού λαού και (β) παρακάμπτεται με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου οι οποίες θεσμοθετούν εκχώρηση δικαιωμάτων και κυριαρχίας του λαού και της χώρας. Το σημερινό κοινοβούλιο αποτελεί μια άθλια βιτρίνα για την καταπάτηση κάθε έννοιας εσωτερικού και διεθνούς δικαίου. Μπορεί να συγκριθεί μόνο με τα «κοινοβούλια» της μοναρχίας και της αποικιοκρατίας. Και μόνο από την στιγμή που έχει παραβιάσει βάναυσα με αποφάσεις του θεμελιώδη δικαιώματα του λαού και του ανθρώπου έχει αυτοκαταργηθεί, έχει καταστεί παράνομο και δεν μπορεί πλέον κανείς να το αναγνωρίζει ως έκφραση της λαϊκής βούλησης.

Επάγγελμα: ενοικιαζόμενος

“Φυσικό ή νομικό πρόσωπο που έχει συστήσει Ι.Γ.Ε.Ε. και έχει την έδρα του σε άλλο κράτος – μέλος της Ε.Ε. σύμφωνα με τη νομοθεσία του κράτους – μέλους αυτού, μπορεί να παρέχει τις υπηρεσίες του προσωρινά και στην Ελλάδα είτε από το κράτος – μέλος στο οποίο εδρεύει είτε αποκτώντας στο έδαφος της Ελλάδας, υποδομή ορισμένης μορφής ή είδους, η οποία είναι απαραίτητη για την άσκηση της δραστηριότητας του. Σε κάθε περίπτωση, έχει την υποχρέωση, προτού δραστηριοποιηθεί στην Ελλάδα, να γνωστοποιήσει στην αρμόδια Αρχή. τον φορέα από τον οποίο του έχει παρασχεθεί η δυνατότητα άσκησης της εν λόγω δραστηριότητας, τον φορέα από τον οποίο ελέγχεται, καθώς και να αναφέρει ότι αποδέχεται τις διαδικασίες ελέγχου της χώρας μας. Επίσης, υποχρεούται να γνωστοποιήσει στην αρμόδια αρχή την επικείμενη άσκηση της δραστηριότητας του στην επικράτεια της Ελλάδας, την επωνυμία του, τη διεύθυνση στο κράτος-μέλος εγκατάστασης του ή της υποδομής που θα αποκτήσει στην Ελλάδα, τα στοιχεία επικοινωνίας του και το χρονικό διάστημα που θα δραστηριοποιηθεί στην Ελλάδα. Η ως άνω γνωστοποίηση μπορεί να γίνει και μέσω ηλεκτρονικού μηνύματος προς την αρμόδια αρχή.” (Ν.4052/2012, άρθρο 107, παράγραφος 1)
Πρώτα-πρώτα, επειδή μάλλον δεν γνωρίζετε τι σημαίνει Ν.4052/2012, σας πληροφορώ ότι είναι ο περίφημος εφαρμοστικός νόμος, ο οποίος ψηφίστηκε επί ημερών Παπαδήμου για να συνοδεύσει το “Μνημόνιο 2″. Αυτός ο νόμος, λοιπόν, με τις διατάξεις των άρθρων 98-112, ενσωματώνει στην εθνική μας νομοθεσία τις διατάξεις τής κοινοτικής οδηγίας 104/2008, η οποία αφορά στην επέκταση και ανεμπόδιστη λειτουργία των Ι.Γ.Ε.Ε., δηλαδή των Ιδιωτικών Γραφείων Ευρέσεως Εργασίας. Και για να καταλάβετε για ποιο πράγμα μιλάμε, αυτά τα Ι.Γ.Ε.Ε. είναι πιο γνωστά ως Εταιρείες Ενοικίασης Εργαζομένων.

Μπορεί να μη γίνεται πολλή κουβέντα στα διάφορα ΜουΜουΕ γι’ αυτά τα γραφεία αλλά η πραγματικότητα είναι ότι αυτά τα νεοκαπιταλιστικά μορφώματα επιφέρουν συντριπτικό χτύπημα σε όσα εργασιακά δικαιώματα έχουν απομείνει όρθια. Ας δούμε αναλυτικά δυο-τρία πραγματάκια:

Δεν είναι «κύκλος αίματος». Είναι γενοκτονία

http://info-war.gr/2012/11/%CE%B4%CE%B5%CE%BD-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CE%BA%CF%8D%CE%BA%CE%BB%CE%BF%CF%82-%CE%B1%CE%AF%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%82-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CE%B3%CE%B5%CE%BD%CE%BF/

Οι νικητές σε έναν πόλεμο δεν γράφουν μόνο την ιστορία

.Επιβάλλουν τις φράσεις με τις οποίες περιγράφουν τους αντιπάλους τους.

Στην Ελλάδα του μνημονίου κυβέρνηση και ΜΜΕ χρησιμοποίησαν τις θεωρία της συνάντησης των άκρων για να ταυτίσουν το νεοναζισμό με την μετριοπαθή αριστερά

και έτσι να νομιμοποιήσουν τον πρώτο και να επιτεθούν στη δεύτερη.

Και ύστερα μας ζήτησαν να ευχαριστήσουμε τη Χ.Α

γιατί μας έδειξε, όπως είπαν, το αληθινό πρόσωπο της Αριστεράς.

Το Ισραήλ και τα διεθνή μέσα ενημέρωσης χρησιμοποιούν τον όρο «κύκλος αίματος»

για να εξισώσουν το θύμα με τον θύτη.

Τον επιτιθέμενο με τον αμυνόμενο, τον κατακτητή με τον κατακτημένο.

Όσοι καταδικάζουν τη βία απ’ όπου και αν προέρχεται

θα θυμηθούν αυτές τις ημέρες τον «κύκλο του αίματος».

Και στο τέλος θα ξεθάψουν την κατηγορία του αντισημιτισμού για όποιον τολμήσει να καταδικάσει τα εγκλήματα πολέμου και τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας που συντελούνται από το κράτος τρομοκράτη της Μέσης Ανατολής.

Ξέρουμε τι μορφή θα έχει και αυτός ο «κύκλος».
 Στην επίθεση του 2008 ο ισραηλινός στρατός σκότωσε 1.417 ανθρώπους. 
Οι δικές του απώλειες ήταν 13 άτομα εκ των οποίων τα 10 
ήταν στρατιώτες σε προωθημένες θέσεις.

Μην έχετε αμφιβολίες ποιοι είναι οι άνθρωποι που θα θυμηθούν τον «κύκλο του αίματος».

Είναι οι ίδιοι που εδώ και τρία χρόνια σας πλασάρουν το μνημόνιο σαν μονόδρομο.

Οι ίδιοι που στήριξαν τη «στρατηγική συμμαχία» με το Ισραήλ.

Είναι δημοσιογράφοι στην υπηρεσία συγκεκριμένων πολιτικών οικογενειών που στο παρελθόν λειτούργησαν σαν δίαυλοι επικοινωνίας με το Ισραήλ.

Είναι πολιτικοί που δεν διστάζουν μπροστά σε τίποτα

για να επιτύχουν την αποστολή που τους έχει ανατεθεί.

Aρης Χατζηστεφάνου

Υ.Γ Κάποιοι από τους Ισραηλινούς στρατιώτες που σήμερα σκοτώνουν παιδιά από τα ασφαλή πιλοτήρια μαχητικών αεροσκαφών ίσως να εκπαιδεύτηκαν στην Ελλάδα,

στις κοινές στρατιωτικές ασκήσεις.

πηγη

Ελλάς Ελλήνων Αστυνομικών

…Ρουφιάνων Δολοφόνων και Βασανιστών

Όσοι Αθηναίοι πολίτες προσπάθησαν σήμερα να βρεθούν στο κέντρο της πόλης αντελήφθησαν πλήρως, ότι ζούμε πραγματικά σε πρωτόγνωρες συνθήκες.

Ολόκληρη η πόλη ζει σε συνθήκες λατινοαμερικάνικης δικτατορίας.

Από νωρίς το πρωί διεκόπη κάθε δυνατότητα μετακίνησης στο κέντρο με αποκλεισμό όλων των κεντρικών αρτηριών, αλλά και δευτερευουσών οδών. Οι συγκοινωνίες διακόπηκαν. Οι σταθμοί του μετρό έκλεισαν. Η οποιαδήποτε προσπάθεια μετακίνησης των πολιτών, ακόμα και εντελώς άσχετων με τη προγραμματισμένη πορεία για την επέτειο του Πολυτεχνείου, αποδείχθηκε ένας πραγματικός Γολγοθάς.

Και παντού σιδερόφρακτοι αστυνομικοί. Χιλιάδες οι παλληκαράδες ένστολοι χρυσαυγίτες. Παλληκαράδες πίσω από τις ασπίδες τους, τις αντιασφυξιογόνες μάσκες, τα αλεξίσφαιρα...
γιλέκα, τις προστατευτικές περικνημίδες, τις επιγονατίδες, με τα γκλόπς, με τα πιστόλια στις θήκες τους έτοιμα να τραβηχτούν όμως σε περίπτωση «ανάγκης», με το «χημικό» εξοπλισμό έτοιμο προς χρήση. Σε παρατάξεις που να προκαλούν το δέος.

Σε κάθε γωνία, σε κάθε στενό κατά δεκάδες, αν όχι εκατοντάδες, έτοιμοι να δείρουν, να ψεκάσουν, να συλλάβουν, να σκοτώσουν αν τους δοθεί η εντολή. Θέαμα τουλάχιστον αποκρουστικό για ευνομούμενες πολιτείες και δη δυτικές κοινοβουλευτικές δημοκρατίες.

Όχι, δεν είναι ο φόβος το συναίσθημα που επικρατεί βλέποντας τις ορδές των σιδερόφρακτων κανιβάλων έτοιμες να εφορμήσουν. Δεν είναι η αγανάκτηση που δεν μπορείς να κυκλοφορήσεις ελεύθερα στη πόλη σου. Που στο όνομα τάχα της «ασφάλειας» διακόπτεται κάθε επικοινωνία μεταξύ τμημάτων της ίδιας πόλης και το κέντρο της να παραδίδεται στους ρόμποκοπ πραιτωριανούς του φαύλου καθεστώτος.

Είναι η θλίψη για τη κατάντια της χώρας.

Μιας χώρας και ενός περήφανου κάποτε λαού, που παραδόθηκε αμαχητί σχεδόν σε μια δράκα τυχοδιωκτών και διεφθαρμένων μέχρι το μεδούλι πολιτικών, που τρέμοντας το λαό μετέρχονται κάθε μέσο για τη παραμονή τους στην εξουσία και μέσω αυτής για τη διασφάλιση της ατιμωρησίας τους. Προσπαθούν να εκφοβίσουν, προσπαθούν να πείσουν ότι αυτοί είναι οι δυνατοί και κάθε αντίσταση σ’ αυτούς είναι ματαιοπονία.

Πουλάνε επίσημα και με την πρόφαση της διασφάλισης δήθεν της ομαλής κοινωνικής ζωής και της αποτροπής «εκτρόπων» φτηνό «τσαμπουκά» στους πολίτες, ευθυγραμμισμένο απόλυτα με την ίδια θρασύδειλη λογική των νεοναζί χρυσαυγιτών, που παραμένουν πίσω ως «χρυσές» εφεδρείες.


Με το φτηνιάρικο τσαμπουκά και τον τρόμο που προσπαθούν να σπείρουν, αδιαφορούν για την ίδια τη πόλη που αργοπεθαίνει κοινωνικά, οικονομικά, αλλά και για την ίδια τη ζωή των πολιτών. Ηδονίζονται στη σκέψη, ότι αυτοί είναι ασφαλείς πίσω από τους καγκελόφραχτους «πύργους» τους, έχοντας μερικές χιλιάδες λοβοτομημένους πάνοπλους μπράβους να τους προστατεύουν, που για 600 ευρώ μπορούν να σκοτώσουν γιατί όχι και τη μάνα τους ακόμα. Γιατί αυτοί δεν είναι αστυνομικοί. Είναι οι μπράβοι του γκανγκστερικού καθεστώτος.

Γιατί οι πραγματικοί αστυνομικοί σε μια ευνομούμενη και δημοκρατική χώρα προστατεύουν τους πολίτες από τους παράνομους και τους ληστές. Δεν προστατεύουν τους παράνομους από τους πολίτες.

Δεν είναι η πρώτη φορά βέβαια που αντικρίζουμε αυτό το εμετικό θέαμα της αστυνομοκρατούμενης νεκρής πόλης. Αλλά κάθε φορά υπάρχει και κάτι παραπάνω. Σήμερα 17η Νοέμβρη του 2012, τόσο ποσοτικά, όσο και ποιοτικά, η αστυνομοκρατία ξεπέρασε κάθε όριο, ακόμα και για λατινοαμερικάνικου τύπου δικτατορίες. Κάνει ακόμα και εκείνη τη τραγική νύχτα του Νοέμβρη του ’73 να ωχριά σε μηνύματα τρόμου και καταστολής. Κι ας μην υπάρχουν σήμερα νεκροί και τραυματίες, ας μην υπάρχουν τανκς και πυροβόλα όπλα.

Υπάρχουν όμως κάπου εκεί, χωρίς πια να κρύβονται οι νέοι Μάλλιοι, οι νέοι Ντερτηλίδες, οι νέοι Καραπαναγιώτηδες, οι νέοι άξιοι συνεχιστές του Μπάμπαλη.

Οι νέοι παλληκαράδες έτοιμοι για όλα.

Και ένα κοινοβούλιο, που ακόμα και η συμβουλευτική της χούντας φάνταζε δημοκρατικότερη. Όχι, η χούντα όσο κι αν προσπαθούν οι σύγχρονοι υμνητές της δεν είχε καθαρά χέρια, όπως δεν έχουν ούτε αυτοί. Αλλά οι σύγχρονοι κυβερνήτες αποδεικνύονται αν όχι χειρότεροι, το ίδιο βρώμικοι και με την ίδια φασιστική αντίληψη με εκείνους, που υποτίθεται ανατράπηκαν το ’74. «Σωτήρες» εκείνοι μας έβαλαν στο «γύψο». «Σωτήρες» ετούτοι μας στέλνουν στο τάφο διαλύοντας τη χώρα.

Αλλά και κάτι άλλο υπάρχει. Η διάχυτη οσμή της πλήρους απονέκρωσης. Της απονέκρωσης μιας ολόκληρης χώρας και ενός λαού που παραδίδεται στη τεφροδόχο που έφτιαξε περίτεχνα μια διεθνής συμμορία τοκογλύφων, με νεκροθάφτες τους ντόπιους λακέδες της.

Και τα κόμματα της Αριστεράς; Αυτά που θα περίμενε κανείς να μπουν μπροστά και να ηγηθούν του Αγώνα για πολιτική και κοινωνική απελευθέρωση;

Άλλα λόγια να αγαπιόμαστε! Κι όταν το καθεστώς δείχνει να παραπαίει, προσφέρουν δεκανίκια! Το λόμπι της δραχμής φταίει, λέει η Αλέκα και δείχνει προς το ΣΥ.ΡΙΖ.Α.. Ευρωπαϊκή λύση ψάχνει ο τελευταίος. Εισπράττει εύσημα η Αλέκα για την υπεύθυνή της στάση. Κι ο Αλέξης επιχαίρει για τις ωριαίες συνεντεύξεις του στο CNN, αφού πήρε πλέον επίσημα το χρίσμα της μόνης εναλλακτικής για τη διάσωση του συστήματος.

Και ο λαός μονάχος, προδομένος από τις «φυσικές» του ηγεσίες, να ψάχνει να βρει τρόπους στοιχειώδους άμυνας, έχοντας απέναντί του, όχι μόνο τους διεφθαρμένους πολιτικούς, αλλά και τους ρουφιάνους, τους δολοφόνους και τους βασανιστές της νέας χούντας……

πηγη

Η φετινή επέτειος του Πολυτεχνείου

Η φετινή επέτειος του Πολυτεχνείου δεν είναι ίδια με όλες τις άλλες. Φέτος οι εθνικοανεξαρτησιακές παρακαταθήκες του παίρνουν χαρακτήρα και διαστάσεις εθνικοπαλευυερωτικού αγώνα. Σήμερα δεν διαδηλώνουμε απλά ενάντια σε μια Χούντα, ούτε μόνο ενάντια στους Αμερικανονατοικούς επικυρίαρχους. Σήμερα παλεύουμε για την ύπαρξή μας ως λαός. Αγωνιζόμαστε για την Ελευθερία, όπως ακριβώς την ένιωθαν, την κατανοούσαν και την πάλευαν στην παλιά ναζιστική κατοχή. Όπως την ονειρεύονταν οι αγωνιστές του '21.

Ο αγώνας του λαού σήμερα δεν είναι απλά ενάντια σ' ένα αντιδραστικό καθεστώς που έχει επιβληθεί στην χώρα του, αλλά για την ίδια την επιβίωση της χώρας του. Η Ελλάδα, κατά πώς έχουν κρίνει οι αγορές και οι ισχυροί της ευρωζώνης, δεν είναι βιώσιμη ως τυπικά ανεξάρτητο κράτος. Θα πρέπει να καταλυθεί και να ρευστοποιηθεί προς όφελος των πιο ισχυρών οικονομιών της ευρωζώνης. Τα 182 χρόνια ιστορικής πορείας του ελληνικού λαού, οι αγώνες του για ελευθερία, ανεξαρτησία και κοινωνική δικαιοσύνη στον δικό του τόπο, στον τόπο που δίκαια χαρακτηρίζει πατρίδα και έχει συνδέσει άρρηκτα τις τύχες του μ' αυτόν ποτίζοντάς τον με τον ιδρώτα του και ενίοτε με το αίμα του, τελειώνουν οριστικά μέσα στα πλαίσια μιας ευρωπαικής ομοσπονδίας περιφερειών κατά προέκταση του Γερμανικού ομοσπονδιακού κράτους.

Ένας ανελέητος πόλεμος διεξάγεται εναντίον του ελληνικού λαού για την μαζική του εξόντωση κάτω από την πολεμική ιαχή "περισσότερη Ευρώπη". Είναι ένας πόλεμος γενοκτονίας εναντίον του ώστε ηττημένος να αποδεχθεί την εκποίηση της χώρας του, την ολοκληρωτική διάλυσή της, να δεχθεί ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος εκτός από τα δεσμά και τις αλυσίδες του ραγιά στους φραγκολεβαντίνους αποικιοκράτες.

Θα το επιτρέψουμε;

Μπορούμε να καμονόμαστε ότι το μόνο που μας απασχολεί είναι ο μισθός, η σύνταξη, η δουλειά, χωρίς να μας νοιάζει τι θα απογίνει η χώρα;

Πόσο κρετίνος πρέπει να είναι κάποιος, πόσο εκμαυλισμένος και ποτισμένος με το φαρμάκι της δουλικότητας πρέπει να είναι για να μην καταλαβαίνει ότι καμιά σύνταξη, κανένας μισθός ή δουλειά δεν μπορεί να περισωθεί, αν πρώτα δεν κερδίσουμε ως λαός την χώρα μας από την "ξένη ακρίδα" και τους ντόπιους δωσίλογους;

Σε ποιον πλανήτη του σύμπαντος, ο μισθός, η σύνταξη, η δουλειά, η ευημερία, η πρόοδος και η προκοπή είναι ξεκομμένα από την πατρίδα, από την ελευθερία ενός λαού να ζει και να δουλεύει στην χώρα του κατά πώς αυτός ο ίδιος αποφασίζει;

Που ζουν όλοι αυτοί που μιλούν στο όνομα της προόδου, της δεξιάς, ή της αριστεράς, αλλά δεν τολμούν να αναδείξουν ως κυρίαρχο ζήτημα την εθνική ταπείνωση και υποδούλωση της Ελλάδας από τις δυνάμεις της νέας κατοχής που σήμερα φέρουν την σβάστικα της Ευρωπαικής Ένωσης;

Ποια μάνα τους γέννησε; Ποιο μητρικό γάλα θήλασαν; Ποιο λίκνο τους μεγάλωσε χωρίς το νανούρισμα του καιμού, του πόνου, της ελπίδας που βγαίνει από τα σωθικά ενός ολόκληρου λαού και συμπυκνώνεται στην λέξη "πατρίδα";

Τι σόι νοσηρή μετάλλαξη του ανθρώπινου είδους είναι όλοι αυτοί που δεν καταλαβαίνουν ότι μόνο λαοί που παλεύουν για ελεύθερη πατρίδα μπορούν να διεκδικήσουν και παναθρώπινη την λευτεριά;

Σήμερα, όποιος θέλει να είναι πατριώτης, αληθινός όχι γιαλαντζί ντυμένος με φορκλόρ ενδυμασίες και λογίδρια, δεν μπορεί παρά να είναι δημοκράτης, τόσο βαθιά δημοκράτης που να ζητά την ενότητα του λαού από σήμερα, πέρα και πάνω από ιδεολογικούς διαχωρισμούς δεξιάς-αριστεράς.

Τόσο βαθιά δημοκράτης που δεν κάνει σκόντο μπροστά στην κρεατομηχανή που λέγεται ευρώ και την σύγχρονη απολυταρχία που αποκαλείται Ευρωπαϊκή Ένωση. Όποιος σήμερα δεν θέτει πάνω απ' όλα την εθνική απελεύθερωση από τον ζυγό του ευρώ και της Ευρωπαικής Ένωσης, όποιος δεν θέλει την ενότητα του λαού και δεν θέτει ξεκάθαρα τα πατριωτικά καθήκοντα του λαού πάνω απ' όλα, έχει περάσει με την πλευρά του εχθρού. Ότι κι αν επικαλείται, όποια κι αν είναι η ιστορία του.

Όπως στην παλιά ναζιστική κατοχή, έτσι και σήμερα η χειρότερη πέμπτη φάλαγγα του εχθρού είναι όλοι εκείνοι που σπέρνουν την μοιρολατρία στον λαό, που του ψυθιρίζουν στο αυτί, κάτσε ήσυχος γιατί δεν μπορείς να καταφέρεις τίποτε απέναντι στο πανίσχυρο σύστημα κατοχής, που του κουνάνε περασμένες αγωνιστικές περγαμηνές για τον μάθουν να προσκυνά τους νέους καταχτητές, που του μαθαίνουν ότι η εθνική αξιοπρέπεια και περηφάνεια είναι κακό πράγμα στις μέρες μας, που πλασάρονται ως πολύ "διεθνιστές" και "ταξικοί" για να ασχοληθούν με τον λαουτζίκο και την ελευθερία της πατρίδας του. Σ' όλους αυτούς λέμε ξεκάθαρα ότι θα έχουν την τύχη των ομογάλακτών τους στην παλιά κατοχή. Θα πάθουν ότι έπαθαν κι εκείνοι. Ο λαός μας θα τους πληρώσει με το ίδιο νόμισμα και είναι σίγουρο ότι θα λογοδοτήσουν ως συνεργάτες του εχθρού.

Είναι στο χέρι μας η σημερινή επέτειος του Πολυτεχνείου να αποτελέσει την αφετηρία ενός νέου ρωμαλέου κινήματος Εθνικής Αντίστασης που αυτή την φορά θα απελευθερώσει μια για πάντα τον λαό και την χώρα. Εμείς στο ΕΠΑΜ έχουμε πάρει τις αποφάσεις μας. Μια νέα γενιά έχει γεννηθεί ικανή και αποφασισμένη να δώσει ακόμη και την ζωή της για την λευτεριά της πατρίδας και του λαού. Μια νέα γενιά, αγνή και αυθεντικά λαική, όπως πάντα ήταν οι ήρωες στην χώρα μας, έτοιμη να γράψει με πύρινα - αν χρειαστεί - γράματα την δική της Αλαμάνα και τον δικό της Γοργοπόταμο. Από αυτή τη γενιά δεν θα γλυτώσουν ούτε με τον θάνατο.

"Εμπρός αδέρφια εμπρός κι είναι μαζί μας ο λαός. Στα πιο μεγάλα μας τα κατορθώματα μες στις πέτρες και στα χώματα... Αέρας στις κορφές μαύρο φεγγάρι στις καρδιές έλα και πάρε μόνος σου τη λευτεριά με τραγούδια, όπλα και σπαθιά."

πηγη