2ο Συνέδριο Ε.ΠΑ.Μ

               
                                           Παρακολουθήστε ζωντανά

http://www.ustream.tv/channel/epamicc

Η Αεροπορία βομβαρδίζει, το Πεζικό καταλαμβάνει και ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει τη δεξίωση

Υπάρχει ένα γνωμικό στο στρατό, καυστικό για το Πολεμικό Ναυτικό που τηρεί με τη μεγαλύτερη ευλάβεια από όλους την εθιμοτυπία του. Το γνωμικό ισχυρίζεται ότι «η Αεροπορία βομβαρδίζει ένα μέρος, στη συνέχεια το Πεζικό το καταλαμβάνει, κι έρχεται στο τέλος το Ναυτικό να οργανώσει τη δεξίωση».
 Όλο και περισσότερο τους τελευταίους μήνες ο ΣΥΡΙΖΑ έχει βαλθεί να επιβεβαιώσει το γνωμικό, αναλαμβάνοντας το ρόλο του Πολεμικού Ναυτικού. Ήρθε το ΠΑΣΟΚ το 2010 να βομβαρδίσει τον τόπο. Στη συνέχεια, το 2012, η ΝΔ τον κατέλαβε. Έτσι, έφτασε τώρα πια η ώρα του ΣΥΡΙΖΑ. Για να στήσει τη δεξίωση.

Η αντιπολίτευση των εναγκαλισμών

Το καλοκαίρι του 2012 τέλειωσαν οι ψευδαισθήσεις. Είχε ήδη εκδοθεί πιστοποιητικό θανάτου για το κίνημα των πλατειών, το οποίο δεν ανέκαμψε όσες προσπάθειες κι αν έγιναν μέσα στη χρονιά. Το μεσοπρόθεσμο με το PSI τέλειωσαν τα ασφαλιστικά ταμεία και τους μισθούς, συμπαρασύροντας το ημιθανές εργατικό κίνημα κι αυτό στην ανυπαρξία. Το παρανοϊκό -σχεδόν εμφυλιοπολεμικό- προεκλογικό σκηνικό ελάχιστους πτόησε και όλοι λούφαξαν αφήνοντας τις τύχες του στην κάλπη. Η γκαστρωμένη γέννησε ένα τερατόμορφο πλάσμα με τρία κεφάλια. Η πανίσχυρη και τερατόμορφη αντιπροσώπευση νίκησε.
Κάπου εκεί τελειώνει και το “ριζοσπαστικό” καθήκον του ΣΥΡΙΖΑ. Της μοναδικής δύναμης της Αριστεράς που είχε πιθανότητες διεκδίκησης της κοινοβουλευτικής εξουσίας. Ο καιρός δεν είναι ιδανικός για “ριζοσπαστισμούς”. Ο γηρασμένος και φοβικός πληθυσμός της Ελλάδας δεν είναι έτοιμος για επαναστάσεις. Το “αντιμνημόνιο” έφαγε τα ψωμιά του και, μετά την απομάκρυνση από την κάλπη, ο κάθε κατεργάρης επιστρέφει στον πάγκο του.

Συμμαχίες, Συνιστώσες, Κόμματα και Μέτωπα

του ΔΗΜ.ΚΑΖΑΚΗ

Νέα κόμματα, πολιτικοί σχηματισμοί και ποικίλες δυνάμεις αναφύονται μέρα με τη μέρα. Απ’ όλα διαθέτει ο μπαξές. Κόμματα του ευρώ, αλλά και της δραχμής, δυνάμεις κάθε λογής και παραλλαγής της δεξιάς, αλλά και της αριστεράς. Μέχρι και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχουμε να δηλώνει ότι οσονούπω θα μετατραπεί στον «τρίτο (αντικαπιταλιστικό) πόλο», δίπλα στους άλλους πόλους που κυριαρχούν στο πολιτικό παιχνίδι. Είναι περίπου σαν τις ομάδες του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου που βάζουν σαν στόχο να μπουν κάποτε στην Πρώτη Εθνική κατηγορία και να παίξουν με τους μεγάλους. Ας της το ευχηθούμε. Έτσι ή αλλιώς είναι παντελώς αδιάφορο για τον λαό και τα επείγοντα προβλήματα που αντιμετωπίζει.

Παντού βλέπουμε μια μεγάλη κινητικότητα. Από την πολυκατοικία της ΝΔ που πληθαίνει σε πατώματα και διαμερίσματα, την κεντροαριστερά που σε λίγο θα θέλεις ειδικό λεξικό για να βρεις τα τετρακλάδια της, έως τις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ που μάχονται να κρατήσουν το αυτοτελές δικαίωμά τους στην πλούσια κρατική επιχορήγηση. Το ΚΚΕ με την σειρά του παλεύει για την «λαϊκή συμμαχία». Με τον εαυτό του. Μάλιστα μάθαμε πρόσφατα ότι ο κ. Κουτσούμπας σκοπεύει να χωρίσει στα δύο τις «κόβες» του κόμματός του για να τις βάλει να συμμαχήσουν μεταξύ τους. Κι έτσι θα εξαγγείλει πανηγυρικά ότι η «λαϊκή συμμαχία» επιτεύχθηκε με μεγάλη επιτυχία! Ζήτω το Κόμμα! Ουρά!

Η Ιερισσός σε ένα βλέμμα ...

Το τελευταίο βλέμμα μια νεαρής Ιερισ-σιώτισσας λίγο πριν φύγουμε χθες, δεν φεύγει από το μυαλό μου.
Ένα βλέμμα που μιλούσε στην γλώσσα της αδούλωτης ψυχής κάθε ελεύθερου ανθρώ-που.
Ένα βλέμμα που φώναζε "Δεν φοβόμαστε, Δεν υποχωρούμε, Θα Νικήσουμε!"
Ένα βλεμμα που καλούσε "Να ξαναρθείτε, ο πόλεμος εδώ θα κρατήσει καιρό ..."
Ένα βλέμμα που ήταν γεμάτο αδερφοσύνη και ευγωνομοσύνη μαζί ...
Ένα βλέμμα περηφάνιας και θάρρους μαζί ...
Ένα βλέμμα που λεγε γλυκά: "Καλή Αντάμωση" και "Σας ευχαριστούμε ..."

Στο τέλος, τα χέρια της να μας αποχαιρετούν και μετά δυό φιλιά στον αέρα.

Η θέση του Ε.Πα.Μ. απέναντι στο «αντιρατσιστικό» νομοσχέδιο.

Το Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο είχε από πολύ νωρίς τοποθετηθεί απέναντι τόσο στα φαινόμενα ρατσισμού και ξενοφοβίας, όσο και απέναντι στο λεγόμενο νεοναζιστικό φαινόμενο της «Χρυσής Αυγής», το οποίο καθόλου δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται αποκομμένο από το συνολικό πρόβλημα της χώρας και το καθεστώς ξένης κατοχής που επιβλήθηκε με πρόσχημα την οικονομική δυστοκία και το εξωτερικό χρέος με υπεργολάβο και εκτελεστή το εγχώριο πολιτικό προσωπικό.

Όταν το ίδιο το κοινοβούλιο, ο «ναός» της δημοκρατίας, μεταλλάσσεται σε ένα σύστημα εξυπηρέτησης άνομων συμφερόντων και επιφυλάσσει στον εαυτό του το ρόλο του νομιμοποιητή ενός ανοικτού καθεστώτος ξένης κατοχής και ξεπουλήματος της χώρας, αδιαφορώντας για τα στοιχειώδη συλλογικά και ατομικά δικαιώματα των πολιτών που υποτίθεται ότι εκπροσωπεί, τότε ο φασισμός είναι κυρίαρχη επιλογή της εξουσίας και όχι περιθωριακό φαινόμενο, που αναπτύσσεται αυτόνομα, παρά και ενάντια στην επίσημη πολιτική.

Η Χρυσή Αυγή αποτελεί σύμπτωμα του εκφασισμού της επίσημης πολιτικής που εκπορεύεται από τις ίδιες τις δυνάμεις που κυβερνούν, έχοντας μετατρέψει το κοινοβούλιο σε ένα άθλιο φύλο συκής των άνομων επιλογών τους. Ένα κοινοβούλιο που δεν είχε ποτέ, και δεν έχει πολύ περισσότερο σήμερα, καμιά σχέση με την δημοκρατία και τα λαϊκά συμφέροντα, ενώ δεν διστάζει να βάλει την υπογραφή για την εκποίηση ολόκληρης της χώρας, διαπράττοντας το έγκλημα της εσχάτης προδοσίας, αποδεχόμενο την κατάλυση του ίδιου του κράτους με την απεμπόληση κάθε έννοιας εθνικής κυριαρχίας.

Ακόμη μια φορά για το μεταναστευτικό και τους κήνσορές του...

                                             ΔΗΜ.ΚΑΖΑΚΗΣ

Όποιος θεωρεί ότι στις μέρες μας οι μετανάστες αποτελούν το «κακό σπυρί» της συνολικής κατάστασης μας, τότε ανήκει σ’ εκείνη την ιδιόρρυθμη κατηγορία που έχει συνθηκολογήσει ολοκληρωτικά με το καθεστώς κατοχής και ψάχνει στους πιο αδύναμους τα εξιλαστήρια θύμα για την δική του προσωπική εκτόνωση. Πρόκειται για μια εντελώς άνανδρη και πρόστυχη στάση όλων εκείνων που τρέμουν να θέσουν θέμα ανατροπής του καθεστώτος κατοχής κι έτσι ψάχνουν να εκτονώσουν τον άρρωστο και θρασύδειλο ψυχισμό τους πάνω στους πιο αδύναμους και ανυπεράσπιστους. Και δεν υπάρχει πιο αδύναμο και ανυπεράσπιστο θύμα σε μια χώρα από τον μετανάστη. Ιδίως όταν είναι λαθραίος. Όποιος έχει βρεθεί εξ ανάγκης να δουλεύει στο εξωτερικό ως μετανάστης, ή έχει συναναστραφεί με Έλληνες μετανάστες, το ξέρει πολύ καλά αυτό.

Γι’ αυτό λοιπόν θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε για άλλη μια φορά τα εξής απλά γεγονότα:

Η Χρυσή Αυγή και ο καθρέπτης

Εδώ και αρκετό καιρό η ελληνική κοινωνία βομβαρδίζεται κυριολεκτικά για τους κινδύνους που εγκυμονεί η παρουσία στο κοινοβούλιο του νεοναζιστικού μορφώματος της «Χρυσής Αυγής», αλλά και για τους βίαιους «ακτιβισμούς» μελών της εναντίον κυρίως ξένων παρανόμων, ή και νόμιμων μεταναστών. Έτσι φτάσαμε στα σκηνοθετημένα επεισόδια στη Βουλή και τη συζήτηση για το περίφημο «αντιρατσιστικό».

Πέραν των γραφικοτήτων, αλλά και των πραγματικών γεγονότων που όντως δημιουργούν προβλήματα με την παρουσία στελεχών της «Χρυσής Αυγής» και της, τουλάχιστον στα όρια της νομιμότητας, δράσης τους, η τελευταία δεν αποτελεί πραγματική απειλή για τη Δημοκρατία στη χώρα.

Όχι μόνο γιατί εξ αντικειμένου δεν μπορεί να απειληθεί κάτι που δεν υπάρχει και έχει καταλυθεί εδώ και καιρό, αλλά γιατί η πραγματική απειλή βρίσκεται αλλού. Εξ άλλου πάντα ο υπόκοσμος ερχόταν να συμπληρώσει το έργο που οι ταγοί του «νόμου» και της «τάξης» διαπράττουν σε περιόδους όπως η σημερινή.

Καμιά τύχη δεν θα είχαν τα καμώματα των γραφικών παγανιστών και η εγκληματική διάθεση....
των ανθρώπων του υποκόσμου που αποτελούν των πυρήνα του νεοναζιστικού μορφώματος, αν λειτουργούσε στοιχειωδώς η Δημοκρατία στη χώρα.

Μέχρι το 2010 όπου λειτουργούσε έστω και εικονικά το πολίτευμα, οι μπρατσάδες με τα ξυρισμένα κεφάλια ήταν πολύ βαθιά χωμένοι μεσ’ τη τρύπα τους, ενώ προβληματικές καταστάσεις σε περιοχές όπως ο «Άγιος Παντελεήμονας» εκκόλαπταν μεν, αλλά δεν ήσαν ικανές να σπάσουν το κέλυφος του αυγού του φιδιού, πολύ περισσότερο να οδηγήσουν αυτό έξω από την τρύπα του.