Γιατί η Αριάδνη έχει σήμερα μπερδευτεί

Ο Όργουελ κινδυνεύει ήδη να ξεπεραστεί. Ο Μεγάλος Αδελφός κάνει ό,τι μπορεί για να κλείσει τα φώτα… να σβήσει την δημοκρατία… να θάψει την ελπίδα.
Ποιος μπορεί να αμφιβάλλει ακόμα ότι η υπερεθνική ηγεσία της πλανητικής οικονομίας καθοδηγεί απροκάλυπτα το μανιχαϊστικό της σχέδιο βασισμένη στην ιδεολογική τύφλωση των μαζών.
Η ηλεκτρονική αστυνομία της σκέψης, μέσα από την προπαγάνδα του «άξονα του κακού», δείχνει καθημερινά τους «τρομοκράτες» όπως παλιά οι ασφαλίτες έδειχναν τους κομμουνιστές.
Αυτούς που εννοούν πραγματικά, όμως, ως «τρομοκράτες» δεν είναι οι εξτρεμιστές βομβιστές, οι ισλαμικές σέκτες, που μπορούν να ελέγχουν οι ίδιοι κι όποτε θέλουν να τους ενεργοποιούν, αλλά όσοι αρνούνται να γίνουν «πολιτικά ορθοί»: να σβήσουμε δηλαδή την ιστορία και την ιδιοπροσωπία μας και να δεχθούμε το σχιζοφρενικό περιβάλλον που στήνουν, την virtual reality της νέας δουλοκρατίας.

Επιστολή από τη Γερμανία

Επιστολή προς γονείς που τα παιδιά τους έφυγαν πρόσφατα για εργασία στην Ευρώπη

Από απόφοιτο του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου που εργάζεται στη Νότια Γερμανία

Ας ξεκαθαρίσουμε κάτι. Το ξέρω ότι πριν 35 χρόνια δεν είχες υπολογιστή, κινητό, αυτοκίνητο, ότι ο πατέρας σου ήταν αυστηρός και ότι δούλεψες μια ζωή σκληρά ώστε ο τεμπελχανάς ο γιός σου να μπορεί να κάνει συλλογή από πτυχία ανέμελος. Επομένως τώρα ήρθε η ώρα να σοβαρευτεί και αυτός, να πιεστεί όπως πιέστηκες και να κάνει ότι και τα υπόλοιπα παιδιά, να φύγει στο εξωτερικό για μία δουλειά της προκοπής. Αφού στην Ελλάδα δεν υπάρχει καμία προοπτική. Σωστά; Αυτή δεν είναι η συνταγή της επιτυχίας;

2ο Συνέδριο Ε.ΠΑ.Μ

               
                                           Παρακολουθήστε ζωντανά

http://www.ustream.tv/channel/epamicc

Η Αεροπορία βομβαρδίζει, το Πεζικό καταλαμβάνει και ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει τη δεξίωση

Υπάρχει ένα γνωμικό στο στρατό, καυστικό για το Πολεμικό Ναυτικό που τηρεί με τη μεγαλύτερη ευλάβεια από όλους την εθιμοτυπία του. Το γνωμικό ισχυρίζεται ότι «η Αεροπορία βομβαρδίζει ένα μέρος, στη συνέχεια το Πεζικό το καταλαμβάνει, κι έρχεται στο τέλος το Ναυτικό να οργανώσει τη δεξίωση».
 Όλο και περισσότερο τους τελευταίους μήνες ο ΣΥΡΙΖΑ έχει βαλθεί να επιβεβαιώσει το γνωμικό, αναλαμβάνοντας το ρόλο του Πολεμικού Ναυτικού. Ήρθε το ΠΑΣΟΚ το 2010 να βομβαρδίσει τον τόπο. Στη συνέχεια, το 2012, η ΝΔ τον κατέλαβε. Έτσι, έφτασε τώρα πια η ώρα του ΣΥΡΙΖΑ. Για να στήσει τη δεξίωση.

Η αντιπολίτευση των εναγκαλισμών

Το καλοκαίρι του 2012 τέλειωσαν οι ψευδαισθήσεις. Είχε ήδη εκδοθεί πιστοποιητικό θανάτου για το κίνημα των πλατειών, το οποίο δεν ανέκαμψε όσες προσπάθειες κι αν έγιναν μέσα στη χρονιά. Το μεσοπρόθεσμο με το PSI τέλειωσαν τα ασφαλιστικά ταμεία και τους μισθούς, συμπαρασύροντας το ημιθανές εργατικό κίνημα κι αυτό στην ανυπαρξία. Το παρανοϊκό -σχεδόν εμφυλιοπολεμικό- προεκλογικό σκηνικό ελάχιστους πτόησε και όλοι λούφαξαν αφήνοντας τις τύχες του στην κάλπη. Η γκαστρωμένη γέννησε ένα τερατόμορφο πλάσμα με τρία κεφάλια. Η πανίσχυρη και τερατόμορφη αντιπροσώπευση νίκησε.
Κάπου εκεί τελειώνει και το “ριζοσπαστικό” καθήκον του ΣΥΡΙΖΑ. Της μοναδικής δύναμης της Αριστεράς που είχε πιθανότητες διεκδίκησης της κοινοβουλευτικής εξουσίας. Ο καιρός δεν είναι ιδανικός για “ριζοσπαστισμούς”. Ο γηρασμένος και φοβικός πληθυσμός της Ελλάδας δεν είναι έτοιμος για επαναστάσεις. Το “αντιμνημόνιο” έφαγε τα ψωμιά του και, μετά την απομάκρυνση από την κάλπη, ο κάθε κατεργάρης επιστρέφει στον πάγκο του.

Συμμαχίες, Συνιστώσες, Κόμματα και Μέτωπα

του ΔΗΜ.ΚΑΖΑΚΗ

Νέα κόμματα, πολιτικοί σχηματισμοί και ποικίλες δυνάμεις αναφύονται μέρα με τη μέρα. Απ’ όλα διαθέτει ο μπαξές. Κόμματα του ευρώ, αλλά και της δραχμής, δυνάμεις κάθε λογής και παραλλαγής της δεξιάς, αλλά και της αριστεράς. Μέχρι και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχουμε να δηλώνει ότι οσονούπω θα μετατραπεί στον «τρίτο (αντικαπιταλιστικό) πόλο», δίπλα στους άλλους πόλους που κυριαρχούν στο πολιτικό παιχνίδι. Είναι περίπου σαν τις ομάδες του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου που βάζουν σαν στόχο να μπουν κάποτε στην Πρώτη Εθνική κατηγορία και να παίξουν με τους μεγάλους. Ας της το ευχηθούμε. Έτσι ή αλλιώς είναι παντελώς αδιάφορο για τον λαό και τα επείγοντα προβλήματα που αντιμετωπίζει.

Παντού βλέπουμε μια μεγάλη κινητικότητα. Από την πολυκατοικία της ΝΔ που πληθαίνει σε πατώματα και διαμερίσματα, την κεντροαριστερά που σε λίγο θα θέλεις ειδικό λεξικό για να βρεις τα τετρακλάδια της, έως τις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ που μάχονται να κρατήσουν το αυτοτελές δικαίωμά τους στην πλούσια κρατική επιχορήγηση. Το ΚΚΕ με την σειρά του παλεύει για την «λαϊκή συμμαχία». Με τον εαυτό του. Μάλιστα μάθαμε πρόσφατα ότι ο κ. Κουτσούμπας σκοπεύει να χωρίσει στα δύο τις «κόβες» του κόμματός του για να τις βάλει να συμμαχήσουν μεταξύ τους. Κι έτσι θα εξαγγείλει πανηγυρικά ότι η «λαϊκή συμμαχία» επιτεύχθηκε με μεγάλη επιτυχία! Ζήτω το Κόμμα! Ουρά!

Η Ιερισσός σε ένα βλέμμα ...

Το τελευταίο βλέμμα μια νεαρής Ιερισ-σιώτισσας λίγο πριν φύγουμε χθες, δεν φεύγει από το μυαλό μου.
Ένα βλέμμα που μιλούσε στην γλώσσα της αδούλωτης ψυχής κάθε ελεύθερου ανθρώ-που.
Ένα βλέμμα που φώναζε "Δεν φοβόμαστε, Δεν υποχωρούμε, Θα Νικήσουμε!"
Ένα βλεμμα που καλούσε "Να ξαναρθείτε, ο πόλεμος εδώ θα κρατήσει καιρό ..."
Ένα βλέμμα που ήταν γεμάτο αδερφοσύνη και ευγωνομοσύνη μαζί ...
Ένα βλέμμα περηφάνιας και θάρρους μαζί ...
Ένα βλέμμα που λεγε γλυκά: "Καλή Αντάμωση" και "Σας ευχαριστούμε ..."

Στο τέλος, τα χέρια της να μας αποχαιρετούν και μετά δυό φιλιά στον αέρα.

Η θέση του Ε.Πα.Μ. απέναντι στο «αντιρατσιστικό» νομοσχέδιο.

Το Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο είχε από πολύ νωρίς τοποθετηθεί απέναντι τόσο στα φαινόμενα ρατσισμού και ξενοφοβίας, όσο και απέναντι στο λεγόμενο νεοναζιστικό φαινόμενο της «Χρυσής Αυγής», το οποίο καθόλου δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται αποκομμένο από το συνολικό πρόβλημα της χώρας και το καθεστώς ξένης κατοχής που επιβλήθηκε με πρόσχημα την οικονομική δυστοκία και το εξωτερικό χρέος με υπεργολάβο και εκτελεστή το εγχώριο πολιτικό προσωπικό.

Όταν το ίδιο το κοινοβούλιο, ο «ναός» της δημοκρατίας, μεταλλάσσεται σε ένα σύστημα εξυπηρέτησης άνομων συμφερόντων και επιφυλάσσει στον εαυτό του το ρόλο του νομιμοποιητή ενός ανοικτού καθεστώτος ξένης κατοχής και ξεπουλήματος της χώρας, αδιαφορώντας για τα στοιχειώδη συλλογικά και ατομικά δικαιώματα των πολιτών που υποτίθεται ότι εκπροσωπεί, τότε ο φασισμός είναι κυρίαρχη επιλογή της εξουσίας και όχι περιθωριακό φαινόμενο, που αναπτύσσεται αυτόνομα, παρά και ενάντια στην επίσημη πολιτική.

Η Χρυσή Αυγή αποτελεί σύμπτωμα του εκφασισμού της επίσημης πολιτικής που εκπορεύεται από τις ίδιες τις δυνάμεις που κυβερνούν, έχοντας μετατρέψει το κοινοβούλιο σε ένα άθλιο φύλο συκής των άνομων επιλογών τους. Ένα κοινοβούλιο που δεν είχε ποτέ, και δεν έχει πολύ περισσότερο σήμερα, καμιά σχέση με την δημοκρατία και τα λαϊκά συμφέροντα, ενώ δεν διστάζει να βάλει την υπογραφή για την εκποίηση ολόκληρης της χώρας, διαπράττοντας το έγκλημα της εσχάτης προδοσίας, αποδεχόμενο την κατάλυση του ίδιου του κράτους με την απεμπόληση κάθε έννοιας εθνικής κυριαρχίας.