Η ΕΕ διολισθαίνει στον αυταρχισμό

Βαθιά διχαστική και απρόσμενα ρεβανσιστική ήταν η ετήσια, πανηγυρική ομιλία του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Μανουέλ Μπαρόζο στις 11 Σεπτεμβρίου. Πρόκειται για έναν θεσμό που έχει εισαχθεί τα τελευταία χρόνια στο πρωτόκολλο της ΕΕ κι αποτελεί πιστό αντίγραφο της αντίστοιχης ομιλίας που εκφωνεί κάθε χρόνο ο αμερικανός πρόεδρος, περιγράφοντας τους βασικούς άξονες της πολιτικής που θα ακολουθήσει σε κάθε πεδίο: από την διπλωματία μέχρι την οικονομία και τα κοινωνικά ζητήματα. Καμία πρωτοτυπία επομένως από τις Βρυξέλλες, που επιχειρούν με δάνεια πολιτικά εργαλεία να αναβαπτίσουν το κύρος τους που σταθερά καταποντίζεται όπως ανάγλυφα αποτυπώνουν κι οι έρευνες του Ευρωβαρόμετρου, με μόλις το 31% των ευρωπαίων πολιτών να εμπιστεύονται τους ευρωπαϊκούς θεσμούς όταν το 2007 δήλωνε την εμπιστοσύνη του το 57% (Ιούλιος 2013). Ως αποτέλεσμα κι η ίδια η ομιλία του Μανουέλ Μπαρόζο προκαλεί νύστα καθώς βρίθει από κοινοτοπίες, αοριστολογίες και βερμπαλισμούς, στους οποίους η γραφειοκρατία των Βρυξελλών ούτως ή άλλως έχει αναπτύξει μια έφεση.

Αυτή τη φορά όμως η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ξεπέρασε τον εαυτό της με έναν απρόσμενο τρόπο: Κάνοντας επίδειξη δύναμης απέναντι σε ανεξάρτητα, τύποις, κράτη και τους λαούς! Συγκεκριμένα ο Μπαρόζο απείλησε ότι θα γίνει χρήση του άρθρου 7 της συνθήκης της Ένωσης, στο οποίο προβλέπεται αναστολή του δικαιώματος ψήφου των κρατών μελών, στην περίπτωση που παρατηρείται συστηματική παραβίαση των αρχών του κράτους δικαίου και των συνταγματικών δεσμεύσεων. Ουσιαστικά δηλαδή απείλησε ότι θα αποβάλλει κράτη μέλη της ΕΕ.

Alexis is bigger in Texas

Την περασμένη Δευτέρα, ο Αλέξης Τσίπρας βρέθηκε στο Τέξας για να εκφωνήσει ομιλία σε συνέδριο του πανεπιστημίου που διδάσκει ο οικονομολόγος Γιάννης Βαρουφάκης, τον οποίο οι Αμερικανοί αποκαλούν χαϊδευτικά “Baroufas”, επειδή μπορεί να αερολογεί με τις ώρες χωρίς να λέει τίποτα.

Ανοίγοντας την ομιλία του, ο κ .Τσίπρας δήλωσε ότι είναι πολύ χαρούμενος που βρίσκεται στη γενέτειρα του Τζορτζ Μπους και υποσχέθηκε στους Τεξανούς ότι θα βομβαρδίσει κι εκείνος το Ιράκ όταν γίνει πρωθυπουργός, αν και, εξαιτίας της προφοράς του, οι Τεξανοί νόμιζαν ότι θέλει να βομβαρδίσει τους ίδιους και λίγο έλειψε να τον πάρουν στο κυνήγι με τα γελάδια, αλλά τελευταία στιγμή ο Baroufas τους εξήγησε ότι ο Alexis έχει κοπεί 38 φορές στο Lower, οπότε τα πνεύματα ηρέμησαν.

Το θέμα του συνεδρίου ήταν «Μπορεί να διασωθεί η Ευρωζώνη;», αλλά ο κ. Τσίπρας άλλαξε θέμα κι υποστήριξε ότι δεν έχει σημασία σήμερα αν ήταν σωστό ή λάθος που δημιουργήθηκε η Ευρωζώνη. Σημασία έχει ότι δημιουργήθηκε και συμμετέχει κι η Ελλάδα σε αυτήν.

Η πολιτική της Ε.Ε. έγινε εφιάλτης που μισούν οι Ευρωπαίοι

του Γιώργου Δελαστίκ

Η αλλαγή της πολιτικής στάσης των Ευρωπαίων απέναντι στην ΕΕ είναι κάτι παραπάνω από εντυπωσιακή. Συνιστά ανατροπή εκ βάθρων. Πριν από περίπου δέκα χρόνια, το 2004 συγκεκριμένα, ούτε καν στη Βρετανία δεν υπήρχε δημοσκοπικά εκφρασμένη απόλυτη πλειοψηφία εναντίον της ΕΕ, βάσει τουλάχιστον των δημοσκοπήσεων που διεξάγει δύο φορές τον χρόνο το Ευρωβαρόμετρο για λογαριασμό της Κομισιόν. Τότε, το 2004, στο ερώτημα «έχετε την τάση να μην εμπιστεύεστε την ΕΕ;» είχε απαντήσει καταφατικά το 47% των ερωτηθέντων Βρετανών.

Κατά παράδοξο για τον απλό πολίτη τρόπο το ποσοστό των Βρετανών που αντιμετώπιζε με καχυποψία την ΕΕ ήταν ελάχιστα μεγαλύτερο από το αντίστοιχο ποσοστό των... Γερμανών ή....
των Γάλλων! Πραγματικά, στη δημοσκόπηση εκείνη είχαν απαντήσει ότι δεν εμπιστεύονται την ΕΕ το 42% των Γερμανών και το 40% των Γάλλων. Αντιθέτως, στις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου υπήρχε άκρατος ενθουσιασμός υπέρ της ΕΕ. Απολύτως δικαιολογημένος, αφού η πρόσφατη τότε κυκλοφορία του ευρώ ως ενιαίου νομίσματος των κρατών της Ευρωζώνης είχε αυξήσει θεαματικά την ευημερία ευρύτατων στρωμάτων του πληθυσμού στη Νότια Ευρώπη. Το 2009 η οικονομική κρίση ήρθε και στην Ευρώπη. Η γραμμή που χάραξε η ΕΕ κατ' απαίτηση της Γερμανίας για την αντιμετώπισή της και η οποία καταβαράθρωσε τις οικονομίες όλων των νοτιοευρωπαϊκών κρατών είχε βαρύτατες πολιτικές επιπτώσεις. Η απώλεια της εθνικής κυριαρχίας μέσω των Μνημονίων και η υποταγή όλων των κρατών της Ευρωζώνης στη θέληση του Βερολίνου φούντωσαν τον αντιγερμανισμό σε όλη την Ευρώπη και έφεραν στο προσκήνιο τη συζήτηση για το «Δ' Ράιχ» της Γερμανίας σε ολόκληρη τη «γηραιά» ήπειρο.

συνέχεια στη σελίδα  Ε.Ενωση

Προπαντός να σβήσουμε τα κριτήρια (...και οι μετανάστες έχουν μάνες!)

Υπάρχει η έκφραση "να σβήσουμε τα πειστήρια του εγκλήματος" αλλά κάτι ανάλογο συμβαίνει και με τα κριτήρια του επικοινωνιακού εγκλήματος!

Στην κοινωνία της πληροφορίας, στην εποχή της επικοινωνίας, τα γεγονότα σχεδόν δεν υπάρχουν παρά διαμεσολαβημένα από τον τρόπο που επικοινωνούνται.

Τώρα λοιπόν στόχος των εκπεμπόμενων μηνυμάτων, των ερμηνειών των γεγονότων, ίσως και των γεγονότων αυτών καθαυτών, στο βαθμό που είναι κατασκευασμένα... είναι να σβηστούν τα παραδοσιακά κριτήρια σκέψης, τα συλλογικά κεκτημένα. Έχουμε να κάνουμε με μια κάπως μεταμοντέρνα εκδοχή της πραγματικότητας, των κοινωνικών συμβάντων και των πολιτικών γεγονότων.

Όπως με πληροφορεί φίλη του blog, στη σελίδα του fb που είναι αφιερωμένη στη μνήμη των δολοφονημένων χρυσαυγιτών φιγουράρει το "Πάλης ξεκίνημα" και ποίημα της Γώγου!

Αλλού ακούμε οτι όλες οι δολοφονίες είναι ίδιες, πράγμα που έχει λογική, αλλά και πως εξ αυτού συνάγεται πως και όλα τα θύματα δολοφονιών είναι ίδια. Δηλαδή αν δολοφονηθεί ο Άντερς Μπρέϊβικ πρέπει να τον κάνουμε ήρωα!

Εμείς ξέραμε μέχρι πρότινος, όπως το κληρονομήσαμε από τις προηγούμενες γενιές, πως ο αποθανών δεδικαίωται μεν, πως οι δικοί του άνθρωποι τον θρηνούν και αυτό είναι σεβαστό, αλλά πως έξω από αυτό τον κύκλο των στενών συγγενών και φίλων, η μνήμη των ανθρώπων είναι τα έργα τους προς την κοινωνία όσο βρίσκονταν εν ζωή.

Σχέδια αποσταθεροποίησης εξυφαίνει η επίσημη εξουσία

Η στυγερή δολοφονία με άκρως επαγγελματικό τρόπο των δυο μελών της ΧΑ έξω από τα γραφεία του κόμματος αυτού στο Νέο Ηράκλειο, γεννά πολλά ερωτηματικά για τα αληθινά κίνητρα και τους στόχους των δραστών. Ένα είναι σίγουρο. Δεν πρόκειται για αντιφασίστες της μιας, ή της άλλη μορφής, αλλά για σεσημασμένους επαγγελματίες εκτελεστές που μόνο ο υπόκοσμος, ή το παρακράτος διαθέτει.

Το ποιος κρύβεται πίσω από αυτή την ενέργεια φάνηκε από την πρώτη στιγμή αν παρακολουθήσει κανείς τον καταιγισμό δήθεν ενημέρωσης από τα γνωστά μέσα μαύρης προπαγάνδας του καθεστώτος. Πολύ πριν αποφανθούν επίσημα οι διωκτικές αρχές, οι γνωστοί τηλεοπτικοί κήνσορες σε διατεταγμένη υπηρεσία είχαν βαφτίσει το χτύπημα ως τρομοκρατική ενέργεια και η όλη τους προσπάθεια ήταν ευθύς εξαρχής να διαμορφώσουν ανάλογο κλίμα. Πώς το ήξεραν, ποιος τους το σφύριξε και μάλιστα πολύ πριν οι ίδιες οι διωκτικές αρχές εμφανιστούν με αυτή την εκδοχή; Μήπως ήταν προαποφασισμένο;

Ούτε μια σπιθαμή γης στα γουρούνια!

«Μόνο ένα κτήνος μπορεί να συνιστά στους φτωχούς να κάνουν οικονομία .... το να συνιστούμε οικονομία στους φτωχούς είναι κάτι τόσο εξωφρενικό, όσο και υβριστικό. Είναι σαν να συμβουλεύουμε έναν που πεινάει να τρώει λιγότερο.»
Όσκαρ Ουάιλντ , «The Soul of Man και under Socialism» 1891.
_______________

ΔΕΔΟΜΕΝΟ 1ο

Στις 22 και 23 Οκτώβρη, πριν 7 μέρες δηλαδή, πραγματοποιήθηκε η «4η Ελληνογερμανική Συνέλευση των Δημάρχων της Νυρεμβέργης», με τον χαριτωμένο τίτλο « Ο Δήμος του μέλλοντος», στην οποία συμμετείχε το ... crème de la crème των δωσιλόγων Δημάρχων κι ο εντεταλμένος της Μέρκελ στην Ελλάδα, Χάνς Γιόαχιμ Φούχτελ.

Επί της ουσίας, σκοπός του παραπάνω πανηγυριού ήταν να δοθούν μαθήματα και οδηγίες για....
το πώς οι δήμοι θα επιβάλλουν τοπική φορολογία στους πολίτες, το πώς θα ιδιωτικοποιηθούν δημοτικές υπηρεσίες, πως θα απαλλαγούν από υπηρεσίες δημόσιου και κοινωνικού χαρακτήρα, με ποια διαδικασία θα δώσουν τα απορρίμματα σε ιδιώτες επιχειρηματίες, πως ενδεχομένως θα γίνουν οικονομικές ζώνες γερμανικών συμφερόντων στην Ελλάδα κ.λ.π.

Οι δωσίλογοι της Θεσσαλονίκης

Όσο ψάχνει κανείς, βρίσκει.
Ο Στράτος Δορδανάς έψαξε για τους δωσίλογους της Θεσσαλονίκης και το αποτέλεσμα είναι το βιβλίο «Έλληνες εναντίον Ελλήνων»,
Εκδόσεις επίκεντρο, 2006.

Με το βιβλίο αυτό μαθαίνουμε ποιοι ήταν οι δωσίλογοι της Θεσσαλονίκης, πόσοι ήταν, ποιες ήταν οι διαφοροποιήσεις τους, τι ακριβώς έκαναν και ποια τύχη τους περίμενε μετά την αποχώρηση των Γερμανών.
Ο Δορδανάς χρησιμοποιεί τον υπότιτλο «ο κόσμος των Ταγμάτων Ασφαλείας στην κατοχική Θεσσαλονίκη, 1941-1944», παρ’ όλο που και ο ίδιος δεν τον θεωρεί ικανοποιητικό:
οι ένοπλες ομάδες στη Θεσσαλονίκη και τη Μακεδονία δεν είχαν καμιά σχέση με την κατοχική κυβέρνηση Ράλλη, ούτε λογοδοτούσαν σε αυτήν.
Η εξάρτηση τους ήταν αποκλειστικά από τους Γερμανούς, οι οποίοι τις εξόπλιζαν και τις έλεγχαν, για να έχουν ήσυχο το κεφάλι τους στη σφηκοφωλιά της Μακεδονίας, την οποία, ας μη ξεχνάμε ότι διεκδικούσαν οι σύμμαχοί τους Βούλγαροι.
Ακόμα περισσότερο, στη Θεσσαλονίκη ευδοκίμησε ένα φρούτο που δεν πρόκοψε ιδιαίτερα αλλού: κάποιοι «ηγέτες» του δωσιλογικού χώρου ήταν όχι απλά τυχοδιώκτες ή αντικομμουνιστές, αλλά εθνικοκοσοσιαλιστές.
Ταυτίζονταν δηλαδή και ιδεολογικά με το Τρίτο Ράιχ.