Ευρώ ή δραχμή;

του Όθωνα Κουμαρέλλα*

Παρά τις απέλπιδες προσπάθειες της κυβέρνησης να πείσει ότι τα δύσκολα ξεπεράστηκαν και μπροστά μας ανοίγεται η λεωφόρος της «ανάπτυξης», η πραγματικότητα πείθει ολοένα και περισσότερους, ότι τα πράγματα δεν πάνε καθόλου καλά και θα πρέπει να βρεθούν καινούργιοι τρόποι αντιμετώπισης της κατάστασης.

Έτσι, με τη συνεπικουρία δημοσκοπικών ευρημάτων, αλλά και του εσωτερικού διχασμού στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης σε σχέση με την παραμονή της χώρας στην ευρωζώνη, επανήλθε στο προσκήνιο η συζήτηση περί ευρώ, ή «δραχμής».

Το πρώτο πράγμα που πρέπει να παρατηρήσουμε, είναι ότι η συζήτηση επανήλθε με έναν παραπειστικό τρόπο. Δηλαδή, κατά πόσο είναι εφικτή μια πορεία ανάκαμψης της χώρας μέσω της επιστροφής στη παλιά δραχμή, με το επιχείρημα της δυνατότητας υποτίμησης του νομίσματος και με αυτόν τον τρόπο ανάκτησης της περιβόητης «ανταγωνιστικότητας» της οικονομίας της χώρας. Ο τρόπος όμως που παρουσιάζεται το θέμα, δίνει την ευκαιρία στους υπερασπιστές του ευρώ, να αντιτείνουν και μάλιστα με αρκετά πειστικό τρόπο, για τους μη ειδικούς και γνωρίζοντες, ότι με το εξωτερικό χρέος της χώρας σε τόσο υψηλά επίπεδα και με την οριστική....
απομάκρυνση της χώρας από τις αγορές, η υποτίμηση θα είναι τόσο μεγάλη και ο πληθωρισμός καλπάζων, έτσι που η επιστροφή στη «δραχμή» θα αποδειχθεί μια καταστροφική περιπέτεια. Στην πραγματικότητα τίποτε από αυτά δεν μπορεί να συμβεί, αν η μετάβαση σε Εθνικό νόμισμα γίνει με επιλογή μας και με βάση ολοκληρωμένο σχέδιο, που υπάρχει και σύντομα θα ανακοινωθεί, αλλά οι «αστικοί» μύθοι καλά κρατούν ελέω διατεταγμένης δημοσιογραφίας και πληρωμένης καθηγητικής αυθεντίας, ενώ δεν λείπει η προχειρότητα, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, από αυτούς που μεθοδικά επιλέγονται από τα καθεστωτικά ΜΜΕ να παρουσιάσουν την υπόθεση «δραχμή».

Όσο και αν νυχοπατούν τα χτήνη, τα κόκαλα από κάτω τους με θόρυβο θα σπαν

Τα παμε και τα ξανάπαμε: η ανάπτυξη περνάει από τα νεκροταφεία:
Μετά το 13χρονο κοριτσάκι «με τα σπίρτα» που πέθανε από αναθυμιάσεις, μια γριούλα κάηκε ζωντανή.
Τι κοινό έχουν ή μάλλον τι δεν είχαν και οι δυό τους: Ρεύμα.
Η ΔΕΗ από μια κερδοφόρα επιχείρηση που κάλυπτε βασικές ανάγκες των πολιτών και της πολιτείας, στα χρόνια του μνημονίου μετατράπηκε σε ένα καταχρεωμένο μπράβο που εκβιάζει μέχρι θανάτου τα θύματα του για να φέρει λεφτά στα αφεντικά του.
Όσο προχωρά η πρώτη σχετική βαρυχειμωνιά των τελευταίων ετών, τα νουμεράκια του θανάτου θα μοιράζονται καθημερινά στους πιο αδύναμους. Αν χαθεί δε σε πλειστηριασμούς και η τελευταία καταφυγή του κατατρεγμένου, το σπίτι του, ο Χάρος αυτό τον χειμώνα θα κάνει πάρτι! Όσοι δε θα πεθαίνουν από το κρύο, θα πεθαίνουν πολεμώντας το κρύο με φτωχά μέσα.
Κι άλλες Ιφιγένειες στο όνομα της ανάπτυξης!
Τα μαθηματικά του θανάτου οργιάζουν. Τα στατιστικά της εξαθλίωσης απογειώνονται!
Ανάπτυξη και ξερό ψωμί!
Ας δούμε όμως τώρα για ποια ανάπτυξη μιλάμε και τι είδους επενδυτές προσελκύει αυτή.

Κοινωνική δικτύωση και κατασκοπία

Το παραμύθι της διαδικτυακής διαφήμισης έχει τελειώσει – αφού ο τομέας των μεγάλων εταιρειών του διαδικτύου είναι η συλλογή πληροφοριών και δεδομένων, με πελάτες αφενός μεν τις μυστικές υπηρεσίες, αφετέρου το χρηματοπιστωτικό κτήνος και την παγκόσμια ελίτ

Η «διαπλοκή» των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών με τις εταιρείες υψηλής τεχνολογίας ή/και «κοινωνικής δικτύωσης» (Google, Twitter, Facebook κλπ.), συμπεριλαμβανομένων ενδεχομένως των διαδικτυακών χρημάτων (Bitcoin, Litecoin), είναι κάτι παραπάνω από εμφανής – με την άρνηση της Κίνας να επιτρέψει την δραστηριοποίηση ή χρήση τους (Bitcoin) εντός της επικρατείας της, να επιβεβαιώνει το συμπέρασμα.

Η «τελευταία λέξη της μόδας», όσον αφορά το συγκεκριμένο θέμα, φαίνεται πως είναι η εταιρεία «Palantir Technologies» – αντικείμενο της οποίας είναι η «ταξινόμηση» μεγάλων ποσοτήτων πληροφοριών. Ειδικότερα, πρόκειται για μία επιχείρηση πληροφορικής, η οποία αναπτύσσει συστήματα ασφάλειας και λογισμικού.

Ο κόσμος το 'χει τούμπανο ...

Αφορμή για αυτό το κείμενο αποτέλεσε η φωτογραφία από το Μετρό του Λονδίνου την οποία έλαβα με ηλεκτρονικό ταχυδρομείο. Στην φωτογραφία φαίνεται ένα «διαφημιστικό» μήνυμα που γράφει «Most Germans own a second property, It's called Greece» δηλαδή «οι περισσότεροι Γερμανοί έχουν μια δεύτερη ιδιοκτησία που λέγεται Ελλάδα».

Ξέρω ότι κάποιοι ίσως θυμώσετε γιατί θα πείτε ότι αυτό είναι κατ' ουσίαν δυσφήμιση της Ελλάδας. Είναι όμως έτσι;

Δεν είναι λίγες οι φορές όπου όταν αναφέρεται η άποψη ότι η Ελλάδα βρίσκεται υπό κατοχή εγείρονται έντονες αντιρρήσεις με επιχειρήματα όπως ότι «μόνοι μας μπήκαμε στα μνημόνια» και ότι «το ζήτημα είναι το χρέος της Ελλάδας και η οικονομική κρίση».
Το ενδιαφέρον είναι ότι οι αντιρρήσεις αυτές μπαίνουν όχι μόνο από τους υποστηριχτές του καθεστώτος των λεγόμενων Ελληνικών κυβερνήσεων που μας έφεραν σε αυτή την κατάσταση υποτέλειας και αποικιοποίησης, αλλά και από κάποιους συνομιλητές οι οποίοι αυτοπροσδιορίζονται ως αντιμνημονιακοί, προοδευτικοί ή και αριστεροί οι οποίοι δεν βλέπουν κατοχή αλλά ερμηνεύουν τα γεγονότα με αυστηρά ταξικά κριτήρια και ιδεολογήματα γενικά κατά του παγκόσμιου καπιταλισμού.

ΓΙΟΡΤΕΣ ΣΤΗ ΚΑΤΟΧΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ.

Ειδήσεις αθλιότητας διάσπαρτες. Νομίζουν οι καλοβαλμένοι ακόμα συμπολίτες και οι μέντορες των πολιτικών λιτότητας πως μέσα στο εορταστικό κλίμα αυτές οι «ειδησούλες» θα είναι σταγονίτσες δυσάρεστες στο γενικότερο κλίμα χαράς και γλεντιού...

Το κακό μ΄αυτό το πόλεμο είναι πως δεν θα μάθουμε ποτέ πόσα θύματα είχε. Γιατί ένα θύμα από σφαίρα είναι ολοφάνερο. Μια καταστροφή από βομβαρδισμό είναι ολοφάνερη. Μια κατάσταση αιχμαλωσίας, βασανισμού, εκτέλεσης είναι ολοφάνερη.

Ποιος όμως θα μπορέσει ποτέ να μετρήσει πόσοι «αδύναμοι κρίκοι» δεν θα είχαν καταλήξει στο νοσοκομείο ή και στο θάνατο, αν είχαν π.χ. θέρμανση, φαγητό, φάρμακα, κάποιο πενιχρό εισόδημα για να επιβιώσουν?....

Τάξτα, Χαράλαμπε

Πρώην πρόεδρος της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων, πριν τεθεί επικεφαλής του ψηφοδελτίου επικρατείας της ΝΔ στις εκλογές του 2012, ο κ. Αθανασίου θεωρείται από τους πλέον πετυχημένους προέδρους, καθώς του αναγνωρίζονται πολλές προσπάθειες για να απεξαρτηθεί η δικαστική εξουσία από την εκτελεστική. Στην Ελλάδα, βλέπετε, και δη στην ελληνική δικαιοσύνη, απαιτούνται αγώνες για να επιτευχθεί η αυτονόητη διάκριση των εξουσιών.

Στη θέση του υπουργού Δικαιοσύνης τοποθετήθηκε όταν η κυβέρνηση έγινε… δικομματική. Στους λίγους μήνες της θητείας του δείχνει ότι είναι, πάντως, ένα από τα πιο αποτελεσματικά στελέχη της κυβέρνησης καθώς γνωρίζει πολύ καλά τα της ελληνικής δικαιοσύνης (και προσωπικά πολλούς από το δικαστικό σώμα, άλλωστε).

Τους τελευταίους δύο μήνες έχει φέρει σε πέρας δύο δύσκολες αποστολές: Η πρώτη αφορά τις συλλήψεις των μελών της Χρυσής Αυγής, έπειτα από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, αποστολή την οποία οι ίδιοι οι κυβερνώντες δεν έχαναν ευκαιρία να χαρακτηρίζουν «απόλυτα επιτυχημένη». Τώρα, θα μου πείτε, τι δουλειά έχει ο υπουργός Δικαιοσύνης με τις αποφάσεις της ανεξάρτητης δικαιοσύνης; Σε μια ευνομούμενη πολιτεία, δίκιο θα είχατε. Αλλά δεν το θέτω εγώ το θέμα, ο ίδιος ο πρωθυπουργός το έθεσε: Στη συνέντευξη που έδωσε στον Γιάννη Πρετεντέρη, ο Αντώνης Σαμαράς, σε μια αποστροφή του λόγου του περί «ανεξάρτητης δικαιοσύνης», διερωτήθηκε: «Μπορούσα να κάνω ένα τηλέφωνο και να πω παρακαλώ πείτε τους να τους κρατήσουνε; Είδατε ότι δεν συνέβη αυτό, τουλάχιστον στην αρχή». Για το μετά μη με ρωτάτε… Δεν παίρνει όρκο ούτε κι ο πρωθυπουργός!

Οι πολιτικές της φτώχειας (σε απλά μαθηματικά)

Στις 21 Νοεμβρίου κατατέθηκε στη Βουλή ο προϋπολογισμός του 2014. Περίπου μια εβδομάδα μετά, στις 29 Νοεμβρίου, η Ελληνική Στατιστική Υπηρεσία δημοσίευσε τα στατιστικά στοιχεία για τον οικογενειακό προϋπολογισμό, τις συνθήκες διαβίωσης των νοικοκυριών και τον κίνδυνο φτώχειας στην Ελλάδα.

Αν και τα στοιχεία αυτά αφορούν στο 2012-που σημαίνει ότι η σημερινή εικόνα είναι μάλλον πιο ζοφερή-αξίζει να τα δούμε αναλυτικά.

Οι αριθμοί λένε την αλήθεια όσο και αν προσπαθεί η κυβέρνηση να ωραιοποιήσει τα στοιχεία ή να πείσει μέσω των πληρωμένων δημοσιογράφων, ότι η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Μακριά από λαϊκισμούς και υπεραπλουστεύσεις ας αφήσουμε να μιλήσουν οι αριθμοί.

Στην Ελλάδα της ανάπτυξης λοιπόν, το 2012 - μέσα σε ένα χρόνο- τα νοικοκυριά μείωσαν τις μηνιαίες δαπάνες σχεδόν κατά 12% σε σχέση με το 2011.

Η μεγαλύτερη πτώση αφορούσε σε έξοδα ένδυσης και υπόδησης τα οποία οι οικογένειες περιόρισαν κατά 15% -κάτι που καταγράφεται και στις στατιστικές του λιανικού εμπορίου το οποίο συνεχίζει την πτώση του. Τον Σεπτέμβριο του 2013 το λιανικό εμπόριο μειώθηκε κατά 6,4% σε σχέση με το Σεπτέμβριο του 2012. Αν και το 2012 η πτώση ήταν ακόμα μεγαλύτερη (10,4 %) σε σχέση με το 2011, η μικρότερη μείωση ου 2013 δεν οφείλεται σε κάποια στρατηγική ανάπτυξης αλλά στον μεγάλο αριθμό επιχειρήσεων που στο μεσοδιάστημα έκλεισαν. Φυσικά αυτά δεν έχουν καμία απολύτως σημασία, διότι η κυβέρνηση βρήκε τη λύση: τα καταστήματα θα ανοίγουν Κυριακές.