Κυβερνητική-καθεστωτική κατρακύλα, και η οικονομική ασφυξία της πλειονότητας

Ας δούμε λοιπόν τα αποτελέσματα της Σταθερότητας των Σαμαρά-Βενιζέλου:

Έρευνα ΙΜΕ ΓΣΕΒΕΕ – «Εισόδημα – Δαπάνες Νοικοκυριών»
Στα πρόθυρα της οικονομικής ασφυξίας βρίσκεται ένα μεγάλο μέρος των ελληνικών νοικοκυριών. Αυτό είναι το συμπέρασμα που προκύπτει από την ετήσια τακτική έρευνα του ΙΜΕ ΓΣΕΒΕΕ που έγινε σε συνεργασία με την εταιρία MARC A.E.

Σύμφωνα με την έρευνα:
1) Το 40,2% των νοικοκυριών, δηλαδή 1,4 εκ. νοικοκυριά έχουν στην οικογένεια ένα τουλάχιστο άτομο σε ανεργία. Από αυτό το ποσοστό μόνο το 9,8% λαμβάνει επίδομα ανεργίας (λιγότερο από 200,000). Περισσότεροι από 1 εκ. πολίτες έχουν μείνει ακάλυπτοι για τον κίνδυνο της ανεργίας.

2) Το 44,3% του πληθυσμού έχει οικονομικές υποχρεώσεις προς τις τράπεζες. 1 στα 10 νοικοκυριά αναγκάστηκαν να ρευστοποιήσουν περιουσιακά στοιχεία για ανταπεξέλθουν στην κρίση. Οι πρόσφατοι νόμοι για τη φορολόγηση ακινήτων, τις κατασχέσεις καταθέσεων και τη μερική άρση των πλειστηριασμών αναμένεται να δημιουργήσουν συνθήκες ασφυξίας στα νοικοκυριά.

Ποιος θα πληρώσει τα θαλασσοδάνεια; Εμείς.

του Δημ.Καζάκη

Οι ελληνικές τράπεζες είναι πολύ πιθανόν να χρειαστούν νέα κεφαλαιακή ενίσχυση μετά τα τεστ αντοχής που αναμένεται να δημοσιευθούν αργότερα αυτό το μήνα, είπε ο διοικητής της ΤτΕ, Γ. Προβόπουλος, στη Βουλή. «Κατά πάσα πιθανότητα θα απαιτηθούν και άλλα κεφάλαια για τις τράπεζες», δήλωσε ο Γιώργος Προβόπουλος στην Διαρκή Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων της Βουλής, όπως αναφέρει το Reuters (16/1). Ο κ. Προβόπουλος δήλωσε ότι τα 8 δις ευρώ περίπου που έχουν απομείνει στο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ), επαρκούν για να καλυφθούν οι όποιες επιπλέον ανάγκες.

Μόλις την προηγούμενη ημέρα η Κομισιόν έδωσε για μια ακόμη φορά το πράσινο φως στην έκδοση ειδικών κρατικών ομολόγων για τις τράπεζες προκειμένου να τα χρησιμοποιούν ως εγγύηση για την άντληση ρευστότητας από το κεντρικό ευρωσύστημα. Η Κομισιόν κατέληξε στο συμπέρασμα ότι τα μέτρα αυτά είναι συμβατά με τις οδηγίες της για τις κρατικές ενισχύσεις στις τράπεζες στη διάρκεια της κρίσης και έκρινε ότι είναι στοχευμένα, αναλογικά και περιορισμένα σε ό,τι αφορά τη χρονική διάρκεια και τον στόχο τους. Την παράταση έως τις 30 Ιουνίου 2014 των μέτρων στήριξης για τα ελληνικά πιστωτικά ιδρύματα που είχαν εγκριθεί για πρώτη φορά τον Νοέμβριο του 2008.

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει το τεκμήριο της αθωότητας;

Η Χ.Α. και η Εκκλησία το έχουν



Πρόσφατα ο καθηγητής κ.Γ.Ρούσης σε συνέντευξή του (Crash-Γ.Χουδαλάκης) είχε πει μεταξύ άλλων και τα εξής: «Προεκλογικά είχα δηλώσει για τον ΣΥΡΙΖΑ ότι όσο ανεβαίνει η μαϊμού τόσο περισσότερο της φαίνεται ο κώλος. Νομίζω ότι αυτό όσο περισσότερο περνάει ο καιρός τόσο και περισσότερο ισχύει. Στο όνομα του να πάρει την κυβέρνηση έχει δώσει τα πάντα και δίνει όλο και περισσότερα. Και είναι ίσως και παγκόσμια πρώτη. ….Ο Τσίπρας είναι ένας νεαρός που έχει καβαλήσει το καλάμι. Η κίνηση και μόνο του σώματος του δείχνει μια υπερβολική έπαρση. Δεν είναι κουτός. Έχει μια ευφράδεια, θα έλεγα, αλλά δεν έχει κανένα θεωρητικό βάθος και τα κύρια χαρακτηριστικά του είναι η έπαρση και ο οπορτουνισμός». Στο ερώτημα που αφορά τον κ.Αλαβάνο: «Την επιλογή του στο πρόσωπο του Τσίπρα για την προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ πως την χαρακτηρίζετε;», απάντησε μονολεκτικά: «Εγκληματική….»

Ο πόθος για τους μεγάλους ηγέτες

Η γενική εκτίμηση που φάνηκε να απολαμβάνει ο εκλιπών συνδέθηκε με ένα μοτίβο εν είδει κοινής διαπίστωσης: ήταν ένας μεγάλος ηγέτης. Ο νοσταλγικός τόνος με τον οποίο άπαντες έντυσαν την παραπάνω φράση, εμφανέστατος. Όλοι προσδοκούν την επαναφορά μεγάλων ηγετών για να «βγάλουν την κατάσταση από το αδιέξοδο». Ξεχνούν φυσικά πως το μέγεθος των σημερινών πολιτικών φαντάζει ασύγκριτα μικρό σε σχέση με αυτούς του παρελθόντος ακριβώς επειδή η ίδια η πολιτική δραστηριότητα έχει υποβαθμιστεί σημαντικά. Το μοντέλο κυριαρχίας στο σύγχρονο κόσμο υπαγορεύει οι κρίσιμες αποφάσεις να λαμβάνονται ερήμην των εκλεγμένων εκπροσώπων, με τους τελευταίους να μετατρέπονται οριστικά σε αναλώσιμες μαριονέτες – ανδρείκελα για να ριχτούν βορά στις λυσσασμένες επιθυμίες του αγανακτισμένου πλήθους. Την ίδια στιγμή που οι καθ’ ύλην υπαίτιοι της πολυεπίπεδης κοινωνικής κρίσης τρίβουν τα χέρια τους από το παρασκήνιο.

Δήθεν ζωή

Σε δύο κομμάτια έχουν χωρίσει την ειδησεογραφία κατανάλωσης οι αρχισυντάκτες πολιτικοί και με περισσή επαγγελματικότητα διαχέουν οι κατοχικοί δημοσιογράφοι: Σκάνδαλα εκατομμυρίων και τρομοκράτηση πολιτών.

Από τη μια βλέπεις να σκαλίζουν σκάνδαλα που επί δεκαετίες σκόνταφτες πάνω τους, ακόμα κι αν ζούσες στην πιο ακριτική περιοχή, και από την άλλη σε τρομοκρατούν ότι θα σε τιμωρήσουν ανελέητα αν δεν πληρώσεις τα σκανδαλώδη χαράτσια που οι νέοι Λουδοβίκοι σού επιβάλλουν.

Το θέμα είναι ότι οι δημοσιογράφοι που σπαταλούν τόσο χώρο για την φάτσα του Καντά, του Φιλιππίδη δεν μπαίνουν καν στην διαδικασία δεοντολογίας να μάθουν ποιος είναι ο κάθε απλός Έλληνας πολίτης που με το ζόρι χρωστάει, πού ζει, πώς βιώνει τις απειλές και να καταθέσει τις δικές του απόψεις για το μακέλεμα ζωής και αξιοπρέπειας που δέχεται. Όλοι οι πολίτες αντιμετωπίζονται ως μία μάζα ενώ το κάθε καθίκι, που χρηματοδοτούνταν από το δικό σου υστέρημα επί δεκαετίας, έχει όλα τα φώτα της δημοσιότητας. Ακόμα και στην καταδίκη δεν έχεις τα ίδια δικαιώματα με τον κατά συρροή εγκληματία. Στη δίκη του κάθε λαμογιού θα πάρουν μέρος εκπρόσωποι όλων των μέσων, θα πέσουν οι προβολείς πάνω τους, θα αντιμετωπιστούν ως αστέρες του χόλυγουντ ενώ ακριβοπληρωμένοι δικηγόροι που θα τους υπερασπιστούν θα πάρουν τις απολαβές τους από τα κλεμμένα χρήματα των λαμογιών.

Παλιννόστηση της Ευρώπης στην απολυταρχία

ΔΗΜ.ΚΑΖΑΚΗΣ                                                

Έτος σταθμός το 2014, μας διαβεβαιώνουν όλοι όσοι επωφελήθηκαν άγρια από τις πολιτικές που οδήγησαν την Ελλάδα στην χειρότερη κρίση της μεταπολεμικής ιστορίας της. «Το 2014 θα είναι μια καλή χρονιά και για την Ελλάδα και για την Ευρώπη», μας διαβεβαίωσε από τις στήλες του Βήματος (4/1) ο πρόεδρος της Alpha Bank, Γιάννης Κωστόπουλος. Γιατί; Διότι σύμφωνα με τον τραπεζίτη η «Ευρώπη, στην πορεία προς την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, θα έχει κάνει ένα ακόμη μεγάλο βήμα, αυτό της τραπεζικής ένωσης, με την ανάθεση στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα της εποπτείας των μεγάλων τραπεζών με την ουσιαστική συμβολή και των εθνικών κεντρικών τραπεζών.»


Με άλλα λόγια γιατί οι μεγάλες τράπεζες κι επομένως οι μεγαλοτραπεζίτες κερδοσκόποι σαν του λόγου του θα απαλλαγούν από τον βραχνά μιας πιθανής δικαστικής, ή άλλης δίωξης σε εθνικό επίπεδο, χωρίς τουλάχιστον την σύμφωνη γνώμη των ομολόγων του στην ΕΚΤ. Επίσης, θα απελευθερωθεί παντελώς η κερδοσκοπία με τις καταθέσεις και τα θαλασσοδάνεια. Οι μεγάλες τράπεζες θα έχουν το δικαίωμα να κάνουν ότι θέλουν χωρίς να δίνουν λογαριασμό παρά μόνο στους τραπεζίτες του καρτέλ της ΕΚΤ. Είναι να μην ενθουσιάζεται με την προοπτική της τραπεζικής ένωσης, ένας τραπεζίτης σαν τον κ. Κωστόπουλο που αν η χώρα μας ήταν ευνομούμενη και κυρίαρχη θα είχε να λογοδοτήσει για πολλά.

Ο κοινωνικός αποκλεισμός

Μετά το 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, «το σύστημα»
χρειαζόταν ανθρώπους για να μπορέσει να λειτουργήσει. Επομένως, τους ενσωμάτωνε στην παραγωγική διαδικασία, όχι επειδή το ήθελε, αλλά λόγω του ότι είχε ανάγκη αφενός μεν από εργαζομένους, αφετέρου από καταναλωτές.

Υπήρχαν φυσικά προβλήματα, η ανεργία δεν μηδενίσθηκε ποτέ, αλλά τόσο οι εθνικές οικονομίες, όσο και οι σχέσεις τους με τους ανθρώπους ήταν διαφορετικά «οργανωμένες», συγκριτικά με αυτά που συμβαίνουν σήμερα.

Πολλές λειτουργίες, οι οποίες στο παρελθόν εξασφάλιζαν θέσεις εργασίας, είτε εκτελούνται πλέον από μηχανές, είτε έχουν μεταφερθεί σε άλλες περιοχές του πλανήτη, είτε έχουν πάψει να υπάρχουν. Ακόμη και όταν επιστρέφει λοιπόν η ανάπτυξη σε μία χώρα, δημιουργούνται πολύ λιγότερες νέες θέσεις εργασίας, συγκριτικά με το μέγεθος του πληθυσμού – γεγονός που σημαίνει ότι, ο αριθμός των αποκλεισμένων αυξάνεται σταθερά.