Σεισμός ή πλειστηριασμός;

Η κυβέρνηση αποφάσισε την απαλλαγή των κατοίκων της Κεφαλονιάς από τον ειδικό φόρο ακινήτων για το 2014, την επιδότηση ενοικίου μέχρι 500 ευρώ, την ενίσχυση για την αγορά οικοσκευής μέχρι 6.000 ευρώ, την επιδότηση για τις επισκευές των κτιρίων, την συνέχιση της καταβολής του εφάπαξ επιδόματος και άλλα. Βέβαια, όλα αυτά αποφασίστηκαν με εντολή Σαμαρά.

Διαπιστώνω πως, αν το σπίτι σου υποστεί ζημιές από σεισμό, η κυβέρνηση σπεύδει να σε βοηθήσει• ειδικά, αν είναι προεκλογική περίοδος.

Αν, όμως, έχεις χρέη, το σπίτι σου θα βγαίνει σε πλειστηριασμό και θα σε πετάνε στον δρόμο.

Δηλαδή, αν σε χτυπήσει ο σεισμός, η κυβέρνηση σε βλέπει με κάποια συμπάθεια.

Αν δεν σε χτυπήσει ο σεισμός, σε χτυπάει η κυβέρνηση.

Δεν την καταλαβαίνω αυτή τη λογική. Δεν την καταλαβαίνω γιατί δεν.....
είναι λογική.

Οι κάτοικοι της Κεφαλονιάς βλέπουν τα σπίτια τους να γκρεμίζονται, ή να κινδυνεύουν, και τις ζωές τους να διαλύονται.

Τα τελευταία χρόνια, εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες είδαν τις ζωές τους να διαλύονται.

Εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες έφυγαν μετανάστες στο εξωτερικό.

Έφυγαν μετανάστες για τον ίδιο λόγο που πολλοί Κεφαλονίτες εγκαταλείπουν σήμερα την Κεφαλονιά: για να σωθούν.

Δεν είναι η πρώτη φορά: μετά τον μεγάλο φονικό σεισμό του ’53, από τους 125 χιλιάδες κατοίκους της Κεφαλονιάς έμειναν στο νησί μόνο 25 χιλιάδες.

Έγιναν πολλοί σεισμοί τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας.

Ατομικοί σεισμοί.

Χιλιάδες άνθρωποι κατέρρευσαν. Μέσα σε γενική απάθεια.

Χιλιάδες συνάνθρωποί μας αυτοκτόνησαν.

Αν είχε γκρεμιστεί το σπίτι τους, ίσως να μας είχαν απασχολήσει περισσότερο.

Η περιουσία συγκινεί τους Έλληνες περισσότερο από τους ανθρώπους.

Μάλλον επειδή είμαστε ο περιούσιος λαός.

Κι όπως είχε πει και ένας αξέχαστος δημοσιογράφος μετά από μια μεγάλη πυρκαγιά την προηγούμενη δεκαετία «χάθηκαν σπίτια, περιουσίες, άνθρωποι».

Με αυτή τη σειρά.

(Το κείμενο είναι αφιερωμένο σε έναν φίλο μου που κινδυνεύει να χάσει το σπίτι του. Και δεν μένει στην Κεφαλονιά.)

πηγη

Χαίρε, ω χαίρε, Αληταρά!

Πάνω στην Πίνδο την ώρα που τον έβαλαν κάτω για να του κόψουν το πόδι λόγω κρυοπαγημάτων, σφάδαζε από τους πόνους, αλλά το μυαλό του πέταγε 70 χρόνια μπροστά στην υλοποίηση του οράματος του κάθε αλητάκου για την Ενωμένη Ευρώπη.

Την ώρα που ξεκοιλιάζονταν άμαχοι ακόμη και νήπια στο Κόμμενο, στο Δίστομο, στα Καλάβρυτα κι αλλού δεν βόγκαγαν από τους πόνους αλλά από την ευτυχία για την υλοποίηση του οράματος του κάθε αλητάκου για την Ενωμένη Ευρώπη.

Την ώρα που εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες ξεχύνονταν να αντισταθούν απέναντι σε έναν αόρατο εχθρό για να υπερασπίσουν την πατρίδα τους από την ναζιστική λαίλαπα έδιναν το υπέρτατο αγαθό, την ζωή τους, για την υλοποίηση του οράματος κάποιου αλητάκου για την Ενωμένη Ευρώπη.

Την ώρα που κατέβαιναν από τα καμιόνια ξημερώματα εκατοντάδες και στήνονταν στον τοίχο για την τελειωτική σφαίρα των ναζιστών εκτελεστών, δεν ψιχάλιζαν τα μάτια αλλά στο βλέφαρο τους έκρυβαν την ικανοποίηση ότι εκτελούνται για την υλοποίηση του οράματος ενός αλητάκου για την Ενωμένη Ευρώπη.

Την ώρα που οι συνεργάτες του αόρατου εχθρού εντόπιοι (γνωστοί και ως γερμανοτσολιάδες) και ξένοι γνωστοί με την εθνικότητα τους (Αυστριακοί, Ιταλοί, Κροάτες, λευκοφεσίτες Αλβανοί, Ουκρανοί), έσφαζαν, βίαζαν και λεηλατούσαν με μεγάλη ευχαρίστηση ο,τιδήποτε Ελληνικό, οι σφαγμένοι Έλληνες δεν ούρλιαζαν αλλά έπεφταν ήσυχα υπέρ του οράματος κάποιου αλητάκου για την Ενωμένη Ευρώπη.

Βιομηχανία χρεοκοπιών

Ενδεχομένως να μην ενδιαφέρει πολλούς Έλληνες το τι ακριβώς συμβαίνει στη Μ. Βρετανία, όσον αφορά τις εγκληματικές, τις ληστρικές κυριολεκτικά μεθόδους ορισμένων τραπεζών – μερικές από τις οποίες έχουν σχετικά πρόσφατα διασωθεί από τους φορολογουμένους Πολίτες. Εν τούτοις,

.

(α) με το θέμα των κατασχέσεων των ακινήτων να μην έχει επιλυθεί, αλλά να έχει απλά μετατεθεί για ένα χρόνο αργότερα, κυρίως λόγω των Ευρωεκλογών,

(β) με τις «τιτλοποιήσεις» να έχουν λάβει τεράστιες διαστάσεις – ενώ, αργά ή γρήγορα, κάποιοι ξένοι ιδιοκτήτες των τίτλων θα πλειστηριάσουν πολλά ελληνικά ακίνητα, καθώς επίσης

(γ) με τη δημιουργία «μονάδων ειδικού σκοπού» από τις ελληνικές τράπεζες (πρόσφατα η ΕΤΕ ίδρυσε τη δική της Bad Bank, με την ονομασία «Νέα μονάδα εταιρικών πιστοδοτήσεων ειδικής διαχείρισης»), θα κατανοήσει κανείς ότι,

το συγκεκριμένο θέμα πρέπει να ενδιαφέρει – ειδικά επειδή ως ιδιοφυής θεωρείται αυτός που μαθαίνει από τα σφάλματα των άλλων, έξυπνος όποιος μαθαίνει από τα δικά του λάθη και ανόητος αυτός που αφενός δεν διδάσκεται από τις εμπειρίες των άλλων, αφετέρου επαναλαμβάνει το ίδιο λάθος, πολλές φορές.

Μνημόνιο και στα Εθνικά Θέματα

του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη

Οι Έλληνες αμήχανοι παρακολουθούν την χώρα να βυθίζεται καθημερινά στο χάος της πρωτοφανούς παρακμής, εγκλωβισμένη στον ζουρλομανδύα των μνημονίων, και να χάνει κάθε διαπραγματευτική της ικανότητα στα μέτωπα των εθνικών θεμάτων. Η Ελλάδα, από την στιγμή που το δωσιλογικό πολιτικό προσωπικό προσυπέγραψε την σκόπιμη λεηλασία της με τα μνημόνια και τις δανειακές συμβάσεις, αποδεχόμενοι ένα μη βιώσιμο χρέος, οδηγείται μεθοδευμένα στην καταστροφή και στην εθνική διάλυση. Ο εγκληματικός «Καλλικράτης», οι χλιαρές έως ανύπαρκτες αντιδράσεις στην τουρκική επιθετικότητα και την σκοπιανή προκλητικότητα, η αδιαφορία μπροστά στον αλβανικό «αλυτρωτισμό», η ντε φάκτο αναγνώριση τετελεσμένων στο Κυπριακό και άλλες πολλές και ύποπτες υποχωρήσεις των τελευταίων κυβερνήσεων περνούν απαρατήρητες και προοιωνίζουν ένα ζοφερό μέλλον.
Στην πρόσφατη συζήτηση εφ’ όλης της ύλης, μετά την πρόταση μομφής, οι κομματικοί ινστρούχτορες δεν ασχολήθηκαν, ούτε καν προσχηματικά, με τα ανοικτά εθνικά θέματα, ούτε με την εξωτερική πολιτική, σε μια χρονική περίοδο όπου τόσο κρίσιμες ανακατατάξεις και κοσμοϊστορικά γεγονότα συμβαίνουν στην γειτονιά μας. Ενώ η παγκοσμιοποίηση, ως μια «μέγα-τάση» που σκιάζει τα πάντα, επιταχύνει την μετατροπή των Βαλκανίων και της Μέσης Ανατολής σε Βαβέλ εθνοτήτων και κρατιδίων, οι Έλληνες βολοδέρνουν σε μια αλλόφρονα κοινωνία, αποχαυνωμένοι κι εφησυχασμένοι από την συνεχή παραπληροφόρηση των καθεστωτικών ΜΜΕ.
Μέσα στην γενική αφασία, ελάχιστοι κατανόησαν την βαρύτητα των δηλώσεων του Αθ. Δαβάκη για «ενεργό απειλή διατυπωμένη από τη γείτονα», αφού παρατηρείται «υπερσυγκέντρωση στρατιωτικών δυνάμεων και στον Έβρο και στα μικρασιατικά παράλια», έστω κι αν υποχρεώθηκε να τις συμμαζέψει…
Πόσο μπορεί να εφησυχάζουμε, όμως, όταν ο ίδιος ο «τροϊκανός» υφυπουργός Εθνικής Άμυνας είπε, ούτε λίγο ούτε πολύ, ότι οι Τούρκοι ετοιμάζονται να μας επιτεθούν στον Έβρο και στα νησιά;

Η μαγική σκέψη

Σύμφωνα με τα Χαντίθ, την καταγεγραμμένη παράδοση που οι μουσουλμάνοι σουνίτες θεωρούν συμπλήρωμα του Κορανιού, ο προφήτης Μωάμεθ έχει αποφανθεί ότι «όσο πλησιάζει κανείς την εξουσία τόσο απομακρύνεται από τον Θεό». Το πρόβλημα ίσως αρχίζει και προκύπτει όταν εκτός από τον Θεό απομακρύνεται και από την ορθολογική σκέψη, ενίοτε και από την κοινή λογική. Και κάτι τέτοιο συμβαίνει στην πολιτική σκηνή όταν υπαρκτές αντιθέσεις και δυσκολίες θεωρούνται ότι λύνονται με ρητορικό συγκερασμό αντιφατικών προταγμάτων, επίκληση καλών προθέσεων και ακροβασίες, δηλαδή με την προσφυγή σε ένα είδος «μαγικής σκέψης».

Τι νόημα μπορεί να έχει για παράδειγμα όταν εκπρόσωποι πολιτικού κόμματος που επαγγέλλεται την έξοδο από τα μνημόνια και τον τερματισμό της λιτότητας ομνύουν στο όνομα της «δημοσιονομικής σταθεροποίησης» και των πλεονασματικών προϋπολογισμών που αποτελούν ως γνωστόν τον κεντρικό στόχο των μνημονίων; Πως γίνεται να μια οικονομία που βρίσκεται σε τροχιά καταστροφικής ύφεσης να ανακάμψει με δημόσια δαπάνη καθηλωμένη στα σημερινά επίπεδα; Πως θα αντιμετωπισθεί η ανθρωπιστική κρίση χωρίς αντίστοιχη παροχή δημόσιων πόρων για την κάλυψη των κοινωνικών αναγκών που έχουν καταβαραθρωθεί από τις μνημονιακές πολιτικές;

Τι θα κάνατε αν βρισκόσασταν στην κοιλιά ενός τεράστιου κροκόδειλου;

του Δημήτρη Καζάκη

Όχι, δεν αναφέρομαι στην πρόσφατη είδηση εξ Αυστραλίας για τα δυο 12χρονα αγοράκια που χάθηκαν γιατί αγνόησαν τις πινακίδες που έλεγαν, προσοχή κίνδυνος κροκόδειλοι. Αυτοί άλλωστε είναι κροκόδειλοι της άγριας φύσης και ακολουθούν τα ένστικτά τους. Επιτίθενται στην λεία τους όταν πεινούν και σταματούν όταν χορταίνουν. Το κάνουν επί εκατομμύρια χρόνια σε μια αέναη μάχη ενάντια στο χρόνο και τον άνθρωπο.

Τι κάνεις όμως αν βρεθείς στην κοιλιά ενός κροκόδειλου με ευγενική καταγωγή, τρόπους και ανατροφή από τα μεγαλύτερα σαλόνια της Δύσης; Δεν πρόκειται για εκείνους του άγριους κροκόδειλους που ξεσκίζουν το θύμα τους χωρίς να του αφήνουν κανένα περιθώριο αυταπάτης. Όχι βέβαια.

Πρόκειται για ένα ερπετό που του αρέσει να καταπίνει με μιας και ύστερα με την ησυχία του να χωνεύει, με το θύμα του να νομίζει ότι τα πάντα είναι δυνατά. Ακόμη και το να εγκατασταθεί μέσα στην κοιλιά του για πάντα. Οι ειδικοί λένε ότι μ’ αυτόν τον τρόπο το συγκεκριμένο είδος κροκόδειλου αποφεύγει τα στομαχικά προβλήματα και απολαμβάνει το γεύμα του περισσότερο.

Είναι μια τεχνική που μάλλον την έμαθε σε κάποιο από μεγάλα ευαγή ιδρύματα της πολιτισμένης Δύσης. Ίσως σε κάποιο Χάρβαρντ. Μάλλον έτσι δικαιολογείται και το τεράστιο μέγεθος αυτού του ερπετού.

Τι κάνεις λοιπόν; Αυτό το ερώτημα απασχολεί την θαυμάσια παράσταση στο Από Μηχανής Θέατρο, όπου μια ομάδα εξαίρετων ηθοποιών ανέβασε το σατιρικό διήγημα του Φιόντορ Ντοστογιέφσκι, Ο Κροκόδειλος. Νομίζω ότι αξίζει να την δει κανείς, όχι μόνο για να θαυμάσει το ταλέντο των συντελεστών της παράστασης, που δοκίμασαν με αξιοσημείωτη επιτυχία να μεταφέρουν στην σκηνή ένα σατιρικό διήγημα το οποίο δεν προοριζόταν για θεατρικό από τον συγγραφέα του, αλλά για να τον απασχολήσει στα σοβαρά και το θέμα του έργου.

Με την Ελλάδα ήδη βαθιά μέσα στην κοιλιά του κροκόδειλου, είναι κάτι παραπάνω από επίκαιρο το έργο αυτό του μετρ της Ρωσικής κλασσικής λογοτεχνίας. Ο Ντοστογιέφσκι ήξερε, ίσως καλύτερα από κάθε άλλον, να εντοπίζει και να αναλύει τα υπόγεια ρεύματα της εποχής του. Κι ενώ οι συντελεστές της παράστασης φρόντισαν να αποφύγουν την αλλοίωση του κειμένου, ο θεατής – τουλάχιστον ο υποψιασμένος – θα βρει πάρα πολλές αναλογίες με την σημερινή κατάσταση της Ελλάδας.

Είμαι σίγουρος ότι οι περισσότεροι θεατές θα ταυτιστούν με τον Ιβάν Ματβιέιτς στην κοιλιά του κροκόδειλου, μιας και η συντριπτική πλειοψηφία όλων μας βρίσκεται ήδη σ’ αυτήν την κατάσταση. Με την διαδικασία της πέψης να έχει ξεκινήσει.

Μεγάλος συνασπισμός και άλλες ιστορίες

Κυβέρνηση εθνικής ενότητας, κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας, μεγάλος συνασπισμός αλά ελληνικά. Πάνε και έρχονται τα σενάρια για το ενδεχόμενο συγκυβέρνησης ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ πριν ή μετά τις εθνικές εκλογές για λόγους πατριωτικού καθήκοντος. Κάτι που δεν κρύβουν πως θα ήθελαν οι εταίροι/πιστωτές και το οποίο ενθαρρύνουν σε κάθε ευκαιρία που τους παρουσιάζεται εντάχθηκε πλέον στην εσωτερική ατζέντα με αφορμή δημοσκόπηση της Metron Analysis (Εθνος της Κυριακής) που δείχνει ότι η κοινωνική πλειοψηφία θα έβλεπε θετικά κάτι τέτοιο. Γιατί όχι, άλλωστε; Η ιδέα της εθνικής συνεννόησης είναι εξαιρετικά δημοφιλής και έχει μόνο φίλους, ειδικά εφόσον το ακριβές περιεχόμενό της περιγράφεται με γενικότητες και αοριστιλογία.
Η πολιτική στην καλύβα

Της Αγγελικής Σπανού

Σύμφωνα με τις πληροφορίες που διακινούνται εδώ και μήνες στο παρασκήνιο, μετριοπαθή στελέχη της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ ανταλλάσσουν απόψεις σε γεύματα και δείπνα ζυμώσεων διαπιστώνοντας πως είναι εθνική ανάγκη να μετριαστεί η πόλωση και να αναζητηθούν σημεία σύγκλισης σε ό,τι αφορά στα μεγάλα θέματα:
Τη συμφωνία για το χρέος, την ανασυγκρότηση της παραγωγικής βάσης, τον εξορθολογισμό του κράτους.

Η σεναριολογία έχει προχωρήσει τόσο πολύ που κυκλοφορούν ονόματα ακόμη και για τον πιθανό πρωθυπουργό ενός τέτοιου σχήματος (Π. Πικραμένος), ενώ ο Γ. Δραγασάκης θεωρείται ως το πρόσωπο-κλειδί από την πλευρά του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Βέβαια, από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ δεν υπάρχει κανένα στέλεχος που να έχει δημοσίως τοποθετηθεί θετικά ως προς το ενδεχόμενο μιας συνεννόησης κορυφής που θα μπορούσε να καταλήξει στο σχηματισμό κυβέρνησης εθνικής ενότητας.