"Ουδείς αναμάρτητος" λέει ο Χάρης Καστανίδης!!!

Έτσι δήλωσε πριν από λίγο στη δημοσιογράφο Αλεξάνδρα Χριστακάκη ο Χάρης Καστανίδης, ξεπλένοντας εύκολα τον Φώτη Κουβέλη και τη ΔΗΜΑΡ με τους οποίους συμπαρατάσσεται, μετά από ώριμη σκέψη! Μάλιστα ως παράδειγμα έτερου αμαρτωλού ανέφερε τον Αλέξη Τσίπρα!!!

"Ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθο μπαλέτο" λοιπόν, που θα έλεγε και ο Φατσέας της καλής τηλεοπτικής σειράς!

Το πρόβλημα είναι οτι αυτό το πρωτοφανές πλυντήριο πασών κεντρο"αριστερών" στήνεται στον ραδιοφωνικό αέρα του Κόκκινου, για να τα ακούει και από πάνω από τους εκ φύσεως θρασύτατους πασόκους.

Πολύ κρίμα που η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ που ελέγχει καθώς φαίνεται και τον 105,5, απλώνει το χέρι στους δήμιους και γυρίζει την πλάτη σε μεγάλο κομμάτι της παραδοσιακής βάσης του αλλά και σε τόσα σημαντικά, πατριωτικά, δημοκρατικά κινήματα που αναπτύσσονται με γοργούς ρυθμούς πίσω από τα φώτα της μιντιακής δημοσιότητας.

Αυτό αποδεικνύει οτι η ηγεσία του, αν μη τι άλλο, φοβάται τον λαό, όπως κάθε ηγεσία παραδοσιακά φοβάται ότι μπορεί να την καταργήσει. Και γι αυτό προτιμά να συνδιαλέγεται με εξουσίες, έστω και ξεπεσμένες και φθαρμένες.

Αυτές τις επιλογές αναμφίβολα θα τις πληρώσει ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά το ζήτημα είναι να μην τις πληρώσουμε όσοι δεν φταίμε, οι αναμάρτητοι, που ναι, υπάρχουν, όσο και αν δεν βολεύει καθόλου τους κεντρο"αριστερούς" αυτή η πραγματικότητα, καθώς συμψηφίζουν την ενεργό συμμετοχή ή την στήριξη και ανοχή τους στις εγκληματικές μνημονιακές κυβερνήσεις με οτιδήποτε άλλο ήσσονος σημασίας. Καθώς φαίνεται δεν έχουν καν συναίσθηση του μεγέθους του εγκλήματος που συντελέστηκε τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, κάτι που τους καθιστά είτε ανεπαρκείς βλάκες είτε αδίστακτους επικίνδυνους

πηγη

Ο νέος κακός μαθητής της ΕΕ: Η Γαλλία στη μέγγενη του Δημοσιονομικού Συμφώνου...

Η Γαλλία τέθηκε την Τετάρτη 05 Μαρτίου υπό "ενισχυμένη επιτήρηση" από την Επιτροπή, η οποία αποκτά το δικαίωμα να επιβάλλει πλέον "διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις" (δηλαδή νέα μέτρα) σύμφωνα με τους κανόνες της ΕΕ.

Δεν χρειάζεται πια μνημόνιο για να τεθείς υπό καθεστώς "επιτήρησης" ή κηδεμονίας από τα όργανα της ΕΕ. Αρκεί το νέο Δημοσιονομικό Σύμφωνο. Η Γαλλία τέθηκε υπό "ενισχυμένη επιτήρηση" και στο εξής δεν θα μπορεί ούτε καν να συντάξει δικό της κρατικό προϋπολογισμό. Το σύνολο της δημοσιονομικής και οικονομικής της πολιτικής έχει τεθεί υπό την "έγκριση" της ΕΕ.

Ο δρόμος προς την καταστροφή και το ολοκαύτωμα άρχισε για τον Γαλλικό λαό. Ο Ολάντ και η εγχώρια ολιγαρχία ασχολείται με αποικιοκρατικές επιχειρήσεις στην Αφρική την ίδια ώρα που παραδίδει την χώρα και τον λαό στις κανιβαλικές ορέξεις της Γερμανίας υπό την άμεση εποπτεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

Η ιστορία του μεσοπολέμου επναλαμβάνεται. Μόνο που η Γαλλογερμανική συμμαχία της άρχουσας τάξης δεν γίνεται υπό την αιγίδα του φασισμού και του ναζισμού, όπως συνέβη μετά την πτώση του Λαϊκού Μετώπου, αλλά υπό την κηδεμονία της ΕΕ. Τα μνημόνια του Νότου μπροστά στο Δημοσιονομικό Σύμφωνο που επίσημα επιτρέπει την κατάλυση βασικών λειτουργιών των κρατών-μελών, θα αποδειχτούν πολύ ήπιας μορφής.

πηγη

Ο μεταμοντέρνος Μακιαβέλι

Ο Ρέντζι είναι ο τρίτος κατά σειρά Ιταλός πρωθυπουργός, που επιλέγεται από την Ιταλική Βουλή χωρίς προσφυγή στις κάλπες

του Άρη Χατζηστεφάνου

Σχεδόν μισή χιλιετία έχει περάσει από την ημέρα που ο Νίκολο Μακιαβέλι παρουσίασε τον Ηγεμόνα και δεν είναι λίγοι οι ιστορικοί και οι δημοσιογράφοι στην Ιταλία που έσπευσαν να δώσουν στον νέο πρωθυπουργό της Ιταλίας τον τίτλο του «μεταμοντέρνου Μακιαβέλι». Ο Ματέο Ρέντσι ακολούθησε πιστά τη βασικότερη αρχή του προάγγελου της αστικής πολιτικής σκέψης, σύμφωνα με την οποία σε «περίπτωση έκτατης ανάγκης, το άτομο που επιφορτίζεται με την ευθύνη να ασκήσει την πολιτική εξουσία μπορεί να καταφύγει στη βία ή να παραβιάσει τους νόμους της ηθικής». Ενώ όμως ο Μακιαβέλι επιχειρούσε να οικοδομήσει έναν ιταλό ηγεμόνα ο οποίος θα ανέκοπτε την ισχύ της κεντρικής ηπειρωτικής Ευρώπης, ο Ρέντσι φαίνεται ότι τα βρίσκει μάλλον δύσκολα απέναντι στην απαίτηση του Βερολίνου και των Βρυξελλών να κλιμακώσει τη πολιτική λιτότητας.

Ο Ρέντσι αναλαμβάνει την εξουσία τη στιγμή που η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θέτει την Ιταλία σε καθεστώς επιτήρησης με στόχο να μειώσει το δημοσιονομικό έλλειμμα της χώρας – πάντα σε βάρος των πολιτών και προς όφελος των ιταλικών και ευρωπαϊκών οικονομικών ελίτ. Γνωρίζοντας ότι η ραγδαία υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου των Ιταλών σε συνδυασμό με την άνοδο της ανεργίας των νέων, που έχει φτάσει στο 40%, απειλεί να οδηγήσει σε κοινωνική έκρηξη, η νέα κυβέρνηση φάνηκε να ζητά μια μικρή διορία προτού προχωρήσει στην επιβολή ενός νέου γύρου αντιλαϊκών μέρων.

“20 δολάρια , 20 κιλά”

Πενήντα χρόνια συμπληρώνονται φέτος από την έναρξη, στις 16 Μαρτίου του 1964, του νέου μεγάλου κύματος απελάσεων Ελλήνων από την Κωνσταντινούπολη και ξεριζωμού τους από τα σπίτια και την περιουσία τους. Τότε που ”με το μαχαίρι στο λαιμό” χιλιάδες Ελληνες της Πόλης διώχνονταν με λίγες ώρες έχοντας δικαίωμα να πάρουν μαζί τους μόνο πράγματα βάρους 20 κιλών και λίρες αξίας 20 δολαρίων... Μια απάνθρωπη εγκληματική πολιτική που έμεινε άγνωστη στο ευρύ τουρκικό κοινό, όπως και άλλες θηριωδίες σε βάρος των Ελλήνων της Μικράς Ασίας, του Πόντου. της Πόλης για πολλές δεκαετίες…Τώρα, υπό την πίεση της ανάγκης εισόδου στην ΕΕ, της αλλαγής νοοτροπιών σε μερίδα της πολιτικής τάξης της Τουρκίας, την ενίσχυση των προσπαθειών των ομογενών ανά τον κόσμο, αρχίζει σιγά σιγά οι ομολογίες και οι αναγνωρίσεις…Για παράδειγμα χθες το απόγευμα άνοιξε η έκθεση με την ονομασία «20 δολάρια, 20 κιλά», στον εκθεσιακό χώρο Τουτούν Ντεποσού, στο Τοπχανέ της Κων/λης. Η ονομασία «20 δολάρια, 20 κιλά» προέρχεται, όπως μπορεί να καταλάβει κανείς εύκολα, από το ποσό των χρημάτων και το βάρος των προσωπικών ειδών που μπορούσαν οι Ρωμιοί της Πόλης, που εκδιώχθηκαν εντός μίας νύχτας, να πάρουν μαζί τους. Η έκθεση ετοιμάστηκε λόγω της επετείου των 50 ετών από τον – ανεξάρτητο,τουρκικό- Σύνδεσμο Μπαμπίλ και από την Παγκόσμια Ομοσπονδία Κωνσταντινοπολιτών. Η έκθεση αυτή θα παρουσιαστεί επίσης στην Άγκυρα και στην Αθήνα.

Όταν η συνεχιζόμενη κατάρρευση βαφτίζεται ανάκαμψη

Του Δημ. Καζάκη

Ο ελληνικός λαός σήμερα βιώνει τον πιο επίσημο παραλογισμό. Το μαύρο περιγράφεται ως άσπρο και ο θάνατος ως ευκαιρία για νέα ζωή. Τα ελλείμματα στην οικονομία εμφανίζονται ως πλεονάσματα και η πλήρης απαξίωση ως ανάκαμψη. Ακόμη και η παγίδα του αποπληθωρισμού εμφανίζεται ως θετική εξέλιξη.


Τα στουρνάρια του υπουργείου

Έτσι το υπουργείο οικονομικών στην αγωνιώδη του προσπάθεια να ανακαλύψει κάποιο στοιχείο «ανάκαμψης», όσο απίθανο κι αν είναι, βγήκε στις 31/1/2014 με μια πρωτοφανή επίσημη ανακοίνωση, η οποία ανάμεσα στα άλλα έγραφε: «Οι λιανικές πωλήσεις τον Νοέμβριο του 2013 σημείωσαν άνοδο σε ετήσια βάση έπειτα από 44 μήνες (Μάρτιος 2010) συνεχούς μείωσης, σηματοδοτώντας - σε συνδυασμό με τη βελτίωση που παρουσιάζει τους τελευταίους μήνες ο δείκτης καταναλωτικής εμπιστοσύνης- σημαντική αλλαγή στο οικονομικό κλίμα, που αναμένεται να ενισχυθεί τους επόμενους μήνες.»

Αυτό που φαίνεται να ενθουσίασε το υπουργείο είναι το γεγονός ότι, σύμφωνα πάντα με τις προσωρινές εκτιμήσεις της ΕΛΣΤΑΤ, ο δείκτης όγκου λιανικών πωλήσεων τον Νοέμβριο του 2013 αυξήθηκε κατά 2,9% έναντι του αντίστοιχου μήνα του 2012, και επιπλέον, «τους τρεις μήνες που προηγήθηκαν, παρατηρήθηκε μία συστηματική αποκλιμάκωση του ρυθμού πτώσης του γενικού δείκτη.» Και κατέληγε με την εξής θριαμβευτική δήλωση: «Η βελτίωση του γενικού δείκτη προήλθε από την αύξηση των περισσότερων επιμέρους δεικτών που τον συνθέτουν, και κυρίως των κατηγοριών «ένδυση-υπόδηση» (30%) και «έπιπλα- ηλεκτρικά είδη- οικιακός εξοπλισμός» (19,2%).»

Ουκρανία: το μετέωρο βήμα της ιστορίας

Οι ανησυχητικές εξελίξεις στην Ουκρανία και την Κριμαία, μετά τα τραγικά γεγονότα του Κιέβου, έχουν παγώσει ξανά την ανθρωπότητα όπως στις ανάλογες κρίσεις του Ψυχρού Πολέμου.
Αν, τελικά, οι δυνάμεις του σύγχρονου Ευρω-Ράϊχ και του νεο-φιλελεύθερου φασισμού αποφασίσουν να κάνουν ένα βήμα παραπέρα στην καθυπόταξη των εθνών, τότε η μόνη επιλογή που μένει στους ελεύθερους λαούς θα είναι η διεξαγωγή ενός νέου «πατριωτικού πολέμου».
Πλησιάζουμε, χωρίς αμφιβολία, στο απόγειο μιας παγκόσμιας αφύπνισης και μεταμόρφωσης πρωτοφανούς στην ιστορία.

Υπάρχει μια υδατογραφία του Γερμανού ζωγράφου Paul Klee που δείχνει έναν διχασμένο άγγελο. Ο εκκεντρικός ζωγράφος, που ανήκε σε ένα από τα πιο avant-garde καλλιτεχνικά κινήματα του μεσοπολέμου, απεικονίζει στον πίνακα το μετέωρο βήμα της δημοκρατίας της Βαϊμάρης της εποχής του.
Αργότερα, ο φιλόσοφος Βάλτερ Μπένγιαμιν, λίγους μήνες πριν πεθάνει, έγραψε το έργο του «Θέσεις για την Φιλοσοφία της Ιστορίας» (Theses on the Philosophy of History). Η 9η θέση είναι ένας στοχασμός πάνω στο σχέδιο αυτό, τον Angelus Novus, το οποίο αγόρασε το 1921 και το οποίο θεωρούσε πάντα ένα από τα πιο πολύτιμα αποκτήματά του.
Ο Μπένγιαμιν θεωρεί ότι απεικονίζει τον Άγγελο της Ιστορίας, που κοιτάζει πίσω, προς το παρελθόν. Ο Άγγελος δεν βλέπει την πρόοδο, αλλά έναν αυξανόμενο σωρό ερειπίων και επιθυμεί να επανορθώσει και να αποκαταστήσει όλα αυτά που έχουν συντριβεί. Αλλά δεν μπορεί να το κάνει επειδή μια «θύελλα ξεσπά από τον Παράδεισο». Η θύελλα αυτή είναι αυτό που αποκαλούμε «πρόοδος». Ο Άγγελος-μεσολαβητής στέκεται σαν μαρμαρωμένος γιατί διαβλέπει την μελλοντική δυστοπία. Θέλει να κλείσει τα φτερά του, με την πλάτη γυρισμένη προς το μέλλον, αλλά η θύελλα που τον σπρώχνει με ιλιγγιώδη ταχύτητα προς αυτό δεν τον αφήνει να σταματήσει την πορεία της ιστορίας.

Η γεωστρατηγική της παραπλάνησης και του χάους

Δεκάδες άνθρωποι πέφτουν νεκροί στο Κίεβο στο όνομα της ελευθερίας. Οι τηλεοπτικές εικόνες διαχέονται από τα πλανητικά πρακτορεία ειδήσεων σε ολόκληρο των κόσμο, προκαλώντας ρίγη συγκίνησης.

Κανείς, όμως, δεν θα δει μία φωτογραφία από τα έξι εκατομμύρια των νεκρών στο ανατολικό Κονγκό, στην περιοχή Κίβου, όπου βαριά οπλισμένες φασιστικές, παραστρατιωτικές οργανώσεις χρησιμοποιούν μικρά παιδιά για την εξόρυξη κολτανίου, ορυκτού που είναι απαραίτητο για τα κινητά τηλέφωνα, τα τάμπλετς, τις φωτογραφικές μηχανές και άλλα προϊόντα των πολυεθνικών εταιρειών Nokia, Samsung, LG, Bayer κ.ά. Οι δεδηλωμένες urbi et orbi ανθρωπιστικές αρχές υποχωρούν όταν διακυβεύεται το οικονομικό συμφέρον!

Κανείς δεν θα μάθει ότι η ΜΚΟ του… φιλάνθρωπου Μπιλ Γκέιτς, η οποία χρηματοδότησε μια μεγάλη καμπάνια εναντίον της μόλυνσης του περιβάλλοντος και για τη φαρμακευτική περίθαλψη των μικρών παιδιών στη Νιγηρία, είναι η ίδια που προκαλεί την αύξηση της παιδικής θνησιμότητας, αφού όλα τα παιδιά κατοικούν δίπλα στις εγκαταστάσεις της πετρελαϊκής εταιρείας ΕΝΙ, στην οποία ο Μπιλ και η Μελίντα, η σύζυγός του, είναι μέτοχοι! Σημειωτέον ότι το ζεύγος των… φιλανθρώπων μετέχει και στις πετρελαϊκές εταιρείες Shell, Exxon Mobil, Chevron, Total.