Σπόροι θανάτου: αποκαλύπτοντας τα μυστικά των γενετικά τροποποιημένων (BINTEO)

Παρακολουθήστε το διαφωτιστικό ντοκιμαντέρ "Seeds of Death: Unveiling The Lies of GMO's", με θέμα τις επιχειρηματικές δραστηριότητες της Monsanto και τις επιπτώσεις τους στην παγκόσμια υγεία. Δείτε όλη την αλήθεια που κρύβεται πίσω από τους γενετικά τροποποιημένους οργανισμούς που θέλουν να μας επιβάλλουν και στην Ευρώπη.



πηγη

Εδώ δεν κάνει καλοκαίρι: Ζωή στους υπονόμους της Ρουμανίας

Του Θεόδουλου Γεωργιάδη

Με τον Μάιο να δίνει τη θέση του στον Ιούνιο, και τον άστατο καιρό να δίνει μία τελευταία παράσταση πριν ο ελληνικός ήλιος κυριαρχήσει στον γαλάζιο ουρανό μας, ένα ρεπορτάζ του Channel 4 μάς γνωρίζει με ένα μέρος του πλανήτη όπου δεν κάνει ποτέ καλοκαίρι: την υπόγεια κοινωνία ναρκομανών και απόκληρων του Βουκουρεστίου.

Πρώτο σαββατοκύριακο του καλοκαιριού, ημερολογιακά. Και τα περίεργα του καιρού, μάλλον, θα έχουν κάνει πολλούς να καταριούνται την τύχη τους και να αναρωτιούνται πότε θα μας επισκεφθεί, επιτέλους, αυτό το περιβόητο ελληνικό καλοκαίρι. Μια ματιά λίγο πιο βόρεια, όμως, βάζει τα πράγματα σε άλλη βάση.

Πάμε ένα ταξίδι μέχρι το Βουκουρέστι. Όχι για μια βόλτα στο θρυλικό Casa Capsa ή στις όχθες του Ντιμπόβιτσα. Ούτε για να θαυμάσουμε το ανακαινισμένο ιστορικό κέντρο, τις δενδροφυτευμένες λεωφόρους, και να πιούμε έναν καφέ στα αναρίθμητα μαγαζάκια που απλώνουν τραπεζάκια στα πεζοδρόμια ή να περπατήσουμε στους καταπράσινους κήπους.

Κάτω από τους δρόμους της ρουμανικής πρωτεύουσας, που κάποτε χαρακτηρίστηκε Παρίσι των Βαλκανίων και παλεύει να βρει τη χαμένη της αίγλη, ακροβατώντας ανάμεσα στο χθες και το αύριο, βρίσκεται, σήμερα, μία υπόγεια κοινωνία. Γεμάτη απόκληρους και παρίες. Ξεκίνησαν να αναζητούν καταφύγιο εκεί, πριν από, περίπου, δύο δεκαετίες.

Heil Tsiprer

Δεν πρόλαβε να στεγνώσει ο ιδρώτας από τα συρτοτσιφτετέλια και τα ζεϊμπέκικα της μεγάλης νίκης για πρώτη φορά των «αριστερών» και μια βόμβα μεγατόνων έσκασε από το στόμα του Τσίπρα. Μεθυσμένος από την μεγάλη νίκη αλλά και από την σιγουριά για την τεράστια ανατροπή που πραγματοποιήθηκε δήλωσε: «Ο υποψήφιος της μεγαλύτερης ομάδας, κ. Ζαν-Κλωντ Γιούνκερ, θα πρέπει πρώτος να προσπαθήσει να συγκροτήσει την απαιτούμενη πλειοψηφία, ξεκινώντας διαπραγματεύσεις με τις άλλες πολιτικές ομάδες». Σεβόμενος την δημοκρατία και εφόσον το Λαϊκό Κόμμα του Γιούνκερ νίκησε στις Ευρωεκλογές, ο Γιούνκερ δικαιωματικά πρέπει να στηριχθεί για πρόεδρος της Κομισιόν, σύμφωνα με την λογική του Τσίπρα.

Με αυτήν την λογική λοιπόν, του «αριστερού» Τσίπρα, ο φασίστας Γιούνκερ που δήλωσε τον Ιούλιο του 2011 ότι «η κυριαρχία της Ελλάδας πρέπει να περιοριστεί», ο ναζίστας που δήλωνε ότι «στην Ελλάδα πρέπει να εφαρμοστεί ο θεσμός Treuhand» (θεσμός που εφάρμοσε την δεκαετία ’90 η Δυτική Γερμανία κάνοντας πλιάτσικο στην Ανατολική Γερμανία), είναι ο σωστός άνθρωπος για την Ευρωπαϊκή Επιτροπή λόγω δημοκρατίας. Είναι ο άνθρωπος που ο Αριστερός Τσίπρας θα διαπραγματευθεί ευρωπαϊκά ως εκπρόσωπος της αριστεράς της Ευρώπης αλλά χαμένος της εκλογικής μάχης.

Τι άλλο θέλεις, ρε αριστερέ ψηφοφόρε για να πειστείς ότι τα «καλά παιδιά» της δήθεν προοδευτικότητας κρύβουν μεγαλειώδη φιλοναζισμό στο τομάρι τους!

Ο άνθρωπος της «ανατροπής» που ήταν αντίθετος με την Ευρώπη των Τραπεζών και των ιδιωτικών συμφερόντων τώρα με πρόσχημα την δημοκρατία, στηρίζει τον φασίστα και έναν από τους πρωτεργάτες όχι της Ευρώπης των Λαών αλλά της Ευρώπης των Τραπεζών. Στο τεφτέρι του Τσίπρα γράφτηκε το αποτέλεσμα της δημοκρατικής μάχης: «Λαοί-Τράπεζες: 0-100».

Ιστορίες απο την κατοχή .

Το κείμενο αυτό ίσως να μην διεκδικεί δάφνες
συγγραφικού λόγου, αλλά εμπεριέχει τις αυθεντικές μαρτυρίες ενός παππού που έζησε σε ομολογουμένως δύσκολες εποχές.
Γράφει μισή σελίδα κάθε φορά , στην διμηνιαία εφημερίδα ενός χωριού που για την ιστορία λέγεται Λουσικά και βρίσκεται 24 χιλιόμετρα δυτικά της Πάτρας.
Εχει κάποια συντακτικά λαθάκια αλλά νομίζω ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος να τα διορθώσω. Απλές κουβέντες,
τίποτα παραπάνω - τίποτα παρακάτω.

Ο Πάνος Δημ. Ντούμας θυμάται και γράφει...

Για να καταφέρει ο πεινασμένος κόσμος να βρει κάτι να φάει , άρχιζε και πούλαγε τα υπάρχοντα του.
Βγαίνουν έξω στο χωριό και πουλούσαν ότι μπορεί να σκεφτεί ο ανθρώπινος νους . Κοστούμια , μεγαλοκυρίες τις γούνες τους , εσώρουχα , ραπτομηχανές, γραμμόφωνα, κεντήματα , σερβίτσια κλπ.
Ορισμένοι πουλούσαν και τα σπίτια τους για λίγα τσουβάλια στάρι .
Μια ημέρα που ήμουν στο στέκι που πουλούσα τα χόρτα (Σμύρνης και Παναχαϊκού) μου λέει ο μπακάλης που είχε μαγαζί δίπλα : Ρε Παναγιώτη αυτό το σπίτι απέναντι είναι του κουνιάδου μου και το πουλάει για 500 οκάδες στάρι .
Πες του πατέρα σου να το πάρετε εσείς γιατί σε έχω αγαπήσει .
Ήταν ένα διώροφο νεοκλασικό . Όταν ήρθα το βράδυ και το είπα στους γονείς μου , η μητέρα μου άρχισε τα κλάματα και μου είπε : αυτό παιδάκι μου μη διανοηθείς ποτέ να το κάνεις και αύριο θα βάλεις 10 οκάδες στάρι σε μια σακούλα,
θα πας σ` αυτό το σπίτι , θα χτυπήσεις το χτυπητήρι , όταν σου ανοίξουν θα αφήσεις από μέσα τη σακούλα και θα εξαφανιστείς .

Ο πραγματικός νικητής των εκλογών, ο υποκριτής

Γράφει ο Δημήτρης Νατσιος
Δάσκαλος, Κιλκίς

Τώρα που τέλειωσε το πανηγύρι, το θέατρο σκιών, «η γιορτή της Δημοκρατίας» όπως λένε και οι συνήθεις κολοκυθολογούντες – οι πολιτικοί νάνοι και αρλεκίνοι – μπορούμε, συνοψίζοντας, να αναφερθούμε σ’ αυτό το ανθρωπολογικό είδος που «έλαμψε» όλη την προεκλογική περίοδο: τον υποκριτή.
Ελάχιστες φορές, δένοντας κόμπο την καρδιά μου, στάθηκα ν’ ακούσω, τις ουρανομήκεις ανοησίες και αερολογίες των υποψηφίων.

Αν προσθέταμε τις υποσχέσεις και τις ονειροφαντασίες τους, την επίδειξη ήθους και εντιμότητας, λαμβάνοντας υπ’ όψιν και το γεγονός ότι οι μισοί περίπου Ελληνες κατέβηκαν στον «στίβο», θα νόμιζε κανείς ότι ζούμε σε χώρα και κράτος πρότυπο της οικουμένης. Και αναρωτιέσαι περίλυπος πώς καταντήσαμε περίγελώς της… Αν όλοι αυτοί, και κυρίως οι παχύτεροι, εννοώ… πολιτικώς, πίστευαν αυτά που λένε και έπρατταν το ελάχιστο, θα ήμασταν κάτι σαν Ελβετία των Βαλκανίων. Ομως κάτω από την ευώδη κρούστα των λόγων κρύβεται το δυσώδες τέρας της υποκρισίας. Αφιερώνουμε λοιπόν, το παρόν άρθρο στον αληθινό νικητή των εκλογών: τον υποκριτή. (Μια παρατήρηση για τα αποτελέσματα. Πρώτευσαν στις ευρωεκλογές οι τηλεοπτικές επωνυμίες. «Αυτούς βλέπουν κάποιοι, αυτούς εμπιστεύονται». Ορθώς μας κανοναρχεί η λαϊκή μούσα: «Την τύχη του κάθε λαός την κάνει μοναχός του/ και ότι του φταίει η κούτρα του/ δεν του τα κάνει ο εχθρός του». Ολα τ’ άλλα είναι περιττές ακαιρολογίες…
Ο υποκριτής, λοιπόν:

Βασιλεύει παντού. Βρίσκει ρωγμές και εισχωρεί στον κοινωνικό ιστό, μολύνοντας τους πάντες. Εξαπλώνεται σαν νόσος λοιμική. Λόγω της ελαφράδας της επιχωριάζει κυρίως στα ανώτερα κοινωνικά στρώματα. Είναι τόσο διαδεδομένο το ψυχικόν τούτο πάθος, ώστε πλάστηκαν αρκετά συνώνυμά του, για να περιγραφούν όλες οι εκφάνσεις του. Ετσι ο υποκριτής λέγεται αλλιώς: ανειλικρινής, κρυψίνους, διπρόσωπος, ιησουϊτης, ταρτούφος, αναξιόπιστος, κάλπικος, φαρισαίος, σουπιά, φίδι κολοβό, δόλιος, κίβδηλος, ψεύτικος, σκάρτος και άλλα πολλά, παρόμοια και ηχηρά. Και λαϊκές παροιμίες καυτηριάζουν το απεχθές αυτό ελάττωμα. «Απ’ έξω κούκλα κι από μέσα πανούκλα». «Από σιγανό ποτάμι να φοβάσαι». «Βλέμμα χαμηλό, βλέμμα πονηρό». «Αλλα στα χείλη και άλλα στην καρδιά».

Οι ζόμπι εκλογές και οι ελπίδες των εναπομείναντων ζωντανών!

Έχουμε 24/5/2014 και η θεατρική ψευτο-δημοκρατία καλά κρατάει ακόμα. Όμως για πόσο καιρό ακόμα; Ελπίζω όχι για πολύ. Από το 2010 περιμένουμε να καταρρεύσει αλλά τα λεφτά είναι πολλά και λαδώνουν τα σμπαραλιασμένα γρανάζια του συστήματος. Τα λεφτά είναι πολλά, όπως πολλά είναι και τα μαύρα κοράκια που στηρίζουν την καφρίλα.

Τα τελευταία μπάζα του καταρρέοντος και απαξιωμένου πολιτικού συστήματος κρατιούνται με νύχια και με δόντια στην εξουσία στηριζόμενοι επιπλέον, στην πεποίθηση ότι η μεγάλη πλειοψηφία του κόσμου είναι πρόβατα και χρειάζονται καθημερινή καθοδήγηση με το καρότο, το μαστίγιο και όχι και πολλές πολλές κουβέντες.
Αυτά τα μπάζα δικαιολογούν τις υποκρισίες και τους θεατρινισμούς τους λέγοντας στον εαυτό τους ότι ΑΝ ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΑΝ ΕΜΕΙΣ θα ήταν κάποιοι άλλοι στην θέση μας και στην ανθρώπινη ιστορία πάντα έτσι γινόταν!
Ειδικά αυτό το τελευταίο είναι η κλασική προσπάθεια του πονηρά σκεπτόμενου ανθρώπου να παρασύρει τους άλλους σε ένα συμπέρασμα, επικαλούμενος γενικά και αόριστα την ανθρώπινη ιστορία, χωρίς όμως να αναφέρει κανένα ιστορικό γεγονός. Αυτό το πάντα έτσι γινόταν δεν είμαστε στη θέση να το γνωρίζουμε αλλά οι πονηροί το υιοθετούν για να δικαιολογούνται.

Γιατί σε αυτήν την εποχή που ζούμε υπάρχει πλήρης σύγχυση των εννοιών της πονηριάς και της εξυπνάδας.
Κάποιος που εφαρμόζει μία στρατηγική διαχείρισης ανθρώπων στηριγμένη στην απόκρυψη πληροφοριών ή στην διαχείριση ανθρώπινων αδυναμιών, δεν είναι ευφυής. Απλά και μόνο έχει τα απαραίτητα ψυχικά στεγανά για να εφαρμόσει μία πονηρή μέθοδο εναντίον άλλων συνανθρώπων του. Φυσικά οι πονηροί ποτέ δεν δρουν μόνοι τους γιατί είναι και κότες. Οι πονηροί δρουν πάντα στα πλαίσια μίας φασιστικής τελικά ομάδας και στα πλαίσια μίας γενικότερης στρατηγικής. Όμως η φασιστικές αυτές λογικές δρουν και διαφθείρουν ανθρώπους και συνειδήσεις πάντα έμμεσα, ποτέ άμεσα. Η αμεσότητα σκοτώνει τον φασισμό τους και το ξέρουν. Τα αγγελικά πρόσωπα (προσωπεία) έχουν να σου προσφέρουν πεντακοσάρια πλεονάσματος, θέσεις εργασίας, εργολαβίες και υπέρ- εργολαβίες, αξιοκρατικά μεν, αλλά μόνο αν είσαι καλό παιδί δε. Σου κλείνουν το μάτι. Σου δίνουν ότι νομίζεις ότι χρειάζεσαι, αφού πρώτα σε έχουν καταστήσει εθισμένο στην λογική του, (αφού έτσι είναι μωρέ. Τι άλλο μπορώ να κάνω εγώ; Ότι φάμε, ότι πιούμε και ότι αρπάξει ο κώλος μας.)
Τα ξέρουμε, τα μάθαμε, τα σιχαθήκαμε και ξανά σιχαθήκαμε εκατό φορές.

Η αλλαγή έρχεται, ένα βήμα προς τα εκεί γίνεται αύριο με τις ευρωεκλογές. Αν δεν αναστήσουν πάλι κάνα δύο εκατομμύρια νεκρούς από αυτούς που έχουν ακόμα γραμμένους στους εκλογικούς καταλόγους. Θα τους σβήσουν ποτέ; Αλλά θα μου πεις, άμα τους σβήσουν πως θα διοργανώνουν τις ζόμπι εκλογές τους;
 Καλή λευτεριά.

Δαμιανός Νικολάου

πηγη

Ψηφίζω Τσίπρα σημαίνει ψηφίζω συγκυβέρνηση με την "καλή" ΝΔ και το "καλό" ΠΑΣΟΚ

ΔΗΜ.ΚΑΖΑΚΗΣ

Το σύνθημα του ΣΥΡΙΖΑ λέει 25 ψηφίζουμε, 26 φεύγουν. Ποιοι φεύγουν; Ποιους θέλει να διώξει η ηγεσία του Τσίπρα από την διακυβέρνηση της χώρας; Μήπως τα πάλαι ποτέ κόμματα της εναλλαγής στην εξουσία (ΠΑΣΟΚ και ΝΔ) που οδήγησαν την χώρα στην χειρότερη χρεοκοπία που γνώρισε ποτέ η ελληνική ιστορία; Όχι βέβαια. Ο κ. Τσίπρας δεν θέλει να τελειώνουμε με τα κόμματα της εναλλαγής που σήμερα συγκυβερνούν. Του αρκεί να αλλάξουν πολιτική και ηγεσία. Αν συμβεί αυτό, τότε θα τα βρει μαζί τους. Δηλαδή δεν έχει κανένα πρόβλημα να συγκυβερνήσει με μια πιο "καλή" εκδοχή τους.


Το άνοιγμα στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ

Πώς το ξέρουμε; Μα το είπε μόνος του. Το δήλωσε ευθαρσώς στη συνέντευξη που έδωσε ο Τσίπρας στο Βήμα (17/5). Στην ερώτηση αν αποκλείει κυβερνητική συνεργασία με κάποιο από τα σημερινά κυβερνητικά κόμματα, απάντησε: «Με τις ηγεσίες και το πολιτικό προσωπικό που επέβαλαν το Μνημόνιο δεν μπορούμε να συνεργαστούμε. Η δυναμική των εκλογών θα αναγκάσει τα μνημονιακά κόμματα να αλλάξουν ηγεσίες και πολιτική».

Προσέξτε καλά τι λέει. Με τις ηγεσίες και το πολιτικό προσωπικό των σημερινών κυβερνήσεων αποκλείει την κυβερνητική συνεργασία. Δηλαδή αποκλείει την συνεργασία με Σαμαρά, Βενιζέλο, υπουργούς και λοιπούς της σημερινής ηγετικής ομάδας. Αν όμως αλλάξουν ηγεσίες και πολιτική, τότε εντάξει. Και προσέξτε αυτό το σιβυλλικό: "Η δυναμική των εκλογών θα αναγκάσει τα μνημονιακά κόμματα να αλλάξουν ηγεσίες και πολιτική."

Πώς το ξέρει ο κ. Τσίπρας; Πώς το ξέρει ότι η "δυναμική των εκλογών" θα αναγκάσει τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ να αλλάξουν ηγεσίες και πολιτική; Πως ξέρει ο Τσίπρας ότι η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ πάνε για αλλαγή ηγεσίας και πολιτικής; Τι παίζεται στο παρασκήνιο;