Στο κυνήγι της πεπατημένης. Τσίπρας στη ΔΕΘ

ΔΗΜ. ΚΑΖΑΚΗΣ

Δημοσιεύτηκε στο Χωνί, 21/9/2014

Επιτέλους υπάρχει μια ακόμη συγκεκριμένη πρόταση για το σήμερα ώστε να συζητήσουμε. Μέχρι σήμερα οι μόνοι που έκαναν προτάσεις συγκεκριμένες ήταν οι δανειστές και το ΕΠΑΜ. Οι υπόλοιποι έμεναν στα συνθήματα που δεν λένε τίποτε στην πράξη.

Τις μεν προτάσεις των δανειστών και το καταστροφικό τους αδιέξοδο τις ζει εδώ και τέσσερα χρόνια ολόκληρη η χώρα. Το κόστος τους το μετράμε όχι μόνο με όρους οικονομικής κατάρρευσης, αλλά και με εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπινες ζωές που εξοντώνονται εν ψυχρώ, με γενιές ολόκληρες που ξεκληρίζονται, ή υποθηκεύονται πριν καν γεννηθούν. Τις δε συγκεκριμένες προτάσεις του ΕΠΑΜ για το τι κάνεις τις πρώτες 100 ημέρες ώστε να ξεφύγεις οριστικά από το σημερινό αδιέξοδο, δεν τολμά να τις συζητήσει κανείς διότι οι μεν κυβερνώντες τρέμουν αυτό το ενδεχόμενο, οι δε αντιπολιτευόμενοι τρέμουν την ρήξη με τους δανειστές.

Σ' αυτό που επιμέναμε ευθύς εξαρχής ήταν να μιλήσουμε όλοι τη γλώσσα του συγκεκριμένου. Ειδικά η αντιπολίτευση. Και ειδικότερα όσοι αντιμετωπίζουν τις δικές μας προτάσεις που θεμελιώνονται στη διαγραφή του χρέους, στο εθνικό νόμισμα και στο ριζικό ξύλωμα του καθεστώτος αποικιακής κατοχής με ύφος μπλαζέ και με την γνωστή επωδό "αυτά δεν γίνονται", αλλά κατά άλλα ισχυρίζονται ότι είναι εναντίον των μνημονίων και της υποθήκευσης της χώρας. Να μας πουν, δηλαδή, πώς σκέφτονται να αντιμετωπίσουν εδώ και τώρα τα τρομακτικά κοινωνικά, οικονομικά και πολιτικά ελλείμματα που έχουν δημιουργηθεί και έχουν οδηγήσει τη χώρα σε κλιμακούμενη κατάρρευση και τον λαό σε γενοκτονία.

Δεν θα μπορούσαμε λοιπόν να μην υποδεχθούμε με ικανοποίηση την ομιλία του κ. Τσίπρα στην ΔΕΘ. Επιτέλους μια πολύ συγκεκριμένη και άμεση πρόταση της αξιωματικής αντιπολίτευσης που μπορεί να συζητηθεί με σοβαρότητα. Βέβαια, δεν είδαμε καμιά διάθεση του κ. Τσίπρα να θέσει τις προτάσεις του σε ανοιχτή και δημόσια διαβούλευση με την κοινωνία, τα κινήματα, τις πολιτικές δυνάμεις. Δυστυχώς, διέπεται από την λογική του take it, or leave it, πωλείται όπως είναι επιπλωμένο! Ίσως να φταίνε οι καινούργιες παρέες που απέκτησε στα σαλόνια υψηλής πολιτικής στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ.

«Μπουταρισμός», η πιο εκλεπτυσμένη πολιτική της «Αποικίας Χρέους»

Ο «Μπουταρισμός» αποτελεί ένα νέο στυλ δημοτικής διακυβέρνησης που ξεπηδάει μέσα από τις ειδικές συνθήκες μεταβολής της χώρας σε «αποικία χρέους» που ισχύουν την τελευταία πενταετία. Τα κυριότερα χαρακτηριστικά του είναι τα εξής:

Πετυχημένος επιχειρηματίας, και παράγοντας της περίφημης «Κοινωνικής Οικονομίας» (ΜΚΟ) ο ίδιος, ηγείται μιας παράταξης επιχειρηματιών, τεχνοκρατών, διανοουμένων. Συγκολλητική τους ουσία ένας ακραίος κοσμοπολίτικος φιλελευθερισμός του παγκοσμιοποιημένου κεφαλαίου που μιλάει τη γλώσσα των «μπίζνες». Το αποτέλεσμα; Διαμορφώνεται ένα μοντέλο «Δήμου-Επιχειρηματία» που εκχωρεί τα πάντα σε εργολαβίες, που εμπορευματοποιεί κάθε σπιθαμή δημόσιου χώρου, που συναινεί στο ακραίο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων του ΤΑΙΠΕΔ.

Με κορωνίδα τον «κοσμπολιτισμό» και την «διεθνοποίηση» της Θεσσαλονίκης την μεταβάλει σε παράρτημα των μεγάλων γεωπολιτικών αξόνων που αξιώνουν τον έλεγχο της Βαλκανικής. Εξ ου και ο πρωταγωνιστικός ρόλος που παίζει στον «διοικητικό ιμπεριαλισμό» της γερμανικής εξωτερικής πολιτικής, δηλαδή στην ελληνογερμανική συνέλευση συνεργασίας που αφορά στην ελληνική τοπική αυτοδιοίκηση. Και γι’ αυτό η σπουδή του να μεταβάλει την Θεσσαλονίκη σε τουριστικό, οικονομικό και πολιτιστικό παράρτημα της Κωνσταντινούπολης, από κοινού με το τουρκικό κράτος και την νέα επιχειρηματική ελίτ του Ερντογάν, οι οποίοι αξιώνουν την εγκαθίδρυση μιας τουρκικής σφαίρας επιρροής στα εδάφη της πάλαι ποτέ Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Αντίθετα, υποβαθμίζει πλήρως τις (ιστορικές) σχέσεις της πόλης με τους Βαλκανικούς λαούς, και την Ανατολική Ευρώπη –ένα πεδίο το οποίο εξασφαλίζει σαφέστατα πιο ισότιμες σχέσεις και δημιουργεί αντισυσπειρώσεις στην κοινή προσπάθεια του Ευρωατλαντισμού με την Τουρκία να μεταβάλουν τα Βαλκάνια σε συγκυριαρχούμενο χώρο.

Τέλος, συμμετέχει στην «εργαλειοποίηση της μνήμης» του Ολοκαυτώματος και συναινεί στην μεταβολή του σε ιδεολογικό άλλοθι για την γενοκτονία που διαπράττει το ισραηλινό κράτος εναντίον του Παλαιστινιακού λαού.

Εκκαθαριστές

Όταν ένα Κράτος φθάνει στο σημείο να αυτοπροσδιορίζεται ως καθαρός εισπρακτικός μηχανισμός χωρίς καμία παροχή απέναντι στους πολίτες του έχει ξεπεράσει το επίπεδο του αποικιοκρατικού κράτους και έχει περάσει στο επίπεδο του εκδικητικού κράτους. Θεωρεί ότι οι εχθροί του είναι οι ίδιοι πολίτες που το απαρτίζουν αλλά και ό,τι μέχρι σήμερα αποκτήθηκε με αίμα, και σωστά είχε ταυτότητα «Κοινό» (δηλαδή Δημόσιο), πωλείται άνευ αιτίας.

Δεν υπάρχει κανένα επιχείρημα από την πλευρά των Εκδικητών που εξουσιάζουν ότι όλα αυτά που συμβαίνουν στην Ελλάδα είναι μέρος ενός προγράμματος εξυγίανσης, ανάπτυξης και ευρωπαϊκού οράματος. Από την στιγμή που το ίδιο το Κράτος εισπράττει δύο αιώνες έμμεσους και άμεσους φόρους με μόνη υποχρέωση την υπεράσπιση της ζωής των πολιτών, την εστία των πολιτών, την απόδοση δικαιοσύνης στους πολίτες αλλά αντιθέτως τους έχει στερήσει αυτά τα τρία βασικά που ορίζουν το Κράτος, τότε παύει να είναι Κράτος ακόμα και αποικιακό.
Δεν είναι θέμα καθεστώτος. Διότι ακόμα και από τα πολλά δικτατορικά καθεστώτα που πέρασαν από την χώρα θεωρούνταν εχθρός της πατρίδας αυτός που ιδεολογικά ήταν απέναντι, αλλά όχι αυτός που άνευ λόγου καταδικάζεται άνευ κατηγοριών. Ακόμα και στην περίπτωση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας η περιούσια του κάθε Έλληνα Οθωμανού πολίτη ήταν κάτω από την προστασία του Σουλτάνου. Αντίθετα, αυτό που διαδραματίζεται σήμερα στην Ελλάδα είναι πέρα από κάθε λογική και δεν υπάρχει σημείο σύγκρισης ακόμη και με τα πιο σκληρά καθεστωτικά πολιτεύματα. Άλλο να πας στην φυλακή και στο ξερονήσι για τις ιδέες σου και άλλο να πας φυλακή για τον επιβαλλόμενο και άνευ αιτίας πρόστιμο που σου επιβάλλει το Κράτος της Ελλάδας.
Πραγματικά θα έπρεπε να δώσει μία απάντηση η κυβέρνηση σε ποιο άλλο κράτος μέλος της ΕΕ ο πολίτης να έχει μόνο υποχρεώσεις και καθόλου δικαιώματα. Σε ποιο άλλο κράτος φορολογήσε ενώ σού έχει απαγορευτεί η εργασία και μπαίνεις φυλακή για χρέη στο Κράτος που σου επέβαλλε με το έτσι θέλω το ίδιο το Κράτος.

Αλητοκρατία

Σφύζουμε από Δημοκρατία! Μετά τις δηλώσεις του πρωθυπουργεύοντος Σαμαρά τι άλλο θέλει ένας λαός υπό πίεση να καταλάβει ότι δεν είναι αυτός που θα επιλέξει πότε θα γίνουν εκλογές αλλά θα του το επιβάλλει ο μέγας άρχοντας. Επίσης μάθαμε ότι η Δημοκρατία δεν είναι πολιτικό καθεστώς διότι όπως μάς διαβεβαίωσε ο δημοκρατικά εκλεγμένος Σαμαράς «όποιος ζητάει εκλογές τώρα δεν ξέρει από πολιτική»! Η Δημοκρατία είναι πολιτικό παιχνίδι κατά τον κύριο Σαμαρά που μόνο επαγγελματίες του είδους με χιλιάδες ένσημα ρεμούλας μπορούν να την διαχειρίζονται.


Έτσι λοιπόν, μάς το είπε κατάμουτρα ο δημοκράτης άρχοντας ότι η Δημοκρατία δεν είναι στο χέρι του λαού αλλά μόνο των πολιτικών. Οι πολιτικοί και μόνο αυτοί, έχουν δικαίωμα να χειρίζονται το όπλο του λαού που είναι οι εκλογές, και όχι ο λαός αν και σε χώρες με δημοκρατικό πολίτευμα μόνο ο λαός έχει δικαίωμα να επιλέξει το πότε και ποιον θα τον εκπροσωπήσει.

Σε μία άλλη χώρα ή ακόμη και στην Ελλάδα 50 χρόνια πριν αν αυτό ξεστομιζόταν από πρωθυπουργό ή πολιτικό, τουλάχιστον η αριστερή αντιπολίτευση θα είχε καλέσει τους οικοδόμους να κάνουν την οδό Πανεπιστήμιου αμμοχάλικο. Αλλά όσον αφορά την αριστερή συμπολιτευόμενη αντιπολίτευση δεν έχει χρόνο να ασχοληθεί με τον πρωθυπουργεύοντα Σαμαρά που σε μία πρόταση μετέτρεψε την Δημοκρατία σε Αλητοκρατία. Διότι τον τελευταίο μήνα ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης έχει πάρει σβάρνα τα μοναστήρια. Μετά από το προσκύνημα στο κράτος Άγιο Όρος τώρα θα έχει συνάντηση και στο κράτος του Βατικανού. Έπιασε και τις δυο μεριές του Ιερού Σχίσματος και ράβει φούστα σχιστή και κλαρωτή που με το αριστερό ρεύμα μία πάει Δεξιά και μία «Αριστερά».

H τρομακτική νέα Κομισιόν...

Τελικά, δίνεται στον εκλεκτό των Άγγλων καπιταλιστών, Λόρδο Χιλ, η νέα θέση Επιτρόπου Χρηματοπιστωτικών Αγορών ενάντια σε όλα τα σενάρια που τεχνηέντως κυκλοφορούσαν. Έτσι λοιπόν, οι Άγγλοι συντηρητικοί έχουν ένα κίνητρο να μη βάλουν τη Βρετανία σε τροχιά εξόδου από την ΕΕ. Το τι πρόκειται να δούμε όσο αφορά την περεταίρω απελευθέρωση του Χρηματοπιστωτικού τέρατος δεν περιγράφεται, βέβαια!

Η Γερμανία δεν πήρε για τον εαυτό της το Εμπόριο, αλλά περιορίστηκε στη Ψηφιακή Οικονομία. Το Εμπόριο πήγε στην αρκετά στοιχισμένη με τις θέσεις τους Σουδέζα φιλελεύθερη Μάλστορμ.

O Kατάινεν επιβεβαιώνεται σε επιτελικό οικονομικό ρόλο αλλά φαίνεται ότι κομμάτι της επίβλεψης των κοινωνικών πολιτικών και του Ευρώ θα πέσει και στο Λετονό (!) Dombrovskis. Η Γαλλία παίρνει λοιπόν το ECFIN (Γενική Διεύθυνση που συμμετέχει στην Τρόικα και που καταρτίζει τις “συστάσεις” προς τις κυβερνήσεις στα πλαίσια της οικονομικής διακυβέρνησης) υπό την επίβλεψη όμως των δύο παραπάνω. Ο Γιουνκέρ είπε ότι ο Μοσκοβίτσι θα εκπροσωπεί την Κομισιόν στο Γιούρογκρουπ, αλλά ότι θα δούμε ποιος από τους τρεις θα εκπροσωπεί κάθε φορά την Ευρωζώνη στο εξωτερικό (ή τους τέσσερις μαζί με Ντάισελμπλουμ/Ντε Χίντος)


Στον Ολλανδό αντιπρόεδρο Τίμερμανς δίνεται η ευθύνη για την “Καλύτερη Νομοθέτηση” μια ατζέντα που στοχεύει χοντρικά να ισχύουν μόνο όσοι νόμοι συμφέρουν τις πολυεθνικές και ταυτόχρονα για τα Θεμελιώδη Δικαιώματα τα όποια προς το παρόν η ΕΕ γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων της, όπως έχουν σαφώς παρατηρήσει αναφορές της Ευρωβουλής για το έργο της Τρόικας. Στις περιγραφές των ντοσιέ κάθε επιτρόπου, δεν φαίνεται κανένας να έχει υπό την ευθύνη του τον έλεγχο για το αν τα κράτη μέλη εφαρμόζουν τα Θεμελιώδη Δικαιώματα. Οι μαζικές παραβιάσεις λοιπόν σε Ελλάδα, Ουγγαρία αλλά και χώρες όπως η Γαλλία όσο αφορά τους Ρομά μπορούν αν συνεχιστούν ανενόχλητες!

Ο Αβραμόπουλος, εκπρόσωπος της κυβέρνησης που με τη στήριξη της ΕΕ εγκληματεί περισσότερο απέναντι στους μετανάστες γίνεται Επίτροπος Μετανάστευσης. Αυτό λέει πολλά για τη μεταναστευτική πολιτική που θα ακολουθήσει η ΕΕ με την άκρα δεξιά ενισχυμένη.

Σχετική έκπληξη, η Πολωνέζα στην Εσωτερική Αγορά (εκτός χρηματοπιστωτικών) που συγχωνεύεται με την παλιά θέση Επιτρόπου Επιχερηματικότητας.

Ο εκπρόσωπος του ημιφασίστα Ορμπάν (δήλωσε ότι θέλει να η Ουγγαρία να εγκαταλείψει τη φιλελεύθερη δημοκρατία) ανέλαβε “Εκπαίδευση και Κουλτούρα”

Άλλα μαργαριτάρια:

- η Σλοβένα πρωθυπουργός που αυτοδιορίστηκε χωρίς να ρωτήσει κανένα

- Ο Ιρλανδός που μοίρασε 50 εκ. της δημόσιας εταιρείας νερού σε “συμβούλους

- Ο Ισπανός επίτροπος “Κλιματικής Αλλαγής και Ενέργειας” που είπε ψέμματα στο κονγκρέσο της χώρας του για την επιδότηση πετραλαϊκής εταιρείας συμφερόντων του

- Ο Μαλτέζος επίτροπος που είναι μέλο των διοκητικών συμβουλίων διαφόρων εταιρειών

πηγη

Σχέδιο Pro Work

Λύση στην κρίση ή έμμεση υποβάθμιση της χώρας;

της Στελίνας Μαργαριτίδου

Το Σχέδιο Pro Work υπόσχεται νέες θέσεις εργασίας για τους νέους των χωρών του Ευρωπαϊκού Νότου, σε «χωριά» ειδικά διαμορφωμένα για φιλοξενία συνταξιούχων της Βόρειας και Κεντρικής Ευρώπης. Ωστόσο, η «ποιότητα» των υποσχόμενων θέσεων για τους άνεργους μεν, αλλά ως επί το πλείστον επιστημονικά καταρτισμένους νέους των χωρών του Νότου, προκαλεί μεγάλο προβληματισμό ως προς τους πραγματικούς σκοπούς αυτού του μεγαλεπήβολου εγχειρήματος...

Τα ονόμασαν «χωριά συνταξιούχων» στη Νότια Ευρώπη. Αυτό είναι το Πρόγραμμα Pro Work: ευκατάστατοι Ευρωπαίοι, κυρίως από χώρες της Βόρειας και Κεντρικής Ευρώπης, αναζητούν ήλιο και ξεγνοιασιά στις θάλασσες του Νότου.
Ο Γιάννης Μπουτάρης, μιλώντας για το πρόγραμμα Pro Work που δειλά ξεκίνησε στην Ελλάδα μέσω του θεσμού «Θεσσαλονίκη, Ευρωπαϊκή Πρωτεύσα Νεολαίας 2014», ομολόγησε ότι προσπάθησε στις αρχές του ’90 να εντάξει και το Νυμφαίο (Φλώρινας, έδρα του Αρκτούρου) στο πρόγραμμα Pro Work. Ωστόσο, τα χωριά των γερόντων στον Ευρωπαϊκό Νότο δεν έ-χουν τύχει μέχρι τώρα καλής υποδοχής, κυρίως από τα ΜΜΕ.
Παρόλα αυτά, μέλος της βασικής ομάδας 10 ατόμων, επιστη­μόνων κυρίως, οι οποίοι ασχολούνται με την επιχειρηματικότητα και έχουν έδρα τη Θεσσαλονίκη, εξηγεί ότι «το εγχείρημα θα δημιουργήσει θέσεις όχι μόνο για σερβιτόρους ή νοσοκόμους, αλλά για πολιτικούς μηχανικούς και αρχιτέκτονες που θα ασχοληθούν με τον κατασκευαστικό τομέα ή δικηγόρους και υπεύθυνους μάρκετινγκ, αλλά και εμπόρους που θα ανοίξουν καταστήματα στην περιοχή».

Έτσι θα ξελασπώσουμε τα υπερχρεωμένα γερμανικά κρατίδια και δήμους

Αντιγράφω από δελτίου τύπου αναρτημένο στην επίσημη ιστοσελίδα του δήμου Ωραιοκάστρου στο νομό Θεσσαλονίκης.

«…σε αυτό το πρωτοποριακό εγχείρημα εισέρχεται ο διευρυμένος Δήμος
Ωραιοκάστρου έχοντας πετύχει την αδελφοποίηση με το Δήμο Detmold, με τον
οποίο διατηρεί αγαστές σχέσεις.. ...μεταξύ των άλλων θα επισκεφθούν ένα κέντρο διαλογής ανακυκλώσιμων υλικών»
(http://www.oraiokastro.gr/files/118/deltiatipou/2012/dtklimatikiallagi.pdf)

Το αδερφάκι του Ωραιοκάστρου, ο δήμος Detmold είναι μια πόλη που βρίσκεται στο κρατίδιο της Ρηνανίας-Βεστφαλίας στη Γερμανία. Ας δούμε από περιέργεια τι δημοσιευόταν στον τοπικό Τύπο αυτού του δήμου πριν από λίγο καιρό:

«Sehr geehrter Herr Bürgermeister, sehr geehrte Damen und Herren,
die Stadt Detmold hat einen Berg von über 148 Millionen Euro Schulden angehäuft. Die Pro Kopf Verschuldung eines jeden Detmolder Bürgers beträgt über 2000 Euro.»
(http://auf-detmold.npage.de/haushaltsrede.html)

Μετάφραση: «Αξιότιμε κύριε Δήμαρχε. Αξιότιμοι, κυρίες και κύριοι,
η πόλη Detmold έχει στοιβάξει ένα βουνό χρέους πάνω από 148 εκατομμύρια ευρώ. Ο κατά κεφαλήν καταμερισμός χρέους σε κάθε πολίτη του Detmold είναι πάνω από 2000 ευρώ»

Χαρμόσυνο λοιπόν το γεγονός της παραπάνω αδελφοποίησης για όσους ζούνε ακόμα στην εποχή της αγνότητας και της αθωότητας. Τί ρομαντικό τα δυό αδελφάκια το πρώτο που κάνουν πια ως αδέλφια να είναι η επίσκεψη σε κέντρο ανακύκλωσης,

Το ποσό αυτό βέβαια δεν είναι παρά χαρτζιλίκι μπροστά σε αυτά που ακολουθούν παρακάτω στο κείμενο.