Μήπως χρειάζεται τελικά να μετατραπούμε ολοκληρωτικά σε Γέεννα του πυρός, για να παλέψουμε επιτέλους για τα αυτονόητα;

του Σταύρου Κατσούλη

Γυαλιά καρφιά, κόλαση, χάος και καταστροφή, γης Μαδιάμ. Αυτοί είναι μόνο λίγοι από τους χαρακτηρισμούς που μπορεί να δώσει κανείς στο χειροπιαστό αποτέλεσμα των υποτελών πολιτικών που έχουν επιβληθεί στην χώρα από το καθεστώς, δια μέσου των ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, ΛΑΟΣ και Παπαδήμου μέχρι στιγμής.

Είτε μιλάμε για την κατάσταση της κοινωνίας, όπου πλέον έχουμε τουλάχιστον το ένα τέταρτο του πληθυσμού να μην μπορεί να στηρίξει το νοικοκυριό του, είτε μιλάμε για την οικονομία, δεν μπορεί κανείς πλέον να μιλά για success story. Τα τελευταία νέα για την πτώση του χρηματιστηρίου, έρχονται πλέον να αναδείξουν και πρακτικά σε τι τρομακτική κατάρρευση βρίσκεται το διεθνές καπιταλιστικό σύστημα και την απολύτως παταγώδη αποτυχία του που κανείς πλέον δεν μπορεί να παραβλέψει.

Ειδικά στην Πατρίδα μας που φυλλορροεί και παρ όλες τις "μεγαλόπνοες" δηλώσεις των καθεστωτικών στελεχών στο πολιτικό και δημοσιογραφικό στερέωμα, αυτή η κατάρρευση δεν θα μπορούσε να μην εμφανιστεί με τους χειρότερους δυνατούς όρους. Γι αυτό και όλοι οι βασικοί δείκτες παρουσιάζουν τις τεράστιες πτώσεις και ειδικά σε εκείνους τους τομείς, π.χ. Τραπεζικό, που έχουν και τα μεγαλύτερα προβλήματα.

70 χρόνια ανελευθερίας

του Γιάννη Λαζάρου

Έξι ημέρες. Ούτε καν μία εβδομάδα δεν πρόλαβε αυτός ο τόπος να χαρεί την Ελευθερία του. Έξι ημέρες και πέντε νύχτες. 12 Οκτωβρίου του 1944 οι Έλληνες ανάσαναν και το ξημέρωμα της 6ης ημέρας ήρθε η νέα κατοχή. Σιγά μην άφηναν οι προστάτες και σύμμαχοι να περάσει εβδομάδα και να μην έχουν τον πλήρη έλεγχο που διήρκεσε μέχρι το 2010. Μετά άλλαξαν πάλι χέρια τα συμβόλαια της αποικιοκρατίας βάζοντας μέσα στο παιχνίδι όλο τον καλό κόσμο της Δύσης.

Ήταν που ανέβηκε η ελληνική σημαία στην Ακρόπολη από έναν Γεώργιο Παπανδρέου και ξανακατέβηκε μαζί με τα βρακιά των Ελλήνων κατά τις μεγάλες ημέρες της τελευταίας διακυβέρνησης του κεντρώου δημοκρατικού (και πρώην σοσιαληστρικού) χώρου. Το ΠΑΣΟΚ δεν ήρθε το 1974, το ΠΑΣΟΚ ήρθε το 1944. Από ένα μπαλκόνι με έναν Παπανδρέου, συνθήματα για την Πατρίδα, την συμφιλίωση και την Λαοκρατία ξεκίνησε το πανηγύρι. Όπως ξαφνικά έγιναν εκατομμύρια οι οπαδοί του Ανδρέα, έτσι εκατομμύρια έγιναν και οι οπαδοί το 1944 του πατρός Γεωργίου. Η διαφορά προσέλκυσης οπαδών δεν ήταν μεγάλη. Από το 1944 μέχρι το 1949 για μία λίρα ή μια κονσέρβα πολεμούσες στο πλάι Άγγλων και αργότερα Αμερικάνων σκοτώνοντας όποιον...
απαιτούσε την ουσιαστική Ανεξαρτησία και μετά με ένα ρουσφέτι ή και διορισμό πολεμούσες στο πλάι όλων αυτών που μπήκαν το 2010 στην χώρα απαιτώντας την πλήρη εξαφάνιση της Εθνικής Ανεξαρτησίας. Μεγάλη υπόθεση η λίρα! Με αυτή φτιάχνεις «πατριώτες», «εθνολάτρες» και «δημοκράτες». Μεγάλη υπόθεση και το ρουσφέτι! Με αυτό φτιάχνεις «εκσυγχρονιστές», «ευρωπαϊστές» και «δημοκρατολάγνους».

Καλώς ήρθατε στο Matrix

Όλα για τα λεφτά. Αυτό είναι το σύνθημα των εδώ και των έξω μακελάρηδων. Γνωστό το κόλπο αποικιοκρατών και εισβολέων εδώ και αιώνες, αλλά τούτο το πράγμα που συμβαίνει στην Ελλάδα είναι μοναδικό στο είδος του, διότι αποικιοκρατούμενε, μπορεί να μην έγινε ένα μεγάλο ντου να σε σκιάξουν αποκεφαλίζοντάς σε αλλά τελικά έχοντας φτιάξει έναν κόσμο για τα λεφτά, με δόλωμα τα λεφτά πέφτεις σε μεγάλη φάκα.

Κανείς δεν έδωσε σημασία σε αυτά που συμβαίνουν στον τομέα της Υγείας με δούρειο ίππο τον εκσυγχρονισμό και το δήθεν νοικοκύρεμα. Νιώθεις σίγουρος έχοντας την ασφάλεια υγείας σου, πληρώνοντας τα κερατιάτικα στους δημόσιους ασφαλιστικούς οργανισμούς ή σε ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες, αλλά την φάκα δεν την βλέπεις. Η φάκα λέγεται Ε.Σ.Α.Ν ΑΕ. Αυτή η ανώνυμη εταιρεία, που με την βούλα του προέδρου της Δημοκρατίας μπαίνει σε ισχύ από την 1η Νοεμβρίου, θα έχει όλα τα προσωπικά σου αρχεία στην έδρα της. Μπορεί αυτό να φαίνεται μια πράξη για το οικονομικό νοικοκύρεμα των Ταμείων και των ατασθαλιών που γίνονται σε δημοσία και ιδιωτικά νοσοκομεία. Όμως, μαζί με τα οικονομικά αρχεία, πακέτο θα πηγαίνει στην ΕΣΑΝ ΑΕ και όλος ο ιατρικός σου φάκελος. Αυτό που λέμε δηλαδή, ιατρικό απόρρητο, καταργείται.
Το σύστημα αυτό δεν αφορά την ενημέρωση ιατρικών φορέων του Κράτους. Η ΕΣΑΝ ΑΕ είναι ένα παρακλάδι μια παγκόσμιας πλατφόρμας υγείας που παρέχει στους ενδιαφερόμενους λεφτάδες ό,τι πληροφορίες θέλουν για τον ασφαλισμένο πληθυσμό της Ελλάδας. Δεν είναι καν ένας οργανισμός δημόσιος αλλά μια Α.Ε η οποία έχει μετοχές οι οποίες σύμφωνα με τον νόμο που υπεγράφη μπορούν να πουλιούνται σε ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες και ιδιωτικά νοσοκομεία ανά τον κόσμο.

Αν η Ευρώπη δεν αλλάζει, αλλάζει ….ο ΣΥΡΙΖΑ

Του Όθωνα Κουμαρέλλα

Διάβασα με προσοχή το άρθρο του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ κ. Α. Τσίπρα στην «Εφημερίδα των Συντακτών». Ένα άρθρο πραγματικά βαρυσήμαντο για όλους μας, καθώς ξεκαθαρίζει απόψεις, θέσεις και προθέσεις.

Τι ακριβώς γνωρίζει παραπάνω ο κ. Τσίπρας -που εμείς αγνοούμε παντελώς-, όταν ισχυρίζεται και μας διαβεβαιώνει, ότι η Ευρώπη αλλάζει και ακολουθεί άλλο δρόμο τώρα; Γιατί δεν μας το λέει και μάλιστα την επαύριον που ο Μάριο Ντράγκι της ΕΚΤ μιλάει για ανάγκη νέου ευρωπαϊκού προγράμματος στήριξης, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη χώρα μας, πέραν εκείνου του ΔΝΤ;

Γιατί ο κ. Τσίπρας επιμένει όταν ισχυρίζεται: «Το μοντέλο της τρόικας πεθαίνει υπό το βάρος της ελληνικής αποτυχίας. Σε μια Ευρώπη που αλλάζει, και η Ελλάδα θα αλλάξει. Από μια Ευρώπη που αμφισβητεί τη λιτότητα -στην πράξη, πλέον, όχι μόνο στα λόγια- και αντιδρά στον πατερναλισμό της Γερμανίας, η πατρίδα μας δεν μπορεί και δεν πρέπει να απουσιάζει.»;
Γιατί δεν μας δίνει έστω ένα στοιχείο επιβεβαίωσης του λόγου του; Τι είναι εκείνο που αυτός βλέπει και εμείς, θεότυφλοι, αγνοούμε; Γιατί δεν μας το δείχνει;

Από πού προκύπτει, ότι η Ευρώπη αλλάζει; Και αν ναι, προς ποια κατεύθυνση; Επειδή βέβαια το μοντέλο της τρόικας μπορεί να θεωρείται από τους εμπνευστές της ήδη παρωχημένο, αλλά αυτό δεν σημαίνει, ότι δεν υπάρχουν άλλοι -και μάλιστα σκληρότεροι τρόποι- για να ολοκληρωθεί το έργο του κατακερματισμού και της εκποίησης της χώρας.

Απόσυρση

του Γιάννη Σιδέρη

Το θέμα του χρέους της χώρας ως πολιτική πρακτική του ΣΥΡΙΖΑ όταν και αν βρεθεί στην εξουσία, φαίνεται να ξεκαθαρίζει.

Μετά την δήλωση του Νίκου Παππά περί κάλυψής του “κάτω από το χαλί”, ήρθε ο Δραγασάκης να ενισχύσει την επιλογή αυτή μιλώντας για “απόσυρσή” του!

Συγκεκριμένα ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ πρότεινε σε συνέντευξή του στη Real News την απόσυρση του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, «δηλαδή ένα μέρος του χρέους να αποσυρθεί από τις αγορές ή τους φορείς που το κατέχουν σήμερα και να κρατηθεί “παγωμένο” στα πλαίσια της ΕΚΤ», αντί για «κούρεμα», επικαλούμενος προτάσεις οικονομολόγων και επιστημονικών ιδρυμάτων.

Για εμένα τον αδαή στα οικονομικά, αυτό απλά σημαίνει πως ο ΣΥΡΙΖΑ, δια στόματος του πλέον αρμόδιου στην οικονομική πολιτική που προτίθεται να εφαρμόσει, απλά κλείνει το μάτι στο ευρωπαϊκό ιερατείο, για μια λύση πέρα από την γενναία διαγραφή, όπως ο ίδιος την χαρακτήριζε, όπου ευαγγελιζόταν μέχρι προσφάτως!

Πρόκειται για προσπάθεια στροφής της ρητορική του, που έτσι κι αλλιώς δεν έπειθε είναι η αλήθεια, μια και επέμενε ότι η διαγραφή μπορούσε να επιτευχθεί μέσα στα πλαίσια κάποιας διαπραγμάτευσης αφορίζοντας ταυτόχρονα τις μονομερής ενέργειες.

Διαπιστώνοντας λοιπόν πως με αυτήν την ρητορική, ούτε μπορούσε να πείσει τους πολίτες ούτε όμως και να γίνει αποδεκτό το αίτημα διαγραφής από τους εταίρους, τώρα που βρίσκεται προ των πυλών της εξουσίας, έπρεπε να πάρει μια απόφαση. Και την πήρε. Στροφή λοιπόν προς τον “ρεαλισμό” και την “υπευθυνότητα”, όπως βέβαια αυτοί οι όροι ορίζονται από τους έως τώρα κυβερνώντες!

Στο κυνήγι της πεπατημένης. Τσίπρας στη ΔΕΘ

ΔΗΜ. ΚΑΖΑΚΗΣ

Δημοσιεύτηκε στο Χωνί, 21/9/2014

Επιτέλους υπάρχει μια ακόμη συγκεκριμένη πρόταση για το σήμερα ώστε να συζητήσουμε. Μέχρι σήμερα οι μόνοι που έκαναν προτάσεις συγκεκριμένες ήταν οι δανειστές και το ΕΠΑΜ. Οι υπόλοιποι έμεναν στα συνθήματα που δεν λένε τίποτε στην πράξη.

Τις μεν προτάσεις των δανειστών και το καταστροφικό τους αδιέξοδο τις ζει εδώ και τέσσερα χρόνια ολόκληρη η χώρα. Το κόστος τους το μετράμε όχι μόνο με όρους οικονομικής κατάρρευσης, αλλά και με εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπινες ζωές που εξοντώνονται εν ψυχρώ, με γενιές ολόκληρες που ξεκληρίζονται, ή υποθηκεύονται πριν καν γεννηθούν. Τις δε συγκεκριμένες προτάσεις του ΕΠΑΜ για το τι κάνεις τις πρώτες 100 ημέρες ώστε να ξεφύγεις οριστικά από το σημερινό αδιέξοδο, δεν τολμά να τις συζητήσει κανείς διότι οι μεν κυβερνώντες τρέμουν αυτό το ενδεχόμενο, οι δε αντιπολιτευόμενοι τρέμουν την ρήξη με τους δανειστές.

Σ' αυτό που επιμέναμε ευθύς εξαρχής ήταν να μιλήσουμε όλοι τη γλώσσα του συγκεκριμένου. Ειδικά η αντιπολίτευση. Και ειδικότερα όσοι αντιμετωπίζουν τις δικές μας προτάσεις που θεμελιώνονται στη διαγραφή του χρέους, στο εθνικό νόμισμα και στο ριζικό ξύλωμα του καθεστώτος αποικιακής κατοχής με ύφος μπλαζέ και με την γνωστή επωδό "αυτά δεν γίνονται", αλλά κατά άλλα ισχυρίζονται ότι είναι εναντίον των μνημονίων και της υποθήκευσης της χώρας. Να μας πουν, δηλαδή, πώς σκέφτονται να αντιμετωπίσουν εδώ και τώρα τα τρομακτικά κοινωνικά, οικονομικά και πολιτικά ελλείμματα που έχουν δημιουργηθεί και έχουν οδηγήσει τη χώρα σε κλιμακούμενη κατάρρευση και τον λαό σε γενοκτονία.

Δεν θα μπορούσαμε λοιπόν να μην υποδεχθούμε με ικανοποίηση την ομιλία του κ. Τσίπρα στην ΔΕΘ. Επιτέλους μια πολύ συγκεκριμένη και άμεση πρόταση της αξιωματικής αντιπολίτευσης που μπορεί να συζητηθεί με σοβαρότητα. Βέβαια, δεν είδαμε καμιά διάθεση του κ. Τσίπρα να θέσει τις προτάσεις του σε ανοιχτή και δημόσια διαβούλευση με την κοινωνία, τα κινήματα, τις πολιτικές δυνάμεις. Δυστυχώς, διέπεται από την λογική του take it, or leave it, πωλείται όπως είναι επιπλωμένο! Ίσως να φταίνε οι καινούργιες παρέες που απέκτησε στα σαλόνια υψηλής πολιτικής στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ.

«Μπουταρισμός», η πιο εκλεπτυσμένη πολιτική της «Αποικίας Χρέους»

Ο «Μπουταρισμός» αποτελεί ένα νέο στυλ δημοτικής διακυβέρνησης που ξεπηδάει μέσα από τις ειδικές συνθήκες μεταβολής της χώρας σε «αποικία χρέους» που ισχύουν την τελευταία πενταετία. Τα κυριότερα χαρακτηριστικά του είναι τα εξής:

Πετυχημένος επιχειρηματίας, και παράγοντας της περίφημης «Κοινωνικής Οικονομίας» (ΜΚΟ) ο ίδιος, ηγείται μιας παράταξης επιχειρηματιών, τεχνοκρατών, διανοουμένων. Συγκολλητική τους ουσία ένας ακραίος κοσμοπολίτικος φιλελευθερισμός του παγκοσμιοποιημένου κεφαλαίου που μιλάει τη γλώσσα των «μπίζνες». Το αποτέλεσμα; Διαμορφώνεται ένα μοντέλο «Δήμου-Επιχειρηματία» που εκχωρεί τα πάντα σε εργολαβίες, που εμπορευματοποιεί κάθε σπιθαμή δημόσιου χώρου, που συναινεί στο ακραίο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων του ΤΑΙΠΕΔ.

Με κορωνίδα τον «κοσμπολιτισμό» και την «διεθνοποίηση» της Θεσσαλονίκης την μεταβάλει σε παράρτημα των μεγάλων γεωπολιτικών αξόνων που αξιώνουν τον έλεγχο της Βαλκανικής. Εξ ου και ο πρωταγωνιστικός ρόλος που παίζει στον «διοικητικό ιμπεριαλισμό» της γερμανικής εξωτερικής πολιτικής, δηλαδή στην ελληνογερμανική συνέλευση συνεργασίας που αφορά στην ελληνική τοπική αυτοδιοίκηση. Και γι’ αυτό η σπουδή του να μεταβάλει την Θεσσαλονίκη σε τουριστικό, οικονομικό και πολιτιστικό παράρτημα της Κωνσταντινούπολης, από κοινού με το τουρκικό κράτος και την νέα επιχειρηματική ελίτ του Ερντογάν, οι οποίοι αξιώνουν την εγκαθίδρυση μιας τουρκικής σφαίρας επιρροής στα εδάφη της πάλαι ποτέ Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Αντίθετα, υποβαθμίζει πλήρως τις (ιστορικές) σχέσεις της πόλης με τους Βαλκανικούς λαούς, και την Ανατολική Ευρώπη –ένα πεδίο το οποίο εξασφαλίζει σαφέστατα πιο ισότιμες σχέσεις και δημιουργεί αντισυσπειρώσεις στην κοινή προσπάθεια του Ευρωατλαντισμού με την Τουρκία να μεταβάλουν τα Βαλκάνια σε συγκυριαρχούμενο χώρο.

Τέλος, συμμετέχει στην «εργαλειοποίηση της μνήμης» του Ολοκαυτώματος και συναινεί στην μεταβολή του σε ιδεολογικό άλλοθι για την γενοκτονία που διαπράττει το ισραηλινό κράτος εναντίον του Παλαιστινιακού λαού.