Ο Αλεξάκος ως μία ακόμη Σαλώμη της πολιτικής πέταξε από πάνω του το προτελευταίο πέπλο που καλύπτει το κυρίως σώμα του Σύριζα. Στην Κεντρική Επιτροπή του κόμματος είπε αυτό που περίμεναν όλοι οι υποψιασμένοι: «Απεγκλωβισμός από την ΠΑΓΙΔΑ της υποτιθέμενης ιδεολογικής καθαρότητας». Εν ολίγοις ο Αλεξάκος έφτυσε κατάμουτρα όσους είχαν και έχουν την αριστερή ιδεολογία, όσους δεν έχουν βάλει και δεν βάζουν νερό στο κρασί τους όταν πρόκειται για κοινωνική δικαιοσύνη, ισότητα, εθνική κυριαρχία, αδιαπραγμάτευτη πολιτική ηθική, λέγοντας ότι όλα αυτά δεν ήταν τίποτε άλλο παρά μόνο παγίδα.
Τέτοιο φτύσιμο σε τάφους νεκρών, σε ιστορίες ανθρώπων που είδαν περισσότερο τα ξερονήσια απ’ ότι το σπίτι τους δεν έχει γίνει στην ιστορία από πολιτικό άνδρα εξαιρουμένων των Γεωργιάδη και Βορίδη. Κάλεσε ο Αλεξάκος σε επανάσταση τους Συριζαίους. Την μεγαλύτερη επανάσταση της ανανεωτικής αριστεράς από το 1968 με το περιβόητο είμαστε και αριστεροί, είμαστε και κομουνιστές, είμαστε και ευρωπαϊστές , είμαστε και σοσιαλιστές, κοινώς είμαστε σούπερ μάρκετ! Όλα τα σφάζω, όλα τα μαχαιρώνω.