ΑΥΤΗ Η ΜΑΧΗ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΜΟΝΟ ΕΝΑΝ ΝΙΚΗΤΗ ΚΑΙ ΜΟΝΑΧΑ ΕΝΑΝ ΤΑΠΕΙΝΩΜΕΝΟ

Αφήστε το θέατρο, τους καθωσπερισμούς και τους πολιτικούς πολιτισμούς στο περιθώριο, κι ελάτε να πούμε τα πράγματα με τ όνομά τους...

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Η Γερμανοκρατούμενη Ευρώπη, πέταξε τη μάσκα της "μεγάλης ευρωπαϊκής οικογένειας" και έδειξε το πραγματικό της πρόσωπο. Ζητά από την Ελλάδα να παραδοθεί, και από την Ελληνική κυβέρνηση να της παραδώσει τα κλειδιά του κοινοβουλίου για να το μεταρέψει ταπεινωτικά σε μια νέα Bundestag του 21ου αιώνα. Η Γερμανία δίνει τη μάχη της πρωτοκαθεδρίας της στην Ευρώπη και χρειάζεται την Ελλάδα ως λάφυρο για να το επιδείξει στα σούργελά που την προσκύνησαν.

Είναι ο εφιάλτης των νεοναζί που αναβιώνει, και έλαχε στην Ελλάδα να τον στείλει παντοτινά στην κόλαση χωρίς επιστροφή...

Τα ντόπια φερέφωνά τους, φωνάζουν με λύσσα περισσή, πως η συμφωνία με το τέρας του ναζισμού, είναι ο μόνος υπεύθυνος δρόμος, αναζητώντας μέσα από μι ατέτοια συμφωνία την προσωπική τους δικαίωση για τη διαδρομή της ντροπής που οι ίδιοι επέλεξαν όντας προσκυνημένοι.

Είναι η φωνή των νεο-Τσολάκογλου, που θα πρέπει να τιμωρηθούν παραδειγματικά για το κακό που έκαναν σε τούτο τον τόπο...

Μια κοινωνία ολόκληρη και μαζί της ολόκληρος ο πλανήτης, επιμένει να διεκδικεί την τσαλακωμένη αξιοπρέπεια του Ελληνισμού, και αυτό που έστω και ενστικτωδώς είναι σε θέση να γνωρίζει, είναι πως...

• αυτή η μάχη είναι καταδικσμένη να έχει μόνο έναν νικητή.... Και μονάχα έναν ταπεινωμένο
• Σ αυτή τη μάχη, δεν υπάρχει έντιμος συμβιβασμός. Υπάρχει ή η ΝΙΚΗ.... ή η ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ.
• Σ αυτή τη μάχη, δεν υπάρχει κατι που να μοιάζει με αξιοπρέπεια. Οτιδήποτε μοιάζει με αξιοπρέπεια, είναι η ταπαείνωση μασκαρεμένη, και αυτή τη βιώσαμε τα πέτρινα χρόνια του δωσιλογισμού.

Κι όταν αυτή η μάχη τελειώσει, δεν γίνεται να πανηγυρίζουν αγκαλιά ΚΑΙ ο λαός... ΚΑΙ οι δωσίλογοι... ΚΑΙ η κατοχική διοίκηση με το αποτέλεσμά της.
Η Ελληνική κοινωνία για να είναι νικητής, πρέπει να είναι μονάχη της ανεβασμένη στο βάθρο. χωρίς συνεταίρους... Χωρίς κολαούζους... Χωρίς τα καρκινώματα που τη μίσησαν.

Και την ίδια στιγμή, το φυτίλι του ξεσηκωμού, πρέπει ν ανάβει σε ολόκληρη την Ευρώπη.

Αν αυτή η φωτιά δεν πυροδοτηθεί, τότε κάποιος θα έχει διολισθήσει στο θλιβερό κατήφορο της εθνικής προδοσίας.

Αυτή είναι η αλήθεια... Και δεν υπάρχουν περισσότερες από μια αλήθειες στη ζωή.-

O ευρωλιγούρης

O ευρωλιγούρης. Αρσενικό γένος, από τις λέξεις ευρώ (Ευρώπη γκόμενα του Δία) και λιγούρης.

Συνώνυμα ευρωγλείφτης, ευρώδουλος, ευρωλάγνος, μπαστουνόβλαχος της Ευρώπης. Αυτός που είναι ικανός να πουλήσει και την μάνα του για να τον σέρνει το άρμα της Ευρώπης σαν άλλον Έκτορα.

Ο ευρωλιγούρης συναντάται συνήθως στη γωνιά της Νοτιανατολικής Ευρώπης που...
κάποτε λεγόταν Ελλάδα.
Προερχόμενος από τα ορεινά κατσάβραχα των Κραβάρων και τις αχανείς πεδιάδες της Θεσσαλίας, έβγαλε το ταγάρι που είχε περασμένο στον ώμο, το έπλυνε με εμφιαλωμένο νερό για να φύγει η μυτζηθρίλα που είχε ποτίσει την τσόχα και το μεταποίησε σε σακάκι τρέντυ γιατί έτσι το φοράνε στα Λονδίνα.
Ο ευρωλιγούρης τρέφεται από αυταπάτες μεγαλείου περί ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης και άλλα τέτοια φαιδρά.

Πώς σκέφτεται αλήθεια ο ευρωλιγούρης:

• Αποκλειστικός του φόβος, η αναγκαστική μετατροπή εθνικού νομίσματος σε συνάλλαγμα σε περίπτωση που εξοικονομήσει κάνα φράγκο και θελήσει να πάει στας Ευρώπας ταξίδι αναψυχής. Δηλαδή ποτέ.

• Θέλησή του, η παραμονή στην ευρωπαϊκή οικογένεια κάτω από οποιοδήποτε κόστος. Το σπίτι του, η κόρη του ή ακόμα και ένα νεφρό του είναι παράπλευρες απώλειες μπροστά στο μεγαλείο του Διαφωτισμού που πρεσβεύει η Ευρώπη που ονειρεύεται.

• Φετίχ του, η αστερόεσσα σημαία, όχι των ΗΠΑ όπως παλιά που έτρεχε η γιαγιά του να υποδεχτεί τον 6ο Αμερικάνικο Στόλο, αλλά της Ενωμένης Ευρώπης που δεν χάνει την ευκαιρία να ανεμίζει. Άλλωστε εμείς δώσαμε τα φώτα στον Ευρωπαϊκό πολιτισμό. Γιατί να μην δώσουμε και την ζωή μας;

• Τρέμει στο άκουσμα της λέξης “δραχμή”. Άλλωστε πριν την υιοθέτηση του ευρώ σαν νόμισμα δεν υπήρχε ζωή στον πλανήτη και ζούσαν μόνο βροντόσαυροι και κολεόπτερα.

• Ικανός για όλα, αν μπορούσε θα έβαζε αυτός παντού την υπογραφή του, για να μην ιδρώνουν οι εταίροι μας, και το “πουλί” του στον πρωκτό του σαν πράξη ευγνωμοσύνης.

• Άγεται και φέρεται από όλους και όλα μην ψάχνοντας να δει ποιανού τα συμφέροντα εξυπηρετεί. Παράδειγμα, η χτεσινή μάζωξη ευρωλάγνων στο Σύνταγμα, οργανωμένη από την ΜΚΟ “YOUTH Business Network” η οποία περήφανα δηλώνει ότι ένας από τους χορηγούς της είναι η καναδικών συμφερόντων “Eldorado GOLD“, υπεύθυνη για την εξόρυξη χρυσού στις Σκουριές. Μέτοχος της εταιρείας ο αγαπημένος “εθνικός” μας εργολάβος και καναλάρχης Γεώργιος Μπόμπολας.

• Επίμονος στη διατήρηση των Ευρωπαϊκών κεκτημένων (!). Θέτει όρο απαράβατο την παραμονή της χώρας μας στη Nομισματική Ένωση και το ευρώ. Δεν τον νοιάζει αν οι υπόλοιποι στην Ευρώπη δεν το θέλουν. Φτάνει που θέλει αυτός. Παρομοιάζεται με μια πρώην γκόμενα που την κεράτωσες, την ξεφτίλισες, την πάσαρες στους φίλους σου να την γλεντήσουν και αυτή εκεί ακλόνητη, εμμονική για μια αγάπη που πέρασε, κλαίει πάνω στις αναμνήσεις ενώ όλοι της φωνάζουν: “Ξεκόλλα μωρή χαμούρα”.

• Δραστήριος στο διαδίκτυο. Οδύρεται πως του έκαψαν τη σημαία της πατρίδας του, της Ενωμένης Ευρώπης και αναρτά φωτογραφίες με τα αστέρια όντας ικανός μέχρι και τατουάζ στο κούτελο να την κάνει, μην τυχόν και πάει στις Λόντρες και δεν καταλάβουν άπαντες πόσο πολύ Ευρωπαίος είναι.

Δεν μιλάμε για εθνική αξιοπρέπεια, μιλάμε για ατομική αξιοπρέπεια. Αυτή που ο ευρωλιγούρης πουλάει στις Βρυξέλλες κοψοχρονιά.

Γιατί τι του λείπει του ψωριάρη; Το Μάαστριχτ και ένα κάλπικο μαργαριτάρι.

πηγη

Σ.Κατσούλης: Τελικά η συμφωνία που ήθελε αλλά δεν άφησαν να υπογράψει ο κ. Βαρουφάκης ήταν καλή;

του Σταύρου Κατσούλη

Είναι γνωστό πλέον σε όλους, ότι ο κ. Βαρουφάκης έφυγε κακήν κακώς από το Eurogroup της Δευτέρας, γιατί όπως ακούσαμε όλοι, οι "εταίροι" άλλαξαν την συμφωνία. Μάλιστα. Μέχρι εδώ κατανοητό. Αλλά αναρωτηθήκαμε ποτέ, ποια ακριβώς ήταν η συμφωνία την οποία ο κ. Βαρουφάκης ήταν έτοιμος να αποδεχθεί;

Μήπως ήταν μια συμφωνία που είχε ως περιεχόμενο την κατάργηση των μνημονίων, την διαγραφή έστω μέρους του χρέους, ή κάποια τέλος πάντων χειροπιαστή αλλαγή στις υπάρχουσες δεσμεύσεις την χώρας; Δυστυχώς όχι.

Δυστυχώς απ΄ότι φαίνεται, η διαφωνία του κ. Βαρουφάκη, δεν είχε να κάνει με την ουσία του θέματος. Οι διαφωνίες του κ. Βαρουφάκη, είχαν να κάνουν με την λεκτική έκφραση στο κείμενο και το γεγονός ότι δεν δέχεται τελεσίγραφα. Υποθέτουμε, ότι ο κ. Βαρουφάκης με βάση τους δικούς του ισχυρισμούς νευρίασε, όχι για το ουσιαστικό περιεχόμενο του κειμένου, αλλά διότι είχε σχεδιάσει να δεχθεί το κείμενο ελεύθερα και έντιμα, χωρίς να του πάρουν την αξιοπρέπεια. Κατά τα άλλα όμως, δηλαδή σε ότι αφορά την ουσία του θέματος, μάλλον ο κ. Βαρουφάκης και κατ επέκταση η κυβέρνηση, μάλλον δεν έχει σοβαρές διαφωνίες...

Για του λόγου το αληθές, παρακάτω θα αναλύσουμε και στην συνέχεια θα παραθέτουμε το κείμενο (όπως δμοσιεύτηκε από το Reuters [1]) το οποίο ο Βαρουφάκης θα "υπέγραφε ευχαρίστως". Διαβάστε το και δείτε εάν περιέχει το οτιδήποτε, μα το οτιδήποτε το οποίο θα μπορούσε να συμφωνήσει με τις προεκλογικές δεσμεύσεις της κυβέρνησης και γενικότερα έχει την τάση που θα έπρεπε να έχει το οποιοδήποτε αντιμνημονιακό κόμμα, για να μην πούμε για τις διαθέσεις του Λαού μας...

Η ομάδα Τσίπρα, Δραγρασάκη, Βαρουφάκη έχει ενδώσει. Εμείς;

του Δημ. Καζάκη

Tελειωμένη θεωρούν την όλη υπόθεση με την Ελλάδα οι δανειστές της. Έτσι διοχετεύουν στα μέσα μαζικής εξαπάτησης, που θεωρούν βεβαία τη συμφωνία αύριο στην ευρωομάδα. Το κυρίως ζητούμενο αύριο Δευτέρα στη σύνολδο είναι να διαμορφωθεί ένα κοινό ανακοινωθέν, που να μπορέσει η ελληνική πλευρά να το "πουλήσει" στον ελληνικό λαό σαν επιτυχία.

Οι δανειστές ζητούν να υπάρχει ξεκάθαρη δέσμευση της ελληνικής πλευράς ως προς την εξυπηρέτηση των δανείων, αλλά και τους όρους τους. Αυτό σημαίνει ότι καμιά αμφισβήτηση δεν πρόκειται να ανεχθούν της δανειακής σύμβασης. Πρωτίστως αφορούν την άνευ όρων και αμετάκλητη απεμπολίση όλων των ασυλιών της περιουσίας, υφιστάμενης και μελλοντικής, των ελλήνων πολιτών, καθώς και της εθνικής κυριαρχίας με την προσφυγή στα δικαστήρια του Λουξεμβούργου και το αγγλικό δίκαιο.

Το δεύτερο απαιτούμενο από τους δανειστές είναι ότι τίποτε δεν θα γίνει στην Ελλάδα, τόσο δημοσιονομικά, όσο και στο επίπεδο μεταρρυθμίσεων χωρίς την σύμφωνη γνώμη των Ευρωπαίων και των οργάνων της ευρωζώνης. Και τους δυό αυτούς όρους, τους δέχθηκε η ομάδα Τσίπρα.

Από την άλλη, προκειμένου να διευκολύνουν την ελληνική πλευρά να εμφανίσει δήθεν έναν "έντιμο συμβιβασμό" για τον οποίο μιλά ο κ. Τσίπρας, αλλά και ο κ. Βαρουφάκης. Το επίδικο ζήτημα είναι καθαρά επικοινωνιακό, καθαρά τεχνικό. Οι "κόκκινες γραμμές" της ελληνικής πλευράς, είναι να μην εμφανίζεται πουθενά η λέξη "μνημόνιο" και η λέξη "τρόικα". Τίποτε άλλο.

Προετοιμάστε τον λαό για την επίθεση που έρχεται

Όχι δεν ξέρουμε τι έχουν στο μυαλό τους ο πρωθυπουργός και τα υπόλοιπα στελέχη της κυβέρνησης, αναφορικά με το επαναδιαπραγματευτικό σόου. Τη λογική όμως για να σταθμίσουμε το περιεχόμενο και τη δυναμική των χειρισμών προφανώς και τη διαθέτουμε, και όλα δείχνουν πως είμαστε αντιμέτωποι σε μια σειρά από δεδομένα που δυστυχώς δεν εμπνέουν καμία απολύτως αισιοδοξία...

Tου Κ. Κυριακόπουλου

Η κυβέρνηση δείχνει να αυτοπαγιδεύτηκε στα φοβικά σύνδρομα που εξέπεμψε το στρατόπεδο των δωσιλόγων, και φαίνεται πως προσαρμόζει τους χειρισμούς της σε στρογγυλεμένες γωνιές προκειμένου να αποφύγει την αντιπαράθεση που «θα έριχνε τη χώρα στα βράχια».

Για πολλούς αυτό ενδεχομένως να ήταν μη αναμενόμενο. Στην ουσία όμως ήταν ένα απόλυτα χορογραφημένο και βολικό άλλοθι, που απλά διευκόλυνε αυτή τη διαδικασία προαποφασισμένης μεταστροφής, προετοιμάζοντας ταυτόχρονα και την κοινωνία για την αποδοχή της.

Οι διαδηλώσεις της «αξιοπρέπειας», χρησιμοποιήθηκαν για να προσδώσουν γκλαμουριά στο «επαναδιαπραγματευτικό» σόου, μα η προσπάθεια της κυβέρνησης να αποθαρρύνει τη ριζοσπαστικοποίηση των αιτημάτων των διαδηλωτών ήταν εμφανέστατη.

Είναι λοιπόν φανερό, πως δε θέλει να αξιοποιήσει τη λαϊκή οργή για να ταπεινώσει το Ράιχ και να σταθεί με επιθετική ατζέντα απέναντι στη συμμορία των μαφιόζων της Ευρώπης.

«Το φάρμακο που σκοτώνει»

Τι είναι αυτό που εξοντώνει τις κοινωνίες και τι τις κάνει πιο δυνατές; Στο ερώτημα αυτό επιχειρεί να απαντήσει το ντοκιμαντέρ «Το φάρμακο που σκοτώνει» («A drug that kills»), ένα προϊόν συνεργασίας του «Δικτύου Κοινωνικής Αλληλεγγύης Ηρακλείου» με πολίτες της πόλης.

Το ντοκιμαντέρ δημιουργήθηκε με αφορμή την αναπάντεχη – αλλά όχι τυχαία – συνάντηση με τον David Stuckler, καθηγητή Κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, αναγνωρισμένο για τις τεκμηριωμένες μελέτες του σχετικά με τις επιπτώσεις της λιτότητας στην υγεία των ανθρώπων.

Πρόκειται για μια διαδρομή στην ιστορία σε εποχές κρίσης: από τις ΗΠΑ και τη Μεγάλη Ύφεση στη μετα-κομμουνιστική Ρωσία και από εκεί στην σημερινή Ελλάδα και την Ισλανδία. Οικονομικοί πόλεμοι, ανθρωπιστικές κρίσεις, θανάσιμες πολιτικές και λαοί που αντιστέκονται.

«Όσοι συμμετείχαμε στη δημιουργία του ανταμειφθήκαμε με αυτή τη χαρά και την πληρότητα που γεννιέται όταν αγωνιζόμαστε «μαζί» για τις κοινές μας αξίες», αναφέρουν χαρακτηριστικά οι δημιουργοί του.

πηγη

Αλυσίδες που σχεδιάζονται για ένα σκοτεινό μέλλον

του Λ. Κατσαρού

Μικρή εισαγωγή στην Διατλαντική Εταιρική Σχέση Εμπορίου και Επενδύσεων. ΗΠΑ και Ε.Ε. TTIP

Τις προάλλες έλεγε ο Μιχάλης Νευραδάκης στον ιντερνετικό e-roi:
“Στις 7 Ιανουαρίου ενώ όλοι είχαν την προσοχή τους στα γεγονότα στο Παρίσι , ένα άλλο πολύ σημαντικό , ίσως μάλιστα πιο επικίνδυνο γεγονός έλαβε χώρα ,ελάχιστα ΜΜΕ το πρόβαλαν σε όλον τον κόσμο και κανένα στον μικρόκοσμο που λέγεται Ελλάδα”

Εμείς προσθέτουμε : στην Ελλάδα των Μέσων μαζικής αποχαύνωσης και προπαγάνδας ...

Στις 7 του Γενάρη 2015 μετά από μια περίοδο απόλυτης μυστικότητας η Ε.Ε. παρουσίασε τα έγγραφα που αφορούσαν την συζήτηση για την ευρωατλαντική συμμαχία .

Φρόντισαν να δημοσιεύσουν τα έγγραφα την κατάλληλη στιγμή που κανείς δεν θα τα πρόσεχε .

Κάποτε έλεγε ο Κίσιντζερ…
: “δεν πρέπει να αφήνουμε μια σοβαρή κρίση να πηγαίνει χαμένη”

Έτσι και έκαναν , την ώρα που ο κόσμος ήταν σε σοκ, αυτοί δημοσίευσαν τα έγραφα στα μουλωχτά. Για την ιστορία τα πλήρη πρακτικά της διαπραγμάτευσης θα δημοσιευθούν μετά από τριάντα χρόνια.

Τί είναι όμως αυτή η συμφωνία;

Είναι μια συμφωνία για την δημιουργία μιας ελεύθερης οικονομικής ζώνης ανάμεσα στην Ε.Ε. και τις ΗΠΑ .Οι διαπραγματεύσεις έχουν γίνει με απόλυτη μυστικότητα . Ο στόχος είναι η κατάργηση των ελέγχων από μέρους των κρατών προς τις πολυεθνικές εταιρείες που δραστηριοποιούνται στις δυο μεριές του Ατλαντικού .Προσπαθούν να πείσουν ότι πρόκειται για κάτι καλό που θα φέρει δουλειές και επενδύσεις . Δεν είναι όμως έτσι τα πράγματα .