Μα γιατί δεν περίμεναν λίγο;

Mάνα (63 ετών) και γιος (27 ετών), πήδηξαν από το μπαλκόνι του διαμερίσματος που διέμεναν για να αυτοκτονήσουν.

Το περιστατικό που σημειώθηκε στη Χαλκίδα το πρωί της Τετάρτης (25/2/2015), συνέβη αφού μάνα και γιός έχασαν το μοναδικό εισόδημα που διέθεταν, μία υποτυπώδη αναπηρική σύνταξη, την οποία τα τρία τελευταία χρόνια αγωνίζονταν δικαστικά να την ανακτήσουν. Όταν ήρθαν αντιμέτωποι με μια τελεσίδικη απόφαση που τους στέρησε κάθε ελπίδα, οδηγήθηκαν σε αυτή τους την πράξη.
Μα γιατί δεν περίμεναν λίγο; Γιατί δεν έδωσαν λίγο ακόμη χρόνο στη νέα κυβέρνηση; Δηλαδή, τι θέλανε; Μέσα σ' ένα μήνα να τους λύσει το πρόβλημα ο Τσίπρας κι ο Καμμένος; Μήπως ήταν πράκτορες του Σαμαρά και αυτοκτόνησαν τώρα με τη νέα κυβέρνηση για να την δυσφυμήσουν; Γιατί δεν είχαν αυτοκτονήσει πριν με τους Σαμαροβενιζέλους;

Άλλωστε, αν περίμεναν λίγο, θα φρόντιζε η κυβέρνηση να τους δώσει κουπόνια σίτισης. Ενώ με την Έξυπνη Κάρτα Πολιτών, θα μπορούσαν να βρίσκουν διαμέσου της κρατικής και ιδιωτικής ελεημοσύνης, τον τρόπο να επιβιώνουν ως ανθρώπινα σκουπίδια.
Εμείς, τη δουλειά μας. Τι μας νοιάζει που το καθεστώς δολοφόνησε εν ψυχρώ δυο ακόμη ανθρώπους; Άλλωστε, άχρηστοι ήταν για τους δανειστές. Στην Ελλάδα σήμερα μπορούν να επιβιώσουν μόνο όσοι είναι χρήσιμοι στο καθεστώς των δανειστών. Μόνο όσων η επιβίωση εγκρίνεται από την Ευρώπη των τοκογλύφων.
Πήδηξαν στο κενό ευτυχισμένοι. Δεν χρειάστηκε να ζήσουν την κόλαση της εξόδου από το ευρώ και της διαγραφής του χρέους. Δεν χρειάστηκε να ζήσουν για να δουν πόσο εύκολο είναι για μια πατριωτική κυβέρνηση να παγώσει τις οφειλές των νοικοκυριών και να ακυρώσει με μια απλή πράξη το σύνολο των αντιμνημονιακών νόμων της χώρας, ώστε η πενιχρή αναπηρική σύνταξη να σωθεί.

Δημ Καζάκης

Φοβού τους... ελεύθερους

Γράψε τέλος σε ό,τι νόμιζες ότι ήξερες και προπάντων σε αυτό που νόμιζες ότι ήσουν ικανός να κάνεις. Το σύστημα σε χαρακτήρισε δεινόσαυρο. Δεν έχει σημασία η ηλικία που κουβαλά ο καθένας μας, αλλά ούτε και η οποιαδήποτε εξειδίκευση έχει. Άλλαξαν όλα τριγύρω εκτός από εμάς τους ίδιους. Δεν ταιριάζουμε στη νέα εποχή, στη νέα τάξη πραγμάτων, στα νέα που εισέβαλαν στην χώρα. Δεν είναι τα καινούργια παπούτσια που μάς “χτυπάνε”, είναι τα πόδια μας πολύ μεγάλα για να χωρέσουν σε αυτά. Έτσι, ή θα τα φοράμε κουτσαίνοντας μέχρι να μάς χώσουν στην κάσα ή θα αυτοακρωτηριάσουμε τα πόδια μας μπαίνοντας στην ομάδα αναπήρων του νέου κόσμου που έχει αρχίσει. Αυτός ο κόσμος δεν επιτρέπει ξυπόλητους. Τελεία και παύλα.

Για το ποιος φταίει δεν χρειάζονται αναλύσεις και μεγάλες κουβέντες. Κοίτα από το μπαλκόνι σου ποιος στο δρόμο περπατά ανάλαφρα με τα λουστρινένια made in EU υποδήματα και θα είσαι σίγουρος για τον ένοχο. Όποιος δεν κουτσαίνει, αυτός σε κατέστησε υποχρεωτικά ανάπηρο. Πολλές φορές δεν χρειάζεται να βγεις καν στο μπαλκόνι. Ακόμη και μέσα στο σπίτι σου -στην υπερεκτιμημένη οικογένειά σου- την ώρα του κυριακάτικου τραπεζιού, σκύψε και κοίτα κάτω από τραπέζι. Σε παράταξη θα δεις τα πόδια που προσαρμόστηκαν.
Δεν είναι το θέμα χρημάτων που κάνει τη διαφορά, είναι η νοοτροπία των πολλών που άλλαξε σταθερά και ήσυχα από το 2010 μέχρι σήμερα. Δεν είναι ο μισθός και η αδιαμαρτύρητη πληρωμή φόρων, αλλά η ευκολία να είναι τα “καλά παιδιά” βρέξει-χιονίσει. Μην τους σταμπάρει το σύστημα και τους στείλει στο εκτελεστικό απόσπασμα! Μην γυρίσει το μάτι του πάνω τους ο Πανόπτης και δεν προλάβουν να κρυφτούν. Κοινώς, χέστηδες, είτε έχουν θυρίδες σε τράπεζες, είτε συμπληρώνουν χαρτιά για επίδομα “ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος”. Φοβούνται την Ελευθερία περισσότερο από τον Θάνατο και θέλουν να καλύψουν την δειλία τους στριμωγμένοι κάτω από μία σημαία φωνάζοντας με πάθος αλλά κρυμμένοι στο πλήθος “Ελευθερία ή Θάνατος”. Τόσο χέστηδες.

Δε γουστάρουμε

Του Γιάννη Λαζάρου

Ο “αριστερός” φασισμός ξεκίνησε. Είναι ένας παλιός γνώριμος στους νοήμονες Έλληνες φασισμός που τον έζησαν στα μέσα τις δεκαετίας του '80 με την παντοδυναμία του ΠΑΣΟΚ. Όποιος τολμούσε εκείνη την εποχή να μιλήσει ή να γράψει εναντίον του σοσιαληστρικού κόμματος, αμέσως χαρακτηριζόταν πρώτον “φασίστας” και δεύτερον “προδότης”.
Η επιστολή Γλέζου ήταν η απόδειξη ότι τα πράγματα στην Ελλάδα θα είναι τόσο σκληρά για αυτούς που θα τολμούν να μιλήσουν που οι “πεφτοσυνεφάκηδες” θα αυξηθούν με ταχύτητα φωτός. Η “Αλήθεια” θα έχει πάνω την σφραγίδα του κόμματος και μόνο με αυτή θα έχει δικαίωμα να κυκλοφορεί στα ΜΜΕ, ενώ τα επικοινωνιακά συνεργεία της κυβέρνησης θα κάνουν ό,τι έκαναν οι προκάτοχοί τους Αυριανιστές να βγάζουν τα δήθεν “άπλυτα” στην φόρα του κάθε κομματικού-αντιευρωπαϊστή εχθρού.
Έρχεται η ώρα που όσοι δεν είναι από την δεξιά πλευρά της χαραγμένης κόκκινης γραμμής θα πάρουν την ταμπέλα του “γραφικού”, του “επικίνδυνου”, του “κινδυνολόγου” και θα είναι πολλές οι στιγμές που τα βέλη δεν θα έρχονται μόνο από τα γραφεία της κυβέρνησης αλλά κι από πολλά γραφεία που ήδη έχουν ανοίξει με ταμπέλα “πατριωτικό”, “φιλοευρωπαϊκό”, “φιλελληνικό”, “ανένταχτο αριστερό” και πάει λέγοντας.

Οι πολιτικοί άρχοντες, που επί δεκαετίες διετέλεσαν πρωταγωνιστές του “κι εμείς οι τρεις στον καφενέ, τσιγάρο, πρέφα και καφέ, βρε δε βαριέσαι αδελφέ”, έχουν πάρει καρέκλες επιτελείων και υπουργείων και χωρίς τον φόβο της μπάτσας θα αρχίσουν να εργάζονται εναντίον όλων όσων ήταν πάντα έξω από τον καφενέ με πινακίδα “Ο τεμπέλης της Αριστεράς”. Κάτι λίγο από την εγγυημένη προπαγάνδα του ΚΚΕ, κάτι από κουλτούρα, κάτι από κοσμοπολιτισμό, βάλε και λίγο αναρχιλίκι έχουν καλύψει όλο το τείχος προστασίας του αληθινού ψεύδους τους.

Πέντε χρόνια προδοσίας και δωσιλογισμού είναι αρκετά

του Όθωνα Κουμαρέλλα

Δείγματα είχαμε από την αρχή, όπου ο οποιοσδήποτε εξέφραζε τη παραμικρή επιφύλαξη απέναντι στη νέα κυβέρνηση αντιμετωπίζονταν ως δήθεν συνωμότης, εμπαθής, ή και γραφικός. Όμως τώρα το πράγμα παράγινε. Δεν πρόλαβαν να ψελλίσουν δημόσια κάποιες αντιρρήσεις σχετικά με τη συμφωνία της περασμένης Παρασκευής στην ευρωομάδα, μερικοί επώνυμοι του ΣΥΡΙΖΑ και τέθηκε αμέσως ολόκληρος μηχανισμός κατασυκοφάντησης και κατάπνιξης οποιασ-δήποτε διαφορετικής γνώμης.

Όσοι προβληματίζονται, ή διαμαρτύρονται γι’ αυτό το κακόγουστο θέατρο που εξελίσσεται μπροστά στα μάτια μας, χαρακτηρίζονται αν όχι εχθροί και προβοκάτορες, τουλάχιστον βιαστικοί κι αιθεροβάμονες που επιζητούν το «σοσιαλισμό μόλις μέσα σε τρεις εβδομάδες»…..

Όχι, όσοι διαμαρτυρόμαστε και αντιδρούμε, είτε έχουμε σχέση με το ΣΥΡΙΖΑ, είτε όχι -όπως εγώ- ούτε στερούμεθα υπομονής και λογικής σκέψης, ούτε επιζητούμε το σοσιαλισμό σε τρεις βδομάδες. Εξ άλλου, ποιος το χέζει (με το συμπάθιο) το σοσιαλισμό τέτοιες ώρες!

Αυτό που ο περισσότερος κόσμος ζήτησε -και ήλπισε- ήταν λίγη αξιοπρέπεια και να...
του δοθεί η δυνατότητα να δουλέψει για να φτιάξει ξανά τη ζωή του, που την κατέστρεψαν τα μνημόνια και οι δανειακές "συμβάσεις".

Η νέα κυβέρνηση, ως αντιπολίτευση, έταξε -και δυστυχώς έπεισε-, ότι αυτό μπορεί να γίνει με «σκληρή» διαπραγμάτευση μέσα στο δοσμένο πλαίσιο της ευρωκρατίας, θεωρώντας κάθε άλλη άποψη που την προειδοποιούσε έγκαιρα, ότι αυτά δεν γίνονται χωρίς ρήξεις και ανατροπές με το καθεστώς, ως γραφική. Έχοντας αναγάγει το ευρώ ως ιερό τοτέμ, εξόρκιζε συνάμα την εκπόνηση οποιουδήποτε εναλλακτικού σχεδίου, προπαγανδίζοντας μάλιστα ότι οποιοδήποτε τέτοιο σχέδιο θα ήταν καταστροφικό, συμβάλλοντας αποφασιστικά στο να ενοχοποιείται ως ακραία, ή γραφική, οποιαδήποτε διαφορετική φωνή πρόβαλλε τα ζητήματα της εθνικής ανεξαρτησίας και της ανάγκης απεγκλωβισμού από το ευρωσύστημα.

ΤΑ ΤΕΣΣΕΡΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΣΤΟ ΣΟΟΥ ΤΗΣ ΝΤΡΟΠΗΣ

Δυστυχώς, παρά τους φανφαρόνικους πανηγυρισμούς, η πολυδιαφημισμένη διαπραγμάτευση, δεν υπήρξε τίποτε περισσότερο παρά μια εθελούσια αιχμαλωσία. Η μάχη για την Ελλάδα επί της ουσίας δε δόθηκε ποτέ...

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Και δε δόθηκε, γιατί η Ελλάδα από αυτή τη μάχη είχε ήδη παραιτηθεί προεκλογικά, από τη στιγμή που η κυβέρνηση σύρθηκε εμφανώς στη λογική της «μη διασάλευσης της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας». Στην ίδια λογική δηλαδή πάνω στην οποία κινήθηκαν και οι προηγούμενοι, για να εμφανίσουν ως αναγκαίο μονόδρομο την ταπεινωτική παράδοση της χώρας.

Αυτή η «διαπραγμάτευση» λοιπόν, ήταν από χέρι καταδικασμένη να οδηγηθεί σε γενικευμένη συντριβή, αναφορικά με τους εθνικούς στόχους…

Και ο λόγος είναι πως η ασυγκράτητη μπαρουφολογία των διαπραγματευτών, όχι μονάχα ακύρωσε και εν τέλει δεν αξιοποίησε τα σημαντικά διαπραγματευτικά τους πλεονεκτήματα, αλλά με τον τρόπο που τα διαχειρίστηκε, τα μετέτρεψε από δυναμικά ατού, σε Αχίλλειο πτέρνα σε βάρος της ίδιας μας της πατρίδας.

Τέσσερα είναι τα εγκληματικά ατοπήματα που θα βαρύνουν ιστορικά αυτή την ελεεινή διαχείριση που οδηγήθηκε γι ακόμη μια φορά σε εθνική τραγωδία. Ας τα απαριθμήσουμε...

Αριστεροί εξουσιαστές ανοίξτε τα μάτια σας!

Αν δεν βλέπετε τίποτε, είναι επειδή για πολύ καιρό εθελοτυφλούσατε και τελικά τυφλωθήκατε στ’ αλήθεια



Καλά ρε πούροι αριστεροί που θα ‘λεγε κι ο Στάθης (αφορά και αυτόν το παρόν). Ο λαός, λαός είναι, απαίδευτος κι ευκολόπιστος. Άμα του τάξεις, σου τάζει. Σ’ έχει για θεό. Έτσι πάει η ζωή του, από τάμα σε τάμα, από θεό σε θεό, μέχρι να πεθάνει. Ποτέ δεν βγαίνουν τα τάματα, πάει με τον καημό.
Εσείς όμως; Ειδικοί ορνιθολόγοι καμώνεστε ότι είστε. Έβαλε ο κόρακας πορτοκαλιά μύτη, παράστησε τον κότσυφα κι εσείς εκστασιαστήκατε από το κελάηδημα;

Περνάει ο αρχηγός σας απ’ όλο το φάσμα του ψέματος, από τη διαγραφή στο κούρεμα, από το κούρεμα στην απομείωση κι από κει με γέφυρα στο μνημόνιο κι εσείς τον συγκρίνετε με τον Κλάρα;
Του τηλεφωνεί για στήριξη ο Μαύρος του Λευκού (Πρόεδρος του Οίκου), ο αρχηγός των ιμπεριαλιστών κι εσείς παιανίζετε επαναστατικά άσματα; Τον Αλιέντε τον στήριζε ο Νίξον ρε;
Κάνει on camera ο ψυχωσικός σκίνχεντ με τα παρδαλές πουκαμίσες, τις παλαβές ματιές και τις παρανοϊκές προτάσεις, χειρολαβή σε έναν φλώρο με λιγδωμένες μπούκλες κι αυτό το λέτε εθνική αντίσταση;

Με αριστερή κυβέρνηση, στις εκλογές για Πρόεδρο Δημοκρατίας λαμβάνουν ο Καραμανλής 233 ψήφους, ο Σημίτης 30 και ο Κανένας 32 και χειροκροτάτε;

Κάνει η τέως Κνίτισσα ευκολίες πληρωμής σε 100 δόσεις και αυτό είναι κοινωνική πολιτική; Ξέρετε απλή αριθμητική ή με τη συνεχή ενασχόλησή σας με τα funds και τα παχιά επενδυτικά σας χαρτοφυλάκια την ξεχάσατε; Οι δόσεις είναι μηνιαίες ρε και 100 μήνες είναι πάνω από 8 χρόνια. Κοινωνική πολιτική είναι να χαριστούν τα χρέη ρε, όχι να χρωστάμε κερατιάτικα επί τουλάχιστον 8 χρόνια. Και μια και το ‘φερε η κουβέντα από πότε το να πληρώνεις τα μαμησιάτικα άλλων είναι καθήκον και μάλιστα πατριωτικό;
Ένας στους 3 Έλληνες χρωστάει στο κράτος κι εσείς μαζεύετε εικοσάευρα; Πόσων χρονών ήσασταν το 2001 ρε; Πόσοι χρωστούσαν τότε στο κράτος; Δεν σας περνάει από το μυαλό ότι το πρόβλημα είναι το φετίχ σας, το ευρώ;

Όταν σας επισημαίνονται οι ανακολουθίες, οι αντιφάσεις, οι παλινωδίες, οι υπαναχωρήσεις και οι υπερβολές σας κοιτάτε ψηλά, σφυρίζετε αδιάφορα ή πετάτε τη μπάλα στην εξέδρα. Τότε σε τι διαφέρετε από τον Σόιμπλε όταν τον ρώτησαν για τον Χριστοφοράκο;

Τι υποκρισία είναι αυτή ρε παιδιά, τι ανειλικρίνεια, τι φαρισαϊσμός;

Σαν τους γάβρους που σκούζανε για τους τσάτσους του Βαρδινογιάννη, σαν τους βάζελους που σκούζουν για την παράγκα αλλά όταν έπαιρναν/παίρνουν το πρωτάθλημα τα ξεχνάνε όλα; Αυτό θέλατε; Το πρωτάθλημα; Την εξουσία;

Ρε έχετε καταλάβει ότι μας στείλατε στο διάολο; Έχετε συνειδητοποιήσει ότι τώρα θα χρωστάμε εσαεί και μάλιστα με επικάλυψη αριστεράς (όπως λέμε επικάλυψη σοκολάτας); Έχετε επίγνωση ότι νομιμοποιείτε το χρέος και τους φονιάδες που το δημιούργησαν και το απαιτούν;

Εσείς δεν βαφτίζετε το κρέας ψάρι. Βαφτίζετε τα σκατά ψάρι.

Κι αυτό δεν είναι απλώς παραλογισμός, είναι προδοσία.
Attention all leftists. This is your last warning! (Που θα ΄λεγε και η υπερυπουργάρα σας ο Yanis).

πηγη

Η λίστα του Σόιμπλερ

1. Αυτός ο χειμώνας είναι ντουμπλ φας, μισός με Σαμαροβενιζέλους και μισός αγκαλιά με την ελπίδα. Δεν λέω να ζεσταθώ με τίποτε όσο κι αν τρίβομαι πάνω στην ελπίδα
2. Το κρύο είναι ίδιο και ο καιρός χειροτερεύει
3. Ήρθαν οι λογαριασμοί φουσκωμένοι προς τα πάνω
4. Δεν υπάρχει σάλιο για να ενταχθώ στις 100 δόσεις

5. Έκοψα το ένα από τα φάρμακα γιατί ως ανασφάλιστος δεν δικαιούμαι συμμετοχή
6. Ίσως κάποτε τελειώσουν οι συζητήσεις στις Βρυξέλλες και έρθει η ανάπτυξη
7. Μεροκάματο δεν φαίνεται στον ορίζοντα
8. Τα παιδιά ρωτάνε συνέχεια αν θα πάρουν καινούρια παπούτσια
9. Ντρέπομαι τον αδερφό μου που βοηθάει όσο μπορεί
10. Ντρέπομαι την μάνα μου που με τα 470 ευρώ σύνταξη εξασφαλίζει το μίνιμουμ για την σίτιση της οικογένειας
11. Ο γιατρός, παρ’ όλες τις μεταρρυθμίσεις που ήρθαν, συνεχίζει να ζητάει 300 ευρώ για εκείνη την μικροεγχείριση που ανέβαλα 15 φορές
12. Έχω χάσει τον λογαριασμό στο πόσες φορές άκουσα το «δεν προσλαμβάνεσαι λόγω ηλικίας»
13. Η ντροπή δεν άλλαξε γεύση, είναι ίδια με την εποχή που με απειλούσε ο Θεοχάρης
14. Κουράστηκα να σέρνομαι στις επιθυμίες συμμάχων και να ακούω προσβολές από ονόματα τύπου Ντάιζφμενρζμπλούμ (όσα χρόνια κι αν περάσουν θα αρνούμαι να το προφέρω σωστά)
15. Η ελπίδα που ήρθε ήταν καπαρωμένη
16. «Τα δύσκολα είναι μπροστά μας» μου είχε πει κι ο Σαμαράς
17. Η απόγνωση για το αύριο δεν άλλαξε χρώμα, παραμένει μαύρη
18. Δεν χρώσταγα πουθενά και σε κανέναν πριν χάσω την δουλειά μου
19. Χάνω το κουράγιο μέρα με τη μέρα για το μέλλον
20. Θα σκύψω το κεφάλι να αναζητήσω μεροκάματο στα 5μηνα
21. Δεν με παίρνουν ούτε στα 5μηνα προγράμματα γιατί όπως μου είπε ο αρμόδιος αντιδήμαρχος δεν με είδαν ούτε μια φορά στις συγκεντρώσεις
22. Δεν έχω τα εισιτήρια να κατέβω στο σύνταγμα να φωνάξω
23. Πέταξα τα πτυχία που είχα στο γραφείο στην αποθήκη
24. Δεν αναγνωρίζω τον εαυτό μου όταν νευριάζω
25. Ζήτησα πληροφορίες για μετανάστευση
26. Αν δεν θέλω να είμαι Ευρωπαίος τύπου μπουμπούκου ή τύπου Βαρουφάκη επιτρέπεται να ζήσω;
27. Όχι δεν σκέφτομαι να αυτοκτονήσω
28. Μήπως η ελπίδα στάλθηκε από κάπου για να ακούω πιο γλυκά την εφαρμογή όσων συμφώνησαν οι προηγούμενοι;
29. Υπάρχει ζωή χωρίς Μέρκελ;
30. Από τους Ευρωπαίους συμμάχους θεωρούμαι και ‘γω άνθρωπος;
31. Την Δευτέρα ο Σόιμπλε θα εγκρίνει την λίστα των νέων μέτρων. Κυβέρνηση και εταίροι σε ένα μπακαλόχαρτο θα με χαρακτηρίσουν αποτέλεσμα «ανθρωπιστικής κρίσης». Πριν ήμουν θύμα «οικονομικής κρίσης» και με θεωρούσαν υπαίτιο φοβούμενοι την πιθανή ανεξέλεγκτη οργή μου. Τώρα που ήρθε η ελπίδα η οργή πήγε περίπατο και από άνθρωπος έγινα αποτέλεσμα, έγινα κρίμα, έγινα λύπηση. Από αύριο πρέπει να υποστώ τα φιλάνθρωπα μέτρα αλληλέγγυων εταίρων και μασκοφόρων αριστερών.

πηγη