Η Δημοκρατία, δεν μπορεί να είναι ούτε μόνο συντηρητική, ούτε και μόνο προοδευτική. Γιατί αν ήταν αποκλειστικά συντηρητική, τότε θα υποβιβάζονταν οι διαδικασίες της ψήφου, του κλήρου και της ανακλητότητας που μπορούν να αλλάξουν τα πάντα. Κι αν ήταν αποκλειστικά προοδευτική, τότε θα υποβιβάζονταν οι πάγιες διαδικασίες της ψήφου, του κλήρου και της ανακλητότητας.
Η Δημοκρατία, δεν αποκλείει πάντα τις λανθασμένες επιλογές. Αντ' αυτού ανοίγει τον δρόμο στο να διδαχθεί η κοινωνία από τα λάθη της εποικοδομητικά.
Η Δημοκρατία, δεν είναι παντοδύναμη ούτε γνωρίζει τα πάντα. Για παράδειγμα, δεν είναι ικανή να παράγει επιστημονικές διαπιστώσεις πρωτογενώς, ούτε μπορεί να παράξει δίκαιους ανθρώπους, ούτε δύναται να εκφράσει ή να υλοποιήσει ιδεολογία από μόνη της. Παρ όλ' αυτά, είναι το meta-πολίτευμα στο οποίο, μπορούν να εξελιχθούν το καλύτερο δυνατόν όλα τα παραπάνω.
Η Δημοκρατία, δεν εγγυάται παντού και πάντα την ομαλότητα. Αντ' αυτού, εκκολάπτει την διαφωνία, την διάσταση, αγαπά την αδυσώπητη κριτική, ώστε να ξεκαθαρίζεται ποια θέση υπερισχύει με βάση τα επιχειρήματα που παραθέτονται.