Το μεταναστευτικό ζήτημα έχει μπει για τα καλά στην ατζέντα της πολιτικής, και όχι μόνο, επικαιρότητας το τελευταίο διάστημα. Ποια είναι όμως τα αίτια και τα οικονομικά συμφέροντα. Ποιος τελικά υποθάλπει και συντηρεί τον διεθνή ξεριζωμό, τον χαμό χιλιάδων ανθρώπινων ζωών, την υποδούλωση και που προκύπτει από αυτή την κατάσταση;
Στις 14 Ιουνίου 1985 στην κωμόπολη Σένγκεν του Λουξεμβούργου, υπογράφτηκε η ομώνυμη συνθήκη μεταξύ πέντε κρατών - μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Βέλγιο, Γερμανία, Γαλλία, Λουξεμβούργο και Ολλανδία). Σήμερα, ο αριθμός των χωρών που συμμετέχουν στον σχεδιασμό αυτό έχει ανέλθει στις 26, με τρεις ακόμη υπό ένταξη. Σύμφωνα με τα λόγια του Πρόεδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο εν έτει 2007, “οι πολίτες θα μπορούν να ταξιδεύουν ανεμπόδιστα στις χώρες του Σένγκεν - από την Πορτογαλία μέχρι την Πολωνία και από την Ελλάδα μέχρι τη Φινλανδία - χωρίς ελέγχους στα εσωτερικά χερσαία και θαλάσσια σύνορα. Μαζί καταργήσαμε τους ελέγχους στα σύνορα - αυτά τα εμπόδια για την ειρήνη, την ελευθερία και την ενότητα στην Ευρώπη - δημιουργώντας παράλληλα τις προϋποθέσεις για μεγαλύτερη ασφάλεια.” Λόγια βαρύγδουπα με δόσεις από μια ατμόσφαιρα φωτορομάντζου και φρούδες ελπίδες για δυνητική επιτυχία…
Φυσικά, παράλληλα με τους φτωχοποιημένους Ευρωπαίους πολίτες που ταξιδεύουν ανενόχλητοι και ανελλιπώς περιδιαβαίνοντας την ήπειρο και φτάνοντας στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα του χώρου Σένγκεν, ταξιδεύει σε ασύλληπτες ποσότητες και το μαύρο χρήμα των ευνοούμενων της Ε.Ε. (με δημοφιλέστερο προορισμό το Λουξεμβούργο), όπλα, ναρκωτικά και λευκή σάρκα. Η Ευρώπη ολοκληρώνεται σε ένα ενιαίο μόρφωμα και το εμπόριο, κατ’ επέκταση και η οικονομία, μονοπωλούνται από τους γίγαντες με τα πήλινα πόδια που λέγονται καρτέλ μέσα σε ένα - ξεκάθαρα πλέον - νεοφιλελεύθερο περιβάλλον. Οι χώρες με την βαριά βιομηχανία, συνεπικουρούμενες από το ενιαίο νόμισμα, επιβάλλονται στις υπόλοιπες και ακολούθως οι διαχειριστές της εξουσίας επιβάλλονται στους λαούς.