ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΝΑΡΞΗ ΤΗΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗΣ ΚΑΠΟΙΟΥ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟΥ ΣΤΗΝ ΑΦΗ-ΡΗ-ΜΕΝΗ-, ΠΟΛΗ ΤΩΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΩΝ.

 Εύη Καραμανίδου

Αγγελομαχούσε νυχθημερόν φορτωμένη από κείνη την εμμονή που βίωσε σε χρόνους παρελθόντες, φθαρμένη πια από βίους εφήμερους, προστατευμένη θαρρείς από αόρατο κουκούλι, υφασμένο με την ευγενή χορηγία αρχαίων παροδικών ερώτων.
Σπαράζοντας μπροστά στην φθορά που πάντα αλήτικα, πάντα σαδιστικά, χαρίζει αέναα ο άρχοντας ΧΡΟΝΟΣ-ΘΑΝΑΤΟΣ.
Τελούσε υπό συνθήκες εσωτερικών αναρριχήσεων αναζητώντας διαρκώς την εμμονή της ύπαρξης.
Ψηλά στα έδρανα αναπαυμένοι ως είθισται, Βησιγότθοι και Οστρογότθοι, ξεδοντιασμένοι μανδαρίνοι αποφασισμένοι από καιρό για την χαριστική βολή. Άγρυπνοι φρουροί μιας ασαφούς δικαιοσύνης.

Κατηγορουμένη απολογήσου .
Ονομάζομαι Ελλάδα, γόνος του Δευκαλίωνα και της Πύρρας, ηλικίας ετών χιλιάδων δεν θυμάμαι ακριβώς. Μεγαλούργησα, έλαμψα, ξέπεσα, βιάσθηκα, αποκοιμήθηκα, δείλιασα και τώρα ξεπουλιέμαι… οριστικά. Την ομορφιά μου αφάνισαν κακοήθη σαρκώματα που ξεπετάχτηκαν μέσα από τα σπλάχνα μου, έσβησαν το απολλώνιο φως, πράξεις ανομολόγητες και φοβερή αταξία, λόγιοι παπατζήδες, πουλημένοι πολιτικάντηδες, δημαρχαίοι επιβήτορες και ψευτοσυνδικαλιστάδες, κοράκια όλοι τους, μου ξέσκισαν τις σάρκες.
Μα με αποθέωσαν οι Θεοί, με τρέξανε οι Μοίρες, τα είπα και τα έδωσα όλα .

Μιλάει ο άντρας: «Και τώρα οι μόνοι που αισθάνονται κάπως είναι οι ποιητές και οι μιλημένοι του θανάτου…»
Μιλάει ο άντρας: «Γιατί τα σπάσαμε τα αγάλματά τους, γιατί τους διώξαμε από τους ναούς τους, διόλου δεν πέθαναν γι’ αυτό οι θεοί . Ώ! γη της Ιωνίας σένα αγαπούν ακόμη!» .
Μιλάει ο άντρας: «Δεν χάσαμε μόνο τον τιποτένιο μισθό μας, μέσα στην μέθη του παιγνιδιού, σας δώσαμε και τις γυναίκες μας…. Τα πιο ακριβά ενθύμια που μέσα στην κάσα κρύβαμε.. . Στο τέλος το ίδιο μας το σπίτι με όλα τα υπάρχοντα…. Δεν βγάλαμε ποτέ καλό χαρτί χάναμε, χάναμε ολοένα……..Δώστε μας πίσω τα χρόνια μας. Δώστε μας πίσω τα χαρτιά μας, κλέφτες στα ψέματα παίζαμε…»
Μιλάει ο άντρας: «Ο τόπος μας είναι κλειστός, τον κλείνουν οι δύο μαύρες συμπληγάδες. Στα λιμάνια την Κυριακή σαν κατεβούμε να ανασάνουμε βλέπουμε να φωτίζονται στο λιόγερμα σπασμένα ξύλα από ταξίδια που δεν τελείωσαν, σώματα που δεν ξέρουν πια πώς να αγαπήσουν»

Μιλάει ο άντρας: «ΘΑ ΝΑΙ ΦΡΙΚΤΟ ΝΑ ΦΥΓΟΥΜΕ ΕΤΣΙ, ΔΙΧΩΣ ΜΙΑ ΠΙΣΤΗ, ΕΝΑΝ ΑΓΩΝΑ, ΜΙΑ ΚΡΑΥΓΗ, ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΠΕΘΑΝΑΝ ΔΙΧΩΣ ΜΙΑ ΑΜΥΧΗ» .

Μιλάει η Ελλάδα: «Ουρλιάζω πώς μέσα από τα σπλάχνα μου γεννήθηκαν τα πιο λαμπρά μυαλά!» .




Υποκλινόμενη στην αέναη συμβολή των: Δ. Λιαντίνη, Κ. Καβάφη, Μ. Αναγνωστάκη, Γ. Σεφέρη και Β. Λεοντάρη.

Ο νέος χαρακτήρας της αριστεράς

ΔΗΜ. ΚΑΖΑΚΗΣ   ( Γενάρης 2013)

Καμιά μεταλλαγή του κυρίαρχου συνασπισμού εξουσίας δεν μπορεί να συμβεί δίχως την κατάλληλη προσαρμογή της αριστεράς. Από ιστορική άποψη η αριστερά υπήρξε ανέκαθεν μια πολιτική έννοια δίχως ξεκάθαρο περιεχόμενο, δίχως σαφείς κοινωνικές, ταξικές και ιδεολογικο-πολιτικές αναφορές. Δεν ήταν παρά ένα αναγκαίο προϊόν της τυπικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας και επομένως φέρει ανεξίτηλα και εγγενώς όλες τις παραμορφώσεις, αυταπάτες και διαστροφές του κοινοβουλευτισμού. H άνδρωση της κοινωνικής και πολιτικής οργάνωσης της εργατικής τάξης, ή άνοδος της πάλης για εργατικά και λαϊκά αιτήματα, οδήγησε και στην αναγκαία ιστορική μετεξέλιξη της αριστεράς. Από μια συγκεχυμένη κοινοβουλευτική έννοια – όπου πρυτάνευαν τα αισθήματα κοινωνικής αδικίας και τα διάφορα δόγματα «κοινωνικής δικαιοσύνης» – στην επαναστατικά, κοινωνικά και ταξικά διαφοροποιημένη έννοια της αριστεράς. Η αριστερά έπαψε να είναι συνώνυμο της ηθικής ή ηθικολογικής καταγγελίας της όποιας αδικίας για να μετατραπεί σε ανοιχτό πεδίο οργανωμένης αντιπαράθεσης ιδεολογικο-πολιτικών ρευμάτων, κομμάτων και τάσεων, ιδεώδες περιβάλλον για την μαχητική ανάδειξη της ολοκληρωμένης ταξικής προοπτικής της εργατικής τάξης.

Είναι χαρακτηριστικό ότι η αναφορά στην αριστερά ως αυτοτελή πολιτική έννοια δεν υπήρχε μέχρι τη δεκαετία του ’60. Έως τότε η αριστερά δεν συνιστούσε τίποτε περισσότερο από έναν πολιτικό επιθετικό προσδιορισμό τάσεων και ρευμάτων στο εσωτερικό των εργατικών, λαϊκών και επαναστατικών κινημάτων. Στη δεκαετία του ’60 και στο έδαφος της βαθιάς κρίσης της διεθνούς σοσιαλδημοκρατίας, η οποία μετεξελισσόταν γοργά σε οργανικό πυλώνα του πολιτικού συστήματος εξουσίας του μεγάλου κεφαλαίου, αλλά και του «διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος» που αντιμετώπιζε τα δικά του εσωτερικά αδιέξοδα, έγινε μια συστηματική προσπάθεια από τον ιδεολογικό και πολιτικό μηχανισμό του ιμπεριαλισμού, ιδίως των ΗΠΑ, να οικοδομηθεί μια «νέα αριστερά», ή στην ευρωπαϊκή της εκδοχή μια «ανανεωτική αριστερά». Μια αριστερά αρκούντως αφηρημένη ώστε να είναι παντελώς ξεκομμένη και απόλυτα εχθρική προς τις όποιες κοινωνικο-ταξικές αναφορές, προπομπός της ιμπεριαλιστικής ιδεολογίας και πολιτικής. Η ολοκλήρωση της πορείας μεταλλαγής της σοσιαλδημοκρατίας από ένα «αστικό κόμμα της εργατικής τάξης» σε μαχητική πολιτική δύναμη του μονοπωλιακού κεφαλαίου, η εκφυλιστική πορεία και η πλήρης διάλυση του «διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος, μαζί με τη συνολική υποχώρηση του οργανωμένου εργατικού κινήματος, επέτρεψαν σ’ αυτήν την ιμπεριαλιστική «νέα αριστερά» τελικά να επικρατήσει.

Να ποιά είναι τα σούργελα που σου πλασάρισαν ως κυβέρνηση της "Αριστεράς"

Άκου φιλαράκο… Στις 25 του Γενάρη πιάστηκες κότσος, αλλά αυτό ας πούμε πως είναι το τρυφερό σου μυστικό. Από χθες όμως, είσαι περισσότερο υπόδουλος κι ακόμη πιο ταπεινωμένος. Η επιχείρηση της γενικευμένης σου αποβλάκωσης βρίσκεται ήδη σε πλήρη εξέλιξη, κι αυτό που γίνεται δεν είναι για να χασκογελάς...


του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Το σούργελο που σου πλασάρισαν ως φωτισμένο ηγέτη, δεν ήταν παρά ένα καμουφλαρισμένο ανδρείκελο, που στο σερβίρισαν σε συσκευασία μαχητή. Και η μοναδική του προίκα, δεν ήταν η γιαλατζή μαγκιά που σε καθήλωσε, αλλά το ταπεινωτικότερο μνημόνιο όλων των εποχών, που τα χαράματα αυτής της αποφράδας μέρας βαφτίστηκε «νόμος του Ελληνικού κράτους».

Και μέχρι να συνειδητοποιήσεις την έκταση της ηλιθιότητας ή της συνενοχής (εσύ αποφασίζεις) που σε βαραίνει γι αυτή την εξέλιξη, φρόντισαν να σου εξασφαλίσουν το επόμενο διλημματάκι για να χεις ν ασχοληθείς, μέχρι να βρεθείς αντιμέτωπος με το λάκκο που σου άνοιξαν και περιμένει να σε καταπιεί στο επόμενο βήμα.

Ποιος είναι λοιπόν πιο ΣΥΡΙΖΑ από τον ΣΥΡΙΖΑ???
Ο Τσίπρας και οι αδίστακτοι πολιτικοί σαλταδόροι που τον ακολούθησαν ανεπιφύλακτα στον προσωπικό και πολιτικό του εξευτελισμό???

Ή μήπως η Ζωή με τους «επαναστατημένους» ντεσπεράντος που ψιλοστοιχήθηκαν πίσω από το…
one woman show και επιχειρούν να εμφανιστούν ως περήφανοι αρνητές στον άθλιο δωσιλογικό κατήφορο των υπολοίπων???

Καλό το show… Συμφωνώ… Αλλά για σκέψου…
Αν η κυβέρνηση δεν ήταν τόσο ξεφωνημένη…
Αν η συμμορία των εκβιαστών που την ταπείνωσε…
Αν όλοι αυτοί δεν ήθελαν να την ταπεινώσουν στο μέγιστο βαθμό, και της επέτρεπαν να είχε τηρήσει τουλάχιστον τα διαδικαστικά προσχήματα…

Η Βουλή…απλώς θα ενημερώνεται

Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου ΦΕΚ. Αριθμός Φύλλου 84 – 18 Ιουλίου 2015 – Τεύχος Πρώτο

Στο άρθρο τέταρτο του Ν. 4063/2012 (Α΄ 71) προστίθεται παράγραφος 6 ως εξής:

«6. α) Παρέχεται στον Υπουργό Οικονομικών η εξουσιοδότηση να εκπροσωπήσει την Ελληνική Δημοκρατία και να υπογράφει τις κατά περίπτωση απαιτούμενες Συμβάσεις με την Ευρωπαϊκή Ένωση και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) καθώς και των παραρτημάτων τους όπου προβλέπεται για την διασφάλιση της άμεσης χρηματοδότησης της Ελληνικής Δημοκρατίας.

β) Παρέχεται στον Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος η εξουσιοδότηση να εκπροσωπεί την Τράπεζα της Ελλάδος και να υπογράφει τις κατά περίπτωση απαιτούμενες συμβάσεις με την Ευρωπαϊκή Ένωση και την ΕΚΤ καθώς και των παραρτημάτων τους όπου προβλέπεται για την διασφάλιση της άμεσης χρηματοδότησης της Ελληνικής Δημοκρατίας.

Με μέριμνα του Υπουργού Οικονομικών οι ανωτέρω συμβάσεις μετά την υπογραφή τους από όλα τα προβλεπόμενα μέρη, διαβιβάζονται στη Βουλή των Ελλήνων για ενημέρωση».

ΦΕΚ Α 84 18.07.2015

πηγη

Το μνημονιακό σφαγείο δεν κάνει διακοπές

του Ηλία Αλεξανδρή 

Η "συμφωνία" όπως επιμένει να αποκαλεί η μνημονιακή προδοτική συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ το τρίτο μνημόνιο είναι - μας λένε τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης - έτοιμη να υπογραφεί. Φαίνεται ότι οι οικονομικοί δολοφόνοι της τερα-τρόικα των "θεσμών" κατάφεραν να επιβάλουν όλες τις καταστροφικές απαιτήσεις των τοκογλύφων νεοαποικιοκρατών δανειστών απέναντι σε μια "συγκυβέρνηση" που "σαν έτοιμη από καιρό" είπε τόσο εύκολα όλα αυτά τα ΝΑΙ της υποτέλειας, που ποδοπατούν και διαστρεβλώνουν με τον πιο χυδαίο τρόπο το μεγάλο και ξεκάθαρο ΟΧΙ του 61,3% του λαού.

Το μνημονιακό σφαγείο δεν κάνει διακοπές ! Την ίδια στιγμή που το ελληνικό καλοκαιρικό λιοπύρι και η ανάγκη για μιαν ανάσα μακρια από τις πόλεις έχει οδηγήσει πολλούς Έλληνες - τους περισσότερους αηδιασμένους - στα χωριά τους και σε παραλίες, έστω και για αυτές τις ολιγοήμερες πλέον διακοπές, οι ευρωσυμμορίτες της συγκυβέρνησης και των δανειστών μας "σώζουν" ξανά ! Εκμεταλλεύονται τα λεγόμενα "μπάνια του λαού" για να επιβάλλουν το τρίτο και ...
πλέον καθοριστικό χτύπημα στον λαό και την πατρίδα μας! Και το κάνουν έτσι όπως ακριβώς ταιριάζει σε κάθε μαφία, με βία, τρομοκρατία και μπαμπέσικα !

Στο αρχείο της Ιστορίας

...Αλλά όσοι ομνύουν σε κάποιον «κοινωνικό» ΣΥΡΙΖΑ, προσπαθώντας να προσεταιριστούν το 62% του ΟΧΙ, πλανώνται πλάνην οικτράν. Η «αριστερά» σε οποιαδήποτε μορφή της, από τον εκσυγχρονιστή Σημίτη (ναι αριστερός μας έλεγε ότι ήταν κι αυτός), μέχρι τον «γραφικό» πρόεδρο -ακόμη- της σοσιαλιστικής διεθνούς, και από τον μεταμοντέρνο αρχιπραξικοπηματία Τσίπρα μέχρι το «τυριμοποιείο» του Περισσού και των άλλων κολλημένων δήθεν «αντικαπιταλιστών», που βολεύονται στην αυτάρκεια της «μοναδικής» δικής τους αλήθειας, ψάχνοντας να βρουν ποιος είναι πιο «αριστερός», ψάλλουν όλοι μαζί εν χορώ -πολύ σωστά- τη νεκρώσιμη ακολουθία τους, παρασύροντας την Ελλάδα και τον ελληνικό λαό στο βούρκο, την εθνική και κοινωνική απαξίωση και εν τέλει την καταστροφή.

Η διαγραφή του χρέους μονομερώς με βάση το διεθνές δίκαιο και η ρήξη με τη ναζιστική ευρωένωση προφανώς δεν είναι πανάκεια και το κλειδί του παραδείσου, αποτελεί όμως την αφετηρία, ως συνθήκη αναγκαία, αλλά μη ικανή, όπως λέμε και στα μαθηματικά. Αλλά δεν είναι μόνο μια απλή πολιτική επιλογή ανάγκης.

Είναι η μόνη επιλογή. Και ήταν εξ αρχής έτσι, αφού χωρίς εθνική ανεξαρτησία δεν πας πουθενά, παρά μόνο καταστρέφεσαι αργά και βασανιστικά!!!

Και αυτή η επιλογή είναι τόσο ταξική, όσο είναι και εθνική. Και όσο κάποιοι δεν αναγνωρίζουν τα εθνικοαπελευθερωτικά χαρακτηριστικά αυτού του αγώνα, τόσο θα αφήνουν έδαφος στην πιο μαύρη αντίδραση.
 Η ρήξη με την ΕΕ τώρα, σημαίνει χτύπημα του τέρατος στην καρδιά του, έτσι δεν αποτελεί εθνικιστική αναδίπλωση, αλλά ιστορικό καθήκον άρρηκτα δεμένο με τον πραγματικό διεθνισμό, που στέκεται απέναντι στον κοσμοπολιτισμό των ΜΚΟ και των απανταχού έμμισθων των μυστικών υπηρεσιών και των σύγχρονων Τυρίμων.

Η επιλογή της ρήξης δεν είναι ευάλωτη σε κριτικές, στο βαθμό που δεν ασελγούν πάνω της, διάφοροι, που είτε δεν την πιστεύουν και δεν την έχουν επεξεργαστεί σε βάθος, είτε προσπαθούν να τη φέρουν στα μέτρα και τα σταθμά του δικού τους φαντασιακού και μιας μελλοντικής παραδεισένιας λαϊκής εξουσίας. Όσο για τα γεωπολιτικά, ποτέ δεν υπήρξε καλύτερη περίοδος για την αποτίναξη της ξένης εξάρτησης, που οι εθελόδουλοι -δεξιοί και αριστεροί- επέτρεψαν να γίνει απροκάλυπτη κατοχή, με πρόσχημα το χρέος και εργαλείο το ευρώ.

Ρεαλισμός, από την άλλη, δεν είναι να σηκώνουμε τα χέρια ψηλά και να παραπέμπουμε στο Μπαμπινιώτη, ή το Θουκυδίδη, επειδή οι ιδεοληψίες μας δεν μας αφήνουν να δούμε κατάματα την πραγματικότητα και να αναγνωρίσουμε, ότι αφού αποτύχαμε εμείς, οφείλουμε να μη στεκόμαστε εμπόδιο σε εκείνους που γνωρίζουν, θέλουν και μπορούν…..

[Σχόλιο  του Ο. Κουμαρέλλα σε αρθρο στο ΣΕΙΣΑΧΘΕΙΑ-ΕΠΑΜ]

Ψυχιατρική Καταστολή Στην ΕΣΣΔ Και Το Σύνδρομο Της Δραχμής

Ο Άρθουρ Καίσλερ ήταν ο πρώτος που παρατήρησε ότι στην απογραφή πληθυσμού της ΕΣΣΔ, το 1939, υπήρχε ένα «έλλειμμα» 15 εκατομμυρίων ανθρώπων.

Το 1956 ο νέος Γενικός Γραμματέας Χρουστσόφ, αφού επέρριψε στον «πατερούλη» Στάλιν (αποκλειστικά) την ευθύνη για κάθε κακό, έκλεισε τα στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας που τελούσαν υπό τη διεύθυνση του GULAG. 5 εκατομμύρια άνθρωποι αφέθηκαν ελεύθεροι.

Όμως ούτε εκείνος ούτε ο Μπρέζνιεφ ούτε καν ο Γκορμπατσόφ άγγιξαν τα Ειδικά Ψυχιατρικά Νοσοκομεία.

~~

Από το 1921 (επί Λένιν) το Ινστιτούτο Σέρμπσκι ήταν το κέντρο σχεδιασμού και εφαρμογής της «πολιτικής ψυχιατρικής».

Αυτό θα αναπτύξει το δίκτυο των Ειδικών Ψυχιατρικών Νοσοκομείων για πολιτικούς κρατούμενους.

Από το 1954 αυτά εποπτεύονταν άμεσα από την KGB.

Οι ψυχίατροι που επένδυαν με επιστημονισμό την ανάγκη εξόντωσης των αντιφρονούντων επινόησαν νέες ψυχικές ασθένειες όπως «ψευδαισθήσεις της κοινωνικής αλλαγής», «νωθρή σχιζοφρένεια», «μεταρρυθμιστική παράνοια».

Ο κορυφαίος θεωρητικός του Ινστιτούτου Σέρμπσκι περιγράφει την «νωθρή σχιζοφρένεια» ως εξής:

«Η νωθρή σχιζοφρένεια χαρακτηρίζεται από ορισμένα συμπτώματα, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται: Κλινική εικόνα φυσιολογικού ατόμου, τάσεις διαμαρτυρίας για τις εργασιακές συνθήκες, απασχόληση με μεταρρυθμιστικές ιδέες και μεγαλοποίηση της εθελοντικής συμμετοχής στην εθελοντική δουλειά του Σαββάτου ή στις εθελοντικές πολιτικές συναντήσεις.

Το άτομο θεωρείται ότι βρίσκεται εκτός πραγματικότητας κι έχει μειωμένη αντίληψη της αυτοσυντήρησης, αν δεν δείχνει να συνειδητοποιεί επαρκώς την επισφαλή θέση του κι αν εναντιώνεται στις αρχές.»

Με πιο απλά λόγια: Η πολιτική διαφωνία ταυτίζεται με την ψυχική ασθένεια.