...Η Ελλάδα, η Τράπεζα της Ελλάδος και το ΤΧΣ παραιτούνται απαρέγκλιτα και ανεπιφύλακτα από κάθε δικαίωμα ασυλίας που ήδη έχουν ή μπορεί να δικαιούνται σε σχέση με τους ίδιους και τα περιουσιακά τους στοιχεία έναντι δικαστικών ενεργειών σχετικά με την παρούσα σύμβαση τροποποίησης, συμπεριλαμβανομένων ενδεικτικά, κάθε δικαιώματος ασυλίας έναντι άσκησης αγωγής, έκδοσης δικαστικής απόδοσης ή άλλης διάταξης, κατάσχεσης, εκτέλεσης ή ασφαλιστικού μέτρου και έναντι κάθε εκτέλεσης ή αναγκαστικού μέτρου σε βάρος των περιουσιακών τους στοιχείων, στο μέτρο που τα παραπάνω δεν απαγορεύονται από αναγκαστικό νόμο.
Στα πλαίσια της τελευταίας συνόδου δόθηκε επίσης και το «πράσινο φως» στην προώθηση της Οικονομικής και Νομισματικής Ενοποίησης. Έως τα τέλη του 2014 τα κράτη μέλη της ευρωζώνης θα έχουν χάσει το δικαίωμα να έχουν λόγο για την διαμόρφωση των προϋπολογισμών τους. Θα έχουν χάσει το δικαίωμα να παίρνουν αποφάσεις για την κατάσταση και την προοπτική της οικονομίας τους. Και θα έχουν χάσει παντελώς τον όποιο έλεγχο διέθεταν πάνω στις εγχώριες τράπεζές τους. Μάλιστα έως το Μάρτιο του 2014 θα έχει δημιουργηθεί ειδικό όργανο της ευρωζώνης που θα ασκεί τον έλεγχο στο τραπεζικό σύστημα κάθε κράτους μέλους παρά και ενάντια στις αρχές της χώρας.Στα πλαίσια αυτά προγραμματίζεται ακόμη και συγκέντρωση όλων των καταθέσεων των πολιτών και των επιχειρήσεων της ευρωζώνης σε ένα κοινό μητρώο. Ο λόγος που θέλουν να το κάνουν αυτό είναι για να διευκολύνουν την μόχλευση των μεγάλων τραπεζών που η υπερδιόγκωσή τους δεν τους επιτρέπει το παραπέρα δανεισμό. Έτσι θα αξιοποιήσουν την συλλογική καταθετική βάση για να αυξήσουν τις δυνατότητες μόχλευσης ώστε να συνεχιστεί η δανειακή επέκταση. Το δόλωμα που ρίχνουν είναι η δήθεν δημιουργία ευρωπαϊκού συστήματος εγγυήσεων για τις καταθέσεις.
Ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Μάριο Ντράγκι, δεν έχασε την ευκαιρία να δείξει την χαρά του για αυτές τις εξελίξεις και κάλεσε τις κυβερνήσεις να μην χαλαρώσουν τις προσπάθειες για δημοσιονομική ανάταξη και για την εισαγωγή μεταρρυθμίσεων, σύμφωνα με βιντεοσκοπημένη συνέντευξη που δόθηκε την Παρασκευή στη δημοσιότητα από τους Financial Times.
«Η εγκατάλειψη σήμερα των πολιτικών λιτότητας, όπως ορισμένοι προτείνουν, θα έχει ως αποτέλεσμα την ακύρωση των τεράστιων θυσιών που έχουν γίνει από τους Ευρωπαίους πολίτες», λέει ο κ. Ντράγκι, απαντώντας σε ερώτηση σχετικά με τα κοινωνικά δεινά που έχει προκαλέσει η πολιτική λιτότητας. Και ξεκαθάρισε για μια ακόμη φορά: «Οι χώρες με υψηλό χρέος και έλλειμμα θα πρέπει να κατανοήσουν ότι έχουν χάσει από καιρό την κυριαρχία τους επί της οικονομικής τους πολιτικής σε έναν παγκοσμιοποιημένο κόσμο. Η συνεργασία στο πλαίσιο μίας ένωσης προσανατολισμένης προς την σταθερότητα σημαίνει στην πραγματικότητα ανάκτηση της κυριαρχίας.»
Τι σημαίνει αυτό; Αυτό σε απλά ελληνικά σημαίνει ότι επειδή κάποιος χρωστά, έχει χάσει τον έλεγχο πάνω στο σώμα του και στην ζωή του. Αυτό σημαίνει. Πρόκειται για επίσημη επαναφορά του καθεστώτος της δουλοπαροικίας λόγω χρέους. Ενώ η συνέχιση της πορείας στα πλαίσια της ευρωένωσης δεν σημαίνει καθόλου ανάκτηση της κυριαρχίας, αλλά μεταφορά της κυριαρχίας στις τράπεζες και στα όργανα που επιβάλουν πολιτικές στα πλαίσιά της. Με τον πιο επίσημο τρόπο, δηλαδή, η ευρωζώνη μετατρέπεται σε δουλοπαροικία λαών και κρατών υπό το σκήπτρο των τραπεζιτών και των εξαγορασμένων απ’ αυτούς γραφειοκρατών.
Η Ελλάδα όπως την γνωρίζαμε τα τελευταία 182 χρόνια θα παραδώσει την σκυτάλη σ’ ένα μόρφωμα αφομοιωμένων περιφερειών στην ευρωένωση. Κι όλα αυτά γιατί το πολιτικό της προσωπικό έχουν αποδεχτεί την κατάλυση της εθνικής της κυριαρχίας. Μπορεί όμως και διαφορετικά. Όσοι λένε ότι δεν μπορούμε να τα βάλουμε με τις αγορές, τις τράπεζες και το ευρώ κάνουν μια ολοκάθαρη ταξική επιλογή. Θεωρούν ότι οι δυνάμεις των αγορών είναι ισχυρότερες από τους λαούς και τους αγώνες τους για εθνική κυριαρχία και ανεξαρτησία. Δεν είναι η πρώτη φορά που γίνεται αυτό. Πάντα συνέβαινε αυτό που συμβαίνει σήμερα. Ιδίως σε συνθήκες τέτοιας κρίσης. Η κατάσταση πολωνόταν ανάμεσα σ’ αυτούς που έβλεπαν ταξικά το όλο ζήτημα και όλοι τους, μα όλοι τους κατέληγαν να διαλαλούν την παντοδυναμία του κεφαλαίου σε παγκόσμιο επίπεδο – ανεξάρτητα αν το έκαναν από «αριστερή» ή «δεξιά» σκοπιά – και σ’ αυτούς που επένδυαν στον πατριωτισμό του λαού, στην εθνεγερτήρια δυναμική της δική του αυτοδιάθεσης. Το ίδιο και σήμερα.
Γι’ αυτό και οφείλουμε να ξεκαθαρίσουμε ότι η Ελλάδα δεν έχει ανάγκη ούτε την εξάρτηση από τις πολυεθνικές, ούτε από τις διεθνείς κεφαλαιαγορές. Η αυτοχρηματοδότηση διαμέσου του δικού της εθνικού κρατικού νομίσματος που δεν συσσωρεύει χρέος και η άνοδος της παραγωγής εξασφαλίζει την απεξάρτηση της οικονομίας από δάνεια, ή κεφάλαια των διεθνών αγορών. Αυτό μήπως σημαίνει ότι θα κατυαντήσουμε οικονομία εντάσεως εργασίας και φθηνιάρικων υπηρεσιών; Κάθε άλλο. Το καθοριστικό στοιχείο της ανάπτυξης οφείλει να είναι η ραγδαία άνοδος της παραγωγικότητας της εργασίας στην ελληνική οικονομία.
Πώς πετυχαίνεται κάτι τέτοιο; Με επένδυση στην γνώση, την καινοτομία, την έρευνα, την εφαρμογή. Όσο πιο εξειδικευμένο προσωπικό, επιστημονικά και τεχνικά, διαθέτει μια οικονομία, όσο περισσότερο επενδύει στο ολοκληρωμένα κύκλωμα δημόσια εκπαίδευση και δημόσια έρευνα, βασική και εφαρμοσμένη, τόσο πιο καινοτόμα και πρωτοποριακή γίνεται. Αυτό απαιτεί ένα εξαιρετικά ανεπτυγμένο σύστημα εκπαίδευσης με ελεύθερη, δημόσια και δωρεάν πανεπιστημιακή πρόσβαση σε όλους, με υποδομές τέτοιες που να επιτρέπουν την παραγωγή υψηλά εξειδικευμένου επιστημονικού και τεχνικού προσωπικού. Ταυτόχρονα η ανάπτυξη της έρευνας, τόσο εντός της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης, όσο και από τα δημόσια ερευνητικά κέντρα θα εξασφαλίζει την πρωτοπορία στην γνώση και στις τεχνολογικές εφαρμογές.
Σε ποιους τομείς; Η βασική έρευνα δεν μπορεί να έχει φραγμούς, ή όρια, αλλά η εφαρμοσμένη μπορεί να προσανατολιστεί κατά πρώτο λόγο στην αγροτική ανάπτυξη, στο περιβάλλον, στην μεταποιητική αξιοποίηση του μεταλλευτικού και ορυκτού πλούτου που διαθέτει η Ελλάδα, την θάλασσα, εναλλακτικές μορφές ενέργειας, κοκ. Εκεί δηλαδή που διαθέτει αληθινά συγκριτικά πλεονεκτήματα η χώρα μας.
Μπορεί να το πετύχει αυτό η Ελλάδα; Και βέβαια. Αρκεί να ακολουθήσει ένα συγκροτημένο σχέδιο ανάπτυξης έρευνας και τεχνολογίας, να οικοδομήσει τις κατάλληλες υποδομές εκπαίδευσης και έρευνας που αποτελούν χρόνιο αίτημα του επιστημονικού δυναμικού της χώρας, να προσφέρει υψηλές απολαβές στο επιστημονικό και τεχνικό προσωπικό, ειδικά εκείνων των ειδικοτήτων που θέλει κατά προτεραιότητα να αναπτύξει σαν οικονομία και φυσικά διεθνή δικτύωση με την έρευνα σε ολόκληρο τον κόσμο.
Η Ελλάδα έχει όλα τα προσόντα να γίνει το επίκεντρο της επιστημονικής και ερευνητικής προσπάθειας σε παγκόσμιο επίπεδο αν σκεφτεί κανείς ότι χαρακτηρίζεται από την παγκόσμια επιστημονική κοινότητα ως γεωφυσικό εργαστήριο της φύσης, ότι διαθέτει εξαιρετικές υποδομές για την ανάπτυξη τεχνολογιών αιχμής στις αγροτικές μεθόδους ανάπτυξης σε απόλυτη - όσο αυτό είναι δυνατό - σύμπνοια με το φυσικό περιβάλλον, ότι μπορεί να αποτελέσει το safe heaven για την κοινωνία της πληροφορικής με την ελεύθερη ανάπτυξη ανοιχτού λογισμικού και ασφαλούς παροχής υπηρεσιών, ότι διαθέτει ήδη το επιστημονικό δυναμικό που έχει πρωτοπορήσει σε μια σειρά μηχανικές, χημικές, βιοχημικές, κοκ, εφαρμογές, αλλά οι πατέντες του δεν βρίσκουν καμιά ανταπόκριση. Εξασφαλίζοντας ένα απόλυτα φιλικό περιβάλλον για επιστημονική ανάπτυξη και έρευνα, υψηλές απολαβές και ένα κράτος που ενδιαφέρεται όσο κανένα άλλο για Έρευνα και την Ανάπτυξη, τότε θα αποκτήσουμε μια οικονομία πολύ υψηλής παραγωγικότητας. Άλλωστε, όπως λένε πολλοί, η βασική παραγωγική δύναμη της σύγχρονης παγκόσμιας οικονομίας είναι η γνώση.
Μπορεί κάτι τέτοιο να γίνει εντός ευρωένωσης; Όχι βέβαια. Χρειάζεται η Ελλάδα να αποκτήσει εθνική κυριαρχία και νομισματική κυριαρχία με ταυτόχρονη μονομερή διαγραφή των χρεών της. Θα πρέπει να ξέρουμε ότι το νόμισμα δεν έχει από μόνο του καμιά αξία. Είναι σύμβολο αξίας. Αποτυπώνει δηλαδή την αξία που του δίνει η οικονομία. Αν είναι νόμισμα με παγκόσμια κυκλοφορία με σκοπό να γίνει αποθεματικό και να εκφράσει την τραπεζική και χρηματιστική κυκλοφορία διεθνώς, τότε είναι ένα νόμισμα σαν το ευρώ.
Επιπλέον το ευρώ είναι νόμισμα σταθερής νομισματικής κυκλοφορίας κι έτσι ενώ εκφράζει άριστα την διόγκωση των συναλλαγών με χρέος δεν μπορεί να εκφράσει τις οικονομίες. Όλες τις οικονομίες, ακόμη και τις πιο ισχυρές. Η ευρώ κόβεται και ράβεται ανάλογα με την κυκλοφορία του κεφαλαίου και μάλιστα του δανειακού κεφαλαίου στις αγορές της ευρωζώνης και παγκόσμια. Γι' αυτό και η σταθερότητά του προϋποθέτει μεγάλους όγκους δανεισμού, μεγάλες αγορές χρέους, υπερτροφικές τελικά τράπεζες, χρηματαγορές και επενδυτικά κεφάλαια. Με ένα τέτοιο νόμισμα σε κυκλοφορία καμιά οικονομία δεν μπορεί να γλυτώσει την υπερχρέωση. Ακόμη και η Γερμανική, παρά τα τεράστια εμπορικά της πλεονάσματα. Δεν είναι τυχαίο ότι στα χρόνια του ευρώ η Γερμανική οικονομία υπερδιπλασίασε το δημόσιο χρέος της, ενώ εκτινάχτηκε σε πρωτοφανή επίπεδα το ιδιωτικό χρέος της.
Ακόμη κι αν μας χάριζαν τα χρέη η Ελλάδα θα δημιουργούσε νέα χρέη σε χρόνο dt και θα συνέχιζε να πορεύεται με όρους εσωτερικής υποτίμησης γιατί σε συνθήκες νομισματικής ένωσης μόνο έτσι μπορεί να σταθεροποιηθεί το κοινό νόμισμα. Όταν το νόμισμα, ως σύμβαση, δεν μπορεί να αντιστοιχηθεί στην οικονομία, τότε αναγκαστικά η οικονομία πρέπει να αντιστοιχηθεί στο νόμισμα. Πώς; Με τον μπαλτά, περικόπτοντας ότι δεν αντιστοιχεί στην αξία του κοινού νομίσματος. Περικόπτοντας δηλαδή κόστη στην οικονομία. Πρώτα και κύρια της εργασίας και της παραγωγής. Το εθνικό νόμισμα είναι υποχρεωμένο να αντιστοιχηθεί με τις υλικές αξίες που παράγει η οικονομία που το διαθέτει. Αν οι υλικές αξίες αυξάνουν τότε το εθνικό νόμισμα είναι σταθερό και σίγουρο. Τι είναι υλικές αξίες; Προϊόντα, υπηρεσίες, εισοδήματα, θέσεις εργασίας.
http://dimitriskazakis.blogspot.gr/2012/12/blog-post_17.html#more
Αν οι υλικές αξίες υστερούν τότε και το νόμισμα ξεφτιλίζεται. Αν η ελληνική οικονομία από την πρώτη κιόλας στιγμή αναπληρώσει την χαμένη αγοραστική δύναμη των λαϊκών νοικοκυριών, οικοδομήσει ανελαστικές συνθήκες και όρους εργασίας που δημιουργούν περιβάλλον υψηλής παραγωγικότητας και επενδύσει στην παραγωγή με βασικό φορέα το δημόσιο, τότε η ανοδική εκτίναξη θα είναι εντυπωσιακή και το νόμισμα θα σταθεροποιηθεί. Επίσης το εθνικό κρατικό νόμισμα δεν χρειάζεται να είναι διεθνές νόμισμα. Η συναλλαγματική αξία με βάση τα ξένα νομίσματα καθορίζεται όχι μόνο από τα εξωτερικά ελλείμματα, αλλά πρωτίστως από την παραγωγικότητα με φυσικούς όρους της ελληνικής οικονομίας. Αν η ελληνική οικονομία βελτιώνει τους όρους εμπορίου - δηλαδή δεν είναι μπάτε σκύλοι αλέστε - και αυξάνει διαρκώς την παραγωγικότητα της εργασίας με νέες καινοτομίες και εφαρμογές στην παραγωγή, τότε το νόμισμά της θα είναι βράχος σταθερότητας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου