Νομισματική σταθερότητα, δημοσιονομική εξυγίανση, διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις. Αν η συνταγή των Βρυξελλών ήταν όντως αποτελεσματική, η Βουλγαρία, χώρα με το δεύτερο μικρότερο έλλειμμα στην Ε.Ε., θα έπρεπε να καταλαμβάνει κάποια καλύτερη θέση από αυτήν του φτωχότερου κράτους-μέλους μεταξύ των “27”. Ωστόσο, η δεινή οικονομική κατάσταση της γειτονικής χώρας, που κατά την Κομισιόν μεταφράζεται σε “σοβαρές υλικές στερήσεις για το 44% του πληθυσμού, έδωσε ήδη τη θέση της στην πολιτική αποσταθεροποίηση, χωρίς προφανή διέξοδο να προβάλλει στον ορίζοντα.
Παρά τους 7.000 οπαδούς του κυβερνώντος κόμματος GERB οι οποίοι συγκεντρώθηκαν έξω από το Κοινοβούλιο την Πέμπτη (ορισμένοι με τα τρακτέρ και τα ζωντανά τους), οι νομοθέτες έκαναν αποδεκτή την παραίτηση που είχε υποβάλει την προηγουμένη ο πρωθυπουργός Boyko Borisov, επιστρέφοντας “την εντολή που του έδωσε ο λαός”, στον απόηχο των συγκρούσεων αστυνομίας και διαδηλωτών το βράδυ της Τρίτης.
Η ανακοίνωση της αποπομπής του υπουργού Οικονομικών Simeon Djanko και η απειλή αφαίρεσης της άδειας της τσεχικής ηλεκτροπαραγωγού εταιρείας CEZ δεν άρκεσαν για να κατευνάσουν το κύμα διαμαρτυριών για την αύξηση του κόστους ηλεκτροδότησης (μεσούντος του σκληρού βουλγαρικού χειμώνα), σε μία χώρα που ο μέσος μισθός διαμορφώνεται στα 360 ευρώ μηνιαίως.
Δεν είναι όμως μόνο το κόστος ζωής το οποίο τροφοδότησε τη δυσαρέσκεια προς την κυβέρνηση Borisov, αλλά και η αίσθηση ότι ο πρωθυπουργός δεν υλοποίησε την βασική εξαγγελία του, ήτοι την πάταξη της διαφθοράς και του οργανωμένου εγκλήματος υπό το οποίο ασφυκτιά η χώρα.
Καθηγητής της Αστυνομικής Ακαδημίας πριν το 1990 και πρωταθλητής του καράτε, ο Borisov υπήρξε σωματοφύλακας του κομμουνιστή πρώην ηγέτη Todor Zivkov και του πρώην βασιλέα Simeon και θήτευσε ως γ.γ. του υπουργείου Εσωτερικών από το 2001 με τον βαθμό του στρατηγού, για να ιδρύσει το GERB το 2006 και να κατακτήσει την εξουσία (με 39,71% των ψήφων) το 2009.
Το πολιτικό του προφίλ στηρίχθηκε στην εικόνα της αποφασιστικότητας και στα έργα υποδομής που επέτρεψε η απορρόφηση κοινοτικών κονδυλίων. Ωστόσο ήδη από το 2007 κατηγορήθηκε (από το U.S. Congressional Quarterly) για σχέσεις με το συνδικάτο του εγκλήματος, ενώ αμερικανικά διπλωματικά έγγραφα που διέρρευσαν μέσω Wikileaks το 2011 αναφέρουν ότι η τράπεζα που διευθύνει η σύντροφός του Tsvetelina Borislavova ενέχεται σε ξέπλυμα βρώμικου χρήματος.
Η αποδοχή της παραίτησης Borisov από το Κοινοβούλιο ανοίγει τον δρόμο για την επίσπευση των βουλευτικών εκλογών που ήσαν προγραμματισμένες για τον Ιούλιο, με τον διορισμό από τον πρόεδρο Plevleniev κυβέρνησης τεχνοκρατών (της τρίτης στη μετακομμουνιστική ιστορία της Βουλγαρίας). Ωστόσο, η προσφυγή στις κάλπες δεν αναμένεται να απεμπλέξει την κατάσταση: το GERB και οι αντιπολιτευόμενοι Σοσιαλιστές του Sergei Stanishev φέρονται να ισοψηφούν σε ποσοστά περί το 22-23%, ενώ εκφράζονται φόβοι ότι οι απογοητευμένοι ψηφοφόροι θα στραφούν σε ακραίους σχηματισμούς.
Με επίσημο ποσοστό ανεργίας 12,3% (ή μάλλον 19,3% εάν προστεθούν όσοι εγκατέλειψαν την αναζήτηση εργασίας) και εισόδημα στο 45% του μέσου κοινοτικού, η Βουλγαρία αποτελεί τη φτωχότερη χώρα της Ε.Ε.έχοντας ως κυριότερο στήριγμά της το ένα εκατομμύριο των πολιτών της που έχουν μεταναστεύσει. Τα μεταναστευτικά εμβάσματα έφθασαν πέρσι τα 774 εκατομμύρια ευρώ, ενώ ο ίδιος ο Borisov σε μία διόλου ΄πολιτικά ορθή” αποστροφή του, σε ομιλία του στο Σικάγο δήλωσε ότι κυβερνά μια χώρα “με ένα εκατομμύριο Τσιγγάνους, 700.000 Τούρκους και δύο εκατομμύρια συνταξιούχους”.
Το παραγόμενο προϊόν υπολείπεται ακόμη κατά 2,5% των πρό της κρίσης του 2008 επιπέδων και η χώρα διανύει τον πέμπτο συνεχόμενο χρόνο ύφεσης. Κατά τον Lars Christensen της Danske Bank η Βουλγαρία εισάγει ταυτοχρόνως “πιστωτική ασφυξία” από το ελληνικό τραπεζικό σύστημα και “νομισματική ασφυξία” από τις πολιτικές της ΕΚΤ. – λόγω της συμμετοχής της στον μηχανισμό ERM 1< “προθάλαμο” της ένταξης στο ευρώ. Σε έκθεσή του το ΔΝΤ κάνει λόγο για “σταθερότητα με ανεπαρκή ανάπτυξη”. Προφανώς, δεν υπάρχει ούτε κάν “βουλγαρικό μοντέλο” προς την ανάπτυξη…
πηγη
Η κότα έκανε το αυγό ή το αυγό την κότα; Αν το ερώτημα φαίνεται άστοχο, μπορεί να διατυπωθεί με ορθό τρόπο: Η πολιτική ανατρέπει συσχετισμούς ή οι συσχετισμοί καθορίζουν την πολιτική; Η Αριστερά με την πολιτική της ανατρέπει την πραγματικότητα, ή η πραγματικότητα υποβάλει σε ρεαλιστική αναπροσαρμογή της Αριστεράς επί το συστημικότερο;
