Επί τέλους, η κακιά γκαστριά πήρε τέλος. Να μας ζήσει, λοιπόν, το νεογέννητο. Ποιό νεογέννητο; Η δόση, καλέ! Αυτή η πουτάνα η δόση (η "υπερδόση", σύμφωνα με τα κανάλια), που μας έβγαλε την σπλήνα μέχρι να την πάρουμε. Σήμερα έρχεται...αύριο έρχεται...στο τέλος τού μήνα...αρχές τού αλλουνού... Τέτοια αγωνία δεν είχαμε ούτε το βράδυ των εκλογών τού 2000, τότε που ο μπουχέσας ένοιωσε πρωθυπουργός για 2-3 ώρες. Τέλος πάντων, περασμένα-ξεχασμένα και τέλος καλό όλα καλά.
Άρχισε η ανάπτυξη!
Τώρα που πήραμε τα φράγκα, ποιος μας πιάνει! Έπιασε τόπο το "άλλο μείγμα" για το οποίο μίλαγε τόσον καιρό ο πρωθυπουργός μας. Κυρίως, όμως, έπιασαν τόπο οι θυσίες μας, βρε αδερφέ. Δώσαμε από τον μισθό μας, δώσαμε από τις συντάξεις μας, δώσαμε από τις αποταμιεύσεις μας, δώσαμε από τα φάρμακά μας, δώσαμε από τις σπουδές των παιδιών μας, δώσαμε από την ψυχική μας ισορροπία, δώσαμε από τα πάντα...αλλά χαλάλι αφού έτσι μπήκαμε στον σωστό δρόμο! Κι είναι σίγουρο πως μπήκαμε στον σωστό δρόμο, αφού δεν προλαβαίνουμε να μαζεύουμε συχαρίκια από παντού: από την Κομμισσιόν, από το Γιούρογκρουπ, από τον Ρεν, από την Μέρκελ, από τον ΣΕΒ... Μερσί μπόλικο και πάντοτε στην διάθεσή σας, παιδιά!
Άρχισε η ανάπτυξη!
Ήρθε η ώρα να το βουλώσουν πια οι κακές γλώσσες. Πριν καλά-καλά φτάσουν τα λεφτά στην χώρα μας, ο πρωθυπουργός μας συναντήθηκε με το μέλλον τού τόπου. Κι όταν λέμε "μέλλον τού τόπου", το εννοούμε κυριολεκτικά, έτσι; Διότι όντως ο πρωθυπουργός μας κανόνισε συναντήσεις με αυτούς που θα βάλουν πλάτη για την πολυπόθητη ανάπτυξη. Δείτε ονόματα να πάθετε πλάκα: Ελαΐς (πρώην ελληνική εταιρεία και νυν ανήκουσα στον υπερκολοσσό Unilever), Πέπσικο (κολοσσός με τον οποίο μοιράζεται τον πλανήτη η CocaCola), Σπεσιφάρ (ντόπια φαρμακοβιομηχανία που αναμένεται να κονομήσει τρελλά τώρα που τα ταμεία καλύπτουν μόνο αντίγραφα φάρμακα), Νεστλέ (δεν χρειάζονται συστάσεις), Μπικ ("ξυρίζει-ανάβει-γράφει...κι απλουστεύει την ζωή"), ΑΓΕΤ Ηρακλής (η μεγαλύτερη τσιμεντοβιομηχανία της χώρας, η οποία ξεπουλήθηκε επί Μητσοτάκουλα στην ιταλική Καλτσεστρούτσι για πενταροδεκάρες), Αθηναϊκή Ζυθοποιία (Άμστελ, Χάινεκεν, Άλφα, Φίσερ, Μπάκλερ κλπ, δηλαδή το 90% της μπύρας που καταναλώνεται στην Ελλάδα συν το νερό Ιόλη), Κόσκο (ναι, ναι, οι κινέζοι από την δική μας δόση περιμένουν κι αυτοί να φάνε ψωμάκι), Βόνταφον (εμ πώς; άλλωστε είναι πάντοτε εδώ όταν μας χρειάζεται), Παπαστράτος (άλλη μια πάλαι ποτέ ελληνική βιομηχανία, τώρα πια θυγατρική τής πολιτειακής Philip Morris, γνωστής από τα τσιγάρα Μάρλμπορο αλλά καλό είναι να ξέρουμε ότι μόνο σε καφέδες Μάξγουελ κάνει παγκοσμίως τζίρο ίσο με το δεκαπλάσιο του ελληνικού ΑΕΠ), Πρόκτερ & Γκαμπλ (αυτό έλειπε, να πάει η Γιουνιλέβερ στο ραντεβού και να μείνουν στην απόξω τα "Πάμπερς" της "φιλάνθρωπης" Πι-εντ-Τζι, η οποία απασχολεί παγκοσμίως κάπου ένα εκατομμύριο εργαζόμενους), Νοβάρτις (εν τάξει, να φάει ο Βασιλόπουλος με την Σπεσιφάρ αλλά να μη μείνουν παραπονεμένες και οι ξένες φαρμακοβιομηχανίες, αν και μου κάνει εντύπωση πώς δεν πήγε και η γερμανική Μπέριγκερ, για την οποία τόσα καλά λόγια έχει πει ο Σόιμπλε), Βασιλόπουλος (ο πρώην ελληνικός "αλφαβήτας" και νυν θυγατρική του βελγικού κολοσσού Del Haz). Και γαμώ τα ονόματα, ε; Αφού, λοιπόν, όλοι αυτοί πήρανε εργολαβία την ανάπτυξη της χώρας μας, μπορούμε να κοιμόμαστε ήσυχοι πλέον. Και δόξα τω θεώ!