Η Ελλάδα έχει ήδη χρεοκοπήσει και μάλιστα αμετάκλητα όσο παραμένει στο ευρώ.

Αυτό που δεν έχει αντιληφθεί ο κόσμος είναι ότι η Ελλάδα έχει ήδη χρεοκοπήσει και μάλιστα αμετάκλητα όσο παραμένει στο ευρώ. Παρουσιάζει όλα τα τυπικά συμπτώματα κατάρρευσης που εμφάνισε και η Αργεντινή το 2001 όταν κατάρρευσε ολοκληρωτικά και για τρία χρόνια σπρώχτηκε σκόπιμα σ’ έναν κοινωνικό εμφύλιο με δεκάδες χιλιάδες θύματα. Είναι το χάος με το οποίο μας απειλεί ο Σαμαράς και το οποίο για να επικρατήσει στην χώρα ενέχει δυο βασικές προϋποθέσεις: την συνέχιση της ίδιας πολιτικής και πολιτικό προσωπικό τόσο αδίστακτο ώστε να οργανώσει την μαζική εξόντωση του λαού. Μόνο έτσι επέρχεται το χάος. Από τα πάνω και σκόπιμα. Η μόνη διαφορά με την Αργεντινή είναι, αφενός, οι τράπεζες στην Ελλάδα κρατιούνται πάση θυσία ανοιχτές με κρατικό χρήμα δεκάδων δισεκατομμυρίων ευρώ – για πόσο ακόμη κανείς δεν γνωρίζει – και, αφετέρου, η προσπάθεια των επιτελείων του ευρώ να αποτρέψουν μια επίσημη αθέτηση πληρωμών προς τους δανειστές για να μην υποστεί πλήγμα στις διεθνείς αγορές το κοινό νόμισμα. Ωστόσο και οι δυο αυτές διαφορές εξασφαλίζουν ότι οι μέρες για την Ελλάδα ως αυθύπαρκτο κράτος είναι μετρημένες. Προκειμένου να διασωθούν οι τράπεζες και το ευρώ από μια επίσημη πτώχευση (αθέτηση πληρωμών προς δανειστές) της Ελλάδας, όχι μόνο ο λαός της οδηγείται μαζικά στα κρεματόρια, αλλά και η ίδια η χώρα θα διαμελιστεί και θα πάψει να υπάρχει όπως την γνωρίσαμε. Οι περιφέρειες και οι δήμοι της θα τεθούν υπό την εποπτεία ξένων, θα προσαρτηθούν σε άλλες περιφέρειες της ευρωζώνης, πρωτίστως σε Γερμανικά κρατίδια και δήμους, θα καντονοποιηθεί με Ειδικές Οικονομικές Ζώνες και παραχωρήσεις κυριότητας σε κυκλώματα κρατικομονοπωλιακών συμφερόντων από το εξωτερικό και θα πάψει να υφίσταται ως ενιαία και αδιαίρετη εθνική επικράτεια. Τα 182 χρόνια τυπικά ανεξάρτητου κράτους θα φτάσουν στο τέλος τους όταν τους αμέσως επόμενους μήνες θα επιβληθεί στην χώρα ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Στήριξης, ο οποίος ξεκίνησε να υπάρχει μόλις πριν ένα μήνα. Ο ΕΜΣ είναι σχεδιασμένος να απορροφά τις βασικές λειτουργίες του κράτους που τίθεται υπό την κηδεμονία του και έτσι να του αφαιρεί την διεθνή του νομική προσωπικότητα προκειμένου οι αγορές να αναγνωρίζουν αυτόν στην θέση της κρατικής οντότητας που αιτήθηκε να υπαχθεί στον Μηχανισμό. Φυσικά, αυτό θα παρουσιαστεί ως προσωρινό μέτρο, μόνο και μόνο για να εξυγιανθεί η χώρα με την βοήθεια των ξένων δήθεν αδιάφθορων επιτρόπων που θα αναλάβουν την διοίκηση της χώρας στη θέση των «δικών μας» διεφθαρμένων πολιτικών. Άλλωστε η αγωνία για να μην βγει η χώρα από ευρώ και για να ξαναβγεί επιτέλους στις αγορές, όπως προπαγανδίζουν τα καθεστωτικά μέσα, μπορεί να δικαιολογήσει τα πάντα. Ακόμη και την κατάλυση του ελληνικού κράτους.



 Σήμερα χωρίζει η ήρα από το στάρι.

 Ζούμε την μεγαλύτερη απειλή που αντιμετώπισε ποτέ στην ιστορία της η χώρα μας. Από αυτή την κρίση μέσα στα γρανάζια της ΕΕ και του ευρώ, η Ελλάδα δεν πρόκειται να επιβιώσει ως λαός, ως κυρίαρχο έθνος, ως αυθύπαρκτο κράτος. Είναι τόσο ζοφερά τα πράγματα. Ο στρουθοκαμηλισμός δεν ωφελεί. Αντίθετα οδηγεί ταχύτερα στον τάφο. Όσο αφήνουμε τα πράγματα να συνεχίζουν την πεπατημένη που καθορίζουν ντόπιοι και ξένοι φύλαρχοι ένα είναι σίγουρο: τόσο θα αυξάνονται οι εκατόμβες των θυμάτων μέχρι να αντιληφθεί ακόμη κι ο πιο ανίδεος το μέγεθος της μαζικής εξόντωσης που επιχειρείται σκόπιμα εναντίον του ελληνικού λαού. Μπροστά σ’ αυτήν την κατάσταση το καθήκον είναι ένα: η επιβίωση του λαού και η απελευθέρωση της χώρας. Πολλοί έχουν πειστεί ότι δεν έχουν άλλη επιλογή εκτός από την αυτοκτονία επί τόπου που έχει στοιχίσει μέσα σε δυο χρόνια μερικές χιλιάδες ζωές, ή την αυτοκτονία υπό προθεσμία περιμένοντας μάταια να γίνει κάτι για να γλυτώσουν έστω και την τελευταία στιγμή. Δεν αντιλαμβάνονται ότι έτσι δεν δολοφονούν μόνο τον εαυτό τους, αλλά και την οικογένεια, τα παιδιά τους, όσους αγαπούν και οφείλουν να φροντίζουν. Όμως εκτός από την επιλογή της αυτοκτονίας, υπάρχει και η επιλογή της αξιοπρέπειας. Να διεκδικήσουμε την αξιοπρέπειά μας ως άνθρωποι, ως πολίτες, ως λαός, ως Έλληνες. Δεν ταιριάζει σε άνθρωπο να του συμπεριφέρονται σαν υποζύγιο και να τον οδηγούν στην αποκτήνωση. Δεν ταιριάζει σε πολίτη να δέχεται να παίζουν την ζωή του κορώνα γράμματα με αντάλλαγμα την ψήφο του. Δεν ταιριάζει σε λαό να κρύβεται σαν κοπρόσκυλο τρομοκρατημένος από την ληστοσυμμορία που του ρήμαξε για δεκαετίες την ζωή και τώρα έχει βαλθεί να τον πουλήσει για δούλο. Δεν ταιριάζει σε Έλληνες να παραδώσουν την χώρα τους αμαχητί, χωρίς αγώνα, χωρίς πόλεμο εναντίον εκείνων που με μπαμπεσιά πάνε να καταφέρουν αυτό που καμιά παλιά κατοχική δύναμη δεν κατόρθωσε, να τους στερήσει την πατρίδα τους. Στον αγώνα αυτόν δεν χωράνε προκαταλήψεις, ούτε διχαστικά κηρύγματα, μόνο αγνός λαϊκός πατριωτισμός που ξέρει να ενώνει εκεί που οι ιδεολογίες και οι μηχανισμοί ξέρουν να διαιρούν. Δεν έχει νόημα να αναρωτιέται κανείς γιατί να του τύχει αυτή η κατάσταση, γιατί να βρεθεί σε τέτοια αξιοθρήνητη θέση και να αλώνεται από την παραίτηση και την κατάθλιψη. Το μόνο που αξίζει να αναρωτηθεί είναι που μπορεί να φανεί χρήσιμος. Για τον εαυτό του, αποδεικνύοντας ότι όντως δεν έχει χάσει την ανθρωπιά του, για τους δικούς του, αποδεικνύοντας ότι δεν είναι άχρηστος, για τον λαό και την πατρίδα του, αποδεικνύοντας ότι δεν είναι ρεμπεσκές και τομάρι. Σήμερα χωρίζει η ήρα από το στάρι. Σήμερα ένας ολόκληρος λαός βγαίνει αργά και βασανιστικά από τον πολιτικό λήθαργο που τον είχαν καταδικάσει και αναζητά ξανά την πρέπουσα θέση του στην ιστορία. Για όλους εμάς που έχουμε στρατευθεί σ’ αυτόν τον αγώνα αυτή η περίοδος, όσο σκοτεινή κι αν φαντάζει, όσο έρεβος κι αν την αγκαλιάζει, δεν είναι παρά η νύχτα λίγο πριν το ξημέρωμα. Κι όσο σκοτεινή κι αν είναι αυτή η νύχτα, όσους δαίμονες κι αν κρύβει, ένα είναι απολύτως σίγουρο: το ξημέρωμα θα έρθει και μια νέα Ελλάδα θα ανατείλει μαζί του.

πηγη