Η αντισυστημική Χρυσή Αυγή και οι συστημικοί προστάτες της

Με αφορμή την αθώωση του βουλευτή και εκπροσώπου τύπου της νεοναζιστικής οργάνωσης Χρυσή Αυγή Ηλία Κασιδιάρη, η οποία ως αναμενόταν προκάλεσε έντονες αντιδράσεις σε μεγάλο μέρος όσων παρακολουθούν την υπόθεση, έριξα μια ματιά στο ιστορικό του συνηγόρου υπεράσπισης του (καιρό τώρα γράφουν διάφοροι για αυτό) μέχρι πρότινος κατηγορούμενου για συνδρομή σε ληστεία, απρόκλητη επικίνδυνη σωματική βλάβη, οπλοφορία και οπλοχρησία.

Ο κύριος Γιάννης Ηρειώτης, ιδιοκτήτης του δικηγορικού γραφείου Γ.Ηρειώτης και Συνεργάτες στον Πειραιά έχει να επιδείξει μια μακρά ιστορία στην υπεράσπιση πολιτικών προσώπων καθώς και κάθε λογής υποδίκων με ισχυρή παρουσία στο οκονομικοπολιτικό Ελληνικό στερέωμα.

Στενός συνεργάτης του Γ.Αλαφούζου ιδρυτικό μέλος της παναθηναϊκής συμμαχίας και μέλος του ΔΣ της ΓΗΠΕΛ ο κύριος Ηρειώτης έχει χρειαστεί πολλές φορές να σταθεί στο πλευρό του εκδότη-καναλάρχη υπερασπίζοντας τα συμφέροντα του στο άνοιγμα που έχει κάνει στα αθλητικά δρώμενα. Πριν απο την κατάθεση πίστης στους οπαδούς του Παναθηναϊκού όμως ο κύριος Ηρειώτης εκπαιδευόταν στα περι ποδοσφαίρου ως νομικός σύμβουλος του προηγούμενου προέδρου του Παναθηναϊκού Νικόλα Πατέρα εκ μέρους του οποίου μάλιστα είχε καταθέσει αγωγή κατά του Αχιλλέα Μπέου για 1 εκ. ευρώ το 2011.

Η νομική του αυθεντία όμως δεν έχει περιοριστεί εκεί. Τον Απρίλιο του 2011 ως συνήγορος υπεράσπισης του πρώην υπουργού Τάσου Μαντέλη, ο οποίος κατηγορείτο για τη μη υποβολή δήλωσης πόθεν έσχες, δήλωνε πως “Δεν θα γίνει ο Μαντέλης ο αίρων πάσης τυχόν αμαρτίας του πολιτικού κόσμου” μετά την καταδικαστική για τον πελάτη του απόφαση ο οποίος παρ’όλα αυτά έπεσε στα μαλακά.

Άλλη μια εμφάνιση του μεγαλοδικηγόρου ήταν πια στα επιχειρηματικά σαλόνια όταν στις αρχές του 2012 αναλαμβάνει την υπεράσπιση του “Χρυσού Παιδιού” των φαρμακευτικών και τραπεζών Λαυρέντη Λαυρεντιάδη.

Η παρουσία του κυρίου Ηρειώτη στην επικαιρότητα όμως δεν ξεκίνησε το 2011 ή το 2012. Στην πολύκροτη δίκη του Σάμαινα ο κύριος Ηρειώτης έκανε την εμφάνισή του ως συνήγορος υπεράσπισης της τότε πλοιοκτήτριας MFD ενώ το 2010 ήταν συνήγορος υπαράσπισης του Πέτρου Μαντούβαλου απο την οποία δίκη προέκυψαν περιέργες μαρτυρίες για διασυνδέσεις με το περίφημο παραδικαστικό κύκλωμα.

Καταλαβαίνει κανείς τι ρόλο έχει παίξει ο κύριος Ηρειώτης στις διάφορες υποθέσεις στις οποίες έχει εμπλακεί καθώς και ποιά είναι η σχέση του με το σύστημα εξουσίας πολιτικής και μίντια παρατηρώντας τους ογκόλιθους της πολιτικής και της οικονομίας που έχουν προσφύγει στις υπηρεσίες του. Εύκολα επίσης μπορεί να καταλάβει κανείς, πέρα απο την κατάληψη της αίθουσας του δικαστηρίου απο τάγμα ανεπάγγελτων εκβιαστών της νύχτας, πόσο σημαντικό για την νεοναζιστική οργάνωση Χρυσή Αυγή ήταν να αθωωθεί ο βουλευτής και εκπρόσωπος τύπου της ώστε να αναζητήσει τις υπηρεσίες ενός κατ΄εξοχήν συστημικού εργαλείου όπως είναι ο κύριος Ηρειώτης.

Βλέπουμε κομμάτι κομμάτι να συμπληρώνεται το παζλ της “αντισυστημικής” Χρυσής Αυγής και η προστασία που απολαμβάνει απο το σύστημα ωστε να μπορεί νομότυπα να κάνει τις βρωμοδουλειές του.

πηγη

Αυτές οι γυναίκες δικαιούνται περισσότερο απ' όλες να "γιορτάζουν"

Η Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 8 Μαρτίου, σε ανάμνηση μιας μεγάλης εκδήλωσης διαμαρτυρίας που έγινε στις 8 Μαρτίου του 1857 από εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη, οι οποίες ζητούσαν καλύτερες συνθήκες εργασίας.
Η πρώτη Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας γιορτάστηκε το 1909 με πρωτοβουλία του Σοσιαλιστικού Κόμματος των ΗΠΑ και υιοθετήθηκε δύο χρόνια αργότερα από τη Σοσιαλιστική Διεθνή.

πηγη

Οι «άχρηστες ζωές» (της Χαλκιδικής)

Υπάρχει η γενική ψευδαίσθηση ότι ένα απολυταρχικό καθεστώς επιτίθεται στους πολίτες του και τις ελευθερίες τους, μαζικά και μονομιάς. Ουδέν αναληθέστερο Κανένα καθεστώς, όσο ανελεύθερο κι αν είναι δεν μπορεί να σταθεί χωρίς κάποια μορφή ευρείας -ή έστω σχετικά ευρείας- συναίνεσης των πολιτών του.

Ακόμη και τα ακραία φασιστικά καθεστώτα, όπως της ναζιστικής Γερμανίας χρειάστηκε αρκετά χρόνια κατασκευής εχθρών και την εκκαθάριση συγκεκριμένων ομάδων με πολύ προσεκτικά βήματα, ώστε να στηρίζονται κάθε ένα από αυτά στη γενικότερη συναίνεση μεγάλου μέρους του γερμανικού λαού. Ήδη από τη δεκαετία του ’20 διαδιδόταν η έννοια της «άχρηστης ζωής» με πονήματα όπως αυτό του ψυχιάτρου Άλφρεντ Χόχε «Το δικαίωμα της καταστροφής ζωών ανάξιων να ζουν». Με σταθερά βήματα και έντονη προπαγάνδα η εξόντωση των -όχι μόνο ψυχικά- ασθενών έγινε με τη συναίνεση των Γερμανών πολιτών. Η ίδια συναίνεση εξασφαλίστηκε για τους ομοφυλόφιλους, τους εβραίους, τους κομμουνιστές, τους τσιγγάνους κ.λπ. Το ναζιστικό τέρας δεν εμφανίστηκε σε μία στιγμή, ούτε καταπίεσε το σύνολο της γερμανικής κοινωνίας σε ένα απόγευμα. Σε βάθος άνω της δεκαετίας και συνεπικουρούμενο από το κραχ του ’29 χτίστηκε το ναζιστικό καθεστώς και μάλιστα με ευρύτατη κοινωνική συναίνεση.

Γιατί τα γράφω όλα αυτά; Ενδεχομένως να δίνεται η αίσθηση ότι θα αναφερθώ στην Χρυσή Αυγή. Κι όμως όχι. Οι νεοναζί που δεν μπορούν να κρύψουν τη χαρά τους, ούτε όμως και την πραγματική τους ταυτότητα, δεν είναι αυτή τη στιγμή το μεγαλύτερο πρόβλημα της χώρας. Ο προσχεδιασμένος, συστηματικός και αποφασιστικός εκφασισμός της «ευρωπαϊκής δεξιάς» είναι πολύ ανατριχιαστικότερος. Οι λαθραναγνώστες του Χόχε ξεκίνησαν τα δειλά τους βήματα ήδη από τη διακυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και σήμερα, επί «καθεστώτος Σαμαρά», ξεδιπλώνουν το ταλέντο τους. Εντοπίζουν κοινωνικές και επαγγελματικές ομάδες, τις δαιμονοποιούν, με την αμέριστη συμπαράσταση του Τύπου, και στη συνέχεια τις «εξοντώνουν» ευφυώς.

Η ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΣΩΖΕΙ ΖΩΕΣ

Τις συνειδήσεις των περισσότερων ανθρώπων τις έχει ποτίσει το ψέμα ότι το πολίτευμά μας είναι δημοκρατικό. Αυτός είναι και ο λόγος που όταν ακούνε για ανατροπή φοβούνται ότι θα οδηγηθούμε σε κάτι αυταρχικό, γιατί “μετά την δημοκρατία τι καλύτερο να βρεις”, σωστά;

Προφανώς λόγω πολλών παραγόντων από την αδιαφορία ως τον φόβο, δεν αντιλαμβάνονται πως το πολίτευμά μας δεν είναι καν αντιπροσωπευτικό. Κι αυτό γιατί όταν οι πολιτικοί δεν εξυπηρετούν τα συμφέροντα του λαού, τότε έχει σπάσει το συμβόλαιο μαζί του. Βρισκόμαστε σε μια ιδεολογική σύγχυση, καθώς δεν υπάρχει επίγνωση σε τι κοινωνία και πολιτικό σύστημα κινούμαστε πραγματικά. Αφού οι πολλοί λοιπόν είναι βέβαιοι πως έχουμε δημοκρατία, θεωρούν ως μέγιστη αντίδραση την διαδήλωση, για να κάνουμε τι; Απλά για να παρακαλέσουμε για λίγη προσοχή από την κομματική μαφία, ώστε να μας υπολογίσει εμάς τα ανθρώπινα έντομα, στις πολιτικές της αποφάσεις. Άρα πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνουμε είναι να διαφωτιστούμε γιατί το πολίτευμα που ζούμε είναι ολιγαρχικό-κορπορατικό.

Δεύτερον, οι πολιτικές ηγεσίες σκοπίμως για χρόνια εκπαίδευαν το ζαλισμένο κοπάδι να ασχολείται μόνο με “τα δικά του”, με την ιδιωτική του ζωή και μάλιστα χωρίς δυσκολία το έπεισαν ότι όλα τα υπόλοιπα είναι εκτός της σφαίρας των ενδιαφερόντων του, αφού ασχολούνται “οι ειδικοί”. Μένοντας εγκλωβισμένοι λοιπόν στην πλάνη της δημοκρατίας και στην νιρβάνα του μικρόκοσμού μας, δεν είμαστε σε θέση να συγκροτήσουμε καμία συλλογικότητα.

Γι’ αυτό δεν αργεί η μέρα που θα γουργουρήσουν περισσότερα στομάχια, που δεν θα υπάρχει ρεύμα για ίντερνετ και smartphone, και θα κάνουμε την ανάγκη φιλοτιμία, δηλαδή θα εξεγερθούμε. Θα έχουμε φτάσει σ’ αυτό το έσχατο σημείο απελπισίας, γιατί δεν κάναμε έγκαιρη διάγνωση. Μια πιθανή εξέγερση μάλλον θα δώσει άλλοθι στις ελίτ για περισσότερα εγκλήματα και θα τις ψευδο-νομιμοποιήσει. Επειδή οι κοινωνικές ζυμώσεις και η παραγωγή πολιτικής από τις μάζες είναι μια χρονοβόρα διαδικασία, στην ελληνική περίπτωση παρατηρούμε μια επιπλέον καθυστέρηση που οφείλεται στην αντίληψή πως οι πολίτες μπορούμε να ασκήσουμε πολιτική είτε στους δρόμους, είτε σε κομματικά γραφεία. Εν ολίγοις, ο Έλληνας πολίτης πιστεύει ότι θα αντιπαρατεθεί με τους πολιτικούς μόνο με άλλους χιλιάδες μαζί, ή θα του ζητήσει ρουσφέτι σαν πελάτης.

Ο Τσίπρας πάει Μέγαρο μαζί με την αφρόκρεμα του δωσιλογισμού

Τον “εθνάρχη” Κωνσταντίνο Καραμανλή πρόκειται να τιμήσει ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας μαζί με όλο το ανφάν γκατέ του δωσιλογισμού· Βενιζέλο, Σαμαρά, Κουβέλη, Παπούλια, ενώ παρών θα είναι και ο Καραμανλής ο νεώτερος. Πρόκειται για το συμπόσιο «Κωνσταντίνος Καραμανλής: τότε και τώρα» που θα πραγματοποιηθεί στο Μέγαρο Μουσικής την Τετάρτη 6 Μαρτίου. Η νέα κοινή εμφάνιση του κ. Τσίπρα με τις κατοχικές δυνάμεις έρχεται να προστεθεί σε μία μακριά λίστα συναντήσεων και δηλώσεων υποταγής προς όλους αυτούς τους θεσμούς που μας οδηγούν στον αφανισμό, με πιο πρόσφατα τα χειροκροτήματα του Μανώλη Γλέζου προς τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη κατά την παρουσίαση του νέου βιβλίου του τελευταίου.

Ο Αλέξης Τσίπρας, μαζί με όλη την αφρόκρεμα των γερμανοτσολιάδων που φέρονται ως κυβέρνηση τους τελευταίους μήνες, θα μας πει για το τι ωραία που είμαστε στην Ευρωπαϊκή Ένωση που μας έβαλε ο Καραμανλής, για το πόση δημοκρατία μας χάρισε στη μεταπολίτευση και άλλα τέτοια φαιδρά. Και φυσικά θα το κάνει μαζί με τους μεγαλύτερους δωσίλογους που έχει γνωρίσει η σύγχρονη Ελλάδα: τους ηγέτες της τρικομματικής κυβέρνησης, τον πρόεδρο της Δημοκρατίας, και τον κύριο “ναι σε όλα” Κώστα Καραμανλή. Μόνο ο Παπανδρέου λείπει.

Τρομάζει Βρυξέλλες και Μέρκελ το φαινόμενο Μπέπε Γκρίλο

Ξέρετε την παροιμία «ρώτα τον μπάρμπα μου, τον ψεύτη»; Ε, αυτή η παροιμία ταιριάζει γάντι πρώτα και κύρια στον διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας κ. Προβόπουλο. Αν θες, λοιπόν, να μάθεις σε τι κατάσταση βρίσκεται η ελληνική οικονομία ρώτα τον μπάρμπα μου, δηλαδή τον διοικητή της ΤτΕ κ. Προβόπουλο που είναι κατ’ επάγγελμα και καθ’ έξιν ψεύτης, για να μάθεις. Αυτό μας λένε κατ’ ουσία κυβέρνηση και παπαγαλάκια. Κι ο κ. Προβόπουλος δεν τους άφησε παραπονεμένους. Εξέδωσε μια κατά παραγγελία Έκθεση του Διοικητή, όπως κάνει κάθε χρόνο. Στην Ομιλία του Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος Προβόπουλου στην 80η Ετήσια Γενική Συνέλευση των Mετόχων της, μάθαμε ότι οι προοπτικές της ελληνικής οικονομίας βελτιώνονται. Γιατί; Διότι: «Πριν από ένα χρόνο, πολλοί αναλυτές προεξοφλούσαν, σχεδόν ως αναπόφευκτη, τη χρεοκοπία και την έξοδο της χώρας από τη ζώνη του ευρώ. Σήμερα το ενδεχόμενο αυτό έχει πλέον απομακρυνθεί και η οικονομία μπορεί να προσβλέπει σε βαθμιαία έξοδο από την κρίση. Η μεταστροφή του κλίματος οφείλεται σε μια σειρά από παράγοντες που βοήθησαν την ελληνική οικονομία να αποφύγει τον τεράστιο κίνδυνο και να επανέλθει σε τροχιά εξισορρόπησης και σταθεροποίησης.»

Καταρχάς, η Ελλάδα βρίσκεται εδώ και τρία σχεδόν χρόνια – από το πρώτο μνημόνιο – υπό καθεστώς χρεοκοπίας. Οι δανειστές της Ελλάδας την αποκαλούν κατάσταση «ελεγχόμενης χρεοκοπίας» και το πολιτικό προσωπικό της χώρας που έχει ταχθεί να διασφαλίσει τα συμφέροντά των τοκογλύφων έναντι του ελληνικού λαού, έχει βαλθεί να μας πείσει επί τρία χρόνια ότι αυτή η κατάσταση – σε αντίθεση με την «άταχτη χρεοκοπία» – είναι υπέρ μας. Επομένως, ο κ. Προβόπουλος απλά μας δουλεύει, όπως άλλωστε συνηθίζουν χρόνια τώρα όλοι οι ομογάλακτοι του. Αυτός είναι κι ένας από τους πολλούς λόγους που μας έφεραν σ’ αυτήν την κατάσταση.

ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΤΗΣ ΕΞΟΔΟΥ ΑΠΌ ΤΟ ΕΥΡΩ

Όσο για την περίφημη έξοδο από το ευρώ, που δήθεν όλοι οι αναλυτές προεξοφλούσαν, θα πρέπει να θυμίσουμε σ’ όλους ότι είναι οι ίδιοι που σήμερα προεξοφλούν την παραμονή της Ελλάδας στο ευρώ. Ας θυμηθούμε τον γνωστό Σόρος, αλλά και τον Ρουμπινί, οι οποίοι προσφάτως άλλαξαν τροπάριο. Γιατί είχαν λάθος πριν και τώρα έχουν δίκιο; Επειδή το θέλει η σκοπιμότητα και τα συμφέροντα που προασπίζεται ο κ. Προβόπουλος; Όχι βέβαια. Και πριν, αλλά και τώρα έχουν άδικο οι εν λόγω αναλυτές. Οι «αναλύσεις» τους υπακούν σε συμφέροντα πλασαρίσματος στις αγορές κεφαλαίου. Με δαύτες διαμορφώνουν προσδοκίες με διπλό στόχο: Αφενός να εκβιάσουν πολιτικές αποφάσεις σύμφωνα με τα συμφέροντα που εκπροσωπούν. Αφετέρου να εξάψουν τα αγελαία ένστικτα των επενδυτών της αγοράς με σκοπό να κερδοσκοπήσουν τα συμφέροντα που εκπροσωπούν.

Τι είναι αριστερά;

Η αριστερά είναι μια μεταπολεμική επινόηση του αστικού κοινοβουλευτισμού προκειμένου να ενσωματώσει στην λογική του και να ευνουχίσει τις έως τότε επαναστατικές, λαϊκές και κοινωνικές δυνάμεις που εξέφραζαν στην πράξη και όχι στα λόγια τους καταπιεσμένους λαούς, τους πόθους και τα συμφέροντα των εκμεταλλευομένων στρωμάτων και τάξεων της κοινωνίας. Είναι τυχαίο ότι από την εποχή της Πρώτης Διεθνούς έως και τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, ποτέ οι επαναστατικές δυνάμεις που εξέφρασαν στην πράξη το εργατικό και λαϊκό κίνημα δεν αναφέρθηκαν στον εαυτό τους, ως η αριστερά;

Ο αστικός κοινοβουλευτισμός μετά τον Πόλεμο βάφτισε τις δυνάμεις, που μέχρι τότε κυνηγούσε αλύπητα και τις κρατούσε στο περιθώριο, σε αυτοτελή πολιτική παράταξη μόνο και μόνο για να πάψουν να παλεύουν ώστε οι ίδιοι οι εργάτες και ο ίδιος ο λαός να αναδειχθούν ως αυτοτελή υποκείμενα της πολιτικής. Κι έτσι αυτές οι δυνάμεις ευνουχίστηκαν, τα επαναστατικά τους προγράμματα μετατράπηκαν σε σλόγκαν χωρίς αντίκρυσμα, μόνο και μόνο για να αποκοιμίζουν τους αφελείς και από επαναστατικές δυνάμεις, δυνάμεις ανατροπής, μεταβλήθηκαν σε νομιμοποιητικό μηχανισμό της αστικής εξουσίας. Για να κυβερνά η δεξιά ήσυχα και χωρίς κίνδυνο επινόησε και μια αριστερά ως νομοταγή αντιπολίτευση.

Τα επίσημα κόμματα της αριστεράς αποδέχτηκαν αυτόν τον ρόλο και γι' αυτό τα ξέβρασε η ιστορία και τα ξεβράζει με τον χειρότερο τρόπο σήμερα και η ίδιο η κοινωνία. Όποιος εξακολουθεί να εμπνέεται από τις λυτρωτικές επιταγές του κοινωνισμού (σοσιαλισμού-κομμουνισμού) και θέλει να δει να ξαναγεννιέται σαν ένα αυθεντικά εργατικό και λαϊκό μαζικό κίνημα, τότε οφείλει να πετάξει από πάνω του το σάβανο της αριστεράς και να αναβαπτιστεί αυτός και η ιδεολογία του μέσα στον ίδιο τον λαό.

Πρέπει να αποδείξει στην πράξη και όχι στα λόγια πώς η ιδεολογία του και ο αγώνας για μια κοινωνία απελευθερωμένη από την εκμετάλλευση και την καταπίεση είναι πραγματικά χρήσιμη για το λαό και τους εργαζόμενους από σήμερα. Δεν είναι μια παρωχημένη ουτοπία όπως τα χιλιάδες ανάλογα ερείπια που έχουν στολίσει το νεκροταφείο των κοινωνικών κινημάτων αιώνες τώρα, αλλά έχουν να προσφέρουν άμεσα και πρακτικά στην ενότητα του λαού και στην ανάδειξή του σε πρωταγωνιστή των εξελίξεων. Ειδικά σήμερα που απαιτείται η ανατροπή για να σωθεί αυτός και η χώρα.

Γι' αυτό και όποιος πιστεύει στ' αλήθεια στις καλύτερες παρακαταθήκες και στις ιστορικές προσδοκίες που γέννησε το πάλαι ποτέ κομμουνιστικό, σοσιαλιστικό και εργατικό κίνημα, δεν έχει παρά να αποδείξει την χρησιμότητά του όπως την απέδειξαν οι πατέρες αυτού του κινήματος μέσα από τα παλλαϊκά κινήματα για την ενότητα του λαού, για την δημοκρατία και την εθνική απελευθέρωση. Μόνο μέσα από τα παλλαϊκά μέτωπα σήμερα με στόχο το πατριωτικό και δημοκρατικό καθήκον μπορεί να αποδείξουν στα πολύ πλατιά στρώματα των εργαζομένων και του λαού την χρησιμότητα τους οι αληθινοί κομμουνιστές και σοσιαλιστές.

Οι υπόλοιποι είναι στην καλύτερη περίπτωση παλαιοημερολογίτες που αρνούνται να αντιληφθούν ότι τους έχει ξεβράσει ο καιρός και η ιστορία και λειτουργούν μόνο σαν θλιβερά ερείπια μιας άλλης εποχής, υποχείρια των παθών τους, αντιμέτωποι με την δίκαιη καχυποψία και τον οίκτο του λαού. Χαρακτηριστικό αυτού του παλαιοημερολογιτισμού είναι η θεοποίηση της Αριστεράς, ή του Κόμματος, που πάντα αποτυπώνονται με αρχικό γράμμα κεφαλαίο - όπως στα θεολογικά γραπτά αποτυπώνονται τα θεία. Αδυνατούν να σκεφτούν με όρους λαού και έτσι καταδικάζονται στην καλύτερη περίπτωση να κάνουν κηρύγματα στην έρημο, που οι ίδιοι αποκαλούν ενασχόληση με την θεωρία.

ΔΗΜ.ΚΑΖΑΚΗΣ