Β’ Παγκόσμιος με BBC, χούντα με DW, Σαμαράς με Al Jazeera

Το έχουμε πει και στο παρελθόν και δεν θα βαρεθούμε να το επαναλαμβάνουμε: Η ενημέρωση στην Ελλάδα αρχίζει να θυμίζει απειλητικά τις ημέρες του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου και της επταετίας.

Την εποχή δηλαδή που το σύνολο των κυρίαρχων μέσων ενημέρωσης βρισκόταν υπό τον απόλυτο έλεγχο των ναζί και των πραξικοπηματιών και οι ειδήσεις έφταναν από την Ελληνική Υπηρεσία του BBC και την Ντόιτσε Βέλε.

Η ιστορία επαναλαμβάνεται καθώς ξένα μέσα ενημέρωσης όπως το BBC, το Al Jazeera ή η εφημερίδα Guardian έρχονται να καλύψουν το κενό ακόμη και σε επίπεδο πρωτογενούς ρεπορτάζ.

Ο μέσος πολίτης της χώρας δεν θα είχε ενημερωθεί για τα βασανιστήρια αντιφασιστών εάν η είδηση δεν ερχόταν από το Λονδίνο.

Δεν θα έβλεπε τηλεοπτικές εικόνες για τις απειλές δολοφονίας Ελλήνων δημοσιογράφων εάν δεν το έπαιζε το Al Jazeera.

Δεν θα είχε ακούσει για τις καταγγελίες σκανδάλων της Πειραιώς εάν δεν είχε εμπλακεί το Reuters.

Παλαιότερα θα μέναμε στο σκοτάδι για την Goldman Sachs και το σκοτεινό παρελθόν του υπαλλήλου της Π.Χριστοδούλου, εάν δεν το είχαν γράψει η Monde και η Liberation.

Η κατάσταση όμως γίνεται μέρα με την ημέρα χειρότερη. Είδαμε και πάλι στο Al Jazeera τα περισσότερα πλάνα για την γιγαντιαία συγκέντρωση εναντίον της Eldorado και του Μπόμπολα στη Θεσσαλονίκη. Τα ελληνικά μέσα είχαν προτιμήσει να δώσουν βάρος στην στημένη αντισυγκέντρωση της Χαλκιδικής με τους βουλευτές της ΝΔ να προωθούν τις θέσεις της καναδικής πολυεθνικής




Ίσως το πιο κωμικοτραγικό όμως είναι ότι ξένα μέσα ενημέρωσης έχουν καλύτερη εικόνα ακόμα και για το ίδιο το τοπίο της ενημέρωσης στην Ελλάδα. Το περιοδικό Nation παρουσίασε πρόσφατα ένα εμπεριστατωμένο αφιέρωμα για το ρόλο των ελληνικών ΜΜΕ την περίοδο της κρίσης. Εξαιρετική η δουλειά και στο Inter Press Service με την υπογραφή του συναδέλφου Αποστόλη Φωτιάδη.

Το επίπεδο της ενημέρωσης από τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης παραπέμπει περισσότερο πλέον στη Βόρεια Κορέα παρά σε κάποια πολιτισμένη χώρα του Δυτικού κόσμου. Οι δημοσιογράφοι ξυλοκοπούνται, φιμώνονται και απειλούνται με εισαγγελικές παρεμβάσεις – όταν δεν απειλούνται με φυσική εξόντωση.




Δεν είναι λίγες οι φορές που συνάδελφοι αισθάνονται την ανάγκη να επικοινωνήσουν με ξένα μέσα είτε για να περάσουν μια πληροφορία που «κόβεται» στην Ελλάδα είτε για να προστατευτούν προληπτικά από ενδεχόμενα αντίποινα του κράτους ή… του παρακράτους.

Ίσως όλα να ήταν καλύτερα αν το τέλος της ελευθεροτυπίας δεν είχε έρθει σταδιακά αλλά αιφνιδιαστικά, όπως συνέβη το 1941. Αν ένας εκφωνητής είχε προλάβει να πει: «Προσοχή ο ραδιοφωνικός σταθμός Αθηνών ύστερα από λίγο… θα μεταδίδει ψέμματα. Έλληνες μην τον ακούτε».

πηγη

Ολες οι «Σκουριές» του κόσμου

Η διεθνής εμπειρία δικαιώνει τους φόβους των κατοίκων της Βόρειας Ελλάδας για την εξόρυξη χρυσού. Μπροστά στο κέρδος, πολυεθνικές και κυβερνήσεις θυσιάζουν ανθρώπινες ζωές και περιβάλλον, ενώ οι αντιδράσεις των κατοίκων και των οικολογικών οργανώσεων αντιμετωπίζονται ακόμη και με δολοφονίες ακτιβιστών…

Οι Σκουριές Χαλκιδικής, το Πέραμα του Εβρου, το Κιλκίς δεν είναι ελληνικές πρωτοτυπίες. Αντιδράσεις, πορείες, διαμαρτυρίες κατά των εξορύξεων χρυσού σημειώνονται σε ολόκληρο τον πλανήτη. Σε Βόρεια και Νότια Αμερική, στην Αφρική, στην Ασία, αλλά και στην Ευρώπη. Στις πιο φτωχές χώρες, όπου οι πολυεθνικές κάνουν ό,τι θέλουν, η αγριότητα των επιχειρήσεων και η καταστολή των κυβερνήσεων είναι ακόμη μεγαλύτερες. Οργανώσεις κατά των εξορύξεων χρυσού καταγγέλλουν μέχρι και δολοφονίες ακτιβιστών.

Στην Ευρώπη, οι αντιδράσεις εκφράζονται με πιο ήπιο τρόπο και οι αρχές δεν παίρνουν δραστικά μέτρα (εκτός Ελλάδας…). Στη Ρουμανία, μάλιστα, οι διαδηλωτές δεν έχουν βρει ποτέ μπροστά τους την αστυνομία. Παρά τις διαβεβαιώσεις των εταιρειών ότι οι εξορύξεις γίνονται με ασφαλή τρόπο, ότι λαμβάνονται όλα τα απαραίτητα μέτρα και ότι -εν ολίγοις- δεν υπάρχει κίνδυνος, η Ευρώπη έχει ζήσει πρόσφατα δύο καταστροφές, που προκλήθηκαν όταν έσπασαν τα φράγματα, τα οποία συγκρατούσαν τόνους νερού με χημικά απόβλητα των μεταλλευτικών δραστηριοτήτων, στη Φινλανδία και στην Ουγγαρία.

Στην πρώτη περίπτωση, τα λύματα χύθηκαν στη θάλασσα. Στη δεύτερη, ένα ποτάμι από κόκκινη λάσπη κατέκλυσε μεγάλη κατοικημένη έκταση. Οι πληγέντες κάτοικοι είδαν τους άντρες των συνεργείων του κρατικού μηχανισμού να πλησιάζουν με πλαστικές φόρμες και αντιασφυξιογόνες μάσκες, για να τους προσφέρουν βοήθεια. Αυτές τις εικόνες φοβούνται πως θα ζήσουν οι κάτοικοι της Χαλκιδικής, του Κιλκίς και του Περάματος. Αλλά και των Σερρών, όπου σε δύο περιοχές φέρεται το ΙΓΜΕ να ανακάλυψε μεγάλα κοιτάσματα χρυσού: στη Νιγρίτα και στο Αγκιστρο.

ΦΙΝΛΑΝΔΙΑ

Οι κάτοικοι της πόλης Ταλβιβάρα είδαν στις 4 Νοεμβρίου 2012 μια διαρροή από το ρήγμα στο τέλμα καταλοίπων της γύψου του μεταλλείου νικελίου-ουρανίου της περιοχής. Οπως κατήγγειλαν, στον πυθμένα του άδειου τέλματος υπήρχε σε πάχος περίπου 7 μ. μια μάζα από μίγμα γύψου και τοξικών μετάλλων. Σύμφωνα με οικολογικές οργανώσεις, γύρω από το ορυχείο τουλάχιστον 250 στρέμματα από βαλτοτόπια και λίμνες έχουν ρυπανθεί από την απόρριψη αποβλήτων που περιέχουν ουράνιο και βαρέα μέταλλα. Στις 15 Νοεμβρίου έγινε διαδήλωση στο Ελσίνκι με αίτημα να κλείσει το μεταλλείο της Ταλβιβάρα, που ρυπαίνει με δηλητήρια τις λίμνες και τα ποτάμια της κεντρικής Φινλανδίας.

ΣΟΥΗΔΙΑ

Στις 17 Νοεμβρίου 2012 Σουηδοί πολίτες διαμαρτυρήθηκαν στη Στοκχόλμη, φωνάζοντας προς την κυβέρνησή τους: «Μην πηγαίνετε με τις ξένες μεγαλοεταιρείες. Μην ακρωτηριάζετε τη Σουηδία». Εξέφραζαν την αντίρρησή τους στην προώθηση μεγάλης κλίμακας μεταλλευτικής δραστηριότητας για την εξόρυξη ασβεστόλιθου στο αρχέγονο δάσος του Ονγιαρε. Περιβαλλοντολόγοι προειδοποιούν πως, αν επιτραπεί η εξόρυξη, η καταστροφή στο περιβάλλον θα είναι άνευ προηγουμένου.

Η αντισυστημική Χρυσή Αυγή και οι συστημικοί προστάτες της

Με αφορμή την αθώωση του βουλευτή και εκπροσώπου τύπου της νεοναζιστικής οργάνωσης Χρυσή Αυγή Ηλία Κασιδιάρη, η οποία ως αναμενόταν προκάλεσε έντονες αντιδράσεις σε μεγάλο μέρος όσων παρακολουθούν την υπόθεση, έριξα μια ματιά στο ιστορικό του συνηγόρου υπεράσπισης του (καιρό τώρα γράφουν διάφοροι για αυτό) μέχρι πρότινος κατηγορούμενου για συνδρομή σε ληστεία, απρόκλητη επικίνδυνη σωματική βλάβη, οπλοφορία και οπλοχρησία.

Ο κύριος Γιάννης Ηρειώτης, ιδιοκτήτης του δικηγορικού γραφείου Γ.Ηρειώτης και Συνεργάτες στον Πειραιά έχει να επιδείξει μια μακρά ιστορία στην υπεράσπιση πολιτικών προσώπων καθώς και κάθε λογής υποδίκων με ισχυρή παρουσία στο οκονομικοπολιτικό Ελληνικό στερέωμα.

Στενός συνεργάτης του Γ.Αλαφούζου ιδρυτικό μέλος της παναθηναϊκής συμμαχίας και μέλος του ΔΣ της ΓΗΠΕΛ ο κύριος Ηρειώτης έχει χρειαστεί πολλές φορές να σταθεί στο πλευρό του εκδότη-καναλάρχη υπερασπίζοντας τα συμφέροντα του στο άνοιγμα που έχει κάνει στα αθλητικά δρώμενα. Πριν απο την κατάθεση πίστης στους οπαδούς του Παναθηναϊκού όμως ο κύριος Ηρειώτης εκπαιδευόταν στα περι ποδοσφαίρου ως νομικός σύμβουλος του προηγούμενου προέδρου του Παναθηναϊκού Νικόλα Πατέρα εκ μέρους του οποίου μάλιστα είχε καταθέσει αγωγή κατά του Αχιλλέα Μπέου για 1 εκ. ευρώ το 2011.

Η νομική του αυθεντία όμως δεν έχει περιοριστεί εκεί. Τον Απρίλιο του 2011 ως συνήγορος υπεράσπισης του πρώην υπουργού Τάσου Μαντέλη, ο οποίος κατηγορείτο για τη μη υποβολή δήλωσης πόθεν έσχες, δήλωνε πως “Δεν θα γίνει ο Μαντέλης ο αίρων πάσης τυχόν αμαρτίας του πολιτικού κόσμου” μετά την καταδικαστική για τον πελάτη του απόφαση ο οποίος παρ’όλα αυτά έπεσε στα μαλακά.

Άλλη μια εμφάνιση του μεγαλοδικηγόρου ήταν πια στα επιχειρηματικά σαλόνια όταν στις αρχές του 2012 αναλαμβάνει την υπεράσπιση του “Χρυσού Παιδιού” των φαρμακευτικών και τραπεζών Λαυρέντη Λαυρεντιάδη.

Η παρουσία του κυρίου Ηρειώτη στην επικαιρότητα όμως δεν ξεκίνησε το 2011 ή το 2012. Στην πολύκροτη δίκη του Σάμαινα ο κύριος Ηρειώτης έκανε την εμφάνισή του ως συνήγορος υπεράσπισης της τότε πλοιοκτήτριας MFD ενώ το 2010 ήταν συνήγορος υπαράσπισης του Πέτρου Μαντούβαλου απο την οποία δίκη προέκυψαν περιέργες μαρτυρίες για διασυνδέσεις με το περίφημο παραδικαστικό κύκλωμα.

Καταλαβαίνει κανείς τι ρόλο έχει παίξει ο κύριος Ηρειώτης στις διάφορες υποθέσεις στις οποίες έχει εμπλακεί καθώς και ποιά είναι η σχέση του με το σύστημα εξουσίας πολιτικής και μίντια παρατηρώντας τους ογκόλιθους της πολιτικής και της οικονομίας που έχουν προσφύγει στις υπηρεσίες του. Εύκολα επίσης μπορεί να καταλάβει κανείς, πέρα απο την κατάληψη της αίθουσας του δικαστηρίου απο τάγμα ανεπάγγελτων εκβιαστών της νύχτας, πόσο σημαντικό για την νεοναζιστική οργάνωση Χρυσή Αυγή ήταν να αθωωθεί ο βουλευτής και εκπρόσωπος τύπου της ώστε να αναζητήσει τις υπηρεσίες ενός κατ΄εξοχήν συστημικού εργαλείου όπως είναι ο κύριος Ηρειώτης.

Βλέπουμε κομμάτι κομμάτι να συμπληρώνεται το παζλ της “αντισυστημικής” Χρυσής Αυγής και η προστασία που απολαμβάνει απο το σύστημα ωστε να μπορεί νομότυπα να κάνει τις βρωμοδουλειές του.

πηγη

Αυτές οι γυναίκες δικαιούνται περισσότερο απ' όλες να "γιορτάζουν"

Η Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 8 Μαρτίου, σε ανάμνηση μιας μεγάλης εκδήλωσης διαμαρτυρίας που έγινε στις 8 Μαρτίου του 1857 από εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη, οι οποίες ζητούσαν καλύτερες συνθήκες εργασίας.
Η πρώτη Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας γιορτάστηκε το 1909 με πρωτοβουλία του Σοσιαλιστικού Κόμματος των ΗΠΑ και υιοθετήθηκε δύο χρόνια αργότερα από τη Σοσιαλιστική Διεθνή.

πηγη

Οι «άχρηστες ζωές» (της Χαλκιδικής)

Υπάρχει η γενική ψευδαίσθηση ότι ένα απολυταρχικό καθεστώς επιτίθεται στους πολίτες του και τις ελευθερίες τους, μαζικά και μονομιάς. Ουδέν αναληθέστερο Κανένα καθεστώς, όσο ανελεύθερο κι αν είναι δεν μπορεί να σταθεί χωρίς κάποια μορφή ευρείας -ή έστω σχετικά ευρείας- συναίνεσης των πολιτών του.

Ακόμη και τα ακραία φασιστικά καθεστώτα, όπως της ναζιστικής Γερμανίας χρειάστηκε αρκετά χρόνια κατασκευής εχθρών και την εκκαθάριση συγκεκριμένων ομάδων με πολύ προσεκτικά βήματα, ώστε να στηρίζονται κάθε ένα από αυτά στη γενικότερη συναίνεση μεγάλου μέρους του γερμανικού λαού. Ήδη από τη δεκαετία του ’20 διαδιδόταν η έννοια της «άχρηστης ζωής» με πονήματα όπως αυτό του ψυχιάτρου Άλφρεντ Χόχε «Το δικαίωμα της καταστροφής ζωών ανάξιων να ζουν». Με σταθερά βήματα και έντονη προπαγάνδα η εξόντωση των -όχι μόνο ψυχικά- ασθενών έγινε με τη συναίνεση των Γερμανών πολιτών. Η ίδια συναίνεση εξασφαλίστηκε για τους ομοφυλόφιλους, τους εβραίους, τους κομμουνιστές, τους τσιγγάνους κ.λπ. Το ναζιστικό τέρας δεν εμφανίστηκε σε μία στιγμή, ούτε καταπίεσε το σύνολο της γερμανικής κοινωνίας σε ένα απόγευμα. Σε βάθος άνω της δεκαετίας και συνεπικουρούμενο από το κραχ του ’29 χτίστηκε το ναζιστικό καθεστώς και μάλιστα με ευρύτατη κοινωνική συναίνεση.

Γιατί τα γράφω όλα αυτά; Ενδεχομένως να δίνεται η αίσθηση ότι θα αναφερθώ στην Χρυσή Αυγή. Κι όμως όχι. Οι νεοναζί που δεν μπορούν να κρύψουν τη χαρά τους, ούτε όμως και την πραγματική τους ταυτότητα, δεν είναι αυτή τη στιγμή το μεγαλύτερο πρόβλημα της χώρας. Ο προσχεδιασμένος, συστηματικός και αποφασιστικός εκφασισμός της «ευρωπαϊκής δεξιάς» είναι πολύ ανατριχιαστικότερος. Οι λαθραναγνώστες του Χόχε ξεκίνησαν τα δειλά τους βήματα ήδη από τη διακυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και σήμερα, επί «καθεστώτος Σαμαρά», ξεδιπλώνουν το ταλέντο τους. Εντοπίζουν κοινωνικές και επαγγελματικές ομάδες, τις δαιμονοποιούν, με την αμέριστη συμπαράσταση του Τύπου, και στη συνέχεια τις «εξοντώνουν» ευφυώς.

Η ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΣΩΖΕΙ ΖΩΕΣ

Τις συνειδήσεις των περισσότερων ανθρώπων τις έχει ποτίσει το ψέμα ότι το πολίτευμά μας είναι δημοκρατικό. Αυτός είναι και ο λόγος που όταν ακούνε για ανατροπή φοβούνται ότι θα οδηγηθούμε σε κάτι αυταρχικό, γιατί “μετά την δημοκρατία τι καλύτερο να βρεις”, σωστά;

Προφανώς λόγω πολλών παραγόντων από την αδιαφορία ως τον φόβο, δεν αντιλαμβάνονται πως το πολίτευμά μας δεν είναι καν αντιπροσωπευτικό. Κι αυτό γιατί όταν οι πολιτικοί δεν εξυπηρετούν τα συμφέροντα του λαού, τότε έχει σπάσει το συμβόλαιο μαζί του. Βρισκόμαστε σε μια ιδεολογική σύγχυση, καθώς δεν υπάρχει επίγνωση σε τι κοινωνία και πολιτικό σύστημα κινούμαστε πραγματικά. Αφού οι πολλοί λοιπόν είναι βέβαιοι πως έχουμε δημοκρατία, θεωρούν ως μέγιστη αντίδραση την διαδήλωση, για να κάνουμε τι; Απλά για να παρακαλέσουμε για λίγη προσοχή από την κομματική μαφία, ώστε να μας υπολογίσει εμάς τα ανθρώπινα έντομα, στις πολιτικές της αποφάσεις. Άρα πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνουμε είναι να διαφωτιστούμε γιατί το πολίτευμα που ζούμε είναι ολιγαρχικό-κορπορατικό.

Δεύτερον, οι πολιτικές ηγεσίες σκοπίμως για χρόνια εκπαίδευαν το ζαλισμένο κοπάδι να ασχολείται μόνο με “τα δικά του”, με την ιδιωτική του ζωή και μάλιστα χωρίς δυσκολία το έπεισαν ότι όλα τα υπόλοιπα είναι εκτός της σφαίρας των ενδιαφερόντων του, αφού ασχολούνται “οι ειδικοί”. Μένοντας εγκλωβισμένοι λοιπόν στην πλάνη της δημοκρατίας και στην νιρβάνα του μικρόκοσμού μας, δεν είμαστε σε θέση να συγκροτήσουμε καμία συλλογικότητα.

Γι’ αυτό δεν αργεί η μέρα που θα γουργουρήσουν περισσότερα στομάχια, που δεν θα υπάρχει ρεύμα για ίντερνετ και smartphone, και θα κάνουμε την ανάγκη φιλοτιμία, δηλαδή θα εξεγερθούμε. Θα έχουμε φτάσει σ’ αυτό το έσχατο σημείο απελπισίας, γιατί δεν κάναμε έγκαιρη διάγνωση. Μια πιθανή εξέγερση μάλλον θα δώσει άλλοθι στις ελίτ για περισσότερα εγκλήματα και θα τις ψευδο-νομιμοποιήσει. Επειδή οι κοινωνικές ζυμώσεις και η παραγωγή πολιτικής από τις μάζες είναι μια χρονοβόρα διαδικασία, στην ελληνική περίπτωση παρατηρούμε μια επιπλέον καθυστέρηση που οφείλεται στην αντίληψή πως οι πολίτες μπορούμε να ασκήσουμε πολιτική είτε στους δρόμους, είτε σε κομματικά γραφεία. Εν ολίγοις, ο Έλληνας πολίτης πιστεύει ότι θα αντιπαρατεθεί με τους πολιτικούς μόνο με άλλους χιλιάδες μαζί, ή θα του ζητήσει ρουσφέτι σαν πελάτης.

Ο Τσίπρας πάει Μέγαρο μαζί με την αφρόκρεμα του δωσιλογισμού

Τον “εθνάρχη” Κωνσταντίνο Καραμανλή πρόκειται να τιμήσει ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας μαζί με όλο το ανφάν γκατέ του δωσιλογισμού· Βενιζέλο, Σαμαρά, Κουβέλη, Παπούλια, ενώ παρών θα είναι και ο Καραμανλής ο νεώτερος. Πρόκειται για το συμπόσιο «Κωνσταντίνος Καραμανλής: τότε και τώρα» που θα πραγματοποιηθεί στο Μέγαρο Μουσικής την Τετάρτη 6 Μαρτίου. Η νέα κοινή εμφάνιση του κ. Τσίπρα με τις κατοχικές δυνάμεις έρχεται να προστεθεί σε μία μακριά λίστα συναντήσεων και δηλώσεων υποταγής προς όλους αυτούς τους θεσμούς που μας οδηγούν στον αφανισμό, με πιο πρόσφατα τα χειροκροτήματα του Μανώλη Γλέζου προς τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη κατά την παρουσίαση του νέου βιβλίου του τελευταίου.

Ο Αλέξης Τσίπρας, μαζί με όλη την αφρόκρεμα των γερμανοτσολιάδων που φέρονται ως κυβέρνηση τους τελευταίους μήνες, θα μας πει για το τι ωραία που είμαστε στην Ευρωπαϊκή Ένωση που μας έβαλε ο Καραμανλής, για το πόση δημοκρατία μας χάρισε στη μεταπολίτευση και άλλα τέτοια φαιδρά. Και φυσικά θα το κάνει μαζί με τους μεγαλύτερους δωσίλογους που έχει γνωρίσει η σύγχρονη Ελλάδα: τους ηγέτες της τρικομματικής κυβέρνησης, τον πρόεδρο της Δημοκρατίας, και τον κύριο “ναι σε όλα” Κώστα Καραμανλή. Μόνο ο Παπανδρέου λείπει.